คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Chapter 16
Chapter 16
เสียงเครื่องมือสื่อสารส่งเสียงดังตั้งแต่เช้าตรู่ ปลุกให้เจ้าของห้องตื่นขึ้นมารับสายอย่างงัวเงีย เมื่อคืนทงเฮนอนไม่หลับเลย กว่าจะข่มตาได้ก็เกือบตีสาม แล้วยังจะมีคนโทรมารบกวนตั้งแต่เช้าอีก
“อืม...พี่จองซู” ทงเฮรับโทรศัพท์เสียงยานคาง
[สายป่านนี้แล้วยังไม่ตื่นอีกเหรอพ่อดีไซน์เนอร์ชื่อดัง เมื่อคืนนอนดึกเพราะทำงานหรือเพราะอะไรกันแน่ล่ะ?]
จองซูหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดี ผิดกับทงเฮที่ค่อยชันตัวลุกขึ้นนั่ง เขามองดูนาฬิกาบนผนังแล้วก็ต้องตกใจ แปดโมงกว่าแล้ว ป่านนี้ฮยอกแจจะออกไปทำงานหรือยังก็ไม่รู้
“ผมนอนไม่ค่อยหลับน่ะครับ”
ทงเฮตอบลูกพี่ลูกน้อง แต่กลับกระวนกระวายใจและพรวดพราดวิ่งออกไปจากห้อง เขาเปิดประตูห้องนอนของฮยอกแจแล้วก็พบกับความว่างเปล่า
...ฮยอกแจออกไปแล้ว
[แน่ใจนะว่านอนไม่หลับ ไม่ได้ทำอะไรกับเมียจนดึกจนดื่นหรอกเหรอ?]
“พี่จองซู!” ทงเฮเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจังอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน “ผมไม่เคยทำอะไรแบบนั้นกับฮยอกแจ”
[ฉันก็เดาไปเรื่อยเปื่อย เห็นมีคนมาเล่าให้ฟังว่านายไปรับไปส่งเมียที่บริษัททุกวัน คุณน้าก็เลยให้ฉันโทรมาถามความคืบหน้า]
ความคืบหน้าระหว่างทงเฮกับฮยอกแจ?
มีแน่ล่ะ แต่มันอาจจะไม่ใช่เรื่องดีสำหรับฝั่งญาติๆ เขาซักเท่าไร
“แม่ผมรักฮยอกแจมากขนาดนั้นเลยหรือไง?” ทงเฮถามประชด
[ฉันว่าเขาก็น่ารักดีนะ]
“แต่...แต่ผมน่ะ...จะหย่ากับเขาแล้ว!”
ทงเฮไม่ได้เล่าว่าทำไมเขาถึงจะหย่ากับฮยอกแจ แม้ว่าหลังจากนั้นปาร์ค จองซูจะซักถามไม่หยุดก็เถอะ เขาได้แต่กำชับว่าไม่ให้จองซูบอกเรื่องนี้กับใคร เพราะเขาจะเป็นคนบอกกับทุกคนด้วยตัวเอง
เพราะสุดท้าย...คนที่โดนผู้ใหญ่ต่อว่าจะได้เป็นเขา ไม่ใช่ฮยอกแจ
วันนี้ฮยอกแจมาทำงานด้วยตัวเองตั้งแต่ก่อนเจ็ดโมงเช้าจนเจ้านายอย่างคิม ฮีชอลอดสงสัยไม่ได้ แต่พอแซวอะไรไปแล้วฮยอกแจไม่เล่นไม่ยิ้มด้วยเหมือนทุกวัน ฮีชอลก็พอจะเดาออกว่าฮยอกแจคงมีเรื่องไม่สบายใจ
[ฮยอกแจ เข้ามาพบผมในห้องหน่อยสิ]
เขาใช้โทรศัพท์ภายในโทรมาหาฮยอกแจที่โต๊ะทำงานเพื่อเรียกให้เข้าไปพูดคุยด้วย ฮีชอลไม่ได้ต้องการจะตำหนิ เขาไม่เคยคิดต่อว่าฮยอกแจเลยซักครั้ง แต่ฮีชอลเรียกฮยอกแจเข้าไปด้วยเพราะว่าเป็นห่วงมากเหลือเกิน
“คุณคิมมีอะไรจะใช้ผมเหรอครับ?”
“นั่งลงก่อนสิ!”
“ครับ” ฮยอกแจรับคำแล้วนั่งลงตรงข้ามอย่างว่าง่าย แต่กลับดูไร้ชีวิตชีวามากจนฮีชอลถอนหายใจ
“ผมขอโทษนะที่ก้าวก่ายชีวิตของคุณมากเกินไป แต่คุณกับสามีไม่ได้มีปัญหาอะไรกันใช่ไหม?”
“ไม่นี่ครับ” ฮยอกแจพยายามฝืนยิ้มออกมาอย่างยากเย็น ทำให้ฮีชอลรู้สึกห่วงมากไปอีก
“ถ้าคุณไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร เอาเป็นว่า...ผมให้เวลาคุณสามชั่วโมง ออกไปข้างนอก ไปหาอะไรอร่อยๆ กิน หรือจะไปสปาไปนวดตัวก็ได้ แต่กลับมาแล้วคุณต้องยิ้มนะ”
“ครับ?” ฮยอกแจอ้าปากค้าง
“สงสัยอะไร รีบไปสิ เอ้านี่...ผมให้เงินคุณด้วย” ฮีชอลยื่นซองสีขาวที่มีเงินอยู่จำนวนหนึ่งแล้วไล่ฮยอกแจออกไป
“ตอนนี้น่ะเหรอครับ?”
“เดี๋ยวนี้เลยล่ะ!”
“แล้วงานของผมล่ะครับคุณคิม แล้วไหนจะตอนบ่ายที่คุณคิมต้องเข้าประชุมอีก”
“ผมบอกให้ไปก็ไปสิ คุณจะขัดคำสั่งเจ้านายหรือไงอี ฮยอกแจ”
ฮยอกแจรับเงินมาอย่างงุนงง เขาเดินออกจากบริษัท แต่ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนด้วยเงินที่มากขนาดนี้ ฮีชอลรู้ว่าเขากำลังเศร้า แต่ยิ่งไล่ให้เขาไปไกลๆ ฮยอกแจก็ยิ่งเศร้ากว่าเดิมเสียอีก
เขาอยากทำงานให้ไม่ต้องคิดอะไร
แล้วแบบนี้...ในเวลาทำงานอย่างนี้ ฮยอกแจจะไปที่ไหนดี
สุดท้ายฮยอกแจก็นำเงินของฮีชอลไปเข้าพิพิธพัณฑ์สัตว์น้ำใกล้ๆ กับบริษัทนี่เอง เขาซื้อตั๋วเข้าไปในด้านในและเดินดูอย่างเบื่อหน่าย เอาแต่เดินอย่างใจลอยเพราะคิดถึงแต่ทงเฮ บางครั้งก็ชนกับคนนู้นคนนี้จนต้องเอ่ยขอโทษอยู่เรื่อย
พิพิธพัณฑ์แห่งนี้เพิ่งเปิดใหม่ได้แค่ไม่กี่วัน จึงมีคนมาเที่ยวชมเยอะผิดปกติ แต่ว่าตอนนี้เป็นเวลากลางวัน คนจึงยังไม่พลุกพล่านมากนัก จะมีแน่นก็ช่วงเย็นไปจนถึงดึกจนพิพิธพัณฑ์ต้องจำกัดจำนวนนักท่องเที่ยวในแต่ละวัน
ฮยอกแจเดินดูปลาจากตู้กระจกขนาดใหญ่ และสัตว์น้ำอีกหลากหลายชนิด มันน่าสนใจมากจนเขาคิดว่าถ้าได้มาที่นี่พร้อมกับทงเฮก็คงจะดี
พอคิดถึงตรงนี้ก็เศร้าขึ้นมา ในเมื่อหลังจากนี้คงไม่มีอีกแล้ว
ในขณะที่ฮยอกแจกำลังเดินคอตกอยู่นั้น
ที่มุมหนึ่งของพิพิธภัณฑ์ก็มีชายหนุ่มคู่หนึ่งกำลังยืนเกาะกระจกดูสัตว์น้ำด้วยกัน ทงเฮเดินผ่านทั้งคู่ไปโดยไม่ได้สังเกตเลยซักนิด จนหนึ่งในสองคนนั้นเอ่ยขึ้น
“ทำไมต้องเป็นฉันด้วย ทั้งๆ ที่นายกับทงเฮก็กลับมาคืนดีกันแล้ว”
ชื่อของ ‘ทงเฮ’ ทำให้ฮยอกแจหันกลับไปมองอย่างไม่ลังเล เขาเห็นเสี้ยวหน้าของซีวอนซึ่งพูดประโยคเมื่อครู่นี้อย่างชัดเจน และชายหนุ่มอีกคนก็ไม่ใช่ใคร แต่เป็นคยูฮยอน
ฮยอกแจรีบเดินหลบจากบริเวณนั้น แต่ยังคงยืนแอบฟังบทสนทนาของทั้งคู่
“ก่อนหน้านี้นายก็อยากจะมาหาฉันไม่ใช่เหรอ?” คยูฮยอนช้อนตาถามน้ำเสียงตัดพ้อ
“เพราะฉันเป็นห่วงนายไงล่ะ”
“แล้วเดี๋ยวนี้ไม่เป็นห่วงฉันแล้วงั้นสิ นายมันบ้าที่สุดเลยซีวอน นายพาฉันไปที่นั่น นายจูบฉัน ทำให้ฉันหวั่นไหว แต่พอกลับมาที่โซลนายกลับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน”
จูบเหรอ?
ฮยอกแจเบิกตากว้างกับสิ่งที่ได้ยินมา ทำไมสองคนนี้ถึงจูบกันได้ล่ะ แล้วก่อนหน้านี้พวกเขาไปไหนกันมา แม้ว่าฮยอกแจจะรู้ว่าคยูฮยอนกับซีวอนรู้จักกัน
แต่การพูดคุยกันอย่างสนิทสนมแบบนี้ทำให้เขาสับสนงงงวยไปหมด
“เพราะฉันรู้ว่านายควรจะรักใคร?” ซีวอนตอบแล้วก้มหน้าลง แต่คยูฮยอนกลับทุกอกแกร่งอย่างโมโห เหมือนคยูฮยอนจะทำร้ายซีวอนอยู่ฝ่ายเดียวโดยที่ซีวอนไม่โต้ตอบอะไรเลย
“คนโง่! ฉันบอกไปหมดแล้วว่าฉันรู้สึกยังไง แต่นายก็ยังทำร้ายหัวใจของฉัน”
“ฉันขอโทษ”
“นายบอกทงเฮให้หย่ากับฮยอกแจใช่ไหม เขามาพูดกับฉันเมื่อวาน ฉันไม่อยากคืนดีกับทงเฮ ฉันไม่ได้รักทงเฮ แต่ฉันรักนาย ฮึก...ซีวอน...ทำไมนายเลือกที่จะเจ็บแบบนี้ล่ะ ฮือๆ”
คยูฮยอนเอาแต่ทุบอกอีกฝ่ายจนหมดแรงไปเอง ซีวอนรวบข้อมือทั้งสองข้างของคนตรงหน้าไว้แล้วดึงเข้าหาตัวเอง เขาโอบกอดคยูฮยอนไว้แน่น ในขณะที่ฮยอกแจเดินออกไปหาคนทั้งสองแล้วกระชากคยูฮยอนออกมาจากอ้อมกอดของซีวอนอย่างแรง
เพียะ!
ฮยอกแจตบหน้าคยูฮยอนโดยที่ไม่รอให้อีกฝ่ายได้พูดหรือถามใดๆ ทั้งสิ้น ทั้งซีวอนและคยูฮยอนต่างตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วนั้น คยูฮยอนกุมใบหน้าของตัวเองที่มีแต่รอยนิ้วมือของฮยอกแจเอาไว้ ก่อนจะหันมาจ้องหน้าฮยอกแจอย่างขุ่นเคือง
“นายกับซีวอนทำร้ายทงเฮได้ยังไง พวกนายสวมเขาให้ทงเฮ นายทำได้ยังไง?!”
ฮยอกแจตะโกนเสียงดังลั่นพิพิธภัณฑ์อย่างไม่อายนักท่องเที่ยวคนอื่น คนตัวเล็กน้ำตานองหน้าด้วยความเจ็บปวดแทนทงเฮ เขาคิดว่าทงเฮนั้นจะต้องเจ็บปวดมากที่สุด เพราะทงเฮรักคยูฮยอนมาก แต่ถ้ารู้ความจริงว่าถูกคนรักและเพื่อนสนิททรยศ ทงเฮจะทรมานมากแค่ไหน
คยูฮยอนขยับตัวเข้าหาฮยอกแจแต่ซีวอนกลับคว้าข้อมือของคยูฮยอนเอาไว้แล้วเอ่ยขึ้นมาก่อน
“คนที่ถูกทำร้ายคือคยูฮยอนต่างหาก เพราะทงเฮเลือกที่จะแต่งงานกับนาย เพราะเขา!”
“อย่าว่าทงเฮนะ!” ฮยอกแจส่ายหน้าระรัวแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกมากมาย “ทงเฮไม่ผิด แต่ฉันผิดเองที่อยากแต่งงานกับเขา ฉันเองที่ขอให้พ่อกับแม่ไปสู่ขอทงเฮ”
ฮยอกแจสารภาพออกมาทั้งหมดจนคยูฮยอนและซีวอนต่างก็ตกใจไม่แพ้กัน
“ฉันขอโทษที่ฉันทำผิดต่อนาย” ฮยอกแจหันไปพูดกับคยูฮยอนบ้าง
“...”
“ฉันเคยรู้สึกผิดที่แย่งทงเฮมาจากนาย แต่ต่อไปนี้ฉันจะไม่ปล่อยทงเฮไปเด็ดขาด ฉันจะบอกเรื่องนี้ให้ทงเฮรู้”
“ดีแล้ว! นายรีบไปบอกเขาเดี๋ยวนี้เลย รีบไปเลยอี ฮยอกแจ!”
คยูฮยอนพยักหน้าให้ฮยอกแจอย่างท้าทาย ฮยอกแจไม่รู้ว่าคยูฮยอนพูดประชดหรือหมายความตามที่พูดจริงๆ กันแน่ หลังมือบางปาดน้ำตาอย่างลวกๆ ก่อนจะเดินหนีกลับไป แต่ซีวอนรั้งข้อมือฮยอกแจเอาไว้
“อย่านะ...อย่าบอกเขาเด็ดขาด!”
ฮยอกแจไม่เข้าใจการกระทำของซีวอนเลย เขาหันไปมองหน้าคยูฮยอนอีกครั้ง คยูฮยอนมองกลับมาด้วยท่าทางเย่อหยิ่งราวกับจะบอกว่าถ้าฮยอกแจไม่บอกเรื่องนี้กับทงเฮ เขาก็จะบอกเอง
ครบสามชั่วโมงตามที่ฮีชอลกำหนดไว้แล้ว แต่ฮยอกแจก็ไม่กลับไปทำงานเหมือนเดิม เขาออกจากพิพิธภัณฑ์แล้วตรงกับไปที่บ้านทันที เมื่อไปถึงก็เดินตรงดิ่งขึ้นไปหาทงเฮที่ห้องทำงาน แต่พบว่าทงเฮไม่ได้อยู่ในนั้น
ฮยอกแจตะโกนเรียกหาทงเฮที่น่าจะอยู่ในบ้าน แต่ก็ไม่รู้ว่าทงเฮอยู่ที่ไหน ไปดูในห้องนอนของทงเฮก็ไม่มี ไปดูในห้องน้ำ ห้องครัว หรือห้องเก็บของก็ไม่มีทงเฮอยู่
ฮยอกแจคิดว่าทงเฮอาจจะไม่อยู่บ้าน แต่ว่าอะไรบางอย่างดลใจให้เขากลับเข้าไปดูในห้องนอนของตัวเองอีกครั้งหนึ่ง ทงเฮกำลังนั่งอยู่ที่เขียนหนังสือมุมห้อง เขาก้มอ่านอะไรบางอย่าง และหูทั้งสองข้างก็เสียบหูฟังไอพอดเอาไว้ ทงเฮจึงไม่ได้ยินเสียงที่เขาร้องเรียกนั่นเอง
“ทงเฮ!”
ฮยอกแจถลาเข้าไปตระกองกอดทงเฮจากด้านหลังไว้แน่นจนอีกฝ่ายตกใจ ทงเฮปล่อยไดอารี่ในมือให้ร่วงหล่นลงพื้น ฮยอกแจเบิกตากว้างเมื่อเห็นไดอารี่สีส่วนตัวของตัวเอง เขาก้มไปเก็บมันขึ้นมาไว้แนบอกอย่างรวดเร็ว
“นะ...นาย!”
“ฉันขอโทษที่เข้ามาแอบอ่านไดอารี่ของนายโดยไม่ได้รับอนุญาต” ทงเฮพูดเสียงดังมากกว่าปกติ ฮยอกแจจึงกระชากหูฟังออกจากร่างหนาแล้วเอ่ยถามเสียงตระหนกตกใจ
“นายอ่านมันไปเยอะแค่ไหนแล้ว”
“ก็...ตั้งแต่แรก” ทงเฮมองฮยอกแจราวกับต้องการสำรวจใบหน้าหวาน “ฉันกำลังจะอ่านรอบที่สอง”
“งั้นนายก็รู้...เรื่องทั้งหมดแล้วน่ะสิ”
ทงเฮพยักหน้าช้าๆ ฮยอกแจอยากจะหยุดหายใจไปต่อหน้าทงเฮ หรือไม่ก็แกล้งหมดสติลงไปซะเดี๋ยวนั้น เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่แล้วก้มหน้างุด น้ำตาที่ยังเกาะแพรขนตาเพราะเรื่องก่อนหน้านี้ยังคงอยู่ หากแต่ฮยอกแจกลับลืมเรื่องเหล่านั้นไปแล้วจนหมดสิ้น เขานึกไม่ออกเลยว่าจะพูดยังไงดี
“นายบอกให้พ่อกับแม่มาทาบทามฉันด้วยตัวเองเลยเหรอ?”
“...”
ฮยอกแจคิดว่าเขาหาเสียงของตัวเองไม่เจอซะแล้ว ได้แต่มองหน้าทงเฮแล้วทำปากพะงาบๆ เพราะพูดไม่ออก
“ฉันไม่คิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นบนโลก”
“...”
“ฉัน...ฉันไม่คิดว่านายจะชอบฉันมากขนาดนี้”
น้ำตาหยดหนึ่งเอ่อไหลออกมาจากดวงตาข้างขวาของทงเฮ เพราะคิดมาโดยตลอดว่าฮยอกแจแค่แกล้งทำให้เขาหลงรัก เพราะคิดมาตลอดว่าฮยอกแจแค่พูดเพื่อเอาชนะเขา แต่ทงเฮกลับทำร้ายให้ฮยอกแจเสียใจไปตั้งหลายครั้งหลายครา
ถ้าเขารู้มาตั้งแต่แรก ถ้าเขารู้...
เขาจะไม่ขอหย่ากับฮยอกแจเด็ดขาด
อี ทงเฮ...ไม่คิดว่าเขาจะให้อภัยตัวเองได้เลย
“นายไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว”
ฮยอกแจโผเข้ากอดทงเฮไว้แน่นแล้วร้องไห้โฮออกมา เขาไม่คิดจะบอกเรื่องของคยูฮยอนให้ทงเฮได้รู้ แต่สิ่งที่ฮยอกแจอยากจะบอกคนที่เขารักก็คือ...
“ฉันจะไม่ยอมหย่ากับนาย ฉันจะไม่ทิ้งนายให้อยู่คนเดียวเด็ดขาด...อี ทงเฮ”
Talk with Lee Seen
ตอนนี้ซีนอารมณ์มาเต็มอีกแล้ว
และอี ฮยอกแจ เล่นใหญ่มากค่ะ
ขอโทษแฟนน้องยอนด้วยที่ถูกแฟนฮยอกแจ(ลซ)ทำร้าย
คยูฮยอน...นอกจากด่าฮยอกแจวันนั้น ก็ไม่สู้ฮยอกแจเลย
สู้สิเห้ย! แกตูดใหญ่กว่าตั้งเยอะ เอาตูดตบหน้าฮยอกแจเลย
มีข่าวมาบอก...
จบเรื่องนี้แล้ว...ติดตาม Sexy Vampire (18+) ด้วยนะคะ
ความคิดเห็น