คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Dangerous Love *Chapter2
"นี่นายจะทำอะไรเนี่ย ออกไปนะ"ร่างบางพยายามขัดขืน
"ทำไม กลัวเหรอ ทีเมื่อกี้ยังเถียงฉอดๆอยู่เลย หืม?"ร่างสูงพูดยิ้มๆก่อนที่จะโน้มลงมาตรงซอกคอขาว
"ดะ เดี๋ยวก่อน"ร่างบางร้องห้าม
"มีอะไร"
"คะ คือ....เราน่าจะทำความรู้จักกันก่อนดีกว่าไหม"ร่างสูงเลิกคิ้วขึ้น
"ก็ได้ งั้น...นายชื่ออะไร"ร่างสูงเอ่ยถาม ร่างบางถอนหายใจที่สามารถหยุดร่างสูงไว้ได้
"ฉันชื่อ อี ซองมิน แล้วนายล่ะ"ซองมินถามกลับ
"โจว คยูฮยอน"คยูฮยอนตอบกลับแล้วโน้มหน้าลงมาอีกครั้ง
"เดี๋ยวๆๆๆๆๆ หยุดก่อน"ซองมินร้องห้ามอีกครั้ง
"อะไรอีกล่ะ"คยูฮยอนเริ่มเสียอารมณ์
"ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เดี๋ยวพ่อแม่ฉันด่านะ ปล่อยฉันไปเถอะ"ซองมินหาข้ออ้าง
"อย่ามาอ้างหน่อยเลย ฉันรู้น่าว่านายอยู่บ้านคนเดียว พ่อแม่ไปทำงานที่ต่างประเทศ ถูกไหม?"
"นายรู้ได้ยังไง"ซองมินเอ่ยถามอย่างสงสัย
"มีเรื่องอะไรบ้างที่ประธานนักเรียนอย่างฉันจะไม่รู้"
"นายเป็นประธานนักเรียนอย่างนั้นเหรอ"ซองมินตกใจ
"ใช่ นายเพิ่งเข้ามาใหม่คงจะไม่รู้ ที่นายรีบเมื่อตอนนั้น คงจะรีบไปมอบตัวสินะ ฉันรู้หมดทุกอย่างแหละ"ซองมินยังเอ๋ออยู่ที่รู้อะไรที่ไม่คาดคิด แต่ก็สะดุ้งตกใจเมื่อร่างสูงโน้มลงมาประกบปาก ซองมินหลับตาแน่นรู้สึกแปลกๆกับสิ่งที่ร่างสูงมอบให้ พอซองมินเผลอร่างสูงก็ส่งลิ้นเข้าไปเก็บเกี่ยวความหอมหวานในโพรงปากร่างเล็ก มือก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ดแล้วถอดมันออกไปให้พ้นทาง คยูฮยอนถอนจูบแล้วเลื่อนลงมาตรงซอกคอขาวก่อนจะทำสัญลักษณ์ไว้สองสามจุด และลงมาตรงยอดดอกสีชมพู
"อะ อื้อ.....อย่า"ซองมินเอ่ย การกระทำของร่างสูงทำให้เขารู้สึกเสียวซ่านไปทั้งตัว ข้อมือก็บิดไปมาจนเป็นรอยแดง แต่อยู่ดีๆซองมินก็สะดุ้งเพราะร่างสูงถอดกางเกงและกอบกุมส่วนอ่อนไหวของเขาอยู่ ร่างสูงค่อยๆรูดขึ้นลงช้าๆก่อนที่จะเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ
"อะ อ๊า.....ฉะ ฉันจะไม่ไหวแล้วนะ"ในขณะที่ร่างบางใกล้จะถึงที่หมาย ร่างสูงก็หยุดเสียดื้อๆ ร่างบางหน้าแดงระเรื่อไปหมด ขาถูเสียดสีไปมาด้วยความทรมาน
"นาย....แกล้งฉันทำไม" คยูฮยอนได้ยินก็กระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์
"ทรมานไหม"ร่างสูงถามมือก็ไปลูบคลำส่วนอ่อนไหวเบาๆ ซองมินไม่ตอบได้แต่พยักหน้า
"อยากให้ฉันทำต่อไหม"ซองมินไม่ตอบและยังคงพยักหน้าเหมือนเดิมเพราะความต้องการตอนนี้มันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
"งั้นนายก็ต้องอยู่ที่นี่กับฉัน เชื่อฟังฉันทุกอย่าง โอเคไหม?"ซองมินอึ้งกับข้อเสนอที่ร่างสูงเสนอมา แต่ตอนนี้เขานึกอะไรไม่ออก นอกจากความต้องการของตัวเอง
"ว่าไง โอเคไหม?"คยูฮยอนยังเร่งคำถามจากร่างบาง ซองมินพยักหน้าช้าๆ เพราะตอนนี้เขาทรมานไปหมดแล้ว คยูฮยอนเห็นอย่างนั้น ก็ยิ้มขึ้นมาอย่างพอใจ มือก็เลื่อนไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวแล้วรูดขึ้นลงอย่างรวดเร็ว
"อา อ๊า...อือออ"ร่างบางกระตุกเกร็งสองสามทีแล้วก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมา ร่างสูงจับร่างบางชันเข่าขึ้น ก่อนจะเริ่มปลดกางเกงของตนเองลง แล้วจับแกนกายสอดเข้าไปในช่องทางสีชมพู
"อื้อ...ทำอะไรน่ะ...อย่า"ซองมินบิดไปมาด้วยความเสียวซ่าน ร่างสูงค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆแล้วเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ
"ฉะ ฉันจะถึงแล้ว อืออ"ร่างบางครางออกมา ร่างสูงเอามือไปกอบกุมส่วนอ่อนไหวของร่างบางแล้วรูดขึ้นลงตามจังหวะที่กระแทกเข้าออก
"อืม...ซองมิน"
"อา..คยู...ฉัน...อ๊า"ซองมินครางออกมาไม่เป็นภาษา แล้วทั้งคู่ก็ปลดปล่อยออกมา คยูฮยอนล้มตัวลงนอนข้างๆซองมิน
"นาย...ทำ...อะไร..ของนายเนี่ย"ซองมินพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
"หึ อย่างนี้แหละ ที่เรียกว่าชดใช้ด้วยร่างกาย"คยูฮยอนพูดเสร็จก็ดึงซองมินเข้าไปกอด ร่างบางปล่อยให้คยูฮยอนกอดตามอำเภอใจเพราะไม่มีแรงจะขัดขืน
[รุ่งเช้า]
"นี่ ซองมิน ตื่นได้แล้วไปอาบน้ำซะ"คยูฮยอนดึงผ้าห่มออกจากร่างบาง
"อือ..."ซองมินลืมตาขึ้นมา ก่อนจะลุกขึ้นแต่ก็ต้องทรุดลงไป ไม่รู้ว่าเรี่ยวแรงหายไปไหนหมด
"เป็นอะไรเหรอ ซองมิน"คยูฮยอนหลอกถามทั้งๆที่รู้ว่าทำไมร่างบางถึงเป็นแบบนี้ ร่างบางหันมามองค้อนทันที
"ไม่ต้องมายุ่ง ฉันไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย"ซองมินพูดก่อนจะพยุงตัวขึ้น และก็ทรุดลงเหมือนเดิม คยูฮยอนยิ้มแล้วส่ายหน้า เขาเดินตรงเข้าไปพยุงแขนซองขึ้นมา
"ไม่มีแรงแบบนี้ ฉันช่วยอาบน้ำดีกว่านะ"คยูฮยอนพูดก่อนจะลากซองมินตรงไปที่ห้องน้ำ ร่างบางพยายามขัดขืนเต็มที่
"ไม่ต้อง! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ฉันอาบเองได้"
"ไม่ต้องพูดดีเลย ก็เห็นๆอยู่ว่านายไม่มีแรง"คยูฮยอนยังคงลากซองมินต่อไป
"เพราะใครกันเล่าที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้ ตาบ้า!"ซองมินยังโวยวายไม่เลิก
"เสียงยังดีอยู่เลยนี่นา อีกรอบคงจะไหวสินะ"คยูฮยอนพูดก่อนจะโยนซองมินไปที่เตียงแล้วขึ้นคร่อม
"ไม่ๆๆๆๆๆๆ"ซองมินปฏิเสธลูกเดียว คยูฮยอนกระตุกยิ้มทีนึงแล้วดึงซองมินขึ้นมา
"งั้นก็เงียบซะ ฉันไม่ชอบเสียงดัง"คยูฮยอนเอ่ยแล้วก็ลากซองมินไป ร่างบางไม่ขัดขืนและไม่ส่งเสียงออกมาสักนิด ร่างสูงเห็นอย่างนั้นก็พอใจที่ขู่ซองมินได้
พออยู่ในห้องน้ำร่างบางก็เริ่มโวยวายต่อ
"ออกไปได้แล้ว ฉันอาบเองได้!"ซองมินไล่คยูฮยอนออกไป ร่างสูงถอนหายใจก่อนจะเดินออกไปเพราะ ไม่อยากเถียงกับร่างบางให้เสียเวลา
"เร็วๆด้วยล่ะ ถ้าขืนช้า อย่าหาว่าฉันไม่เตือน"คยูฮยอนพูดเฉียบขาด
"รู้แล้วน่า รีบออกไปเถอะ"ร่างบางไม่กล้าขึ้นเสียงใส่ พอคยูฮยอนออกไป ร่างบางก็รีบไปอาบน้ำทันที
"ทำไมถึงได้ชักช้าขนาดนี้"ร่างสูงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา ร่างบางได้ยินก็เสียวสันหลังวาบ
"ก็คนมันไม่มีแรงนี่นา จะให้ทำยังไงเล่า"ซองมินพูดแล้วก้มหน้าลง
"ช่างเถอะ ขึ้นรถได้แล้ว"คยูฮยอนพูดแล้วเดินไปอุ้มซองมินขึ้นมา ร่างบางตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยอมให้อุ้มแต่โดยดี คยูฮยอนเหล่มองเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะในลำคอ
"ไม่คิดเลยนะ ว่านายจะว่าง่ายขนาดนี้ เมื่อคืนยังด่าฉันป่าวๆอยู่เลย"
"รอให้สะโพกฉันหายก่อนเถอะ ไอ้บ้า!"ซองมินพูดขึ้นมาก่อนจะเริ่มดิ้น
"อย่าดิ้นได้ไหม เดี๋ยวก็ปล่อยทิ้งลงทะเลเลย"
"ถ้าแถวนี้มีทะเลจริง ก็ปล่อยเลยเซ่!"ร่างสูงกัดฟันกรอด
"แสบนักนะ อย่าให้ถึงคราวฉันก็แล้วกัน"คยูฮยอนพูดแล้วโยนซองมินเข้าไปในรถ แล้วมุ่งหน้าไปที่โรงเรียน
ตอนนี้ร่างบางรู้สึกซวยเต็มที นอกจากจะเจอหน้าคนที่ไม่ชอบแล้ว ยังจะได้เรียนห้องเดียวกันอีก นี่มันเวรกรรมอะไรของเขาเนี่ย
"อี ซองมิน เพิ่งจะเข้ามาใหม่ ตอนนี้ที่ว่างในห้องก็มีอยู่ที่เดียว เธอไปนั่งตรงนั้นก็แล้วกัน"อาจารย์บอกแล้วชี้ไปตรงที่นั่งใหม่ของเขา ร่างบางมองตามที่อาจารย์ชี้ เมื่อเห็นที่นั่งของเขาก็ต้องตกใจเพราะที่นั่งตรงนั้น
นั่งติดกับคยูฮยอน!!!!
ซองมินต้องจำใจเดินไปตรงที่นั่งช้าๆ คยูฮยอนมองแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ร่างบาง ซองมินค่อยๆนั่งลงมาช้าๆ
"ว่าไง ซองมิน เราเจอกันอีกแล้วนะ กระต่ายน้อย"ร่างสูงบอกแล้วเอื้อมมือไปดึงแขนร่างบางเข้ามาใกล้ๆแล้วกระซิบข้างๆหู
"ระวังตัวให้ดีล่ะ เดี๋ยวจะไม่เป็นอันเรียน หึหึ"คยูฮยอนพูดเสร็จก็เป่าลมใส่หูซองมินทีนึง ร่างบางหน้าขึ้นสีแล้วทุบโต๊ะเสียงดัง จนคนทั้งห้องหันมามองเป็นจุดเดียว
"มีอะไรหรือเปล่า อี ซองมิน ไม่สบายหรือเปล่า"อาจารย์ถามด้วยความเป็นห่วง
"ครับ ผมไม่ค่อยสบาย ขอไปห้องพยาบาลก่อนนะครับ"ซองมินพูดแล้วลุกขึ้นไปอย่างรวดเร็ว คยูฮยอนมองตามอย่างงงๆ แล้วลอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก็ปรากฎบนใบหน้าของหมาป่า
ร่างบางเข้าไปในห้องพยาบาลก็ไม่เห็นมีใครอยู่ในห้องเลย ร่างบางเลยเดินไปเรื่อยๆ แล้วล้มตัวลงนอนที่เตียงด้วยความอ่อนแรง
แก๊ก แอดดด
ร่างบางรีบลุกขึ้นมานั่งแล้วมองคนที่เข้ามาในห้อง
"มาโดดเรียนอยู่ในนี้ ไม่ดีเลยนะ กระต่ายน้อย"คยูฮยอนเดินเข้ามาในห้องแล้วปิดประตูโดยที่จะไม่ลืมล็อคเอาไว้ เขาเดินตรงเข้าไปเรื่อยๆ ร่างบางก็ถอยลงไปเรื่อยๆจนชิดหัวเตียง
"นายจะทำอะไรน่ะ"ซองมินถามแล้วดันแผ่นอกแกร่งที่โน้มใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
"ทำอย่างเมื่อคืนไงล่ะ"
----------------------------------------------------------------->
Talk to me to NooN SuPeR MoNkEy
ในที่สุดก็มาอัพต่อให้เรียบร้อยแล้วนะค่ะ^^
เพิ่งจะเคยแต่งNCอ่าค่ะ
อาจจะไม่ดีเท่าไรนะ
จะพยายามมาอัพต่อให้บ่อยๆคะ^O^~
เม้นแล้วใครๆก็รัก โหวตแล้วใครๆก็หลง
ทั้งเม้นทั้งโหวต
ใครๆก็รัก ใครๆก็หลง~♥
ความคิดเห็น