คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : The Flying Arrows - 04 -
“นาย...”
“...”
ฮยอกแจกำลังรู้สึกราวกับว่าอุณหภูมิในห้างสรรพสินค้ากำลังลดต่ำลงเรื่อยๆ ใบหน้าเรียวจ้องมองอีกฝ่ายด้วยดวงตาสั่นระริก แม้ว่าฮยอกแจจะไม่กลัวว่าคิบอมอาจจะรู้ความจริง แต่เขาก็ยังไม่พร้อมที่จะรับมือกับสถานการณ์ในตอนนี้อยู่ดี
“...เป็นแฟนคลับของพวกเราจริงๆ น่ะเหรอ”
คิบอมถามด้วยความแปลกใจ ผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อเหลาอย่างผู้ชายคนนี้น่ะเหรอจะมาเป็นแฟนคลับวง UNDEAD ถึงวงเขาจะเป็นวงร็อคก็ตามที แต่กลุ่มเป้าหมายก็ไม่ใช่คนเพศเดียวกันอย่างแน่นอน
“ฉันไม่เคยคิดที่จะเป็นแฟนคลับของวงปัญญาอ่อนแบบนี้หรอก”
ฮยอกแจพลั้งปากพูดออกไปอย่างไม่ทันรู้ตัว ดังนั้นร่างโปร่งจึงรีบหันหลังแล้วเดินหนีไปจากบริเวณนั้นด้วยความรวดเร็ว คิบอมกับทงเฮได้แต่มองหน้ากันแล้วเกาศีรษะแกรกๆ อย่างุนงง
“เมื่อกี้ผู้ชายคนนั้นเขาด่าว่าวงของเราปัญญาอ่อนเหรอคิบอม”
ทงเฮถามรุ่นน้องในวงอย่างสงสัย แต่คิบอมยังคงเอาแต่จ้องมองตามแผ่นหลังกว้างของคนๆ นั้นอย่างเหม่อลอย ผู้ชายคนนั้นแปลกมากเหลือเกิน ทำไมจะต้องโกรธขนาดนี้ ทำไมจะต้องมองเขาและพี่ทงเฮด้วยสายตารังเกียจแบบนี้ด้วยนะ
“คิบอม...นายฟังฉันอยู่หรือเปล่า”
“ค...ครับ”
ร่างสูงเอียงคอถามรุ่นพี่ แต่ทงเฮก็หมดอารมณ์ที่จะถามซ้ำอีกรอบแล้ว ร่างบางรีบวิ่งกลับไปหาซีวอนแล้วเล่าเรื่องแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นให้กับร่างสูงฟัง ทิ้งคิบอมให้ยืนครุ่นคิดอยู่เพียงคนเดียว
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
เย็นวันนั้น การซ้อมดนตรีของวง UNDEAD ต้องถูกยกเลิกไปเนื่องจากขาดหัวหน้าวงหรือตำแหน่งคีย์บอร์ด ดังนั้นสี่คนที่เหลือรวมถึงผู้จัดการปาร์คจึงไปนั่งทานเนื้อย่างใกล้ๆ กับบริษัท
“คยูฮยอน วันนี้พี่ฮีชอลเหวี่ยงอีกแล้วเหรอ”
ซีวอนไม่ได้เอ่ยถามน้องเล็กอย่างเดียว หากแต่ร่างสูงยังเหล่ตาไปมองท่าทีของผู้จัดการคู่กรณีของหัวหน้าวงอีกด้วย
“ไม่เหวี่ยงสิแปลก ก็พี่จองซูเล่นไปบ่นตอนพี่ฮีชอลกำลังอัพเลเวล...”
ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรออกมาจนหมด คยูฮยอนก็ถูกคิบอมที่นั่งข้างๆ กันกระทุ้งข้อศอกเข้าที่เอว น้องเล็กก้มหน้างุด ก่อนจะคีบเนื้อย่างบนเตามาใส่ปากเพื่อกลบเกลื่อนความผิดของตัวเอง
ผู้จัดการปาร์คยกน้ำเปล่าขึ้นมาดื่มด้วยท่าทีเฉยชา ราวกับเขาไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกกล่าวถึงอย่างไรอย่างนั้น ทั้งๆ ที่ในใจของจองซูเอาแต่โทษตัวเองว่าเขาเป็นผู้จัดการที่ดีไม่พอหรือเปล่า คิม ฮีชอลจึงไม่เคยเชื่อฟังเขาเลยสักครั้ง
“เออนี่คยูฮยอน วันนี้ฉันเจอแฟนคลับของพวกเราด้วยนะ”
ทงเฮนึกถึงเรื่องเมื่อตอนบ่ายขึ้นมาได้ เขาจึงรีบพูดอวดน้องเล็กก่อนที่จะมีใครแย่งชิงเขาพูดเสียก่อน
“กลีบดอกไม้น่ะเหรอครับ แล้ว...น่ารักหรือเปล่า”
คยูฮยอนคลี่ยิ้มตาลุกวาวในขณะที่รอฟังคำตอบจากคนที่นั่งตรงข้าม หากแต่ทงเฮกลับมองซ้ายมองขวาเลิ่กลั่ก ก่อนจะเอ่ยขึ้นซึ่งทำเอาคยูฮยอนรู้สึกเซ็งขึ้นมาทันที
“เขาเป็นผู้ชาย!!”
“ผู้ชายคนนั้นไม่ได้เป็นแฟนคลับของพวกเราสักหน่อยพี่ทงเฮ เขาด่าวงเราว่าปัญญาอ่อนด้วย พี่จำไม่ได้เหรอ”
คิบอมพูดแทรกขึ้นมาด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว แม้ว่าเรื่องเหล่านั้นจะเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนบ่าย หากแต่เขายังจดจำคำพูดของชายคนนั้นได้อย่างชัดเจน คำพูดที่ดูถูกเหยียดหยามวง UNDEAD คนๆ นั้นทำเหมือนกับว่าเป็นพวกแอนตี้แฟนอย่างไรอย่างนั้น
“ฉันว่าไม่ใช่อย่างนั้นหรอกน่าคิบอม นายลองคิดดูนะ เขาชื่นชอบพวกเราแต่ไม่สามารถเปิดเผยความรู้สึกได้เพราะว่าตัวเองเป็นผู้ชาย เขาก็เลยแสดงท่าทางแบบนั้นออกมาเท่านั้นเอง”
“แล้วพี่แน่ใจได้ยังไงครับว่าผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนคลับวง UNDEAD”
หลังจากที่คยูฮยอนหันซ้ายทีขวาทีเพื่อฟังคิบอมกับทงเฮเถียงกัน น้องเล็กก็โพล่งถามขึ้นมาบ้าง ทงเฮจึงตอบคำถามและยิ้มด้วยความภาคภูมิใจ
“ก็เมื่อวานเขามาดูเราแสดงสดที่ SBS น่ะสิ ฉันจำได้แม่นเลย”
“นายอย่าไปฟังทงเฮพูดมากนะคยูฮยอน หมอนี่พูดความจริงแค่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้นแหละ”
ซีวอนเองร่วมวงสนทนากับเขาบ้าง เว้นก็แต่ผู้จัดการปาร์คที่มองดูสมาชิกแต่ละคนพูดคุยกัน เขาได้แต่ฟังบทสนทนาต่างๆ อย่างสงบนิ่งเท่านั้น
“แต่ครั้งนี้ฉันพูดเรื่องจริงนะ จะว่าไปแล้วเขาก็เป็นแฟนคลับผู้ชายที่แปลกมากๆ เลย ทำไมจะต้องทำท่าทางเหมือนเกลียดชังเราด้วยก็ไม่รู้”
“เขาคงเป็นแอนตี้แฟนมั้งครับ”
คยูฮยอนเอ่ยขึ้น ซึ่งทำให้ซีวอนกับคิบอมถึงกับสะดุ้งตัวขึ้นมาทันที การที่พวกเขาโดนแอนตี้แฟนกลั่นแกล้งแต่ละครั้ง แม้จะบอกกับตัวเองว่าควรจะรู้สึกชินชากับเรื่องเหล่านี้ได้แล้ว มีคนรักก็ย่อมมีคนเกลียดมันเป็นเรื่องธรรมดา แต่ทุกๆ ครั้งที่เกิดเรื่อง พวกเขาก็ยังไม่เคยชินกับความตกใจเหล่านั้นเสียที
“คนหน้าตาดีอย่างเขาจะเป็นแอนตี้แฟนได้ยังไงกัน ฉันดูคนออกหรอกน่า มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าเขาต้องเป็นแฟนคลับของ UNDEAD แน่ๆ”
และอาหารมื้อนั้นก็มีแต่การพูดคุยถึงเรื่องประหลาดๆ ของผู้ชายที่ทงเฮ ซีวอน และคิบอมพบเจอเมื่อตอนบ่าย เวลาเดินผ่านไปเรื่อยๆ จนกระทั่งสี่ทุ่มแต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าหัวหน้าวงฮีชอลจะโทรศัพท์กลับมาหาพวกเขาเลย
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
ในร้านอินเทอร์เน็ตแห่งหนึ่ง อี ฮยอกแจเพ่งมองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างครุ่นคิด มีวิธีมากมายที่แอนตี้แฟนเสนอขึ้นมาเพื่อทำลายวง UNDEAD ตั้งแต่วิธีที่ธรรมดาอย่างขูดสีรถ ไปจนกระทั่งตัดสายเบรกเลยทีเดียว ซึ่งแต่ละวิธีมันก็น่าสนใจทั้งนั้น
ยังไม่ถึงเวลาที่จะเราฆ่าพวกมัน ตอนนี้ฉันแค่ต้องการสั่งสอนคิม ฮีชอลเท่านั้น ลงชื่อ...อึนฮยอก
คำสั่งของหัวหน้ากลุ่มแอนตี้แฟนอย่างอึนฮยอกถือเป็นคำสั่งที่ประกาศิต ไม่ใช่ว่าเขาเป็นหัวหน้าแล้วจะต้องเกลียดวง UNDEAD มากที่สุด ความเกลียดชังและความหมั่นไส้วง UNDEAD ของแอนตี้แฟนแต่ละคนมีไม่เท่ากัน บางคนอาจจะมีความแค้นมากกว่าอึนฮยอกเสียอีก เพียงแต่ว่าอึนฮยอกเป็นผู้ที่มีอำนาจมากที่สุดก็เท่านั้นเอง
งั้นโรยตะปูเรือใบไว้ระหว่างทางดีไหม เพราะพวกมันต้องไปถึงที่นั่นก่อนหกโมงเช้า ถ้าไปไม่ทันก็ต้องถูกทีมงานตำหนิ แล้วระหว่างที่มันซ่อมรถ เราค่อยหาจังหวะเข้าไปจัดการกับฮีชอล
บุคคลนิรนามคนหนึ่งเสนอความคิดขึ้นมาในเว็บบอร์ด ซึ่งฮยอกแจก็เห็นว่ามันเป็นความคิดที่เข้าท่าไม่น้อยเลยทีเดียว ถึงแม้ว่ามันจะเป็นอุบัติเหตุที่พวกเขาจัดฉากขึ้นก็จริง แต่ก็ไม่น่าจะมีใครสงสัยว่าจะเป็นฝีมือของกลุ่มแอนตี้แฟนได้ถ้าหากพวกเขาวางตะปูเหล่านั้นไว้ใกล้ๆ ร้านซ่อมรถ ความผิดทั้งหมดก็จะอยู่ที่ร้านซ่อมรถนั่นเอง
แล้วเราจะจัดการกับฮีชอลยังไง
แอนตี้แฟนอีกคนหนึ่งพิมพ์ขึ้นมา ฮยอกแจจึงรัวพิมพ์คำสั่งกลับไปอย่างไม่ทันคิดเลยด้วยซ้ำ เพราะความจงเกลียดจงชังทั้งหลายมันคงไม่ได้อยู่แค่ในสมองของแอนตี้แฟน หากแต่มันคงจะอยู่ภายในจิตใต้สำนึกของกลุ่มคนเหล่านี้เสียมากกว่า
เกณฑ์คนประมาณห้าถึงหกคนไปรุมกระทืบสั่งสอนมัน อย่าลืมบอกมันด้วยว่า ‘อย่าท้าทายพวกพวกเราอีก ไม่อย่างนั้นจะโดนหนักกว่านี้’ ส่วนฝ่ายข่าว...คืนนี้เตรียมโทศัพท์รไปบอกสื่อได้เลยว่าฮีชอลถูกลอบทำร้ายอย่างไรบ้าง บอกให้รายละเอียดให้มากที่สุด แล้วก็ฝ่ายป่วนเว็บบอร์ดของแฟนคลับ...เข้าไปปล่อยข่าวว่าฮีชอลกับผู้จัดการวงทะเลาะกันเพราะแย่งซีวอน พวกกลีบดอกไม้มันจะได้แตกคอกันเองด้วย ลงชื่อ...อึนฮยอก
เมื่อออกคำสั่งเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฮยอกแจก็เดินออกมาจากร้านอินเทอร์เน็ตเพื่อกลับบ้านทันที ต่อจากนี้ไปก็เหลือเพียงแค่รอฟังข่าวดีในตอนเช้าเท่านั้นสินะ
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
เวลาเกือบรุ่งสางของคืนนั้น ผู้จัดการปาร์คและสมาชิกวง UNDEAD ยกเว้นฮีชอลกำลังเดินทางมุ่งสู่ปูซานเพื่อถ่ายทำรายการวาไรตี้โชว์รายการหนึ่ง คยูฮยอนขอผู้จัดการปาร์คนั่งข้างๆ คนขับเนื่องจากเขารู้สึกเวียนศีรษะ ดังนั้นที่นั่งด้านหลังจึงมีคิบอมที่นั่งข้างทงเฮ และซีวอนที่นั่งข้างผู้จัดการปาร์คในแถวหลังสุด
เสียงโทรศัพท์ของซีวอนดังขึ้นทำให้ทุกคนที่กำลังเคลิ้มหลับสะดุ้งตื่นขึ้นมากันหมด ร่างสูงจึงรีบกดรับสายก่อนจะกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์อย่างแผ่วเบา
“พี่ฮีชอลเหรอครับ”
[อืม ตอนนี้ฉันมาถึงปูซานแล้วนะ พวกนายอยู่ที่ไหนกันแล้ว]
ฮีชอลบอกด้วยน้ำเสียงร่าเริงราวกับไม่มีความโกรธหลงเหลืออยู่เลยสักนิด ซีวอนจึงเหล่มองคนที่นั่งข้างๆ กับเขา ใบหน้าเรียบเฉยของจองซูเหม่อมองออกไปข้างนอกหน้าต่างทั้งๆ ที่มันมืดมิดไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย
“ออกมาได้ชั่วโมงครึ่งแล้วครับ อีกประมาณหนึ่งชั่วโมงก็น่าจะถึง”
[อื้อ งั้นฝากบอกจองซูด้วยว่า...]
ซีวอนรีบยื่นโทรศัพท์ไปแนบกับหูของผู้จัดการวงอย่างรวดเร็วก่อนที่หัวหน้าวงจะพูดจบเสียก่อน และเมื่อจองซูได้ฟัง เขาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกทันที
[...ฉันขอโทษ]
“งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ แล้วเจอกันนะ”
ซีวอนกดวางสาย ก่อนจะเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างตามผู้จัดการปาร์คบ้าง แถวนี้ช่างเงียบสงัดไร้ผู้คน ถ้าหากว่ามีรถยนต์สักคนขับสวนมา แสงไฟก็จะสว่างวาบขึ้นอย่างชัดเจน จนบางครั้งมันอาจจะทำให้เขาต้องหรี่ตาลงอีกด้วย
“รถบรรทุกคันนั้นขับแปลกๆ นะครับ ขับเหมือนรถยางแตกเลย”
คยูฮยอนทักขึ้นเมื่อมีรถบรรทุกคันหนึ่งกำลังสวนมาทางพวกเขา และเมื่อรถคันนั้นขับใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แสงไฟก็สว่างจ้าจนทุกคนต้องหรี่ตากันหมดเหมือนที่ซีวอนคิดเอาไว้ แม้แต่ทงเฮที่หลับตาอยู่ก็ยังเด้งตัวขึ้นมาอย่างตกใจ
“เฮ้ย!!”
คนขับรถหักหลบอย่างรวดเร็ว หากแต่มันไม่ได้จบเพียงแค่นั้น เนื่องจากความเร็วของรถตอนหักพวงมาลัยหลบรถบรรทุกคันนั้นทำให้รถตู้ที่พวกเขาอยู่นั่งสูญเสียการทรงตัว เสียงล้อเสียดสีกับถนนดังลั่นไปทั่วบริเวณ แล้วหลังจากนั้นอีกไม่นานรถคันนี้ก็วิ่งผ่านตะปูเรือใบมากมายทำให้ยางระเบิดขึ้นทันทีหลังจากเหตุการณ์นั้น แม้จะเหยียบเบรกตอนนี้ก็อาจจะสายไปเสียแล้ว
โครม!!
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
Talk with Lee Seen
เพิ่งมาเหยียบพิษณุโลกตอนตีสองกว่าๆ
กว่าจะทำอะไรเสร็จก็ปาไปตีสามกว่าแล้ว
ดูจากเวลาอัพก็น่าจะเดาได้ว่าซีนนอนตอนไหนใช่ไหมคะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันมากขนาดนี้
ขอบคุณแอนตี้แฟนที่จุดประกายความคิดให้เกิดฟิกเรื่องนี้
และขอให้ทุกคนมีความสุขในช่วงวันหยุดปีใหม่นะคะ
ปล. ฝากถึงชาวบ้าน ถ้าเจอคำผิด โพสท์บอกด้วยนะ
ความคิดเห็น