คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
ร่างผอมแห้งกะหร่องอย่างกับไม้เสียบผีหอบหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าใบโตค่อยๆ ก้าวเข้ามาในโถงบ้านสไตล์โมเดิร์นด้วยท่าทางที่จะปลิวว่อนไปได้ทุกวินาทีหากมีลมพัด
ในขณะที่...
อี ทงเฮ...ดีไซน์เนอร์หนุ่มระดับแนวหน้าของประเทศเกาหลีใต้ที่มีอายุเพียง 26 ปีกำลังจ้องมองคนที่เดินตรงมาหาเขาด้วยสายตารังเกียจและสะอิดสะเอียน ดวงตาคมเชิดขึ้นอย่างเย้ยหยัน ในขณะที่อีกฝ่ายจ้องมองหน้าเขาอย่างไม่กะพริบตา
“นี่มันยุคไหนแล้วพ่อคู้ณ!” ทงเฮทำเสียงสูงถามอีกฝ่ายซึ่งช้อนตาขึ้นมามองหน้าเหราหรา
“ทำไมเหรอ?”
“ทำเป็นตีหน้าซื่อไปได้” ทงเฮขยับไปข้างหน้าอีกหนึ่งก้าว “แค่ผู้ใหญ่บอกให้เราแต่งงานกัน นายก็ต้องยอมด้วยเหรอ?”
“นายพูดเรื่องอะไร?!” สาบานได้ว่านี่เป็นเรื่องที่งุนงงที่สุดในชีวิตตั้งแต่เกิดมาเลย ร่างสมส่วนตรงหน้ากำลังพูดถึงเรื่องอะไรกันน่ะ
หมายถึง...คลุมถุงชนน่ะเหรอ?
“นายจะบอกว่าไม่รู้เรื่องอะไรเลยงั้นสิ แต่นายก็ยังย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านของฉันได้อย่างหน้าตาเฉย”
“ก็เราแต่งงานกันแล้วนี่” เสียงหวานของคนที่เข้ามาใหม่ตอบหน้าตาย ทงเฮรู้สึกเหมือนเขากำลังเถียงกับคนที่กวนส้นตีนมากๆ และรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะพ่ายแพ้ในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
“ครอบครัวนายต้องการเงินมากถึงขนาดยอมขายให้ลูกชายให้ตระกูลของฉันเชียวเรอะ?”
“ต้องการเงิน?!” เสียงใสแหวขึ้นทันที “พ่อแม่ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นนะ!”
“ก็ดี” ทงเฮยักไหล่ “เพราะฉันน่ะเป็นแค่ดีไซน์เนอร์ไส้แห้งเท่านั้น พ่อแม่ของฉันอาจจะรวยล้นฟ้า แต่ฉันยากจนมากๆ และไม่มีอะไรให้นายจะผลาญเลยสักอย่างเดียว”
“ฉัน....” เขารู้สึกจุกจนพูดอะไรไม่ออก อีกฝ่ายเลยได้โอกาสพูดแดกดันต่อไปเรื่อยๆ
“นายจะอยู่ที่นี่ก็ได้ นอกจากอาหารในตู้เย็นแล้ว ห้ามจับหรือเคลื่อนย้ายสิ่งของภายในบ้านเด็ดขาด ห้ามเข้าห้องนอนของฉัน ห้องนอนของนายอยู่ชั้นสองห้องแรกสุดทางขวามือ”
“อื้อ” ดวงตากลมใสกลอกตาไปมอง หากเพ่งมองดูดีๆ ดวงตาคู่นั้นหม่นแสงและท้อแท้มากเหลือเกิน
ทงเฮควงกุญแจรถยนต์แล้วทำท่าจะเดินผ่านไป แต่เขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง
“อ้อ! มีอีกอย่างที่ฉันยังไม่ได้บอกนาย ฉันมีแฟนแล้ว เพราะฉะนั้นนายก็คงจะรู้ตัวดีนะว่าฐานะของนายคืออะไร”
“อื้อ ฉันรู้” ดวงหน้าหวานพยักหน้าหงึกหงักอย่างเข้าใจ ก่อนจะหลุบตาลงด้วยไม่อยากให้อีกฝ่ายเห็นว่ากำลังเศร้า พอทงเฮเดินผ่านไป เขาก็ทำเป็นยิ้มสดใสขึ้นมาเพื่อเรียกกำลังใจให้กับตัวเอง
จะคิดมากทำไมกัน อี ทงเฮจะมีแฟนกี่คนก็ช่างสิ ตอนนี้เราได้ยืนอยู่ในบ้านของเขาแล้วไม่ใช่เหรอ
ร่างบางลนลานหันกลับไปหาอีกฝ่ายที่กำลังจะเดินออกไปนอกบ้านแล้วตะโกนขึ้น
“คือว่า...” เรียวขาของทงเฮหยุดกึกราวกับกำลังรอฟัง “ตั้งแต่ดูตัวกันครั้งนั้น จนกระทั่งได้เข้าพิธีแต่งงานกัน แล้วก็มาวันนี้ นายยังไม่เคยถามชื่อฉันสักครั้งเลย”
“ฉันไม่อยากรู้” ทงเฮปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย
“ถึงยังไงฉันก็เป็นภรรยาของนายอย่างถูกต้องตามกฎหมายนะ ฉัน...ฉันชื่อ...อี ฮยอกแจ”
Talk with Lee Seen
New Born ของแท้ แต่จะเกิดหรือดับนั่นก็อีกเรื่องนึง
จริงๆ พยายามจะไม่คาดหวังอะไรกับฟิกเรื่องนี้นะคะ
ฝีมือตกมาก แต่อยากเขียนอะไรหวานๆ
ถึงจะไปใช้นามปากกาอย่างอื่น แต่ก็รู้สึกเหมือนไม่ใช่ที่ของตัวเอง
กลับมายืนตรงนี้แล้วมีความสุขมากๆ เลยค่ะ โบกมือ
ฟิกเรื่องนี้ จะพยายามทำให้หวานที่สุด ชีวิตมีแต่อึนเฮ
ว้าก! เรื่องนี้มันเฮอึนนะ อึนเคะแตกจริงๆ เย้!
ความคิดเห็น