คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Sorry,My Juliette - Chapter 3 + Talk to Old Reader
Chapter 3
“อาทิตย์หน้ามารับชุดได้เลยนะ พี่จะเร่งมือทำให้” จองซูบอกลูกค้าที่เป็นเหมือนน้องชายแท้ๆ แต่ซีวอนกลับส่ายหน้าอย่างเกรงใจ
“ไม่ต้องรีบก็ได้ครับ อีกตั้งหนึ่งเดือนกว่าจะถึงวันแต่งงาน”
“ช่วยตัดชุดแต่งงานให้เสร็จภายในสัปดาห์นี้ด้วยนะครับ” คยูฮยอนพูดแทรก ทำให้ร่างสูงหันขวับไปมองคนรัก
“คยูฮยอน ถึงผมจะรู้จักพี่จองซู แต่เราก็ไม่สมควรไปเร่งเขานะ” ซีวอนเอ่ยต่อว่าพลางขอโทษขอโพยเจ้าของร้านเป็นการใหญ่
“ดูเหมือนแฟนของซีวอนจะตื่นเต้นนะ”
“ใช่แล้วครับ ผม...อยากจะแต่งงานกับซีวอนให้เร็วที่สุด”
จองซูคลี่ยิ้ม ซีวอนเองก็ยิ้มให้กับคำพูดนั้นของคนรักเช่นเดียวกัน แต่คยูฮยอนกลับยิ้มไม่ออก เขารู้สึกใจไม่ดีเลย คยูฮยอนยังรู้สึกผิดต่อยองอุนทุกวินาที มันทำให้เขาอยากจะหลุดออกจากบ่วงของยองอุนไปให้พ้นๆ
“ฉันจะเลื่อนงานแต่งงานเข้ามาเร็วขึ้น นายไม่ว่าอะไรใช่ไหม?” คยูฮยอนหันไปถาม
“แต่...”
“นะ...ซีวอน”
แววตาขอร้องจากคยูฮยอนทำให้ซีวอนไม่อาจจะปฏิเสธได้ ร่างสูงตอบตกลงคนรัก ก่อนจะเดินออกไปโดยที่ไม่ลืมเชิญจองซูให้ไปเป็นสักขีพยานในการแต่งงานครั้งนี้
“แหม...ลูกค้าเยอะจังเลยนะ” เสียงแหลมๆ ของใครบางคนดังขึ้นอยู่หน้าร้าน จองซูจึงหันขวับกลับไปมองทันที
“มาทำไม?” ถ้าเป็นลูกค้าคงจะพูดดีๆ ด้วยอยู่หรอก
แต่นี่เป็น...คิมฮีชอล
“ฉันก็ไม่ได้อยากมาเหยียบที่นี่นักหรอก แต่น้องชายของนายน่ะสิ ไม่ยอมมาทำงานตั้งแต่เช้าแล้ว”
“ก็โทรถามสิ จะมาบอกฉันทำไม” จองซูสะบัดเสียงตอบ ทำให้ฮีชอลขบฟันแน่น แต่คิดว่าแค่นี้ฮีชอลจะยอมแพ้ง่ายๆ แล้วหรือไง
“เป็นพี่ภาษาอะไร ไม่รู้ว่าน้องตัวเองไม่ชอบพกมือถือ”
“ถ้านายโทรตามฮยอกแจไม่ได้ นายก็คงจะรู้เหมือนกันว่าฉันก็คงไม่มีปัญหาไปตามหาฮยอกแจ หรือว่า...ที่อุตส่าห์เดินข้ามถนนมาถึงร้านฉัน...เพราะคิดถึง”
ใบหน้าสวยของจองซูยื่นเข้าไปถาม ฮีชอลมองหน้าของอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกแปลกๆ ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ คิดว่าคนอื่นจะหลงเสน่ห์ตัวเองหรือไง
แก้วที่แตกไปแล้ว...
จะทำยังไงมันก็ไม่มีทางกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้หรอก
“โอ๊ย!” จองซูร้องเสียงหลงเมื่อถูกฮีชอลเตะเจาะยางเข้าเต็มขา
“สมน้ำหน้า แบร่!” พูดจบอย่างสะใจไม่พอ ยังแลบลิ้นให้คู่แข่งตัวฉกาจ ก่อนจะเดินกลับไปอย่างสบายอกสบายใจเสียอย่างนั้น จองซูกำหมัดแน่น ก่อนจะเดินไปยืนพิงประตูไว้ด้วยความเจ็บปวด
“ฝากไว้ก่อนเถอะคิม ฮีชอล!”
ฮยอกแจขับเจ้าแคนดี้กลับมาที่ร้านก็ตอนตะวันคล้อยต่ำลงไปแล้ว ฮีชอลหัวเสียอย่างมากเมื่อเห็นหน้าตาของฮยอกแจไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลยที่ปล่อยให้ร้านวุ่นวายไปทั้งวัน
“หายตัวไปไหนมาเจ้าตัวดี?!” เสียงดุๆ เอ่ยถามขึ้น ฮยอกแจเดินคอตกไปหาฮีชอล แล้วบอกนายจ้างเสียงเนือยๆ
“ผม...ไปพบลูกค้าครับ”
“ลูกค้าอะไร นายไม่ได้มีหน้าที่ออกไปพบลูกค้านะ พี่ต่างหากที่เป็นคนทำ บอกมาซะดีๆ ว่าออกไปไหนมา”
“พี่ฮีชอล...ผม...ไปหาลูกค้า...”
ฮยอกแจยังยืนยันคำเดิม ฮีชอลจึงคิดว่าต่อให้เขาถามไปอีกกี่สิบรอบ ฮยอกแจก็จะตอบคำถามแบบนี้ ฮีชอลจึงถอนหายใจ แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะ แต่พอเหลือบไปเห็นหน้าสมุดบัญชีก็นึกขึ้นได้
“อย่าบอกนะว่าลูกค้าที่มาขอให้ช่วยเมื่อวาน...”
ฮยอกแจพยักหน้าทันทีที่ฮีชอลพูดจบ ถ้าไม่ติดว่าฮยอกแจเป็นน้องแท้ๆ ฮีชอลคงจับเด็กดื้อคนนี้มาตีก้นแล้ว คนอะไรบอกแล้วไม่เคยฟังกันเลยสักครั้ง
“เขาต้องทะเลาะกันแรงมากๆ แน่เลยครับ ขนาดคุณคิบอมไปง้อถึงที่ คุณทงเฮยังไม่ยอมใจอ่อนเลย”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเราห๊ะ?!” ฮีชอลเอ่ยถาม มือเรียวควงปากกาเล่นเพราะเครียดกับความคิดของฮยอกแจจนหัวจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว
“ผมสงสาร”
“สงสารได้ฮยอกแจ แต่อย่าเอาตัวเข้าไปเกี่ยว”
“พี่ฮีชอลทำไมถึงใจดำนักล่ะครับ เขามาขอร้องให้ช่วยแท้ๆ จะให้ยืนดูอยู่เฉยๆ หรือไง” ฮยอกแจพยายามแย้ง
“แล้วนายเป็นอะไรกับเขา?”
คำถามนั้นทำให้ฮยอกแจเงียบลง นั่นสินะ เขาเป็นอะไรกับคิบอม ไม่ใช่ครอบครัว ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่แม้กระทั่ง...คนรู้จักกัน
เขากับคิบอมเป็นเพียงคนแปลกหน้าต่อกันก็เท่านั้น
คยูฮยอนกับซีวอนกลับมาที่บ้านของพวกเขาอีกครั้งหลังจากเหนื่อยไปกับการตัดชุดแต่งงานและเตรียมงานแต่งงานไปทั้งวัน ไหนจะวันแต่งงานที่คยูฮยอนอยากเลื่อนให้เข้ามาถึงเร็วขึ้นอีก
ตารางทุกอย่างก็ดูจะรวนไปหมด
“ถึงบ้านแล้วทำอะไรกินกันนะ” ซีวอนเอ่ยชวน ทว่าคยูฮยอนกลับส่ายหน้าอย่างอ่อนเพลีย
“ฉันอยากนอนพักน่ะ เหนื่อยจัง!”
“เหรอ? ไม่สบายหรือเปล่า ปวดหัวไหม” ซีวอนถามอย่างร้อนรนเมื่อเห็นสีหน้าไม่ค่อยดีของคนรัก คยูฮยอนส่ายหน้าอีกครั้ง พร้อมกับเปิดประตูลงมาจากรถ แต่ก็ต้องแปลกใจที่เห็นไฟในบ้านถูกเปิดเอาไว้
“ซีวอน ก่อนออกจากบ้าน เราไม่ได้ปิดไฟเหรอ?” คยูฮยอนเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย หัวใจตอนนี้มันเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ ราวกับมีใครสักคนอยู่ในบ้าน...
หรือว่า...
“บางทีผมอาจจะลืม...” คำตอบของซีวอนทำให้ความหวังของคยูฮยอนพังทลายลงไป
แต่ถึงอย่างนั้น...คยูฮยอนก็ยังอยากรู้
ร่างโปร่งวิ่งเข้าไปในบ้านด้วยหัวใจที่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นไหล่หนาของใครบางคนโผล่พ้นออกมาจากโซฟา พร้อมกับทรงผมสั้นเหมือนพลทหาร คยูฮยอนก็ปิดปากกลั้นเสียงสะอื้น
“พ...พี่ยองอุน...” เจ้าของชื่อหันมา พร้อมกับซีวอนที่วิ่งตามคยูฮยอนมาด้วย ร่างสูงยืนนิ่งอยู่ตรงประตู มองคยูฮยอนที่ถูกชายอีกคนเดินเข้ามากอดเอาไว้แน่น
“คยูฮยอน...พี่กลับมาแล้ว”
“ฮึก...พี่ยองอุนหายไปไหนมา รู้ไหมผมรอพี่มานานแค่ไหน ผมรอพี่ยองอุนมาตลอด”
แววตาของซีวอนเปลี่ยนเป็นไร้ความรู้สึกในทันที เขาควรจะดีใจไปกับคนรักไม่ใช่เหรอ ในเมื่อคยูฮยอนบอกเองว่ารอคิม ยองอุนมาตลอด คยูฮยอนยังรอความรักครั้งเก่าอยู่ที่เก่าเสมอ
ซีวอนต่างหากที่อยากจะเข้ามายืนในที่ของคนอื่นเอง
ร่างสูงเดินจากไปช้าๆ มันพังหมดแล้วความฝันของเขา อนาคตของคยูฮยอน...หลังจากนี้จะไม่มีผู้ชายที่ชื่อว่าชเว ซีวอนอีกแล้ว
ตอนเย็นฮีชอลออกไปส่งชุดแต่งงานให้ลูกค้า และปล่อยให้ฮยอกแจปิดร้านเอง แต่เมื่อฮยอกแจเห็นว่าไม่มีลูกค้าเข้ามาในร้านเลย เขาจึงปิดร้านไปก่อนครึ่งชั่วโมง
ฮยอกแจรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง
คำพูดของทงเฮยังติดใจเขาอยู่ ถึงจะถูกมองว่าเป็นคนยุ่งเรื่องชาวบ้าน แต่ฮยอกแจก็จะต้องรู้ให้ได้ว่าทำไมทงเฮถึงไม่ยอมคืนดีกับคิบอม
ถ้าฮยอกแจรู้...
มันคงจะง่ายขึ้นที่จะทำให้สองคนนั้นคืนดีกัน
แต่คิดแล้วก็รู้สึกเกลียดตัวเองเหลือเกิน ทั้งๆ ที่รู้ว่าคิบอมมีเจ้าของอยู่แล้ว แต่ฮยอกแจก็ยังคงแอบชอบผู้ชายคนนั้น เขาอยากเป็นเจ้าของหัวใจของคิบอมเหมือนที่ทงเฮได้เป็นบ้าง
ใบหน้าหวานสะบัดไล่ความคิดก่อนจะขับรถออกไปในที่สุด
เขาขับออกไปอย่างไม่มีจุดหมาย รู้ตัวอีกที เจ้าแคนดี้ก็จอดอยู่หน้าบ้านของทงเฮแล้ว...
...บางทีโชคชะตาอาจจะกำหนดให้มนุษย์ทำแบบนี้
เพราะการกระทำของฮยอกแจไม่มีเหตุผลหรือตรรกะใดๆ มารองรับเลย
To be continue...
Talk with Lee Seen
เนื้อเรื่องที่ลงไปนี่ไม่เหมือนกับที่ลงครั้งที่แล้วนะคะ
พล็อตเดิม แต่ซีนแต่งใหม่ทั้งหมด เนื่องจากต้นฉบับเก่าถูกซีบ shift+delete ออกไปหมดแล้ว
ดังนั้นคนอ่านที่เคยอ่านมาก่อนที่บทความจะถูกลบ
ควรจะอ่านใหม่ทั้งหมดค่ะ มีบางประเด็นที่ซีนตัดออกให้มันกระชับ
และบางประเด็นก็ใส่เข้ามาเพื่อเพิ่มความสงสัยให้กับคนอ่านมากยิ่งขึ้น
ส่วนอีกเรื่องที่อยากบอก...
เรื่องนี้ซีนจะนำไปขายที่งาน KFC ในวันที่ 3 ก.ย.ด้วยนะคะ
แต่ไม่กล้าเปิดจองเพราะเพิ่งลงได้ไม่กี่ตอน (กลัวแป้ก)
เพราะฉะนั้นถ้าใครอยากอ่านให้มันจบรวดเดียวก็เจอกันที่งานได้เลยค่ะ
แต่ถ้าใครไม่สะดวก หรือไปที่งานแล้วกลัวหมด(เพราะซีนเอาไปแค่ 10 เล่ม)
ก็ส่งเมล์มาคุยกันหลังไมค์ได้นะคะที่ am_zyne@hotmail.com
ความคิดเห็น