คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : The Flying Arrows - 05 -
เสียงหวอรถพยาบาลดังก้องทำให้คนฟังถึงกับใจหล่นวูบ ภาพเคลื่อนไหวที่อยู่ในโทรทัศน์กำลังสะกดให้ดวงตาของเธอสั่นระริก เตียงผ้าใบสีขาวสะอาด ในเวลานี้กลับเต็มไปด้วยของเหลวสีแดงฉานเปรอะเปื้อน
“พี่คิบอม ฉันจะสวดอ้อนวอนให้พี่ พี่ต้องไม่เป็นอะไรนะ”
ซูยองพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เธอควานหาโทรศัพท์มือถือแล้วกดหมายเลขที่โทรออกไปก่อนหน้านี้ด้วยความรวดเร็ว การมีใครสักคนที่รับฟังเธอระบายน่าจะดีกว่าการที่ต้องทนเก็บความเศร้าไว้คนเดียว ทว่าเมื่ออีกฝ่ายรับสาย เสียงร้องไห้โฮกลับดังขึ้นอย่างน่าแสบแก้วหู
[...ฮึก...พี่คิบอม...พี่คิ...ฮือ...]
“ยูริ เธอใจเย็นๆ นะ ฉ...ฉัน...ฮือ...”
ทั้งสองสาวต่างฟังเสียงร้องไห้ของกันและกัน ตอนนี้สื่อมวลชนต่างก็ออกมาวิเคราะห์อุบัติเหตุที่เกิดขึ้น และเอาแต่กล่าวหาว่าเป็นความผิดของร้านซ่อมรถที่อยู่ใกล้ๆ บริเวณนั้น ไม่มีใครเอะใจสักนิดว่าเหตุการณ์ทั้งหมดเป็นเพียงฉากที่ถูกเซ็ตขึ้นมาจากฝีมือของเหล่าแอนตี้แฟน
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
กองถ่ายที่ปูซานต้องถูกยกเลิกทั้งหมดเนื่องจากสมาชิกวง UNDEAD ไม่สามารถไปถ่ายทำได้ ครั้งนี้มันไม่ใช่แค่การกลั่นแกล้งธรรมดาอีกแล้ว เหตุการณ์มันเลวร้ายมากขึ้นราวกับพวกแอนตี้แฟนเหล่านั้นไร้ซึ่งหัวใจ
“ซ...ซีวอน คิบอมจะเป็นอะไรหรือเปล่า”
ทงเฮร้องไห้งอแงเป็นเด็กๆ เมื่อนึกถึงความเจ็บปวดของคนที่อยู่ในห้องฉุกเฉิน โชคดีที่คนอื่นๆ บาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แม้แต่คยูฮยอนกับคนขับรถที่นั่งอยู่ด้านหน้าสุดก็มีแค่รอยฟกช้ำตามแขนและขาเท่านั้น
“อย่าร้องไห้สิ แฟนคลับกำลังมองนายอยู่นะ”
ซีวอนดุเพื่อนร่วมวง แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังดึงทงเฮเข้าไปกอดหลวมๆ ผู้จัดการปาร์คเอาแต่นั่งแปะอยู่ที่เก้าอี้อย่างเลื่อนลอย ผ่านไปสักพักฮีชอลก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในโรงพยาบาล
“คิบอมเป็นยังไงบ้าง แล้วหมอออกมาหรือยัง”
ฮีชอลเอ่ยคำถามรัวพลางหายใจหอบ สายตาเอาแต่จ้องไปที่หน้าประตูห้องฉุกเฉินทั้งๆ ที่รู้ว่ามองไม่เห็นอะไร เสียงร้องไห้ของเหล่าแฟนคลับดังเข้ามาถึงข้างในโรงพยาบาลจนผู้จัดการปาร์คต้องโทรศัพท์ไปบอกให้การ์ดจากบริษัทมาช่วยกันแฟนคลับออกไป
ในที่สุดคุณหมอคนหนึ่งก็เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน สมาชิกทั้งห้ารีบเดินไปยืนล้อมคุณหมอราวกับนัดหมายกันเอาไว้
“คนไข้ปลอดภัยแล้วครับ เขาแค่ตกใจจนสลบไปเท่านั้นเอง”
“เฮ้อ~ ค่อยยังชั่ว ฉันคิดอยู่แล้วเชียวว่าคิบอมต้องไม่เป็นอะไร”
ทงเฮถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่คำพูดต่อมาก็ทำให้ซีวอนกับคยูฮยอนต้องหันไปมองหน้ากันและกันอย่างงุนงง แล้วใครกันที่ร้องไห้ฟูมฟามก่อนหน้านี้เพราะว่าเป็นห่วงคิบอม
“แต่ว่า...เขาแขนหักน่ะครับ แล้วก็ศีรษะแตกนิดหน่อยด้วย แต่ไม่ต้องกังวลไปนะครับ นอกพักที่โรงพยาบาลประมาณหนึ่งสัปดาห์ก็น่าจะกลับบ้านได้แล้ว”
สมาชิกทั้งสี่คนรวมถึงผู้จัดการปาร์คหน้ายู่ทันที แต่ก็ยังดีที่คิบอมไม่เป็นอะไรมากไปกว่านั้น ซีวอนกล่าวขอบคุณพระเจ้าแล้วถอนหายใจอีกครั้งด้วยความยินดี ส่วนคยูฮยอนก็หันไปชูมือบอกว่าแฟนคลับว่าทุกอย่างโอเคแล้ว
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
เมื่อข่าวที่ถูกปล่อยออกไปว่ารถตู้ของวง UNDEAD พลิกคว่ำ หลายๆ คนต่างพากันตกใจ แฟนคลับเอาแต่เฝ้ารอฟังข่าวที่จะบอกว่าคิม คิบอมไม่ได้เป็นอะไรมาก และเมื่อข่าวสุดท้ายถูกปล่อยออกมา ทุกคนก็รู้สึกโล่งใจราวกับยกภูเขาออกจากอก
เว้นก็แต่...
“ทำไมไม่บอกฉันว่าฮีชอลมันไม่ได้ไปรถคันนั้น”
เสียงกร้าวตวาดลงไปในโทรศัพท์มือถืออย่างหงุดหงิด ทางปลายสายถึงกับสะดุ้งโหยงและลำตัวสั่นเทากับน้ำเสียงนั้น
[ฉันพลาดเองอึนฮยอก แต่มันไม่ใช่ความผิดของฉันนะ ฮีชอลมันเปลี่ยนใจไปเองต่างหาก]
“ทำพลาดแล้วยังมีหน้ามาแก้ตัวอีก นายฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ ฉันบอกให้ตามสืบพวกมันทุกฝีก้าว แล้วนายปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง”
[ฉันขอโทษ]
ทางนั้นบอกกับหัวหน้ากลุ่มแอนตี้แฟนด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด หากแต่ฮยอกแจไม่ได้สนใจที่จะฟังมัน นิ้วเรียวของเขากำลังสั่งงานแอนตี้แฟนที่กำลังออนไลน์อยู่ในเว็บบอร์ด อีกไม่เกินยี่สิบสี่ชั่วโมง สายคนนั้นก็ต้องถูกทำโทษจากการที่ทำงานพลาด
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
“อึนฮยอก!! อึนฮยอก!!”
สายลับคนหนึ่งที่แฝงตัวอยู่ในบริษัทกำโทรศัพท์มือถือไว้แน่น ริมฝีปากอิ่มสั่นระริกอย่างหวาดกลัว อีกไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนี้ อึนฮยอกจะต้องส่งคนมาทำร้ายเขาแน่ๆ ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวาอย่างหวาดระแวงแล้วเริ่มสะอื้นไห้
“ฉันจะทำยังไงดี คิม ฮีชอล...นายมันตัวซวยจริงๆ เลย”
“พี่ฮีชอลเป็นตัวซวยตรงไหนเหรอครับ”
เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นเรียบๆ และเมื่อชายหนุ่มคนนั้นแหงนหน้าขึ้นไปมองก็พบกับคยูฮยอนที่ยืนพิงกำแพงอยู่
“ค...คยู...ฮยอน”
“ครับ ผมนี่แหละคยูฮยอน ตกใจมากเลยเหรอ เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรนะครับ พี่ทำอะไรพลาดไปเหรอ แล้วพี่ฮีชอลผิดตรงไหนที่ไม่ได้นั่งรถตู้ไปกับพวกเรา”
ร่างสูงนั่งยองๆ แล้วเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม ทว่าแอนตี้แฟนคนนี้กลับรู้สึกว่าเป็นรอยยิ้มที่อันตรายเหลือเกิน ดวงตาเศร้าหลบสายตาไปทางอื่นเพราะกลัวว่าจะถูกจับโกหก
“ว่าไงล่ะครับ พี่เข้ามาทำงานในนี้เพราะต้องการสืบเรื่องของพวกเราเหรอ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้คงเป็นฝีมือของพวกแอนตี้แฟนสินะ”
คยูฮยอนมองคนตรงข้ามด้วยสายตาที่ตัดพ้อ แม้ว่าอีกคนจะเป็นเพียงพนักงานชั้นล่างๆ ของบริษัท แต่มันก็น่าตกใจที่คนร้ายอยู่ใกล้ตัวของพวกเขามากขนาดนี้
“ถ้าพี่ฮีชอลรู้เรื่องนี้ นอกจากแอนตี้แฟนจะไม่เอาพี่แล้ว พวกแฟนคลับของ UNDEAD ก็จะไม่ปล่อยพี่ไปเหมือนกัน”
“อย่าบอกใครนะคยูฮยอน ฉันผิดไปแล้ว ฉันจะไม่ทำแบบนี้อีก”
พนักงานที่เป็นสายให้กับแอนตี้แฟนจับมือหนาของคยูฮยอนไว้แน่น ใบหน้ามีแต่น้ำตาเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด เขากำลังหวาดกลัวต่อทุกๆ สิ่งที่จะเกิดขึ้นในเวลาอันใกล้นี้ กลุ่มแอนตี้แฟนจะต้องทำร้ายเขา และถ้าแฟนคลับรู้เรื่องนี้ เขาก็จะมีชีวิตอยู่อย่างไม่มีความสุขด้วยเหมือนกัน
“สัตว์ป่าน่ะ ไม่ว่าเราจะเลี้ยงมันดีแค่ไหน มันก็ไม่เชื่องหรอกครับ”
พูดจบก็เดินออกมาจากตรงนั้นทันที พนักงานคนนั้นมองตามด้วยสายตาที่เคียดแค้น ทว่าร่างสูงก็หยุดเดินแล้วหันกลับมายิ้มให้
“...แต่พี่ไม่ใช่สัตว์ป่า และผมก็เชื่อว่าพี่คงมีเหตุผลบางอย่างที่จะต้องทำร้ายพวกเราแบบนั้น ไม่มีมนุษย์คนไหนที่มีแต่ด้านดีๆ หรอกนะครับ มันขึ้นอยู่กับเราว่าจะเลือกมองด้านไหนของเขาเท่านั้นเอง”
แอนตี้แฟนคนหนึ่งที่เกลียดชังวง UNDEAD มาโดยตลอดกำลังมองคยูฮยอนด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป ทั้งๆ ที่เขาทำร้ายวง UNDEAD ขนาดนี้ ทั้งๆ ที่คิบอมอาจจะมีสิทธิ์เสียชีวิตได้จากอุบัติเหตุครั้งนี้ แต่โจ คยูฮยอนกลับไม่เอาผิดกับเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
“นาย...จะไม่บอกใครจริงๆ น่ะเหรอ”
เขาถามร่างสูงซ้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ คยูฮยอนจึงจ้องมองเข้าไปในดวงตาของแอนตี้แฟนคนนี้ ก่อนจะยิ้มกว้าง
“ผมจะไปบอกอะไรกับใครได้ล่ะครับ ในเมื่อผมไม่ได้ยินอะไรเลยสักนิดเดียว”
คยูฮยอนยิ้มอีกครั้งอย่างจริงใจ เขาเชื่อว่าถ้าหากเรามอบความจริงใจให้กับใครก่อนแล้ว แม้ว่ามันจะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย แต่มันจะต้องทำให้ผู้รับรู้สึกดีอย่างแน่นอน
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
ฉันเป็นแอนตี้แฟนของวง UNDEAD เป็นแอนตี้แฟนที่เกลียดชังพวกเขามาก ทั้งอคติและไม่เปิดใจยอมรับมาโดยตลอด วันนี้มีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้นพร้อมๆ กัน หนึ่ง...ฉันทำให้แผนการของแอนตี้แฟนพัง หัวหน้าของแอนตี้แฟนด่าฉันเหมือนหมูเหมือนหมา ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่ความผิดของฉันทั้งหมด สอง...ในเวลาเดียวกันนั้น ฉันก็ถูกคยูฮยอนจับได้ว่าเป็นสายให้กับแอนตี้แฟน ตอนแรกฉันคิดว่าคยูฮยอนจะต้องเอาเรื่องกับฉันให้ได้ แต่ผิดคาด เขาปล่อยฉันไปอย่างง่ายดาย มันอาจจะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย แต่มันก็ทำให้ฉันเปลี่ยนความคิดใหม่ คยูฮยอนเป็นคนที่มีจิตใจดีจริงๆ ต่อไปฉันจะเลิกเป็นแอนตี้แฟน และกลายมาเป็นแฟนคลับของโจ คยูฮยอนและวง UNDEAD ด้วย คยูฮยอนสู้ๆ นะ ลงชื่อ...แอนตี้แฟนกลับใจ
เมื่อข้อความนี้ถูกโพสท์ขึ้นในเว็บแฟนคลับของวง UNDEAD มันก็ถูกแพร่กระจายไปตามเว็บบอร์ดย่อยต่างๆ อย่างรวดเร็ว ไม่เว้นแม้แต่เว็บบอร์ดของแอนตี้แฟน มีผู้คนมากมายมาแสดงความคิดเห็นต่อข้อความนี้ด้วยความคิดและอารมณ์ที่แตกต่างกัน บางคนก็ด่าทอแอนตี้แฟนคนนี้ที่เคยทำไม่ดีต่อวง UNDEAD เอาไว้ แต่บางคนก็พร้อมที่จะยอมรับคนๆ นี้เป็นแฟนคลับเพิ่มอีกหนึ่งคน อย่างไรก็ตามแฟนคลับทุกๆ คนต่างก็พากันกล่าวชื่นชมจิตใจที่บริสุทธิ์ของน้องเล็กคยูฮยอน
ยกเว้นเหล่าแอนตี้แฟนเท่านั้นที่พากันสาปแช่งแอนตี้แฟนกลับใจคนนี้ และเรื่องราวมันก็คงไม่ได้จบลงแค่นี้แน่ๆ
จริงๆ มันไม่ได้เป็นสายให้พวกเราหรอก มันเป็นสายให้พวกกลีบดอกไม้เหี่ยวเฉามากกว่า ลงชื่อ...นิรนาม1
คนอย่างนี้ไม่สมควรมีชีวิตอยู่บนโลกด้วยซ้ำ ไม่มีจุดยืนเอาซะเลย ลงชื่อ...นิรนาม2
ถ้าอึนฮยอกรู้เข้า คนนั้นคงศพไม่สวยแน่ๆ ลงชื่อ...นิรนาม3
ความคิดเห็นมากมายถูกโพสท์ขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ทว่าฮยอกแจกลับไม่ได้ออกคำสั่งอะไรเลย เขากำลังจิตตกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คนที่สมควรจะบาดเจ็บมากที่สุดทำไมถึงรอดไปได้นะ แต่อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้แอนตี้แฟนที่มีจรรยาบรรณอย่างเขาก็ควรจะส่งของไปเยี่ยมคนป่วยอย่างคิม คิบอมเสียหน่อย เดี๋ยวพวกแฟนคลับจะกล่าวหาว่าเขาไม่มีน้ำใจเอาได้
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
Talk with Lee Seen
หายไปสองวัน แต่ไม่ได้ทำอะไรที่มีสาระเลย
ทุกๆ คืนนอนตอนหกโมงเช้า และตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนเที่ยง
แล้วก็ไปกินข้าว หลังจากนั้นก็นอนต่อจนถึงเย็น
ไปกินข้าว และเล่น MSN
ใครมีสถานที่เที่ยวใกล้ๆ กรุงเทพฯ แนะนำหน่อยนะคะ
อยากไปพักแบบโฮมสเตย์ ถ้าไปอัมพวาแล้วจะไปเที่ยวทะเลที่ไหนต่อดี
แนะนำซีนด้วย!!
อีกสองสามวันเจอกันค่ะ เดี๋ยวเข้ามาอัพต่อ...
ใครไม่คอมเม้นท์ ขอให้...กางเกงในเข้าวิน
ความคิดเห็น