ประวัติภาษาเกาหลี

เนื้อเรื่อง

ภาษาเกาหลี

เกาหลีในสมัยโบราณ รับอิทธิพลวัฒนธรรมจากจีนมากมาย เช่นอักษรที่จารึก เกาหลีไม่เคยมีอักษรที่
เป็นของตัวเอง จึงต้องใช้อักษรฮั่นของจีน คนธรรมดากว่าจะเรียนรู้ได้ต้องใช้เวลาหลายปี แต่ชนชั้นสูง
มีทั้งเวลาและเงินทองย่อมเรียนรู้ได้ง่าย ส่วนผู้หญิง อย่าหวังได้ศึกษาเด็ดขาด

จนถึงรัชกาลพระเจ้า "เซ จง" ในปี 1397 มีรับสั่งให้ประดิษฐ์พยัญชนะเกาหลี 24 ตัวอักษรขึ้น เพื่อง่าย
ต่อการเรียนรู้ ทำให้ชาวบ้านทั่วไปมีโอกาสศึกษาเล่าเรียน สมัยนั้นชนชั้นสูงและเหล่าบัณฑิต ต่างมอง
ว่าภาษาเกาหลีเป็นภาษาที่ต่ำต้อย จึงไม่ยอมใช้ จนถึงศตวรรษที่ 20 จึงได้ยอมรับอย่างเป็นทางการ

เสียงภาษาเกาหลีใช้หลักการผสมใกล้เคียงกับภาษาไทย โดยมีอักษรต้น เสียงสระและตัวสะกด โดยแต่ละคำจะประกอบด้วยตัวอักษร สองตัว (คำที่ไม่มีตัวสะกด) และตัวอักษรสามตัว (คำที่มีตัวสะกด)

• พยัญชนะ ประกอบด้วย ㄱ ㄲ ㄴ ㄷ ㄸ ㄹ ㅁ ㅂ ㅃ ㅅ ㅆ ㅇ ㅈ ㅉ ㅊ ㅋ ㅌ ㅍ ㅎ
• สระ ประกอบด้วย ㅏ ㅐ ㅑ ㅒ ㅓ ㅔ ㅕ ㅖ ㅗ ㅘ ㅙ ㅚ ㅛ ㅜ ㅝ ㅞ ㅟ ㅠ ㅡ ㅢ ㅣ

พยัญชนะเดี่ยว มีทั้งหมด 14 ตัว

ㄱ

ㄴ

ㄷ

ㄹ

ㅁ

ㅂ

ㅅ

ㅇ

ㅈ

ㅊ

ㅋ

ㅌ

ㅍ

ㅎ

ค,ก (เสียงเบา)

น

ด

ร,ล

ม

บ

ส,ซ (เสียงเบา)

อ/ง

จ (เสียงเบา)

ช

ค

ท

พ

ฮ

หมายเหตุ ตัว ㅇถ้าใช้เป็นพยัญชนะต้นจะเป็นเสียง "อ" แต่ถ้าเป็นตัวสะกดจะเป็นเสียง "ง"

พยัญชนะเดี่ยวซ้ำ มีทั้งหมด 5 ตัว เป็นการนำพยัญชนะเดี่ยวมาเชียนซ้ำ

ㄲ	ㄸ	ㅃ	ㅆ	ㅉ
ก (เสียงหนัก)	ต	ป	ซ (เสียงหนัก)	จ (เสียงหนัก)

สระเดี่ยว มีทั้งหมด 10 ตัว

ㅏ	ㅑ	ㅓ	ㅕ	ㅗ	ㅛ	ㅜ	ㅠ	ㅡ	ㅣ
อา	ยา	ออ	ยอ	โอ	โย	อู	ยู	อือ	อี

สระประสม มีทั้งหมด 11 ตัว เป็นการนำสระเดี่ยวมาประสมกัน

ㅐ	ㅒ	ㅔ	ㅖ	ㅚ	ㅟ	ㅘ	ㅙ	ㅝ	ㅞ	ㅢ
แอ	แย	เอ	เย	เว	วี	วา	แว	วอ	อุเว	อึย

[แก้]

ตัวอย่างการผสมตัวอักษร

ตัวอักษรต้น อยู่ตำแหน่งด้านซ้ายบน ตัวสะกดอยู่ด้านล่าง และสระสามารถอยู่ด้านขวาของตัวอักษรต้น หรือใต้ตัวอักษรใต้ขึ้นอยู่กับสระ เช่น คำต่อไปนี้

อักษรเกาหลี	คำอ่านไทย	ประกอบด้วยตัวอักษร	ตัวอย่างคำ
안	อัน	พยัญชนะต้น อ. (ㅇ) สระอา (ㅏ) และพยัญชนะตัวสะกด น. (ㄴ)	อันยงฮาเซโยะ (안녕하세요) แปลว่า สวัสดี
사	ซา	พยัญชนะต้น ซ. (ㅅ) และสระอา (ㅏ)	ซารังเฮ (사랑해) แปลว่า ฉันรักคุณ
고	โค	พยัญชนะต้น ค. (ㄱ) และสระโอ (ㅗ) จะเห็นได้ว่าสระอยู่ใต้ตัวพยัญชนะต้นสำหรับ สระโอ	โคมัพตะ (고맙다) แปลว่า ขอบคุณ

เสียงภาษาเกาหลีใช้หลักการผสมใกล้เคียงกับภาษาไทย โดยมีอักษรต้น เสียงสระและตัวสะกด โดยแต่ละคำจะประกอบด้วยตัวอักษร สองตัว (คำที่ไม่มีตัวสะกด) และตัวอักษรสามตัว (คำที่มีตัวสะกด)

• พยัญชนะ ประกอบด้วย ㄱ ㄲ ㄴ ㄷ ㄸ ㄹ ㅁ ㅂ ㅃ ㅅ ㅆ ㅇ ㅈ ㅉ ㅊ ㅋ ㅌ ㅍ ㅎ
• สระ ประกอบด้วย ㅏ ㅐ ㅑ ㅒ ㅓ ㅔ ㅕ ㅖ ㅗ ㅘ ㅙ ㅚ ㅛ ㅜ ㅝ ㅞ ㅟ ㅠ ㅡ ㅢ ㅣ

พยัญชนะเดี่ยว มีทั้งหมด 14 ตัว

ㄱ

ㄴ

ㄷ

ㄹ

ㅁ

ㅂ

ㅅ

ㅇ

ㅈ

ㅊ

ㅋ

ㅌ

ㅍ

ㅎ

ค,ก (เสียงเบา)

น

ด

ร,ล

ม

บ

ส,ซ (เสียงเบา)

อ/ง

จ (เสียงเบา)

ช

ค

ท

พ

ฮ

หมายเหตุ ตัว ㅇถ้าใช้เป็นพยัญชนะต้นจะเป็นเสียง "อ" แต่ถ้าเป็นตัวสะกดจะเป็นเสียง "ง"

พยัญชนะเดี่ยวซ้ำ มีทั้งหมด 5 ตัว เป็นการนำพยัญชนะเดี่ยวมาเชียนซ้ำ

ㄲ	ㄸ	ㅃ	ㅆ	ㅉ
ก (เสียงหนัก)	ต	ป	ซ (เสียงหนัก)	จ (เสียงหนัก)

สระเดี่ยว มีทั้งหมด 10 ตัว

ㅏ	ㅑ	ㅓ	ㅕ	ㅗ	ㅛ	ㅜ	ㅠ	ㅡ	ㅣ
อา	ยา	ออ	ยอ	โอ	โย	อู	ยู	อือ	อี

สระประสม มีทั้งหมด 11 ตัว เป็นการนำสระเดี่ยวมาประสมกัน

ㅐ	ㅒ	ㅔ	ㅖ	ㅚ	ㅟ	ㅘ	ㅙ	ㅝ	ㅞ	ㅢ
แอ	แย	เอ	เย	เว	วี	วา	แว	วอ	อุเว	อึย

[แก้]

ตัวอย่างการผสมตัวอักษร

ตัวอักษรต้น อยู่ตำแหน่งด้านซ้ายบน ตัวสะกดอยู่ด้านล่าง และสระสามารถอยู่ด้านขวาของตัวอักษรต้น หรือใต้ตัวอักษรใต้ขึ้นอยู่กับสระ เช่น คำต่อไปนี้

อักษรเกาหลี	คำอ่านไทย	ประกอบด้วยตัวอักษร	ตัวอย่างคำ
안	อัน	พยัญชนะต้น อ. (ㅇ) สระอา (ㅏ) และพยัญชนะตัวสะกด น. (ㄴ)	อันยงฮาเซโยะ (안녕하세요) แปลว่า สวัสดี
사	ซา	พยัญชนะต้น ซ. (ㅅ) และสระอา (ㅏ)	ซารังเฮ (사랑해) แปลว่า ฉันรักคุณ
고	โค	พยัญชนะต้น ค. (ㄱ) และสระโอ (ㅗ) จะเห็นได้ว่าสระอยู่ใต้ตัวพยัญชนะต้นสำหรับ สระโอ	โคมัพตะ (고맙다) แปลว่า ขอบคุณ