นิยายเรื่องนี้ฉันเป็นตัวร้าย

ตอนที่ 4 : ตอนที่ 3 ตอนต้น

ลานลงทัณฑ์ถูกเปลี่ยนเป็นทุ่งดอกไม้สีสวยสดใส รอบบริเวณของพรรคถูกเปลี่ยนเป็นสวนไร่นาดูอุดมสมบูรณ์ยิ่ง

“หมู่บ้านแห่งนี้ดูเงียบสงบดียิ่ง” ฉินหลิงชื่นชมบรรยากาศของหมู่บ้านแห่งนี้ขณะเดินเล่นรับแสงแดดอ่อนยามเช้า

“พวกนักโทษที่มักร้องคร่ำครวญถูก...” หวงจี๋กำลังจะเปิดปากพูดก็ถูกเย่หนิงชิงกล่าวปิดปากไปก่อน

“หมู่บ้านของเราไม่ต้อนรับคนนอกจึงสงบเช่นนี้” เย่หนิงถลึงตาใส่ลูกน้องของตน 

เมื่อเดินไปทางหมู่บ้าน ชายหนุ่มก็อดเอ่ยปากชื่นชมไม่ได้เพราะแต่ละบ้านช่างขยันขันแข็งตีอาวุธมากมายแต่ละชิ้นช่างเปล่งพลังฆ่าฟันได้รุนแรง

“คนที่หมู่บ้านนี้มีฝีมือนัก อาวุธแต่ละชิ้นดูมีพลังและงดงามยิ่ง หากข้าหายดีจะส่งคนมาติดต่อซื้อขาย ฝีมือเยี่ยมยอดยิ่งกว่าช่างหลวงเสียอีก” ฉินหลิงหยิบปลายหอกชิ้นหนึ่งขึ้นมาพินิจ

เย่หนิงเหงื่อเต็มฝ่ามือ นางลืมสั่งให้ลูกน้องผักชีโรยหน้าสร้างภาพในหมู่บ้านได้อย่างไร!

“แค่เรื่องเล็กน้อย ปกติคนในหมู่บ้านจะทำอุปกรณ์เกษตรแต่พอดีช่วงนี้พวกอาวุธขายดีจึงทำเพิ่มขึ้นเท่านั้น” หญิงสาวกล่าวแก้ตัวเนิบๆ การโกหกต้องตาใสหลอกได้แม้แต่ตัวเองจึงจะหลอกผู้อื่นได้

“เป็นเช่นนี้เอง” ฉินหลิงคลี่ยิ้มอบอุ่น แต่ไม่รู้ด้วยเหตุใดเย่หนิงถึงรู้สึกหนาวได้ก็ไม่รู้

“คุณชายฉินอย่าหักโหมร่างกายมากนัก ประเดี๋ยวจะหายช้า ออ ด้านหลังหมู่บ้านของเรามีบ่อน้ำพุเย็นใช้รักษาอาการบอบช้ำภายในดีนักประเดียวจะให้หวงจี๋พาคุณชายไป” รีบลงแช่แล้วรีบๆ หาย จะได้ไล่ลงไปจากหุบเขา 

หวงจี๋หันมามองประมุขของตน 

อา ประมุขช่างทุ่มสุดตัวนัก บ่อน้ำที่ท่านประมุขกล่าวเมื่อครู่เป็นบ่อน้ำช่วยรักษาของพรรค มีเฉพาะประมุขพรรคเท่านั้นที่มีสิทธิ์ใช้ ดูท่าทางครั้งนี้ประมุขจะถูกใจชายผู้นี้จริงๆ

“น้องชายไม่ทราบว่าเจ้ามีภรรยารออยู่ที่บ้านหรือไม่?” หวงจี๋เปิดปากถามขึ้น

หวงจี๋เป็นหนึ่งในหัวหน้าสาขาของพรรค มีหน้าที่ดูแลกำลังทหารของพรรคดังนั้นนิสัยจึงค่อนข้างดิบห่ามไม่ค่อยคิดอะไรลึกซึ้ง เมื่อสงสัยจึงเปิดปากถามทันที

ฉินหลิงเงียบไปซักครู่ก่อนหันไปมองหญิงสาวที่ตกใจยืนนิ่งค้าง เขายิ้มเล็กน้อยเช่นทุกครั้งก่อนตอบคำถาม

“เรียนคุณหนู ข้าร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงแต่เล็ก พี่ชายจึงไม่ได้หมั้นหมายให้กับผู้ใด ยามนี้นับว่ายังไร้คู่ครอง” เมื่อตอบคำถามเสร็จหญิงสาวถึงกับหันไปมองอีกฝ่าย

หวงจี๋ถามเจ้าแล้วทำไมหันมาตอบข้าเล่า

“ดียิ่งนัก ถ้าเช่นนั้น...” หวงจี๋กำลังจะเปิดปาก

“พาคุณชายไปบ่อน้ำเย็น เดี๋ยวนี้!”

เมื่อชายหนุ่มถูกพาจากไป เย่หนิงเรียกลูกน้องที่แอบซุ่มอยู่ด้านหลังออกมา

“ไปสืบข่าวความเคลื่อนไหวของแม่ทัพฉิน”      เย่หนิงนึกอีกเรื่องหนึ่งออกจึงสั่งงานเพิ่มกับลูกน้อง

“ส่งคนไปสืบข่าวของอ๋องจ้าวเฉิน ข้าต้องการรู้ข่าวทุกเรื่องของคนผู้นั้น”

“รับคำสั่ง”

เย่หนิงจำเนื้อเรื่องในนิยายได้บางส่วน ในเนื้อเรื่องที่พรรคของนางต้องเผชิญชะตาเลือดล้างพรรคส่วนหนึ่งก็มาจากอ๋องจ้าวเฉินน้องชายของฮ่องเต้แคว้นจ้าว

คนเขียนไร้สมองกำหนดให้นางมารเย่หนิงหลงรักอ๋องจ้าวเฉินหัวปักหัวปำ เจ้าบ้านั่นต้องการชิงบัลลังก์และตัวของนางเอก จึงหลอกใช้ความรักของนางมารเย่หนิงควบคุมพรรคและกำลังทหารก่อกบฎ แน่นอนจุดจบจึงไม่พ้นความตายเช่นเดียวกับนาง 

เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องจบแบบศพไม่สวยเธอต้องหาวิธียับยั้งการก่อกบฎหรือหากมันจะก่อกบฎก็ให้ไปก่อการคนเดียวอย่าลากเธอเข้าไปเกี่ยวข้อง 

เย่หนิงสะบัดชายเสื้อเดินกลับไปยังเรือนของตน