คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : "Intro .."
Intro…..
ผมมองไปยังคนตัวเล็กที่เอาแต่ส่งยิ้มพลางหัวเราะหยอกล้ออยู่กับเพื่อนในห้องเรียนในระหว่างที่รออาจารย์เข้ามาสอนในชั่วโมงวิชาประจำสาขาที่เรียน
รอยยิ้มของคนตัวเล็กทำให้คนที่เอาแต่แอบมองอย่างผมพลอยยิ้มตามอย่างมีความสุขไปด้วย ‘คีย์ รอยยิ้มของนายทำให้หัวใจของฉันแทบเป็นบ้านะรู้หรือเปล่า’
ใบหน้าสวยของคนตัวเล็กค่อยๆหันมาพลางกวาดสายตาคู่เรียวมาสบตากับผมทำเอาหัวใจของผมกระตุกวูบสั่นไหวขึ้นมาทันทีก่อนที่จะเหลือบมองไปทางอื่นเพื่อหลบดวงตาคู่เรียวที่ทำให้หัวใจผมสั่น
ผมเบนความสนใจของตัวเองไปทางอื่นเพื่อไม่ให้คนตัวเล็กรู้ว่ามีผมแอบมองอยู่ก่อนที่จะค่อยๆแนบหน้าลงบนโต๊ะเรียนก่อนที่จะหลับตาลง
“ตื่นได้แล้ว คนขึ้เกียจ”เสียงที่คุ้นหูดังขึ้นที่ข้างหูผมเบาๆพร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆที่ทำเอาหัวใจผมหลงใหล
ผมค่อยๆคลี่ยิ้มออกมาก่อนที่จะลืมตาขึ้นก็เจอเข้ากับคนตัวเล็กที่นอนแนบหน้าลงบนโต๊ะข้างๆพลางมองมาที่ผมตาไม่กระพริบ
“นายปลุกฉันทำไม”ผมถามพลางดันตัวให้ลุงขึ้นนั่ง
“ก็เพื่อนๆบอกว่าอาจารย์ติดประชุมด่วนเลยมาปลุกให้นายกลับไปนอนต่อที่ห้องไง”คนตัวเล็กยู่ปากก่อนที่จะดันตัวลุกขึ้นนั่งตามผม
“ดีเลยน่ะสิ ฉันกำลังง่วงได้ที่”ผมบอกพลางเผยรอยยิ้มแห่งความดีใจออกมา
“งั้นกลับเลยนะ”คนตัวเล็กยิ้มตามก่อนที่จะลุกขึ้นยื่น
“เห้ย! มินโฮ คีย์ พวกมึงจะกลับเลยหรอวะ”เสียงไอ้จงฮยอนดังขึ้นจากโต๊ะเรียนข้างหลังทำให้ผมกับคีย์ต้องหันหน้ากลับไปมอง
“ใช่แล้วล่ะ มินโฮง่วงนอนส่วนกูต้องรีบกลับไปรีดผ้า”คีย์ตอบไอ้หน้าเป็ดที่ยืนทำตัวเตี้ยอยู่โต๊ะนั่งข้างหลัง
“แล้วมินโฮ มึงไม่ไปเหล่เด็กม.ปลายกับพวกกูหน่อยหรอ น่ากินทั้งนั้น”ไอ้จินกิหน้าเต้าหู้ที่นั่งอยู่ข้างจง ฮยอนถามขึ้นบ้าง
“เอ่อ....” คำถามของไอ้จินกิทำให้ผมต้องหยุดคิดด้วยความไม่แน่ใจกับการตัดสินใจตามคำชวน
“ไม่ได้นะ!!มินโฮ นายต้องกลับกับฉัน”คนตัวเล็กที่ยืนอยู่ข้างผมพูดเสียงดังก่อนที่จะฉุดมือผมให้เดินตามตัวเองออกจากห้องเรียน
ผมมองคนตัวเล็กที่เอาแต่ทำหน้ามุ่ยพลางจูงมือผมเดินทำให้รอยยิ้มของผมปรากฏขึ้น ‘ขนาดทำหน้าไม่พอใจคีย์ก็คงยังดูน่ารักในสายตาผม’
ผมค่อยๆกุมมือเล็กที่ฉุดมือผมเดินอยู่เบาๆด้วยหัวใจที่กำลังเต้นไม่เป็นจังหวะพลางเอาแต่เรียกชื่อคนตัวเล็กที่อยู่ข้างๆก้องไปทั่วทั้งหัวใจ ‘คีย์จะได้ยินหรือเปล่านะ?’
ความคิดเห็น