เจาะเวลามาเป็นแม่ทัพ

ตอนที่ 5 : องค์ชายฉู่แห่งแคว้นตะวันตก ตอนปลาย

“ไม่ทราบท่านชื่นชอบข้าที่จุดใด” ฝูชิงเริ่มขยับปากเอื้อนเอ่ย

“รอยยิ้มคืนนี้ท่านทำให้ข้ากระจ่างในรักแท้” แม่ทัพเวินที่นั่งไม่ไกลอดก้นด่าลำไยในใจไม่ได้ ข้ากับเจ้าทำศึกกันนับปีจนนับครั้งไม่ได้ งิ้วฉากนี้ของเจ้าเล่นได้เยี่ยม!

แม่ทัพผู้กุมกำลังทหารนับหมื่นนายหากเข้ากับศัตรูมีหรือบัลลังก์จะปลอดภัย การรบที่สูญเสียน้อยได้มากง่ายที่สุดคือทำให้ฮ่องเต้แตกกับขุนนางของตน

“ข้าเป็นแม่ทัพแคว้นฉาน” ฝูชิงส่งยิ้มนักขาย

“ท่านลาออกมาเป็นชายาข้าพอ ข้ารวย” ฝูชิงมุมปากกระตุก ท่าทางชายผู้นี้ต้องการสร้างความร้าวฉานแม่ทัพใหญ่กับฮ่องเต้ให้ได้ซินะ

“ข้ามีลูกพี่ลูกน้องเป็นฮ่องเต้รวยกว่าท่าน” ฝูชิงตอบ

“งั้นข้ามาเป็นเขยจวนท่าน ข้าเป็นลูกชายคนที่เก้า” องค์ชายฉู่ยังคงตื้อ ฝูชิงรู้สึกปวดหัวเธออยากต่อยคนตรงหน้าไม่น้อยติดตรงตำแหน่งองค์ชายและทูตคนตรงหน้ามันค้ำคอ

“อย่ามายุ่งกับของข้า!” แม่ทัพเวินทนต่อไปไม่ไหวจึงลุกขึ้นวิ่งเข้าไปถีบองค์ชายฉู่ การกระทำครั้งนี้ทำให้เกิดเสียงอื้ออึงทั่วโถงพิธี

“องค์หญิง!” หวงกุ้ยไท่เฟยและฮองไทเฮาเป็นลมสลบไปเรียบร้อย

องค์ชายฉู่หันมาจ้องมององค์หญิงสิบไม่ช้าเขาก็ยิ้ม รอยยิ้มที่ทำให้แม่ทัพเวินไม่สบายใจ รอยยิ้มคล้ายในสนามรบ หรือเขารู้อะไรเข้าแล้ว

“องค์หญิงสิบช่างเหมือนแม่ทัพเวินราวกับคนเดียวกัน” องค์ชายฉู่หัวเราะ

“!!” แม่ทัพเวินกัดริมฝีปากจิ้มลิ้มจนกดลึกเลือดซึมเล็กน้อย ฝูชิงเห็นเข้าอดเสียดายริมฝีปากงามไม่ได้

“องค์ชายฉู่ท่านก็อย่าล้อเล่นแรงไป สตรีทั้งหลายลมจับเป็นลมกันหมดแล้ว เอาเช่นนี้เรามาเปลี่ยนบรรยากาศทบทวนหนหลังกันดีหรือไม่” ฝูชิงลุกขึ้นเดินเข้าไปประคองแม่ทัพเวิน องค์ชายฉู่เห็นฝ่ายตรงข้ามยังคงนิ่งสงบเฉยได้ก็นึกสนุกรับปากฝูชิง

องค์ชายฉู่เดิมนั้นเป็นผู้เฉลียวฉลาดและมีความสามารถที่สุดในบรรดาพี่น้อง การรบทัพกับแม่ทัพเวินแห่งแคว้นฉานเป็นเวลานานทำให้เขารู้สึกถึงสิ่งผิดปกติจากแม่ทัพเวินและองค์หญิงสิบ ทุกสิ่งล้วนโกหกได้ยกเว้นดวงตาหากพิสูจน์ความผิดปกติได้ย่อมคุ้มค่าเพื่อยกทัพบุก

“ท่านแม่ทัพจะทบทวนเรื่องดาบหรือธนู” องค์ชายฉู่หัวเราะ

“ข้าจะใช้เพียงพัดนี้ หากในสามกระบวนท่านล้มข้าไม่ได้ขอให้ท่านลืมสิ่งที่เกิดในคืนนี้”

“ฝู..!” ฝูชิงยกนิ้วแตะริมฝีปากแม่ทัพฉู่

“ข้าทำอะไรไม่เคยขาดทุน” แม่ทัพเวินอดห่วงไม่ได้ ความสามารถองค์ชายฉู่แค่ไหนเขารู้ดี หากเทียบกับร่างกายของเขาไม่แตกต่าง เพียงแต่ตอนนี้ฝูชิงมิอาจดึงทักษะและกำลังของเขามาใช้ได้เต็มร้อยเกรงว่าครั้งนี้จะพ่ายแพ้

“คนผู้นั้นเรี่ยวแรงกำลังผิดจากรูปกายภายนอก” ฝูชิงยิ้มก่อนใช้นิ้วเคาะปลายจมูกคนงามเบาๆ

“วางใจเถอะเรื่องหนีข้าน้อยถนัดสุด” ความสามารถของเธอนอกจากยึดทรัพย์ยึดบริษัทแล้วคงเป็นความเร็วในการหนี หลายต่อหลายครั้งที่ต้องหาทางเอาตัวรอดจากลูกหนี้ คนงานบริษัทที่ถูกยึด หรือแม้กระทั่งนักข่าว ดังนั้นเธอมั่นใจความสามารถนี้ไม่มีใครเทียบเท่า ฝูชิงหันไปขอความเห็นชอบฮ่องเต้ฉาน

“เราอนุญาต” เมื่อฮ่องเต้อนุญาต ฝูชิงจึงเริ่มเปิดการแสดง เธอให้สัญญาณนักดนตรีเริ่มบรรเลงเพลง องค์ชายฉู่งุนงงกับแม่ทัพเวินที่ดูไม่คล้ายแม่ทัพเวิน แต่เมื่อถูกท้าทายถึงจะถูกใจแม่ทัพเวินผู้นี้แค่ไหนก็มิอาจออมมือ

เคร้ง ดาบหนึ่งเริ่มตวัด ฝูชิงฉวยโอกาสยามองค์ชายยกดาบ เธอใช้พัดแตะปลายดาบหมุนยกขึ้นลงให้องค์ชายเสียสมดุลก่อนจะตวัดตัวหมุนทาบหลังศัตรู

“กระบวนท่าที่หนึ่ง” ฝูชิงเริ่มนับ องค์ชายฉู่เมื่อเครื่องเริ่มติดก็ลืมเลือนเป้าหมายแท้จริงมุ่งแต่ชัยชนะ

“กระบวนท่าเจ้าแปลกไปจากเดิมนะ” องค์ชายฉู่พูดหวังให้ฝูชิงเสียสมาธิ

“จุ๋ จุ๋ น่าสงสารเหล่าสตรีวังหลังของท่าน”

“ทำไม?” องค์ชายฉู่สงสัยคำพูดฝูชิง

“ใช้แต่ท่าเดิม...น่าเบื่อ” องค์ชายฉู่หน้าแดงเรือทันทีที่ได้ยิน

เคร้ง พัดในมือฝูชิงถือโอกาสตอนเจ้าของดาบเผลอตีลงไปทำให้ดาบในมือองค์ชายฉู่ตกลงพื้น

“ท่าที่สอง”

องค์ชายฉู่ยืนนิ่งมองดาบที่ตกลงไม่มีทีท่าหยิบมันขึ้นมา

“กระบวนท่าของเจ้าชื่ออะไร” องค์ชายฉู่มองดวงตาคนตรงหน้า

“สเต็ปบายสเต็ป”

“…” องค์ชายฉู่อึ้งนิ่งก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา

“ข้าแพ้แล้ว” องค์ชายฉู่ยกมือตบบ่าฝูชิงก่อนจะรวบคอเข้ามากอดแล้วกระซิบ

“ยามแรกข้ามิจริงจังเรื่องชายา ยามนี้ข้าชักเริ่มอยากจริงจัง” ฝูชิงตกใจเงยหน้ามองคนพูด ดวงตาไม่โกหกคนทำเอาเธอขนไก่ลุกซู่

“ข้าจริงจัง! ล่างไม่ชอบชอบอยู่บน” ฝูชิงผลักองค์ชายบ้าให้ถอยออกไปก่อนจะถอยไปนั่งติดแม่ทัพเวินที่นั่งมองเธออย่างใช้ความคิดเช่นกัน

เมื่อฮ่องเต้เห็นทุกอย่างคลี่คลายกลับเป็นปกติก็ยกมือให้นางรำเข้ามาและเริ่มงานเลี้ยงต่อไป

“กระบวนท่าของเจ้า...” แม่ทัพเวินกระซิบถามฝูชิง

“กระบงกระบวนอะไรแค่กลโกง ข้าให้ดนตรีเล่นเพื่อให้คนเคลื่อนตัวตามจังหวะ องค์ชายยกเหล้าไปหลายมีหรือจะไม่เสียท่า ที่สำคัญตัวโตขนาดนั้นถ้าประกบติดดาบยาวจะทำอะไรได้” ทันทีที่แม่ทัพเวินได้ยินก็ปล่อยขำออกมาเช่นกัน

“องค์หญิงสิบ...ที่ท่านกล่าวอย่ามายุ่งกับของข้า ท่านแอบอยากรับข้ากระหม่อมเป็นชายา?” ฝูชิงแหย่แม่ทัพหน้าตาย ตอนนี้หน้านวลจิ้มลิ้มแดงเรือคล้ายลูกตำลึง

“เจ้า!”

ฮ่องเต้ฉานบนบัลลังก์แอบมองหนุ่มสาวเย้าแหย่กันด้านล่างก็ผ่อนลมหายใจ หากวันนี้องค์ชายฉู่สร้างความเคลือบแคลงเวินกับขุนนางคนอื่นสำเร็จ เขาคงไม่อาจปกป้องเวินและจวนได้ หวังว่าคงไม่มีปัญหาอะไรชวนปวดหัวอีกช่วงเวลานี้

ฮ่องเต้ทรงลืมวัตถุประสงค์การจับคู่แม่ทัพเวินกับองค์หญิงสิบไปเสียสนิท แต่ฮองไทเฮาและหวงกุ้ยไท่เฟยที่สลบอยู่ไม่ลืม!