ทะลุมิติทะลุใจอ๋อง
ตอนที่ 13 : ข่่าวลือ
แสงแดดยามเช้าสาดเข้ายังห้องนอนของหญิงสาว เย่หนิงพยายามควานหาผ้าห่มเพื่อมาปิดหน้หลบแสงแดดแยงตา มือของเธอค่อยๆคลำหาผ้าแต่กลับไปแตะถูกผิวอุ่นๆของมนุษย์แทน
“อือ” เสียงบุรุษครางข้างตัวทำให้หญิงสาวสร่างเมาทันตาเห็น เธอรีบลุกขึ้นมองไปที่ต้นเสียงจนเมื่อเห็นว่าบุรุษที่นอนข้างตัวเป็นผู้ใดจึงโล่งอก
“อา ตกใจหมดที่แท้ท่านอ๋อง”
เย่หนิงใช้มือลูบอกเบาๆ นึกว่าเมาแล้วลากใครมานอนด้วยเสียอีก ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงเธอได้ถูกจับถ่วงน้ำข้อหาสวมเขาควายอันโตให้สามีแต่ในนามแน่ ไม่เอานะอย่างไรเธอก็อยากกินแค่พ่อทูนหัวของบ่าวเท่านั้น
เย่หนิงสำรวจเนื้อตัวจึงรู้ว่าเสื้อผ้าถูกผลัดเปลี่ยน อือ หรือว่าพ่อรูปหล่อจะเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้นะ
“เราไม่ได้แตะเนื้อต้องตัวเจ้า” คนข้างๆเริ่มลืมตา
“แตะต้องก็ได้นะยอม” เย่หนิงกระพริบตาใส่คนตรงหน้าถี่ๆ
“แค่ก เจ้า เจ้า!” อ๋องลี่หยางสะดุ้งลุกขึ้นแทบไม่ทัน นี่นางยังหลงเหลือความเป็นกุลสตรีอยู่หรือไม่!
“ตกใจอะไร? คนเราหิวก็กินหรือท่านเป็นนักบวชไม่มีความต้องการเสียแล้ว?”
“เจ้า!” วาจาสองแง่สองง่ามทำเอาอ๋องลี่หยางใบหูขึ้นสีแดงก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่อง
สตรีหน้าหนาบางคนไม่ควรต่อคำด้วย นี่คือสิ่งที่ชายหนุ่มเรียนรู้จากสตรีตรงหน้า
“เรื่องเมื่อวาน”
“หนิงเอ๋อร์ผิดไปแล้วต่อไปจะไม่แตะจนเมาสัญญา” เย่หนิงรีบรับผิดอย่างไรเธอก็ผิดจริงๆ ใครจะไปนึกว่าสุราของที่นี่จะแรงกว่าที่เธอดื่มๆอยู่
อ๋องลี่หยางเมื่อเห็นอีกฝ่ายสำนึกผิดจึงพยักหน้าไม่เอาความเพิ่ม
“ค่ายกลเมื่อครั้งก่อนเจ้าศึกษามาจากที่ใด?” ชายหนุ่มถามในสิ่งที่ค้างคาสงสัยมานาน ทั้งนิสัยใจคอรวมถึงความสามารถที่เห็นทำให้เขานึกสงสัยในตัวพระชายาตัวเองไม่ได้
“แค่เรื่องเล็กน้อย เมื่อใดท่านยอมให้หนิงเอ๋อร์อุ่นเตียงให้หนิงเอ๋อร์มีเรื่องให้ท่านตะลึงมากกว่านี้” หยอกวันละนิดเผื่อเหยื่อติดเบ็ด อย่างไรเธอก็มีเวลาอีกนานต้องมีซักวันที่คนตรงหน้าจะหลงตกหลุมของเธอ หลุมที่เรียกว่าหลุมรัก
ชายหนุ่มถลึงตาใส่หญิงสาว เย่หนิงหัวเราะก่อนกลิ้งตัวออกห่างจากตักของชายหนุ่ม
“ท่านเชื่อเรื่องมหัศจรรย์ไหม เริ่มจากไหนก่อนดี” เย่หนิงพยายามคิดเรื่องอธิบายที่ไม่ทำให้เธอโดนจับไปเผาไฟข้อหาผีเข้าจนนึกเรื่องโกหกคำโตเรื่องหนึ่งได้
“ระหว่างป่วยจิตของหม่อมฉันเหมือนล่องลอยไปยังที่แห่งหนึ่ง ที่นั่นได้เรียนรู้หนังสือมากมายรวมถึงสิ่งที่พี่หยางเห็นในวันก่อน” เย่หนิงแอบเหลือบตามองสีหน้าของชายหนุ่ม
“อือ” ชายหนุ่มพยักหน้า
“หนังสือเหล่านั้นคงไม่มีเล่มใดกล่าวถึงคุณธรรมและจรรยาของสตรี” เมื่อกล่าวจบชายหนุ่มก็สะบัดตัวลุกขึ้นออกจากเรือนนอนทิ้งให้หญิงสาวกลิ้งตัวทำท่าเจ็บปวดบนเตียงต่อไป
เมื่อข่าวพระชายาปัญญาอ่อนยังสุขภาพดีไม่ตายแถมยังกลับมาสติปัญญากลับเหมือนคนปกติก็มีข่าวลือใหม่ของจวนอ๋องออกไป
สตรีใดดวงชะตาปกติเมื่ออยู่ใกล้อ๋องลี่หยางจะถูกกลืนดวงจนถึงฆาตแต่หากเป็นสตรีที่ดวงถึงฆาตจะกลับมาปกติ
ข่าวลือดังกล่าวทำให้ตามทางที่อ๋องลี่หยางเดินผ่านมีสตรีป่วยบ้างไม่สมประกอบบ้างคอยแอบมองราวกำลังขอส่วนบุญจากรัศมีของอ๋องหนุ่ม
“พวกเราต้องกลับหัวเมืองที่ทิศเหนือในวันพรุ่งนี้!” เย่หนิงหันมามองชายหนุ่ม
เกิดอะไรขึ้น? เท่าที่รู้ยังเหลือเวลาอยู่ที่เมืองหลวงอีกร่วมเดือนนี่นา
“ขอหม่อมฉันไปร่ำลาบิดา...” หญิงสาวอดสงสัยการกลับหัวเมืองอย่างเร่งด่วนของอ๋องลี่หยางไม่ได้
“พวกเราจะไปพรุ่งนี้!”
ข่าวลือใหม่ทำให้อ๋องลี่หยางเป็นที่หมายปองของสตรีขี้โรคหรือใกล้ตาย
ใครจะอยากเป็นที่หมายปองของสตรีเหล่านั้นกัน!
และแล้วขบวนเดินทางของอ๋องลี่หยางก็เดินทางอย่างเร่งด่วนออกจากเมืองหลวงไป
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
โอ๊ย ตรรกะ อัลไลของชาวบ้านเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ ท่านอ๋องอยู่ที่เดิมไม่ได้แล้ว!!
งานเข้าท่านอ๋อง5555