วุ่นรักฮ่องเต้จำเป็น

ลำดับตอนที่ #3 : เริ่มต้นการฝึกเป็นฮ่องเต้

ซีอู๋หลิงเดินทางไปยังบ้านของนางเมื่อเปิดประตูเข้าไปก็เห็นมารดาตนนอนหลับอยู่นางจึงย่างเท้าเข้าไปเบาๆนางเก็บของที่จำเป็นและได้ทิ้งจดหมายไว้ฉบับหนึ่งใจความมีอยู่ว่า

‘ท่านแม่ข้ามีธุระต้องไปทำข้าวางถุงเงินไว้ให้ท่านน่าจะพอสำหรับค่ายาไม่ต้องเป็นห่วงแล้วข้าจะกลับมาพร้อมกับอันหลง’เมื่อนางมองหน้าผู้เป็นแม่แล้วน้ำตาก็พาลจะไหลออกมานางจึงตัดสินใจเดินออกมาโดยไม่หันหลังกลับไปมอง

ณ ที่พักหวังอ๋อง

“ข้าบอกแล้วใช่ไหมให้ตั้งใจมากกว่านี้"

คนสนิทของหวังอ๋องกล่าว

“ข้าก็พยายามเต็มที่แล้ว"ฮ่องเต้จำเป็นกล่าวบ้าง

“แต่ยังไม่ดีพอซีอู๋หลิง"หวังอ๋องพูดพลางเดินมาพร้อมกับอาวุธ

“ถ้าเจ้าเป็นฮ่องเต้เจ้าต้องรู้และเชี่ยวชาญทุกด้านแค่นี้มันยังไม่เพียงพอเจ้าต้องพยายามมากกว่านี้"

หนุ่มหน้าหวานคอตกไม่รู้คิดถูกหรือไม่ที่รับงานนี้มันยากเกินไปสำหรับเขาและสำหรับ ‘ผู้หญิง’

ท่านอ๋องเราต้องเดินทางกันต่อในวันพรุ่งนี้ข้าว่าท่านไปพักผ่อนดีกว่าเดี๋ยวทางนี้ข้าจัดการเอง

วันรุ่งขึ้นหวังอ๋องและทุกคนออกเดินทางไปตามชายป่าเมื่อถึงชานเมืองใกล้กับเมืองหลวงก็ได้เจอกับกลุ่มโจรเข้า

“ข้าต้องการเจอเจ้าของเกี้ยวโปรดออกมาพบสักนิดเถิด"

“เจ้าต้องการสิ่งใด"

“ข้าแค่ทำตามคำสั่งฆ่าองค์รัชทายาทให้เสร็จสิ้นลุล่วง"

“ถ้าเช่นนั้นเจ้าคงต้องผิดหวังเสียแล้วล่ะเพราะข้าคงไม่ยอม ทุกคนคุมกันองค์รัชทายาท"

สิ้นคำสั่งทุกคนต่างสู้กันอย่างดุเดือดด้วยกำลังที่น้อยกว่าทำให้ฝ่ายของหวังอ๋องพลาดพลั้งและเสียท่าพวกโจรค่อยๆเปิดผ้าคลุมเกี้ยวแล้วชูอาวุธจะสังหารคนที่อยู่ในเกี้ยวก็มีชายหนุ่มรูปงามเข้ามาขัดขวางได้ทันพวกโจรเสียท่าเขาจึงรีบหนีไป

“ท่านไม่เป็นไรนะ"

“เจ้า"เมื่อชายหนุ่มเปิดผ้าคลุมเกี้ยวออกดูจึงจำได้ว่าเป็นหนุ่มหน้าหวานที่ขโมยเงินในตลาดเมื่อคราวก่อน

“เจอกันอีกแล้วพ่อหนุ่ม"หวังอ๋องกล่าวทักทายเพราะจำได้ว่าเขาคือคนที่ช่วยตนในครั้งก่อน

“คราวก่อนยังไม่ทันได้ขอบคุณไม่ทราบท่านชื่อ"

“ข้าชื่อมู่หยางเป็นคนพเนจรไม่ใช่คุณชายที่ไหน"

“แต่ที่ข้าแปลกใจเจ้านี้มาอยู่กับท่านได้อย่างไร"

เขาชี้ไปที่หนุ่มหน้าหวาน

“อย่างที่ท่านเห็นมีคนจะปองร้ายคนของข้าข้าจึงต้องให้เจ้านี้ปลอมตัวเป็นเขาเพื่อความปลอดภัย"

ชายหน้าหวานมองด้วยสายตาไม่ค่อยพอใจแต่สิ่งที่ได้ยินทำให้เข้าใจอะไรบ้างอย่างที่แท้หวังอ๋องให้เขามาเป็นหุ่นเชิดแทนฮ่องเต้นี่เอง

“แล้วถ้าหากข้าต้องการให้ท่านมาเป็นคนคอยดูแลเจ้านี่จะได้ไหม"

“ข้าว่า..."

“ถือว่าช่วยข้าข้าเห็นวรยุทธ์ท่านไม่ใช่เบาถ้าหากต่อไปท่านอาจจะได้ความดีความชอบเป็นขุนนาง"หวังอ๋องพยายามหว่านล้อม

ชายหนุ่มครุ่นคิดอยู่นานจึงตอบตกลงหนุ่มหน้าหวานมองเขาด้วยสายตาดูแคลน