คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Dangerous Love *Chapter3
"ทำอย่างเมื่อคืนไงล่ะ"ร่างสูงตอบแล้วยัดยาเม็ดสีขาวเข้าไปในปากร่างบางอย่างรวดเร็ว ซองมินตกใจจึงเผลอกลืนลงไปอย่างไม่รู้ตัว
"นายเอาอะไรให้กิน"ร่างบางถาม
"ไม่ต้องถามหรอก เดี๋ยวนายก็รู้"ร่างสูงตอบแล้วค่อยๆถอดเสื้อผ้าของร่างบางและของตัวเองออกทีละชิ้น ร่างบางเริ่มรู้สึกร้อนรุ่มไปทั้งตัว เรี่ยวแรงเริ่มหายไปทีละนิด
"คยู.....ทำไมฉันถึงรู้สึกร้อนไปหมด"ร่างบางเริ่มหอบหายใจทีละน้อย ร่างสูงได้แต่กระตุกยิ้มตอบเท่านั้น แล้วโน้มลงมาจูบคนร่างบางที่อยู่ข้างใต้ ร่างสูงสอดลิ้นเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานในโพรงปากที่คุ้นเคย ร่างบางเคลิบเคลิ้มจึงเผลอจูบตอบโดยไม่รู้ตัว ความต้องการก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ร่างสูงถอนริมฝีปากออกแล้วยื่นมือไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวแล้วรูดขึ้นลงช้าๆ
"อ๊า..อย่านะ...คยู..อือ"ซองมินครางออกมา ร่างสูงยิ้มอย่างพอใจก่อนจะก้มไปแล้วเอาปากครอบส่วนอ่อนไหวของร่างบาง รูดขึ้นลงช้าๆตั้งแต่โคนจนถึงยอด ร่างบางรู้สึกเสียวซ่านไปทั้งกาย นิ้วก็สอดแทรกไปตามเส้นผมของร่างสูง
"อ๊า..คยู..ฉะ ฉันจะถึงแล้ว"ร่างสูงได้ยินอย่างนั้นก็หยุดการกระทำนั้นลง ซองมินรู้สึกอึดอัดไปหมดที่ไม่ได้ปลดปล่อย ร่างสูงค่อยๆเอานิ้วเรียวยาวถูวนรอบๆช่องทางสีชมพู ก่อนจะดันเข้าไปจนสุดทั้งสองนิ้ว
"อะ อืออ"ร่างบางกำหมอนแน่น ทั้งรู้สึกเจ็บและเสียวซ่านไปพร้อมกัน ร่างสุงเริ่มเร่งความเร็วยิ่งขึ้น ร่างบางใกล้ปลดปล่อยเต็มที แต่ร่างสูงก็หยุดลงอีกครั้ง ขาสวยถูเสียดสีกันไปมา
"ทรมานใช่ไหมล่ะ"ร่างสูงมองหน้าร่างบางที่แดงระเรื่อไปหมด
"นาย.....ถาม...ฉัน...สองรอบ...แล้วนะ"ซองมินพูดออกมาอย่างยากลำบาก
"อยากหายทรมานไหมล่ะ"ร่างบางพยักหน้าช้าๆ
"ฉันจะช่วย...แต่นายต้องทำเอง"ร่างสูงพูดเสร็จก็นั่งลงแล้วยกร่างบางขึ้นมานั่งคร่อม
"ทำสิ ทรมานไม่ใช่เหรอ"ร่างสูงจับสะโพกร่างบางให้จ่อตรงกับแกนกายที่แข็งชัน ซองมินค่อยๆกดสะโพกลงไปทีละนิดจน
สุด ซองมินกอดคอร่างสูงแน่ ก่อนจะค่อยๆขยับสะโพกขึ้นลงช้าๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นเร็ว
"อืม...อย่างนั้นแหละซองมิน"คยูฮยอนจับสะโพกร่างบางแน่น
"อือ....อ๊า"ซองมินครางออกมาไปเรื่อยๆ
"ฉันจะถึงแล้วนะ อา"ร่างสูงบอกแล้วปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มช่องทางสีชมพู ร่างบางกระแทกสะโพกอีกสองสามทีก่อนจะปลดปล่อยตาม แล้วซบลงตรงไหล่กว้าง
"คยูฮยอน"
"หืม?"
"ไม่มีแรงลุก"
"งั้นต่ออีกรอบนึง"
"ตาบ้า! ฉันไม่มีแรงแล้ว!"ร่างบางโวยออกมา ร่างสูงยกร่างบางนอนลงบนเตียงแล้วใส่เสื้อผ้าให้จนเรียบร้อย
[วันต่อมา ที่บ้านคยูฮยอน]
"ซองมิน ไหวหรือเปล่า"คยูฮยอนถามร่างบางที่นอนอยู่บนเตียง
"ไม่เป็นไร แค่นี้ฉันไปโรงเรียนไหวอยู่แล้ว"ซองมินตอบก่อนจะค่อยๆคลานลงมาจากเตียงแต่ก็ต้องลงไปนอนกองอยู่ข้างล่าง
"สภาพแบบนี้ ยังจะกล้าบอกอีกเหรอว่าไปไหว"คยูฮยอนพูดก่อนจะเดินไปอุ้มร่างบางขึ้นมานอนบนเตียง
"เดี๋ยวรอแปปนะ ฉันจะไปทำอะไรมาให้กิน"คยูฮยอนพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องไป ร่างบางมองตามก่อนจะคิดอะไรขึ้นมาบางอย่าง
คนใช้ก็มี ทำไมต้องทำเองด้วยนะ
หรือว่า หมอนั่นเป็นห่วงฉัน
บ้าน่ะ!ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก
ร่างบางส่ายหน้าเพื่อสะบัดความคิดในหัวออกไป สักพักคยูฮยอนก็เดินเข้ามาพร้อมกับข้าวต้มถ้วยหนึ่ง ร่างสูงเดินไปนั่งข้างๆเตียง
"เดี๋ยวฉันป้อนให้นะ"ร่างสูงพูดเสร็จก็หยิบช้อนขึ้นมาตักข้าวต้มหนึ่งคำก่อนจะเป่าเบาๆสองสามทีแล้วยื่นให้ร่างบาง ซองมินมองหน้าคยูฮยอนนิดหน่อยแล้วก็ยอมกินเข้าไป
"คนใช้ก็มี แล้วทำไมนายต้องทำเองด้วย"ซองมินตัดสินใจถามในสิ่งที่ตัวเองข้องใจออกไป ร่างสูงตกใจเล็กน้อย
"กะ ก็ คือฉัน เอ่อ..."ร่างสูงเลิกลั่ก ตอบไม่ได้สักที
"พอเถอะ ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร ไม่อยากซักไซร้คนปันยาอ่อน"ซองมินพูดแล้วเมินหน้าไปทางอื่น
"ฮึ่ม! ปากยังดีอยู่เลยนะ เจ้าบ้า กินเองก็แล้วกัน!"คยูฮยอนพูดแล้วกระแทกถ้วยข้าวต้มลงที่โต๊ะข้างๆ ก่อนจะหันหลังเดินออกไป
"อะไรกัน เมื่อกี้ยังป้อนให้ฉันอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ฉันไม่มีแรงเลย มาป้อนให้หน่อยสิ~"ซองมินพูดยิ้มๆแล้วรอดูท่าทีของคยูฮยอน
"ไม่! หมดอารมณ์!"ร่างสูงพูดแล้วเดินกระแทกเท้าออกไปนอกห้อง
"ฮ่าๆ สมน้ำหน้า"ซองมินหัวเราะที่ได้แกล้งร่างสูง ก่อนจะเอื้อมมือไปยกถ้วยข้าวต้มขึ้นมากิน พอกินเข้าไปมันทำให้ร่างบางแปลกใจขึ้นมา
"อ๊ะ อร่อยจัง"ร่างบางพูดแล้วกินข้าวต้มต่อไปอย่างเอร็ดอร่อย คำพูดของซองมินทำให้ร่างสูงที่ยืนอยู่อีกฝั่งนึงของประตูแอบดีใจไม่ใช่น้อย
เอ๊ะ! แล้วนี่เราจะดีใจไปทำไมเนี่ย
ไม่ๆๆๆๆๆไปทำอย่างอื่นต่อดีกว่า
เสียเวลาชะมัด
---------------------------------------------------------->
Talk to me to NooN SuPeR MoNkEy
มาอัพต่อให้แล้วนะค่ะ^^
จะพยายามเอาเวลาที่เหลือมาอัพให้เยอะนะค่ะ
แล้วก็ช่วงนี้ฟ้าฝนไม่ค่อยดี
รักษาสุขภาพด้วยนะ^^
แล้วก็อย่าลืม
เม้นแล้วใครๆก็รัก โหวตแล้วใครๆก็หลง
ทั้งเม้นทั้งโหวต
ใครๆก็รัก ใครๆก็หลง~♥
ความคิดเห็น