เจาะเวลามาเป็นแม่ทัพ

ตอนที่ 8 : แขกไม่ได้รับเชิญ ตอนต้น

เสียงก่อสร้างดังขึ้นจากในจวนแม่ทัพเวิน ภายในจวนกำลังมีการปรับปรุงเรือนรับรอง บ่าวรับใช้ในจวนมองต้นเหตุของการรื้อปรับจวนตรงหน้า แม่ทัพเวินเจ้าของจวนนั่งจิบชาดูชิวลอยตัวผิดกับองค์หญิงสิบที่ยืนหน้าดำคล้ายอยากฆ่าคน อีกคนที่เป็นตัวการใหญ่คือองค์ชายต่างแคว้นยืนชี้นิ้วยกข้าวของเครื่องใช้หรูหราโยกไปโยกมาในเรือนรับรอง

ปัญหาเริ่มต้นคือองค์ชายฉู่อ้างต้องการความปลอดภัยขั้นสูงจึงขอเข้ามาพักในจวนแม่ทัพ ส่วนองค์หญิงที่พึ่งพ้นโทษกักบริเวณเมื่อได้ยินข่าวก็กระโดดควบม้าทั้งชุดรุ่มร่ามออกจากวังเดินเข้าจวนแม่ทัพ ทำเอาชาวบ้านร้านตลาดมีเรื่องตื่นเต้นซุบซิบศึกรักหักเตียงระหว่างองค์หญิงสิบและองค์ชายแคว้นฉู่ พ่อค้าหัวใสบางคนถึงกับนำเรื่องราวไปแต่งนิทานเล่าตามโรงน้ำชา

“เจ้าควรพักในส่วนรับรองในวังหลวง” แม่ทัพเวินในร่างองค์หญิงสิบเปิดศึกน้ำลายรอบสอง

“องค์หญิงก็ควรอยู่ในวัง” องค์ชายฉู่โบกพัดไปมา

“เจ้า!” แม่ทัพเวินชี้หน้าองค์ชายฉู่

“พวกท่านทั้งสองควรกลับไปอยู่ในวัง” เพราะพวกเจ้าทำให้ข้าหนวกหูนอนหลับไม่เพียงพอ ไสหัวกลับวังกันไปซะ ประโยคหลังฝูชิงได้แต่บ่นในใจ

“หวงกุ้ยไท่เฟยอนุญาติแล้ว” แม่ทัพเวินไม่ไว้ใจองค์ชายฉู่จะคิดวิปริตอะไรกับร่างกายตัวเองไหมจึงวิ่งไปขอหวงกุ้ยไท่เฟยให้ตนได้มาพักอยู่ในจวนแม่ทัพเวินในฐานะผู้ดูแลแขกเมือง หวงกุ้ยไท่เฟยมีความคิดใช้แผนน้ำตาลใกล้มดอยู่แล้วจึงไปทูลขอฮ่องเต้ให้ทรงอนุญาต นางไม่เชื่อว่าธิดาที่แสนงดงามของนางจะพ่ายแพ้มารยาบุรุษเช่นองค์ชายฉู่ได้

“เป็นสตรีมิทันออกเรือนก็วิ่งมาอยู่ร่วมบุรุษเช่นนี้ระวังขายไม่ออก” องค์ชายฉู่หัวเราะ ไม่รู้ทำไมเขาถึงไม่ถูกชะตากับองค์หญิงสิบทั้งๆที่ปกติเขาออกจะถนอมหยกงามรักดอกไม้ เจอหน้ายายองค์หญิงตุ๊กตาเคลือบนี้ทีไรรู้สึกราวพบศัตรูคู่แค้นไม่ปาน

“สงครามไม่ทันจบอย่าได้นับศพทหาร ท่านรบสิบเสมอ 8 ชนะ 1 แพ้ 1 อย่าได้คิดปีนเตียงแม่ทัพเวิน” แม่ทัพเวินเผลอตัวเตือนองค์ชายฉู่ อย่างไรเขาก็มิอาจทนเห็นร่างกายของเขาโดนทำรุ่มร่ามได้

องค์ชายฉู่ขมวดคิ้ว นางรู้ได้อย่างไรปกติสตรีทั่วไปล้วนโง่งมสนแต่เรื่องความงามและการเรือน องค์ชายฉู่ครั้งแรกที่ได้ปะทะคารมกับองค์หญิงสิบก็นึกสงสัยบางอย่าง พอพูดคุยกับแม่ทัพเวินก็รู้สึกผิดปกติเพียงแต่ไม่รู้ว่าที่จุดใด แต่ไม่ว่าผิดปกติหรือไม่เขามีที่แก้เบื่อรอบัลลังก์ตกลงมาตามแผนที่วางก็พอ

“ระหว่างรอปรับปรุงเรือนพักพวกท่านอยากไปเดินในเมืองไหม” ฝูชิงรีบหาทางสงบศึกก่อนจะเกิดการปะทะฝีมือ ถึงแม้แม่ทัพเวินจะอยู่ในร่างสตรีแต่ทักษะฝีมือไม่ได้ลดไป หากปะทะกันซักครั้งองค์ชายฉู่ย่อมจดจำเพลงดาบได้ทันที

“ข้าไป” ทั้งคู่ไม่รีรอตอบ องค์ชายฉู่ตอบรับเผื่อเจอเรื่องสนุก แม่ทัพเวินตอบรับเพื่อป้องกันความบริสุทธิ์ร่างกายตนเอง ฝูชิงยิ้มคำนวณค่าใช้จ่ายในใจค่าเลี้ยงรับรองครั้งนี้ส่งตรงคลังฮ่องเต้

วันนี้ลงน้อยไปนิดพอดี writer ติดไปข้างนอกบ้านเลยขอปั่นส่งตอนให้แก้พี้ยากันไปนิดหนึ่งก่อนนะ ต้องขอขอบคุณทุกคนมากจ้าที่ติดตาม ใครเบื่อๆไปอ่านเรื่องอื่นๆของ writer ก่อนได้ เรามีลงขายใน meb แก้เซ็ง ขอเสียงโหวต พระเอกอยากได้ใครระหว่างพิมพ์ A แม่ทัพเวิน พิมพ์ B องค์ชายฉู่ พิมพ์ C เทผู้อ่าน