คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ผู้ช่วยคนใหม่
“เชอะคนเห็นแก่ได้”
“ข้าไม่ใช่คนแบบนั้นเอาเถอะตอนนี้เจ้าอาจไม่เข้าใจแต่ต่อไปเจ้าก็จะเข้าใจเอง”
มู่หยางกล่าวกับซีอู๋หลิงเมื่อได้ยินคำสบประมาท
“ข้าชื่อมู่หยางแล้วเจ้าล่ะ”
“ข้าชื่อซีอู๋หลิง”
และแล้วมู่หยางก็เริ่มต้นการสอนการเป็นฮ่องเต้เริ่มจาก วรยุทธ์ การวางตัว
“เป็นไงบ้าง”หวังอ๋องถามมู่หยาง
“เจ้านี้เรียนรู้ได้เร็ว”เขาชี้มาทางคนถูกฝึก
“ดี พยายามเข้าเดี๋ยวเราจะถึงเมืองหลวงแล้ว”
“ขอรับ”ทุกคนรับคำหวังอ๋อง
“ ทำไมเจ้าถึงไม่รู้อะไรเช่นนี้นะ”คนสนิทของหวังอ๋องกล่าวออกมาด้วยอารมณ์หงุดหงิด
“มีอะไรกันรึ”หวังอ๋องถามเมื่อได้ยินเสียง
“ก็เจ้านี้นะสิไม่เข้าใจพิชัยสงครามและหลักการปกครองประเทศเลย”
“เอานะเขาไม่ใช่คนที่จะเกิดมาเพื่อเป็นฮ่องเต้นะ”
หวังอ๋องพยายามไกล่เกลี่ย
“เจ้าไม่เข้าใจตรงไหน”มู่หยางกล่าวขึ้น
“ข้าไม่เข้าใจว่าถ้าเราต้องการคนมาทำงานแล้วเราก็ต้องการคนเก่งไม่ใช่เหรอ”
“ใช่แต่ถ้าเก่งแล้วไม่มีคุณธรรมเขาจะหันมาทำร้ายเจ้า”
“แล้วถ้าคนดีไม่มีความรู้ล่ะคนเราไม่ได้เก่งทุกด้านหรอกนะ”
“ใช่”
“แล้วเราควรจะทำเช่นไร”
“เราก็เอาคนดีและเก่งมาทำงานสิ”
“ไหนเจ้าบอกว่าคนเก่งแต่ไม่มีคุณธรรมจะหันมาทำร้ายเรา”
“ใช่ เจ้าก็เอาทั้งคนเก่งและคนดี คนดีนะถึงไม่เก่งมากก็สอนได้เพราะเขาจะมีความซื่อสัตย์ต่อเรา”
“แล้วคนเก่งแต่ไม่มีคุณธรรมเล่าจะทำเช่นไร”
“ซื้อใจเขา”
“ทำอย่างไร”
“ก็ให้รางวัลเขาเมื่อเขาทำงานให้เราถ้าเขาได้ผลประโยชน์เขาก็จะไม่แว้งกัดเรา”
“แล้วเราก็ปล่อยให้เขาทำชั่วต่อไป”
“ไม่ เราต้องตัดกำลังเขาให้เขาไม่มีโอกาสทำสิ่งที่ไม่ดี”
“และถ้าเขารู้ตัวล่ะเขาก็จะมาตลบหลังเรา”
“เจ้าก็อย่าให้เขารู้สิ”
“ทำเช่นไร”
“เจ้าต้องไม่ให้เขารู้ว่าเจ้ารู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่โยการที่เจ้าทำเป็นระแวงทุกคน”
“แล้วเราจะจัดการเขาอย่างไร”
“ยืมดาบฆ่าคน”
“ข้าไม่เข้าใจ”
“เจ้าก็ยืมมือคนอื่นจัดการ”
“แล้วถ้าเขาไม่ยอม”
“เราก็อย่าให้เขารู้สิว่าเรายืมมือเขา”
“แล้วถ้าเขารู้ล่ะหรือถ้าไม่สำเร็จคนที่เรายืมมือแพ้”
“เจ้าก็ตลบหลังเขาอีกทีตอนที่เขากำลังแย่”
“เจ้าต้องไม่ให้ใครรู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่”
“ข้าเข้าใจแล้ว”
เสียงปรบมือดังขึ้นทั้งมู่หยางและซีอู๋หลิงต่างหันมามองหวังอ๋องมองทั้งสองอย่างชื่นชม
“เยี่ยม ข้าเลือกคนไม่ผิดจริงๆเจ้าไปเรียนเรื่องพวกนี้จากไหน”
หวังอ๋องถามขึ้นมู่หยางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงตอบไปว่า
“เป็นกลยุทธการสอนของอาจารย์”
“อาจารย์เหรอ ต่อไปข้าจะเรียกเจ้าว่าอาจารย์บ้าง”
ฮ่องเต้หน้าหวานแทรกขึ้นมา
“เจ้าไม่ควรแทรกขึ้นมานี่ไม่ใช่การวางตัวที่ดีของฮ่องเต้”
“+_+”
“เอาเถอะๆต่อไปข้าจะให้เจ้าสอนเขาทุกเรื่องเลยแล้วกัน ส่วนเจ้า”เขาชี้มาที่คนสนิท
“ช่วยข้าเรื่องอื่นแล้วกัน”
“ขอรับ”เมื่อกล่าวเสร็จหวังอ๋องและคนสนิทก็เดินจากไป
ทั้งมู่หยางและซีอู๋หลิงมองหน้ากันทั้งสองยิ้มให้กันและนั้นทำให้ซีอู๋หลิงหันหลังกลับทันที เมื่อมีความรู้สึกบางอย่างแปลกไปจากเดิม หรือนี่หรือที่เรียกความรัก นางคิดในใจ
ความคิดเห็น