คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : chapter 16 ช็อกโก้รักฮยอกแจไหม feat.Nichkhun
เสียงปรบมือดังลั่นเมื่อนิชคุณกำลังแสดงอยู่บนเวที ทว่าเสียงหัวใจของฮยอกแจมันเต้นเสียงดังยิ่งกว่าอีก ร่างเล็กๆ ยืนบิดตัวไปมาอยู่ด้านหลัง โดยพี่ชายที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ก็จับไหล่บางของน้องชายเอาไว้เพื่อเป็นการให้กำลังใจ
...แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ช่วยอะไรกับฮยอกแจเลย
“ว้าว!! นิชคุณรำได้สวยงามมากเลยค่ะ นี่เป็นศิลปะจากประเทศไทยด้วยหรือเปล่าคะ?”
“ครับ”
พิธีกรหญิงพูดคุยกับนิชคุณนิดหน่อยเพื่อถ่วงเวลาให้ฮยอกแจได้เตรียมตัว มือเล็กๆ กระชับเสื้อคลุมสีดำแน่น มันถึงเวลาที่เขาจะต้องถอดเสื้อคลุมออกแล้วเหรอเนี่ย ฮยอกแจปวดฉี่จนทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ
“คนต่อไป...”
ตึกตัก...ตึกตัก...
“คุณจะได้พบกับ...หนุ่มน้อยที่จะทำให้หัวใจของทุกคนละลายไปกับรอยยิ้มของเขา คอนเซ็ปท์การแต่งตัวที่เขาได้รับ ดิฉันจะยังไม่บอกตอนนี้ แต่ขอเชิญทุกคนไปพบกับเขาพร้อมๆ กันเลยค่ะ...อี ฮยอกแจ”
“พี่คิบอม!! ฮยอกแจจะโดนโห่หรือเปล่าฮะ”
“ไม่หรอกน่า น้องชายของพี่ยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว เชื่อพี่สิ!! สู้ๆ”
ฮยอกแจค่อยๆ ถอดเสื้อออกแล้วส่งให้พี่ชายถือไว้ คนตัวเล็กรีบวิ่งขึ้นไปยืนบนเวทีโดยไม่หันกลับมามองพี่ชายเลยแม้แต่นิดเดียว แค่นี้ก็เขินจะแย่อยู่แล้วนะ ทำไมมีคนมาดูเยอะขนาดนี้ หัวใจของฮยอกแจจะระเบิดอยู่แล้ว คนที่นั่งแถวหน้าสุดด้านหน้าเวทีจะเห็นไหมนะว่าหน้าอกด้านซ้ายของเขามันกระตุกอย่างรุนแรง อา...ทำไมหัวใจต้องมาทรยศตื่นเต้นในเวลาแบบนี้ด้วยเนี่ย
...ต้องสู้สิฮยอกแจ พี่คิบอมยังบอกเลยว่านายยอดเยี่ยมที่สุดแล้ว
เมื่อขาเรียวก้าวมาจนถึงกลางเวที ทุกคนที่ได้เห็นฮยอกแจก็ส่งเสียงเชียร์ให้เขาดังไม่แพ้กับเสียงที่นิชคุณได้รับก่อนหน้านี้เลย ฮยอกแจอยู่ในชุดนักเรียนหญิง กระโปรงสั้นสีแดงเผยให้เห็นขาอ่อนขาวเนียน เสื้อสีขาวถูกใส่ทับด้วยเสื้อแขนยาวตัวนอกสีเหลือง และหมวกกับกระเป๋าสะพายใบเล็กๆ ที่อยู่ด้านหลังก็เป็นสีแดงด้วย วิกผมสั้นสีดำหน้าม้าทำให้ใบหน้าของฮยอกแจดูสว่างใสขึ้นไปอีก
...แล้วจะมีใครกล้าปฏิเสธได้ล่ะว่าผู้ชายตัวเล็กๆ คนนี้ไม่น่ามอง
“ฮยอกแจ!! สู้เขาน้า...”
ยูชอนทำมือป้องปากแล้วตะโกนมาจากด้านหลังสุด เขาชูป้ายไฟที่เขียนชื่อของฮยอกแจไว้ด้วย นั่นจึงทำให้ใบหน้าใสขึ้นสีระเรื่ออย่างห้ามไม่ได้
“ฮยอกแจ...ถ้านายได้ที่หนึ่ง ฉันจะยกต่ายชมพูให้นายเลยน้า...”
ซองมินเองก็ตะโกนเสียงแหลมขึ้นมาบ้าง แต่ว่า...ต่ายชมพูอย่างนั้นเหรอ ใครจะไปอยากได้ล่ะ เหม็นเน่าออกขนาดนั้น
...แล้วถ้าฮยอกแจได้ที่หนึ่งจริงๆ ซองมินจะยกต่ายชมพูให้อย่างนั้นเหรอ ฝันไปเถอะ...
ไหนๆ ก็ขึ้นมายืนบนเวทีแล้วนี่นะ จะยกเลิกกลางคันก็ไม่ได้ แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะ ใจหนึ่งก็อยากจะตกรอบแรกเพื่อจะได้ไม่ต้องรู้สึกอับอายอีกต่อไป แต่อีกใจก็อยากจะเอาชนะนิชคุณ ถ้าอย่างนั้น...ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร ตอนนี้ฮยอกแจขอทำให้ดีที่สุดก็แล้วกัน
...ยิ้ม...
“ฮยอกแจ ไฟท์ติ้ง!!”
ทำไมเวลาที่เขายืนอยู่บนเวทีมันนานขนาดนี้นะ มือที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อจับไมโครโฟนไว้แน่น ก่อนจะค่อยๆ เปล่งเสียงร้องเพลงและแสดงท่าทางตามไปด้วย
“มีครอบครัวอยู่ในบ้านหลังหนึ่ง มีพ่อฮิโรชิ แม่ซึมิเระ พี่ซาซิโกะ ปู่โทโมโซ ย่าโคตะเกะ และมารุโกะจัง พ่อตัวสูง แม่ตัวผอม พี่แสนสวย ปู่ใจดี ย่าน่ารัก และมารุโกะขี้เกียจ ครอบครัวของพวกเขามีความสุข...”
ทำนองหมีสามตัวหากแต่เนื้อร้องเปลี่ยนไปเป็นครอบครัวของมารุโกะจังเรียกเสียงเชียร์จากด้านล้างเวทีได้เป็นอย่างดี เสียงหวานที่ร้องเพลงทำให้ใครหลายๆ คนที่กำลังจะเดินผ่านบริเวณนี้ต้องหยุดดู ใบหน้าขาวใสเปื้อนยิ้มขึ้นมา ในที่สุดฮยอกแจก็ทำได้แล้วสินะ
“ว้าว!! น่ารักจังเลยนะคะน้องฮยอกแจ ได้ข่าวว่าพี่ชายก็เข้าประกวดด้วยใช่ไหมคะ?”
“ฮะ พี่คิบอมของฮยอกแจเป็นสโนไวท์ ฮยอกแจว่าพี่ชายต้องเข้ารอบแน่ๆ”
“งั้นขอให้สองพี่น้องโชคดีนะคะ คนต่อไป...”
เสียงพิธีกรเรียกผู้เข้าประกวดคนต่อไปแล้ว แต่ฮยอกแจยังคงยืนกวาดสายตาไปรอบๆ คนดู เจ้าเด็กวุ่นวายคนนั้นหายไปไหนแล้วนะ ทำไมอี ทงเฮถึงไม่มาดูเขาแสดง ศีรษะกลมส่ายไปมาเบาๆ ก่อนจะเดินลงเวทีไป แต่ก็ต้องชะงักเมื่อ...
“พี่ฮยอกแจ...”
-- My Brother , My Love --
“ฮึก...ฮือ...”
“โอ๊ย!! ทำไมซวยอย่างนี้เนี่ย อกหักไม่พอ ฉันยังต้องมาเจอเด็กงอแงอีก จะบ้าตาย...”
“ฮือ...คุณหญิง...แม่...ฮึก...”
“โอเค...เด็กผู้ชายในชุดนักเรียนหญิง ฉันรู้แล้วว่าปัญหาของเธอคือเธอกำลังสับสนทางเพศ แล้วเธอก็กำลังหลงทางด้วย แต่ช่วยหยุดร้องไห้ก่อนได้ไหม แล้วฉันจะพาไปหาคุณหญิงแม่ของเธอ”
“ฮึก...พี่จะพาหนูไปจริงเหรอ?”
เด็กน้อยพยายามจะหยุดร้องไห้ แต่ก็ยังมีเสียงสะอื้นเบาๆ ดังลอดออกมา ก่อนจะนั่งแปะลงที่พื้นแล้วเกาะแขนของเยซองไว้พลางทำตาปริบๆ อย่างออดอ้อน พี่ชายคนนี้หน้าตาดีเหมือนกันนะเนี่ย บางทีถ้ารยออุคพาพี่ชายคนนี้ไปพบคุณหญิงแม่ คุณหญิงแม่อาจจะจัดงานแต่งงานให้เราสองคนก็ได้
“อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นนะ ฉันชอบผู้ชาย...”
เยซองเอ่ยขึ้น แถมยังค่อยๆ จับมือเล็กของเด็กน้อยออกจากแขนของตัวเองอีกด้วย แต่รยออุคก็ยังคงเกาะเขาไว้อีกครั้งหนึ่ง ในที่สุดก็ร่างสูงก็ต้องยอมแพ้
“พี่จะพาหนูไปจริงๆ ใช่ไหม?”
“อือ...”
“ทำไมพี่ใจดีกับหนูจัง?”
“ก็เพราะว่ารำคาญน่ะสิ อ้อ...ช่วยเลิกแทนตัวเองว่าหนูได้ไหม ฉันจะอ้วก!!”
เด็กมัธยมปลายตะคอกเสียงดัง ทำเอาใบหน้าหวานเบ้ปากอีกครั้ง
“เฮ้อ~ ถ้าร้องอีกครั้งฉันเดินหนีนายแน่ๆ”
เด็กชายหรือเด็กหญิงรยออุคเม้มปากแน่นเพื่อกลั้นไม่ให้เสียงสะอื้นดังลอดออกมาให้อีกฝ่ายได้ยิน ยิ่งได้จ้องหน้าเยซองนานเท่าไร เด็กน้อยก็รู้สึกดีมากขึ้นเท่านั้น พี่คนนี้หล่อบาดใจรยออุคจริงๆ
“นายชื่ออะไร?”
“คิม รยออุคฮะ”
รยออุคจีบปากจีบคอตอบ แถมยังกระดกลิ้นออกเสียงอย่างถูกต้อง
“ต่อไปนี้เวลาอยู่กับฉัน นายต้องเลิกแทนตัวเองว่าหนู”
“เลิกแทนตัวว่าหนูเหรอ?”
“ถ้าทำไม่ได้...”
“ทำได้ฮะ รยออุคทำได้อยู่แล้ว!!”
เด็กผู้ชายในชุดนักเรียนผู้หญิงตอบพลางยิ้มร่า เยซองจึงขยี้หัวทุยเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะค่อยๆ อุ้มเด็กน้อยเดินออกไปจากตรงนี้ ทว่ารยออุคก็ยังคงชวนคุยไม่ยอมหยุด
“พี่ชื่ออะไรเหรอ?”
“เยซอง”
“แล้วพี่มีแฟนหรือเปล่า หนู...เอ้ย!! รยออุคน่ะมีแฟนตั้งหลายคนแล้วนะ แต่ก็ไม่เคยจริงจังกับใครซักที คุณหญิงแม่ก็ชอบบ่นว่ารยออุคน่ะเจ้าชู้...”
“ฉันเพิ่งอกหัก แล้วนายน่ะเป็นเด็กอยู่เลย ยังไม่รู้จักความรักซักหน่อย”
“ทำไมรยออุคจะไม่รู้”
“งั้นความรักคืออะไร?”
พอโดนถามเข้าไปอย่างไม่ทันตั้งตัว เด็กผู้ชายก็เงียบกริบทันที ความรักคืออะไรกันนะ คุณครูจองซูยังไม่เคยสอนเรื่องนี้ด้วยสิ วันๆ ก็ให้แต่วาดรูป หรือไม่ก็คัดลายมือ แล้วรยออุคจะตอบได้ยังไง แต่ถ้าไม่ตอบ...ก็ขายหน้าพี่เยซอง อา...ทำไงดี
“ความรักก็คือ...การนอนตอนกลางวันนั่นแหละ เพราะรยออุคต้องการมันทุกวันเลย”
“ไม่ใช่ซักหน่อย...”
“ก็พี่เยซองอกหัก พี่จะมารู้ดีกว่ารยออุคได้ยังไง”
-- My Brother , My Love --
“ท...ทงเฮ...”
“ทำไมต้องตกใจมากขนาดนั้นล่ะครับ แล้วเมื่อกี้มองหาใครเหรอ พี่ฮยอกแจกำลังมองหาผมใช่ไหม?”
“เอ่อ...มะ...ไม่ใช่...”
จริงๆ มันก็ใช่นั่นแหละ ฮยอกแจมองหาเจ้าเด็กปีหนึ่งที่โดนเขาไล่เป็นประจำ ร่างบางนึกว่าทงเฮจะไม่มาให้กำลังใจเขาเสียแล้ว ทว่าพอลงเวทีมากลับพบกับทงเฮที่ยืนถือดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่เพื่อเตรียมมอบให้กับเขา หากแต่เมื่อมือเรียวกำลังจะยื่นมือไปรับ พี่ชายในชุดสโนไวท์ก็เดินมาขวางทางเสียก่อน
“ฮยอกแจ...ไปกันเถอะ”
“อ้าว!! พี่คิบอมครับ ทำไมไร้มารยาทแบบนี้ล่ะ ผมกำลังคุยกับพี่ฮยอกแจอยู่นะ”
“แต่ฮยอกแจเป็นน้องชายของพี่ นายจะทำไม...”
คิบอมและทงเฮต่างใช้สายตาฟาดฟันกันอย่างไม่ยอมแพ้ โดยมีฮยอกแจที่โดนมือของพี่ชายบีบไว้แน่นยืนคั่นระหว่างกลางด้วยสีหน้าและท่าทางกระอักกระอ่วน ถ้าเขาจะขอรับดอกไม้จากทงเฮ พี่ชายก็จะต้องโกรธแน่ๆ แต่ถ้าไม่รับดอกไม้มา ทงเฮก็จะต้องรู้สึกเสียใจ
“พี่คิบอมฮะ”
“หืม?”
“ฮยอกแจขอคุยกับทงเฮได้ไหม พี่คิบอมยืนอยู่ข้างๆ ฮยอกแจก็ได้ ขอคุยแค่แปบเดียว”
“งั้นก็คุยนานๆ ไปเลยนะ แต่พี่ก็จะไม่พูดกับฮยอกแจเหมือนกัน”
พี่ชายพูดเสียงเรียบแล้วหันหลังเดินจากไปทันที คนเป็นน้องจึงเม้มปากแน่น ดวงตาคู่กลมสั่นระริกเมื่อมองแผ่นหลังของพี่ชายกับใบหน้าอ้อนวอนของทงเฮสลับกันไปมา
...ฮยอกแจสงสารทงเฮนะ แต่ถ้าพี่คิบอมไม่คุยกับฮยอกแจจริงๆ มันเหมือนกับหัวใจของฮยอกแจจะต้องแตกสลาย ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไรเหมือนกัน รู้เพียงแต่พี่คิบอมเป็นทั้งหมดของหัวใจของฮยอกแจ
“ขอโทษนะทงเฮ ฮยอกแจขอโทษที่รับดอกไม้จากทงเฮไม่ได้”
“ไม่เป็นระ...”
ยังไม่ทันที่เสียงเศร้าๆ ของทงเฮจะเปล่งออกมาจนจบ ฮยอกแจก็วิ่งออกไปตามพี่ชายแล้ว ทงเฮได้แต่ยืนก้มหน้านิ่ง มือเรียวไม่มีแม้แต่แรงจะถือช่อกุหลาบไว้เลย
...พี่ฮยอกแจกับพี่คิบอมรักกันเกินกว่าพี่น้องหรือเปล่านะ
-- My Brother , My Love --
“พี่คิบอม อย่าไปนะ”
เสียงของน้องชายสั่นเครือเมื่อรั้งแขนของพี่ชายไว้ คิบอมรีบหันหลังกลับมาเมื่อรู้ว่าเขากำลังทำให้น้องชายของตัวเองเกือบจะร้องไห้ ก่อนจะดึงน้องเข้ามาไว้ในอ้อมกอดอย่างรวดเร็ว
“พี่จะทิ้งฮยอกแจของพี่ไปได้ยังไงล่ะ พี่รักฮยอกแจมากขนาดนี้”
“ก็เมื่อกี้พี่คิบอมบอกว่าจะไม่คุยกับฮยอกแจนี่นา”
“พี่น่ากลัวเหรอ?”
ใบหน้าเปื้อนน้ำตาพยักหน้าหงึกหงักทั้งๆ ที่ยังคงอยู่ในอ้อมกอดของพี่ชาย ก่อนทั้งคู่จะรีบผละออกจากกันเพราะรู้สึกแปลกประหลาดในหัวใจ
...ทำไมหัวใจถึงเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนนะ
“จะถึงการประกวดรอบสองแล้วนะ กลับเข้าไปกันเถอะ”
พี่ชายรีบหลบสายตาของน้อง ก่อนจะจับข้อมือของฮยอกแจเพื่อที่จะเดินกลับเข้าไปข้างใน ทว่าขาเรียวกลับไม่ยอมก้าวตาม คิบอมจึงหันกลับมามองอย่างแปลกใจ น้องชายของเขาโตมากแล้วนะ แถมหน้าตาก็น่ารักมากเสียจนคิบอมไม่เคยมองคนอื่นเลย เพียงแค่เห็นรอยยิ้มของน้องชาย ชีวิตของเขาก็รู้สึกมีความสุข เหมือนคิบอมไม่ต้องการใครเข้ามาในหัวใจของตัวเองอีกแล้ว
“ช็อกโก้รักฮยอกแจไหม?”
“ทำไมถามอย่างนั้นล่ะ?”
“แล้วรักหรือเปล่า?”
“พี่รักฮยอกแจ ตัลกีของพี่...พี่รักน้องชายของพี่มากกว่าชีวิตของพี่เองซะอีก”
หลังจากสิ้นเสียงคำพูดสุดท้าย คิบอมก็ประทับริมฝีปากลงบนหน้าผากมนของน้องชาย เหมือนกับว่าพวกเขาได้พูดคำต้องห้ามอะไรบางอย่างออกมา แต่ยังไงก็ตาม ทั้งหัวใจของฮยอกแจและหัวใจของคิบอมก็รู้สึกโล่งใจที่ได้พูดและฟังคำว่า ‘รัก’ หากแต่ทงเฮที่ยืนไม่ไกลจากตรงนี้กลับได้ยินคำพูดของคิบอมอย่างชัดเจน
...พี่คิบอมพูดว่ารักพี่ฮยอกแจอย่างนี้ คงไม่ต้องสืบอีกแล้วล่ะ
“ฮยอกแจ...”
“ท...ทำไมช็อกโก้มองฮยอกแจแบบนั้นฮะ”
คิบอมมองลึกเข้าไปในดวงตาของน้องชายด้วยแววตาสื่ออะไรบางอย่าง ซึ่งนั่นทำให้ฮยอกแจรู้สึกหวาดกลัว มือหนาเลื่อนขึ้นมาใกล้ๆ ใบหน้าใส ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“พี่ขอโทษนะ”
“ข...ขอโทษทำไมฮะ...”
ฮยอกแจพูดตะกุกตะกักพร้อมกับพยายามเลื่อนหน้าหนี แต่พี่ชายก็จับไว้แน่น
“พี่ทำลิปสติกเลอะหน้าผากน้อง!!”
-- My Brother , My Love --
“วันนี้ขอกลับบ้านด้วยนะ”
“ไม่ได้!!”
“ทำไมล่ะ?”
“ก็เพราะว่าหม่าม๊าสุดสวยของนายมาจีบครูจองซูของลุงหมีไงล่ะนายโจ คยูฮยอน”
ซองมินทำท่าจะเดินหนี แต่คยูฮยอนก็ดึงร่างเล็กเข้าไปกอดไว้ได้ พี่ชายของต่ายชมพูดิ้นขลุกขลัก ทว่าจะทำยังไงก็ไม่สามารถเป็นอิสระได้สักที สุดท้ายก็เลยต้องยืนนิ่งๆ แบบนั้น
“ผมไม่ใช่หม่าม๊าซักหน่อย ให้ผมไปเล่นบ้านคุณเถอะนะซองมิน”
“แล้วทำไมนายถึงไม่ยอมกลับบ้านตัวเอง?”
“ก็วันนี้หม่าม๊าไปเรียนไทเก๊กน่ะสิ นะน้า...ให้ผมกลับบ้านด้วยเถอะนะ”
จริงๆ หม่าม๊าของน้องโจก็นอนอืดอยู่บ้านนั่นแหละ แต่นี่เป็นเพียงแผนการของเด็กชายคยูฮยอนเท่านั้น เขากำลังหาทางคืนดีกับซองมินให้ได้ และดูเหมือนว่ามันจะค่อยๆ ได้ผลทีละนิดเมื่อซองมินยอมฟังเขา
“ต...แต่ว่า...”
“ไม่ได้!! นายสองคนจะไปด้วยกันไม่ได้!!”
เมื่อเยซองปล่อยรยออุคออกมาจากอ้อมกอด เด็กหญิงหรือเด็กชายก็วิ่งมาแทรกกลางระหว่างเพื่อนสองคนทันที แต่ก็ถูกคยูฮยอนผลักออกมาย่างรำคาญ
“ทำไมผมจะไปบ้านซองมินไม่ได้ครับคุณตัวจุ้น แหม!! ให้ผู้ชายอุ้มมาซะด้วย คุณไปอ่อยเขามาล่ะสิ แค่ดูแวบเดียวก็รู้แล้วว่าคุณเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เขาไม่ชอบคุณหรอก”
“นี่คยูฮยอน ทำไมจะต้องมาด่ากันแรงขนาดนั้นด้วย”
“แล้วมันจริงไหมล่ะ? คุณชอบมายุ่งวุ่นวายเรื่องของผมกับซองมินตลอดเลย”
“ฉันแค่จะบอกว่า...”
“ถอยไปไกลๆ เลยรยออุค ไม่ว่ายังไงผมก็จะไปบ้านซองมิน”
“ชิ~ นิสัยเหมือนหมาป่า แต่ปากนายเนี่ยเหมือนหมาวัดขี้เรื้อนชัดๆ”
รยออุคด่ากลับอย่างไม่ยอมแพ้ จนเดือดร้อนถึงซองมินต้องยื่นมือมาห้ามไว้ ส่วนเยซองที่เห็นว่ารยออุคเจอเพื่อนแล้ว เขาก็เดินจากไปทันที แต่ก็น่าแปลกนะที่หลังจากได้พบรยออุคแล้ว เขากลับรู้สึกลืมความเจ็บปวดเรื่องน้องฮยอกแจไปชั่วขณะได้อย่างเหลือเชื่อ
...สงสัยความน่ารักของเด็กจะทำให้อารมณ์ดีขึ้นล่ะมั้ง
“ทำไมคยูฮยอนไปบ้านฉันไม่ได้ล่ะรยออุค”
“ก็ฉันอยากไปด้วยนี่นา...”
รยออุคบอกเสียงอ่อน ก่อนจะก้มหน้างุด เขาเองก็อยากไปเที่ยวเล่นบ้านของซองมินเหมือนกัน ก็ซองมินเคยพูดให้ฟังอยู่บ่อยๆ ว่าพี่ชายข้างบ้านหล่อ รยออุคก็อยากจะเห็นบ้างน่ะสิ แถมยังได้กินขนมในบ้านเล็กๆ ของพวกสามัญชน แค่คิดก็สนุกจะตาย
“งั้นก็ไปที่บ้านฉันกันทั้งสองคนนี่แหละ”
“ฉันไปด้วย!!”
มินซกโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้เอ่ยขึ้น ทำให้สามคนมองไปทางอื่นอย่างไม่รู้ไม่ชี้ทันที
-- My Brother , My Love --
“ต่อไปเป็นการประกาศผู้ชนะเลิศในการแข่งขันฟลาวเวอร์บอยแล้วนะคะ”
หลังจากที่รอบสองผ่านไปแล้ว ฮยอกแจก็ยังคงติดหนึ่งในสามคนสุดท้าย ส่วนพี่คิบอมน่ะตกรอบตั้งแต่แรกแล้ว นั่นจึงทำให้ฮยอกแจรู้สึกแย่นิดหน่อย เพราะคนตัวเล็กคิดว่าพี่ชายของเขาทำดีที่สุดโดยที่ไม่รู้ความจริงว่าพี่ชายแค่ขึ้นเวทีประกวดเพื่อให้น้องชายสบายใจก็เท่านั้นเอง
“ขอเสียงเชียร์ให้กับทั้งสามคนด้วยค่า”
ผู้ชิงชนะเลิศสามคนคือฮยอกแจในชุดจิบิมารุโกะจัง นักเรียนปีหนึ่งอีกคนในชุดจูเลียต และแน่นอนที่จะต้องมีนิชคุณในชุดเจ้าหญิงจากประเทศไทยด้วย ทั้งสามคนยืนเฉิดฉายความน่ารักอยู่บนเวที แต่ฮยอกแจนี่สิไม่มั่นใจเอาเสียเลย
“และฟลาวเวอร์บอยประจำปีนี้ก็ได้แก่...”
...ตึกตัก...ตึกตัก...
ขออย่าให้เป็นฮยอกแจเลยนะ ถ้าเป็นฮยอกแจแล้วพี่คิบอมต้องไม่พอใจแน่ๆ เลย ถ้าเป็นแบบนั้นฮยอกแจก็จะมีคนรู้จักมากมาย และพี่คิบอมก็จะโกรธฮยอกแจด้วย
“ได้แก่...ฮย...ฮย...”
ร่างบางหลับตาปี๋ เมื่อพิธีกรทำเสียงขึ้นจมูก มันต้องเป็นชื่อของเขาแน่ๆ เลย
“ฮัด...เช้ย!! ขอโทษด้วยค่ะ งั้นประกาศอีกรอบแล้วกันนะคะ”
“นายคงคิดว่าตัวเองจะได้ที่หนึ่งสินะฮยอกแจ เลิกหวังได้เลย”
นิชคุณยังคงกระแนะกระแหนฮยอกแจไม่เลิก หากแต่ร่างบางก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจ เขาอุตส่าห์อยากเป็นเพื่อนกับนิชคุณแล้วนะ ถ้านิชคุณพูดกับฮยอกแจแบบนี้ ฮยอกแจก็จะไม่พูดกับนิชคุณเหมือนกัน
“ได้แก่...นิชคุณ ปริ้นเซสออฟไทยแลนด์ค่า...”
-- My Brother , My Love --
Talk with Lee Seen
ตอนนี้ยาวมากเลยค่ะ แก้ตัวหลังจากที่หายไปสัปดาห์หนึ่งเต็มๆ
มีคนถามว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องรวมดาราเหรอ? ถูกต้องแล้วค่ะ เหมือนซิทคอมเลย
มีดารานักร้องเข้ามามีบทบาทเรื่อยๆ ต้องรอติดตามชมต่อไปนะคะว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร
ความรักต้องห้ามจะถูกเปิดเผยออกมาในเร็วๆ นี้แล้ว คิกคิก
คอมเม้นท์ให้ซีนด้วยนะคะ โหวตกันด้วย
มีแฟนพันธุ์แท้ขึ้นเร็วมากเลย แต่คอมเม้นท์น้อยนิด ซีนก็น้อยใจเป็นน้า...
ความคิดเห็น