คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ไมตรีจิต มิตรภาพอันดี ที่มีต่อกันเสมอมา
อนที่
๓
ั้น 25 อโรแรม
ภายในห้อพั ห้อสยามสวีท
“โอ้โห...อะไระให่โ มโหฬารแบบนี้ อะไระหรูหรานานี้ มีสอห้อนอนในห้อเียวัน มีุรับแมีมินิบาร์ พระเ้า่วยลู้า้วย เราเยเห็นแ่ในละรหลั่าว สวยามมา ๆ เลย เป็นบุุศลริ ๆ ที่มีโอาสไ้เห็น ไม่น่าเื่อเลย ว้าให่ราวับบ้านเป็นหลั”
รินาทำเอะอะโวยวาย พร้อมแสวามื่นลึ ้วยารเิน และมอสำรวไปรอบๆ ห้อ
“ฮื้อ แบบนั้นริๆ ้วย อะไระนานี้”
ิ่แ้ว และนุนาถพูเสริม้วยวามื่นเ้นพร้อมๆ ัน
“ริ้วยสิ วิวรุเทพฯ า้าบนนี้สวยมาเลย เหมือนภาพที่เราเห็นในหนั าเมือฝรั่เลย
นะ”
ิิยายืนประิหน้าับหน้า่า ึ่เป็นระทั้บาน
“เี๋ยวนะ เมื่อวามมืเ้าปรลุมเราะไ้เห็นรุเทพฯ ภายใ้แสสี ที่สวยามไม่แพ้เมือนอเลย อยูสิ”
นริศราเอ่ยึ้นเรียบ ๆ พร้อมับนั่ลบนปลายเีย
“โฮ! ราา่าเ่าแพมาเลยสินะ”
รินาพูพร้อมมวิ้วเ้าหาัน หันไปมอหน้าเพื่อน ๆ ทำหน้านิ่ เม้มปาเ้าหาัน ทุนมอหน้าันเียบัน
“เอาหล่ะเรื่อนี้ไม่้อุยันเลย็แล้วัน เราพัเพียืนเียวไม่เท่าไรหรอน่า เรามาลัน่อนีว่า ใระนอนเียไหนืนนี้ ห้อนอนแยเป็นสอห้อ มีสอเียสี่ที่นอน แ่เรามีันห้าน เราสั่ให้ทาโรแรมัเียเี่ยวเพิ่มอีหนึ่เีย อ้าว ใระอเียไหน ใระนอนับใร ามสบายเลย เี๋ยวบ๋อยเาะเอาระเป๋าึ้นมา เราะไ้เปลี่ยนผ้าไปว่ายน้ำัน”
นริศราพู้วยประโยยืยาว ับทเรื่อราา่าเ่าโรแรม เพื่อเบี่ยเบนบทสนทนาอเพื่อนๆ ้วยารเปลี่ยนบทสนทนา้วยน้ำเสียนุ่มนวล
“ที่รู้ๆ เราไม่นอนับอั๊ยยยยาาา”
รินาลาเสียยาวล่าวึ้น่อนใร
“เรา็ไม่นอนับอั๊ยยา”
ิ่แ้วล่าวเสริมเสียอ่อยเหมือนล้อเรียนรินา
“เรา็ไม่นอนับอั๊ยยา”
นุนาถทำเสียยาน ล้อเลียนเพื่อนสาว
“อ้าว...ทำไมเป็นแบบนั้นันไปหมเลย ยาไปทำอะไรให้เาลัวันนานั้น”
นริศราทำเสียล้อทีเล่นทีริ พร้อมส่รอยยิ้มหวานให้ิิยา
“ีไม่นอนับเรานะีแล้ว ุเธอทุนนะ นอนทั้ถีบทั้ยัน สมัย่อน ๆ นะำไม่ไ้หรอ ไปเที่ยว้วยันเมื่อไราันนะเป็นหมีแพน้า ไม่เยไ้นอนเ็มาสัที”
ิิยาพู้วยน้ำเสียประประัน
“แหม๋ มาอนนี้บอว่าพวเราทั้ถีบทั้ยัน เบื่อพวเราเาแล้วสิแม่ไ่โ้ เมื่อ่อน ๆ นะ แอบแะอั๋พวเรา ทั้ถีบทั้ยันยัไม่ยอมปล่อยเลย้วย”
ิ่แ้วพูแ้ิิยาพร้อมลอยหน้าลอยาท่าทายั่วยวน
“ใ่...เป็นเ่นนั้นริๆ้วย
“ใ่...ลืมไปแล้วเหรอ”
นุนาถ และรินาพูเสริมพร้อมน้ำเสียล้อเลียน
“ายๆ เป็นผู้หินะ ล้าพูเรื่อนี้เ็มปาไม่อายเลยนะ ุเธอทั้หลาย”
ิิยาพู้วยเสียฟึฟั
“๊าย าย พูออมาไ้อย่าไร ลืมไปหรือว่า เราเป็นอารายยยยยย”
รินาอมโวยวาย และี้เล่นว่าใร ๆ ในลุ่มทำเสียเล็เสียน้อยลอยใส่หน้าิิยา พร้อมทำาลอลิ้ รินาและนุนาถ่วยเสริม้วยเสียหัวเราะเหมือนเย้ยหยันหยอล้อ ้วยอารม์สนุสนาน
“เี๋ยวะหัอเลยีไหม ยัยพวัวแสบ”
หิสาวร่าท่วมพูเ็มเสีย พร้อมทำท่าะระโนเ้าหาลุ่มเพื่อนๆ
“ว๊าย ริศ่วยที ่วยที ว๊ายาิิยา าเถรระโถน”
ิ่แ้วร้อส่เสีย ทุนร้อเรียวราวเล่นันไม่่าาเ็ ๆ พร้อมวิ่ไปแอบอยู่้าหนันริศรา
“โอ้โห...ยัเล่นันไ้เหมือนเ็ ๆ รินะพวเธอ ูมีวามสุันั”
หิสาวพูพร้อมหัวเราะเบา ๆ าแนสอ้าออมาันิิยาทำท่าทา เหมือนะเล่น้วยเ่นัน
“เล่นูินหาเหมือนสมัยเ็ ๆ ็ีนะ าิิยา ริศเป็นแมู่ให้ที”
ิ่แ้วพูพร้อมโอบอรอบเอวนริศรา พร้อมะเ้อหน้ามาล้อเรียนิิยาา้าหลั
“มีวามสุายละ ับพวยัยลิทโมนพวนี้ อยาย้ายไปให้ไล ๆ ะไ้ไม่้อมาเอันบ่อย ๆ ”
ิิยาพูทีเล่นทีริเหมือนอารม์ไม่ีเท่าไร พร้อมทำหน้าเหย๋เ
“ูว่าให้เาสิ ัวเอละเท่มานัหรือ ะอ๊ว”
นุนาถล้อเลียนพร้อมหลบเ้า้าหลัรินา
“เอ้า...ายแน่เลยราวนี้ เอ๊ยเียเาหั เียเาหั”
นริศราโอรว ปนหัวเราะ้วยอารม์สนุสนาน เมื่อทุน้อระโึ้นเียพร้อมๆ ัน และลไปนอนบนเียล้มทับันเป็นอ เมื่อิิยาเพื่อนหิผู้มีร่าายสูให่ถาโถมเ้าหาเพื่อนๆ เมื่อถูล้อนลั้นไม่อยู่
ทันใ เสียออัึ้นที่หน้าห้อทำให้ทุนะั และเียบเสียล นริศราลุึ้นไปเปิประูรับบ๋อยผู้ึ่นำระเป๋าสัมภาระอทุๆ นเ้ามาส่ให้
“อบุ่ะ”
นริศรายื่นธนบัรใบละร้อยสอใบให้พนัาน หลัาบ๋อย ายหนุ่มผู้นำระเป๋าวาลบนที่สำหรับวาระเป๋า
“อบุรับ”
บ๋อยยื่นมือรับเิน พร้อมโ้ำนับหัวลนิหนึ่ส่รอยยิ้มละไม
“โอ้โห ทิปทีเียวสอร้อยเลยหรอ มาพอู”
รินาอมโวยวาย และ่าสัเโพล่เสียัฟััออมาทันที ที่บ๋อยปิประูามหลัสนิทล
“ใ่...สอร้อยนะไม่เยอะหรอ ยัน้อยไปนะ ระเป๋าั้ห้าใบให้เาไปเถอะ บ๋อยเินเือนน้อยนะ รายไ้หลัเา็มาาทิปนี้แหล่ะ”
นริศราอธิบาย้วยน้ำเสียเรียบ ๆ เพื่อให้เพื่อนสาวเ้าใ
“เี๋ยวเราทุนลไปที่สระน้ำันีว่านะ เอาุว่ายน้ำไปเปลี่ยนที่นั่น็ไ้ เามีห้อให้เปลี่ยน้วย๊ะ เรา็หิวแล้ว้วย ทุนหิวหรือยั เี๋ยวเราสั่อาหารไปินันที่อบสระ็แล้วันนะมื้อบ่ายนี้”
นริศราบอ้วยท่าทีามที่เธอรู้สึ
“หิวแล้ว หิวมา้วย ท้อร้อหลายรั้แล้วนะ”
นุนาถรีบอบรับ พร้อมเอามือุมหน้าท้อ เพื่อบออาารว่าเธอ็หิวเ็มทนแล้วเ่นัน
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
โปริามอน่อไป
~ ำปาอม ~
ความคิดเห็น