[ Fic 2Ny ] Love You DJ

ลำดับตอนที่ #8 : Ep.7 YulSic [1] ***คนที่อ่านรอบแรกไปแล้วยังมีต่ออีกนะคะครั้งแรกที่ลงไปกันหายเฉยๆ

Past Jessica

ติ๊งต๊องงงงงงงงง  ติ๊งต๊องงงงงง

ฉันเจสสิก้า อะแฮ่มๆ ขณะรอสุดที่รักฉันมาเปิดประตูขอแนะนำตัวนี๊สสสสสสนึง
ไอ แอม จอง เจสสิก้า/ซูยอน ลูกสาวคนโตของ จอง จุนโฮ ผู้บริหารห้างสรรพสินค้าอันดับหนึ่งของประเทศ ส่วนแม่ฉันเสียไปแล้วล่ะ ฉันมีน้องสาวชื่อคริสตัลยัยเด็กนั่นอายุห่างจากฉันตั้งหกปี ตอนนี้ฉันอายุ23ปี อยู่ปีสี่คณะบริหารเป็นดาวคณะคู่กับทิฟฟานี่เพื่อนสุดเลิฟ ฉันมีแฟนชื่อควอน ยูริ หรือ ยูล  แฟนของฉันหล่อมากกกกกกกแต่เป็นผู้หญิงกว่าเราจะได้มาเป็นแฟนกันเราสองคนต้องฝ่าฟันอุปสรรคมามากมายเลยล่ะ จนตอนนี้เราคบกันได้3ปีแล้วแน่นอนว่าฉันรักและก็หวงยูริมาก ถึงแม้ยูริอาจจะมีผู้หญิงมาเกาะแกะอยู่บ้าง แต่เขาก็บอกกับฉันเสมอว่าเขาสนใจและรักฉันคนเดียว มันก็เลยกลายเป็นว่าฉันไม่สามารถขาดควอนยูริคนนี้ได้ เดี๋ยวก่อนนะ นี่ฉันแนะนำตัวตั้งนานทำไมยูริยังไม่มาเปิดประตูอีกเนี่ย

"สิก้า สิก้า จอง เจสสิก้า"

"อ่ะ ยูลทำไมเปิดประตูช้าจัง แล้วมาตะโกนใส่หน้าสิก้าทำไมห๊ะ"
ฉันสะดุ้งทันทีเมื่อได้ยินเสียงยูริตะโกนเรียกฉันซะดังทั้งๆที่ก็ยืนอยู่ข้างหน้าฉันเอง

"ยูลมาเปิดประตูให้สิก้าตั้งนานแล้วนะ แต่สิก้าเอาแต่มองหน้ายูลไม่ยอมเข้าห้องซะที เรียกตั้งนานก็ไม่ได้ยินยูลก็เลย...."

"อืม เข้าใจแล้วๆ สิก้าขอโทษ เราเข้าข้างในกันเถอะ"
ฉันรีบดันตัวยูริเข้าไปในห้องขืนยืนอยู่นานกว่านี้นอกจากจะหนาวแล้วยังกลัวว่ายูริจะรู้เรื่องที่ฉันยืนคิดอะไรคนเดียวอยู่ น่าอายชะมัด

"ทานอะไรมารึยังคะ ยูลทำอาหารไว้รอสิก้าด้วยนะ"

"สิก้าทานมาเรียบร้อยแล้วค่ะ ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ"
ฉันเดินผ่านหน้ายูริไป ก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำ เห็นแค่เพียงแว๊บเดียวเท่านั้นฉันก็รู้แล้วว่าเขากำลังน้อยใจ 

ผ่านไปครึ่งชั่วโมงฉันก็เดินออกมาจากห้องแต่งตัวแล้วเดินมาที่ห้องนั่งเล่นแต่พอมองไปทั่วห้องกลับไร้วี่แววของยูริ เธอไปไหนของเธอเนี่ย 

ฟึ้บบบบบบบบบ  ไฟดับ บ้าสิมาดับอะไรตอนนี้ ยูลอยู่ไหนออกมาหาสิก้าเดี๋ยวนี้นะ 
ฉันพยายามหาสิ่งยึดจับเอาไว้เพื่อไม่ให้ตัวทรุดลงกับพื้นเพราะความกลัวความมืดมันปะทุขึ้นมา น้ำใสๆรอบดวงตาเริ่มเอ่อล้นออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ไม่มีเสียงสะอื้น ฉันไม่สามารถสะอื้นได้ ได้เพียงนั่งตัวสั่นและเรียกหาแต่เขา 

"ยูล....ช่วยสิก้าด้วย "
ไม่นานนักฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนคนวิ่งมาที่หน้าห้องและไขประตูเข้ามาเบาๆ ไม่มีเสียงพูดหรือเสียงเรียกชื่นฉัน มันยิ่งทำให้ความกลัวเพิ่มมากขึ้น กลัวว่าจะไม่ใช่เขา กลัวว่าจะเป็นคนอื่นที่ไม่หวังดีกับฉัน

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
เสียงฝีเท้าดังเข้ามาเรื่อยๆแต่ก็หยุดเป็นระยะๆเหมือนกำลังหาอะไรบางอย่างแต่ไม่เจอจึงเดินต่อไป แสงไฟจากไฟฉายสาดส่องไปทั่วจนในที่สุดมันก็ส่องมาเจอฉัน

"สิก้า..."
เพียงแค่น้ำเสียงเปล่งออกมาเรียกชื่ฉันเท่านั้น แค่เท่านั้นจริงๆ ฉันพุ่งเข้าไปกอดเจ้าของเสียงนั้นอย่างแรงจนแทบจะล้มลงไป

"ยูล ฮึกกกก  ไปไหนมา "
ยูริกอดฉันไว้แน่นพลางลูบหลังฉันและจูบที่ผมฉันเบาๆ

"ไม่ต้องกลัวแล้วนะ ยูลอยู่นี่แล้ว ไม่ร้องนะ ยูลขอโทษ"

"คนบ้า ไปไหนมา ฮึกกก ฮึก ถามว่าไปไหนมา"
ฉันทุบที่แผงอกของเขาทั้งแรงและก็หลายครั้ง แต่เขาก็ไม่ยอมหลบฉันเลย กลับยอมรับกำปั้นเล็กที่ทุบเขาไม่ยอมหยุด เมื่อยูริเริ่มเห็นว่าฉันเริ่มหมดแรงเขาก็ดึงฉันเข้ามาจูบ ริมฝีปากของเราประกบกันอย่างพอดี เราจูบกันท่ามกลางไฟที่มืดมัว มีเพียงแค่แสงไฟฉายที่ตกอยู่ และเสียงฝนที่ตกกระหน่ำดังเล็ดรอดเข้ามา ยูริขบเม้มริมฝีปากฉันเบาๆก่อนจะถอนริมฝีปากของเขาออกช้าๆ

"สิก้า ยูลขอโทษนะที่ปล่อยสิก้าไว้คนเดียว คือยูลลืมของไว้ที่รถน่ะเลยลงไปเอาแต่ไม่คิดว่าไฟจะดับ ขอโทษนะ ยกโทษให้ยูลนะคะ"
ฉันได้แต่มองหน้าเขาเงียบๆไม่ได้พูดอะไร แต่ฉันพึ่งสังเกตว่าหัวเขาเปียกชุ่มไปด้วยหยดน้ำ สงสัยต้องไปวิ่งตากฝนมาแน่ๆ

"ยูลมีของจะให้สิก้าด้วยนะ หลับตาก่อนสิ"
ฉันหลับตาลงตามที่ยูริบอก ถึงแม้จะไม่ชอบความมืดแต่ถ้ามีเขายืนอยู่ตรงนี้ฉันก็ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น เสียงของยูริเงียบไปสักพักก่อนจะเอ่ยขึ้นมา

"ลืมตาได้"
เมื่อลืมตาขึ้นมา ฉันถึงกับต้องอมยิ้มที่เห็นสิ่งที่เขามอบให้ มันคือสร้อยเงินที่ห้อยแหวนที่สลักYSซ้อนทับกับอย่างสวยงามพร้อมกับฝังเพชรไว้ที่ตัวอักษรด้วย

"Happy Anniversary นะที่รัก"
เขาส่งยิ้มให้ฉัน ยิ้มที่เมื่อได้เห็นทีไรจะเป็นยิ้มที่ดูอบอุ่นแฝงไปด้วยความรักและห่วงใย ฉันไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะแต่ฉันคิดว่ายิ้มแบบนี้เป็นรอยยิ้มแบบที่เขามอบให้ฉันเพียงคนเดียว

"หายโกรธยูลรึยังคะ"

"ใครโกรธ สิก้าไม่ได้โกรธยูลแค่โมโหที่ยูลไปไหนไม่บอก"

"ตอนนี้หายโมโหรึยังคะ สิก้าชอบที่ยูลให้มั้ย"

"สิก้าไม่เคยไม่ชอบสิ่งที่ยูลให้หรือสิ่งที่ยูลทำ สิก้าชอบชอบมากแต่ก็ไม่มากเท่ากับยูล ขอบคุณนะ ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาจนถึงทุกวันนี้ ขอบคุณที่ยูลอดทนกับนิสัยของสิก้า คนที่ขี้หวง ชอบเหวี่ยง ชอบงอน ฮึกก ฮึก  คนที่เอาแต่ดื้อกับยูลมาโดยตลอด ฮึกก แต่ที่สิก้าเป็นแบบนี้เพราะสิก้ารักยูลนะ"

"ไม่เอาไม่ร้องไห้แล้วนะ ยูลชอบในสิ่งที่สิก้าเป็น เพราะสิก้าเป็นสิก้าแบบนี้เป็นสิก้าที่ต้องมียูลดูแลไปตลอดชีวิตไง ยูลก็รักสิก้านะ เรียนจบแล้วแต่งงานกับยูลนะสิก้า แหวนที่อยู่ในสร้อยนี้ยูลถือว่ามันเป็นสิ่งที่แสดงให้เห็นว่าสิก้าเป็นเจ้าสาวยูลแล้วนะ"

"อืม เจ้าหญิงตอบรับคำขอแต่งงานกับลิงน้อยค่ะ"
คำตอบของฉันทำให้เราสองคนยิ้มออกมาอย่างเต็มที่ พร้อมกับมองหน้ากันอย่างต้องการสิ่งเดียวกัน

"ยูลใส่ให้นะ "
ยูริเดืนอ้อมมาทางด้านหลังก่อนจะค่อยๆรวบผมของฉันเอาไว้แล้วใส่สร้อยให้ฉันอย่างเบามือ ตอนนี้ฉันอยู่ในลักษณะที่โดนยูริโอบกอดจากทางด้านหลังเพื่อใส่สร้อยให้ หัวใจของฉันเต้นโครมครามทุกครั้งที่เราสองคนอยู่ใกล้กัน มันเป็นความรู้สึกที่โหยหาอีกฝ่ายอย่างปฏิเสธไม่ได้ ไม่นานนักยูริก็ใสสร้อยให้ฉันเสร็จแต่เขากลับไม่ยอมออกไปจากข้างหลังฉันซะที เขาละมือออกจากด้านหลังลำคอของฉัน ย้ายมือหนามาวางไว้ที่ไหล่ข้างนึงส่วนอีกข้างเอาไปวางไว้ที่สะโพกพร้อมกับลูบไล้เบาๆ เธอกำลังทำให้ฉันคลั่งนะควอนยูริ ยูริโน้มใบหน้ามาจูบที่ลำคอของฉันและย้ำอยู่อย่างนั้นจนฉันเริ่มจะทนไม่ไหวอยากจะหันหน้าไปแล้วดึงเขามาหาอย่างที่ใจต้องการแต่ไม่ได้ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้ ยูริกำลังแกล้งฉัน ฉันรู้ทุกครั้งที่เขาทำแบบนี้จุดจบมันจะเป็นยังไง ฉันจะต้องไม่เล่นตามเขา ตอนนี้มือเขาเริ่มที่จะไม่อยู่แค่ที่สะโพกและหัวไหล่ แต่มันกลับลูบไล้ไปทุกสัดส่วนของฉัน หยุดแกล้งกันซะทีได้มั้ย ใบหน้าของเขายังคงวนเวียนอยู่ที่ลำคอของฉันแต่มือ มือน่ะมือมันไวยิ่งกว่าปากซะอีก เสื้อยืดตัวใหญ่ที่ฉันมักจะใส่นอนเป็นประจำตอนนี้มันเริ่มถลกขึ้นมาเพราะมือซนๆของยูริที่สอดเข้าไปข้างใน  ไม่ไหวแล้วววววว ไม่ไหวแล้วจริงๆ ฉันเอามือไปจับมือซนๆของยูริให้หยุดแต่ก็โดนเขาเอามืออีกข้างมาจับไว้ก่อน ลมหายใจที่ลดต้นคอของฉันมันร้อนจนรู้สึกได้ว่าเขาก็ต้องการเหมือนกันหรือฉันจะตามเกมเขาดีนะ แต่เป็นอย่างนี้ทุกทีตามทีไรจบไม่สวยทุกที

"อืมมม  ยูล..."
ยูริจับใบหน้าของฉันให้หันข้างก่อนที่เขาจะเอาริมฝีปากมาประกบจูบจากทางด้านหลัง ท่ายากไปมั้ย -.-! 
จากจูบที่ดูเหมือนไม่มีอะไรตอนนี้มันเริ่มร้อนแรงและดูดดื่มมากขึ้น อย่าทำแบบนี้เซ่!!! มันสุดจะทนแล้วจริงๆนะ 
และในที่สุดฉันก็กลับตัวหันไปหายูริอย่างเต็มตัวพร้อมกับดึงปกเสื้อให้เขาเข้ามาใกล้และเอามือไปโอบรอบคอของยูริให้โน้มลงมาอีก ก่อนจะค่อยๆใช้ตัวดันให้ยูริเดินถอยหลังไปที่โซฟาที่อยู่ใกล้ๆ แต่......

"อืมมม สิก้า ผมยูลเปียกอ่ะเช็ดให้หน่อยสิ"
นั่นไงนึกแล้วไม่มีผิด ตลอดดดดด ยูริละริมฝีปากออกจากฉันแล้วจับฉันไว้ พร้อมกับส่งรอยยิ้มและดวงตาใสๆนั่นมาให้ฉัน

"ตลอดอ่ะยูล ไม่ทำก็อย่ามาทำให้อยากสิ"
ฉันผลักยูริออกก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ห้องแต่งตัวมาให้

"อ่ะนี่ เช็ดเองเลย"

"ไม่อ่ะ สิก้าเช็ดให้ยูลหน่อยนะ "

"เฮ้อออ  ทำไมฉันต้องอดตลอดเลยนะ"

"อดคืนนี้จัดเต็มหลังแต่งงานไง ^^"
อร๊ายยยยยยย  พูดแบบนี้ได้ไงไอ้ลิงบ้า คนเขาอ่านเยอะแยะ

"ยูลก็อย่างนี้ทุกที รู้ว่าสิก้าเป็นคนอ่อนไหวง่ายก็ชอบทำแบบนี้ตลอด"
ฉันนั่งคุกเข่าอยู่บนเตียงเช็ดผมให้ยูริที่นั่งหันหน้าเข้าหาฉันพร้อมกับกอดฉันไว้

"นิดๆหน่อยๆเอง เป็นการแสดงความรักไง"

"ก็เกินไปนะบางที ถ้าสิก้าอดรอถึงวันแต่งงานไม่ไหวเมื่อไหร่นะจะได้เห็นดีกัน"

"เมื่อกี้ก็อดไม่ไหวแล้วไม่ใช่หรอ "

"ยูล!!!! ได้!!!  แกล้งกันนักใช่มั้ย "

คัท!!!!!!! ต่อพรุ่งนี้ ^^