สมบัติของผู้ดี...

ลำดับตอนที่ #8 : ผู้ดี...ย่อมไม่เห็นแก่ตัวฝ่ายเดียว

ภาคที่ 8 ผู้ดีย่อมไม่เห็นแก่ตัวฝ่ายเดียว

              1. กายจริยา หมายถึง การแสดงความไม่เห็นแก่ตัวให้ปรากฏโดยการกระทำทางกาย 
โดยแยกออกได้ดังนี้

                     1)   ผู้ดีย่อมไม่พักหาความสบายก่อนผู้ใหญ่หรือผู้หญิง
                     2)   ผู้ดีย่อมไม่เสือกสนแย่งชิงที่นั่งหรือที่ดูอันใด
                     3)   ผู้ดีย่อมไม่เที่ยวแย่งผู้หนึ่งมาจากผู้หนึ่งในเมื่อเขาสนทนากัน
                     4)   ผู้ดีเป็นผู้ใหญ่จะไปมาลุกนั่งย่อมไว้ช่องให้ผู้น้อยมีโอกาสบ้าง
                     5)   ผู้ดีในการเลี้ยงดูย่อมเผื่อแผ่เชื้อเชิญแก่คนข้างเคียงก่อนตน
                     6)   ผู้ดีในที่บริโภคย่อมหยิบยกยื่นส่งสิ่งของแก่ผู้อื่นต่อๆไป ไม่มุ่งแต่กระทำกิจส่วนตน
                     7)   ผู้ดีย่อมไม่รวบสามตะกลามสี่กวาดฉวยเอาของที่เขาตั้งไว้เป็นกลางจนเกินส่วนที่
                           ตนจะได้
                    8)   ผู้ดีย่อมไม่แสดงความไม่เพียงพอในสิ่งของที่เขาหยิบยกให้
                    9)   ผู้ดีย่อมไม่นิ่งนอนใจให้เขาออกทรัพย์แทนส่วนของตนเสมอ เช่น ในการเลี้ยงดู
                          หรือใช้ค่าเดินทาง เป็นต้น
                 10)   ผู้ดีย่อมไม่ลืมที่จะส่งของซึ่งคนอื่นได้สงเคราะห์ให้ตนยืม
                 11)   ผู้ดีเมื่อได้รับสิ่งของหรือเลี้ยงดูซึ่งเขาได้กระทำแก่ตนย่อมต้องตอบแทนเขา

             2. วจีจริยา หมายถึง การแสดงความไม่เห็นแก่ตัวให้ปรากฎทางวาจา โดยแยกออกได้ดังนี้

                  1)   ผู้ดีย่อมไม่ขอแยกผู้หนึ่งมาจากผู้ใดเพื่อจะพาไปพูดจาความลับกัน
                  2)   ผู้ดีย่อมไม่สนทนาแต่เรื่องตนฝ่ายเดียว จนคนอื่นไม่มีช่องจะสนทนาเรื่องอื่นได้
                  3)   ผู้ดีย่อมไม่นำธุระตนเข้ากล่าวแทรกในเวลาธุระอื่นของเขาชุลมุน
                  4)   ผู้ดีย่อมไม่กล่าววาจาติเตียนของเขาที่หยิบยกให้ว่าไม่ดีหรือไม่พอ 
                  5)   ผู้ดีย่อมไม่ไต่ถามราคาของที่เขาหยิบยกให้แก่ตน
                  6)   ผู้ดีย่อมไม่แสดงราคาของที่จะหยิบยกให้แก่ผู้ใดปรากฎ
                  7)   ผู้ดีย่อมไม่ใช้วาจาอันโออวดตนและลบหลู่ผู้อื่น
            
           3. มโนจริยา หมายถึง การแสดงความไม่เห็นแก่ตัวให้ปรากฎทางใจ โดยแยกออกได้ดังนี้
 
                 1)   ผู้ดีย่อมไม่มีใจมักได้เที่ยวขอของเขาร่ำไป
                 2)   ผู้ดีย่อมไม่ตั้งใจปรารถนาของรักเพื่อน
                 3)   ผู้ดีย่อมไม่พึใจการหยิบยืมข้าวของเงินทองซึ่งกันและกัน
                 4)   ผู้ดีย่อมไม่หวังแต่จะพึ่งอาศัยผู้อื่น
                 5)   ผู้ดีย่อมไม่เป็นผู้เกี่ยงอนทอดเทการงานตนให้ผู้อื่น
                 6)   ผู้ดีย่อมรู้คุณผู้อื่นที่ได้ทำแล้วแก่ตน
                 7)   ผู้ดีย่อมไม่มีใจริษยา