คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : The Flying Arrows - 03 -
ฮยอกแจเดินเข้าบ้านของตัวเองในตอนเช้าตรู่ แต่ก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อเจอแม่ยืนรดน้ำต้นไม้อยู่หน้าบ้าน
“เมื่อคืนไปไหนมา ทำไมเพิ่งกลับมาตอนเช้า”
แม่ถามเสียงเรียบ แต่ฮยอกแจกลับรู้สึกถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ออกมาด้วย ลูกชายได้แต่เกาศรีษะแกรกๆ อย่างรู้สึกผิด เมื่อคืนเขามัวแต่คิดแผนทำลายวง UNDEAD อยู่ที่ร้านอินเทอร์เน็ต แถมยังเข้าไปป่วนในไซเวิร์ลของฮีชอลทำเอาแฟนคลับวุ่นวายกันหมดไป
“เอ่อ...ผม...ผมไป...ทำรายงานน่ะครับ...แค่ทำรายงาน”
“แล้ววันนี้ไม่ต้องไปเรียนหรือไง”
“วันนี้มหา’ลัยปิดน่ะครับ ผมไปนอนก่อนนะแม่”
ฮยอกแจบอกแล้วยิ้มจนตาหยี นิ้วเรียวไขว้กันอยู่ด้านหลังอย่างรู้สึกผิด แต่ยังไม่ทันที่จะเดินเข้าไปในบ้าน แม่ก็เรียกอีกครั้ง
“เดี๋ยวฮยอกแจ”
“ครับ?”
“ลูกเอาแมวที่ตายเมื่อวานนี้ไปทิ้งหรือยัง”
“ครับ...ลูกแมว...อ๋อ...ลูกแมวที่ถูกรถเหยียบใช่ไหม ผมจัดการเรียบร้อยแล้วครับคุณแม่ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมไปนะ”
ฮยอกแจรีบวิ่งปรู๊ดหายไปในบ้านอย่างรวดเร็ว แม่ได้แต่ถอนหายใจให้กับความดื้อของลูกชาย ฮยอกแจเป็นเด็กหัวรั้นก็จริง แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่เขาจะทำให้แม่ผิดหวัง แม้จะเรียนไม่เก่ง แต่ถ้าคิดจะทำอะไรแล้วก็มีความตั้งใจเต็มร้อยเสมอ
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
“พรุ่งนี้เรามีงานที่ไหนเหรอซีวอน”
ทงเฮหันไปถามเพื่อนร่วมวงขณะที่กำลังเข็นรถเข็นอยู่ในห้างสรรพสินค้าชื่อดังในเวลาบ่ายโมง หากแต่ร่างสูงกลับไม่ได้ตอบคำถามนั้น ตอนนี้ซีวอนกำลังให้ความสนใจกับนิตยสารเล่มล่าสุดที่พวกเขาทั้งห้าคนได้ขึ้นปก ทงเฮจึงหันไปถามคิบอมบ้าง
“คิบอม นายรู้หรือเปล่าว่าพรุ่งนี้มีงานที่ไหน”
“พี่ไม่รู้เหรอ?”
คิบอมมองอีกฝ่ายแล้วส่ายหน้าอย่างปลงๆ ทงเฮไม่เคยสนใจตารางของตัวเองเลยว่าจะต้องขึ้นแสดงที่ไหน มีถ่ายรายการอะไร หรือต้องแต่งตัวอย่างไรบ้าง
“ถ้ารู้แล้วฉันจะถามนายทำไม”
“เฮ้อ~ ปูซานครับ พรุ่งนี้เราต้องไปปูซาน ไม่สิ ไปตั้งแต่คืนนี้เลยต่างหาก”
ทงเฮพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะหันไปหยิบขนมรูปดาวที่วง UNDEAD เป็นพรีเซ็นเตอร์มาใส่ในรถเข็น ซีวอนที่เห็นเข้าจึงรีบวิ่งเข้ามาห้ามอย่างตกใจ
“นายจะซื้อไปทำไมทงเฮ ที่บริษัทเขาให้เรามาเต็มหอพักเลยนะ”
“ก็เพิ่มยอดขายไง นายว่าไอเดียฉันไม่ดีเหรอ”
“ตลกละ ถึงนายไม่ซื้อ ยังไงกลีบดอกไม้ก็ต้องซื้อสินค้าที่พวกเราเป็นพรีเซ็นเตอร์ไปเก็บสะสมอยู่ดี”
“ว้าว!! ซีวอน...ทำไมนายฉลาดจังเลย”
ทงเฮตาลุกวาวก่อนจะตบไหล่เพื่อนที่ตัวสูงกว่าอย่างชื่นชม หากแต่คิบอมและซีวอนกลับหันหน้ามองกันอย่างเหนื่อยใจ แล้วเดินหนีออกไปจากบริเวณนั้นทันที
“งั้นซื้อไปฝากพี่ฮีชอลกับคยูฮยอนดีกว่า”
สุดท้ายแล้วทงเฮก็หยิบขนมรูปดาวที่มีรูปคยูฮยอนกับรูปฮีชอลใส่รถเข็นอยู่ดี เขากระชับฮู้ดให้ปิดหน้าตาของตัวเองมากขึ้น ก่อนจะขยับแว่นตาแล้วเดินไปหาอีกสองคนที่มาด้วย ทว่าสายตาก็เหลือบไปเห็นผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังเลือกซื้อช็อกโกแลต ทงเฮขมวดคิ้วแน่นพลางสะกิดไหล่ของคิบอมและพยักเพยิดให้ดู
“คิบอม นายคุ้นๆ หน้าผู้ชายคนนั้นไหม”
คิบอมหันไปมองชายคนนั้นตามที่รุ่นพี่ในวงบอก หากแต่มันเป็นจังหวะเดียวกับที่คนๆ นั้นหันหลังให้พอดี ร่างสูงจึงยักไหล่อย่างแปลกใจ ก่อนจะเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“ใครอ่ะ เพื่อนพี่เหรอ”
“ใช่ที่ไหนกัน ถ้าเป็นเพื่อนฉัน ฉันก็ต้องเดินเข้าไปทักแล้วสิ”
“งั้นเขาก็เป็นแฟนเก่าของนาย ใช่ไหม”
ซีวอนเดินมาจากไหนก็ไม่รู้ ก่อนจะหย่อนทิชชู่ม้วนใหญ่ลงในตะกร้ารถเข็นแล้วถามขึ้น ทงเฮจึงง้างหมัดใส่ แม้ว่าเขาจะชอบสัมผัสร่างกายคนอื่น แต่ทงเฮก็ไม่ได้เป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกันสักหน่อย แล้วทำไมเวลาซีวอนถาม หมอนั่นจะต้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ด้วยนะ
“ฉันแค่สงสัยว่าเขาจะเป็นแฟนคลับผู้ชายที่ไปดูเราแสดงเมื่อวานนี้ โอ๊ะ...เขาหันมาแล้ว!!”
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
อีกด้านหนึ่งของโซล ที่หอพักของวง UNDEAD ฮีชอลยังคงนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ปล่อยให้น้องเล็กนั่งดูโทรทัศน์ไปด้วยความเบื่อหน่าย ในขณะเดียวกันผู้จัดการวงก็เดินเข้ามาในหอพักพอดี
“ฮีชอล นายยังไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืนเหรอเนี่ย เย็นนี้มีซ้อมนะ ทำไมไม่รีบไปเตรียมตัว”
“อีกตั้งหลายชั่วโมง ตอนนี้ฉันยังไม่ว่าง”
ฮีชอลตอบอีกฝ่ายอย่างไม่ยี่หระ สายตาของเขาเอาแต่จ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ราวกับจะเอาศีรษะหายเข้าไปในนั้นให้ได้ มีเพียงหัวหน้าวงอย่างเขาคนเดียวเท่านั้นที่จะสามารถพูดกับผู้จัดการอย่างสนิทสนม เนื่องจากฮีชอลและผู้จัดการมีอายุเท่ากัน
“แล้วทำไมนายไม่ดูแลสมาชิกคนอื่นบ้างเลย แล้วนี่...อีกสามคนไปไหนล่ะ”
“พี่คิบอม. พี่ทงเฮ, พี่ซีวอน สามคนนั้นไปช็อปปิ้งครับ”
คยูฮยอนที่นอนเอกเขนกอยู่บนโซฟาตอบคำถามแทนหัวหน้าวง เพราะเขาเริ่มได้ยินเสียงจุ๊ปากของฮีชอลดังขึ้นมาอย่างหงุดหงิดที่ถูกรบกวนเวลาเล่นเกม
“ทำไมไม่วางรองเท้าให้เป็นระเบียบเนี่ย แล้วแก้วกาแฟน่ะ กินแล้วทำไมไม่รู้จักล้าง”
“ปาร์ค จองซู!!”
คิม ฮีชอลตบโต๊ะคอมพิวเตอร์เสียงดัง เขามักจะมีปากเสียงกับผู้จัดการวงเสมอ เมื่อได้ยินผู้จัดการบ่นในเวลาที่เขากำลังใช้สมาธิไปกับเกมออนไลน์
“ผมนึกแล้วเชียวว่าตอนจบจะต้องเป็นแบบนี้ พวกพี่จะทะเลาะกันก็ตามสบายนะครับ เดี๋ยวผมขอตัวเข้าไปในห้องนอนก่อน”
คยูฮยอนรีบวิ่งหนีเข้าไปในห้องนอนอย่างรวดเร็ว เขาไม่อยากจะโดนลูกหลงหรอกนะ ถึงจะรู้ว่าตอนสุดท้ายพี่จองซูก็จะสามารถคลี่คลายสถานการณ์และทำให้พี่ฮีชอลเอ่ยคำขอโทษออกมาได้ แต่อย่างไรก็ตาม ตอนกลางเรื่องคยูฮยอนก็ขออยู่ห่างๆ ไว้ก่อนก็แล้วกัน
“นายก็รู้ว่าฉันไม่ชอบให้ใครมากวนตอนเล่นเกม แล้วจะบ่นอะไรนักหนา ฉันโตแล้วนะ แล้วฉันก็คิดว่าฉันมีความรับผิดชอบพอด้วย”
“งั้นเหรอ ถ้ารับผิดชอบแล้วทำไมหอพักมันถึงได้รกเป็นรังหนูแบบนี้ล่ะ นายลืมแล้วเหรอว่าหัวหน้าวงมีหน้าที่อะไรบ้าง หรือจะต้องให้ฉันทวนให้ฟังอีกรอบ”
จองซูสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วหลับตาแน่น หากแต่อารมณ์ของฮีชอลในเวลานี้ก็ไม่เย็นพอที่จะฟังคำพูดของใครเลย จริงๆ แล้วเขาก็ไม่ได้หงุดหงิดมากขนาดนั้นหรอก แต่เรื่องที่แอนตี้แฟนมาป่วนไซเวิร์ลของเขาตอนเช้ามันยังก่อกวนจิตใจของเขาอยู่เลย
ฮีชอลเดินหนีเข้าไปในห้องนอนแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือโทรไปที่ในบริษัท เมื่อมีคนรับสาย เจ้าตัวก็ออกคำสั่งทันที
“ผมฮีชอลนะครับ รายการที่ UNDEAD ต้องไปถ่ายทำที่ปูซานพรุ่งนี้น่ะ ผมจะขับรถไปเองนะครับ”
ฮีชอลบอกพนักงานที่ดูแลเรื่องรถของบริษัท เขาอ้างเหตุผลว่าจะต้องไปทำธุระที่บ้านแล้วจะตามไปทีหลัง ซึ่งจริงๆ แล้วเป็นเพราะฮีชอลไม่อยากเห็นหน้าของผู้จัดการปาร์คเสียมากกว่า ก่อนจะส่งข้อความไปบอกสมาชิกแต่ละคนว่าให้ไปปูซานโดยที่ไม่ต้องรอเขาได้เลย
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
“ขอโทษนะ นาย...จำฉันได้ไหม”
ทงเฮเดินดุ่มๆ ไปหาผู้ชายคนนั้น ก่อนจะเอ่ยถาม มิหนำซ้ำยังยื่นหน้าไปจ้องอีกฝ่ายใกล้ๆ ด้วย คนตรงข้ามหลบสายตาก่อนจะวางช็อกโกแลตที่ชั้นวางของตามเดิมแล้วทำท่าจะเดินหนีไป
“เดี๋ยวสิ!! ไม่ต้องตื่นเต้นที่เจอฉันหรอกน่า นายชอบใครที่สุดใน UNDEAD เหรอ”
“เอ่อ...คือ...”
ชายคนนั้น เขาคือคนที่ชื่อว่า ‘อึนฮยอก’ หรือ ‘อี ฮยอกแจ’ นั่นเอง คนถูกถามได้แต่กระอักกระอ่วน เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะต้องมาพบกับคนในวง UNDEAD ดังนั้นฮยอกแจจึงไม่ได้เตรียมคำพูดที่จะรับมือกับคนเหล่านี้
“ว่าไงล่ะ นายชอบใคร นี่...ซีวอนกับคิบอมก็มาด้วยนะ อยากได้ลายเซ็นของใครหรือเปล่า เดี๋ยวฉันไปขอให้”
“พูดอะไรของนาย”
ฮยอกแจชักสีหน้าใส่อย่างรำคาญ แต่ทงเฮกลับยืนเอ๋อเป็นไก่ตาแตก เขามั่นใจว่าคนๆ นี้ไปดูการแสดงที่สถานี SBS ที่จำได้แม่นขนาดนี้ก็เพราะว่าร่างบางเป็นหนึ่งผู้ชายไม่กี่คนที่ยืนอยู่ในนั้น แถมหน้าตายังหล่อเหลาโดดเด่นกว่าคนอื่นอีกด้วย
“ก็...ก็...เมื่อวาน...”
“พี่ทงเฮ...ไปได้แล้ว!!”
คิบอมเดินมาตามรุ่นพี่ในวงหลังจากที่เห็นทงเฮเถลไถลอยู่นาน ทว่าเมื่อเขามองหน้าผู้ชายที่ทงเฮคุยด้วยแล้ว คิบอมก็อ้าปากค้างทันที
“นาย...”
+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+=+
Talk with Lee Seen
คิบอมกับฮยอกแจก็ได้พบกันแล้ว เย้ๆๆ แต่จะเป็นไงต่อล่ะ
ช่วยติดตามกันด้วยนะคะ ซาบซึ้งๆ ที่เรื่องนี้มีคนให้ความสนใจ
ขอคอมเม้นท์ด้วย ทำตาปริบๆ ฮี่ๆๆ
ความคิดเห็น