คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro (Daniel Kowalski)
You’re my Buddy
::intro::
Daniel Kowalski
(แดเนียลคือคนขวาค่ะ)
“ไอ้แดนเนียลลล! ทางนี้โว้ยยยย ไอ้เวรรร อย่าช้า!!”
เสียงตะคอกดังอยู่ข้างหน้าผม วิ่งกันเป็นกิโลแล้วนะเว้ย!! ผมปาขวดน้ำเปล่าๆในมือไปยังเป้าหมายข้างหน้า คู่หูของผมหยุดเท้าก่อนจะหันมา ตาคู่วาวของมันมองผมอย่างขุ่นเคือง ผมไม่สนใจก่อนจะทรุดตัวลงพื้น ดึงหน้ากากออก หอบหนักๆ ผมมองหน้ามัน แล้วส่งสายตาที่แสดงความเป็นผู้ชนะออกมา
“หยุดทำเหี้ยไรไอ้ตัวถ่วง!”
“อย่าเพิ่งด่ากู มึงไม่เห็นเหรอว่าผู้คุมอยู่อีกตั้งไกลน่ะ กูว่าเราพ้นแล้วว่ะ”
“…”
“กูขอพัก”
“กูให้มึงห้านาทีนะแดน ถึงจะพ้นแล้วก็ต้องไปต่อ”
ตรงนี้ก็คงรู้แล้วว่าผมหนีผู้คุมจากโรง’บาลออกมา บอกว่าไม่ได้บ้าไง ผมไม่อยากอยู่ในสถานที่แบบนั้นอีกแล้ว ที่ที่มีแต่คุณหมอยิ้มแล้วบอกว่า มันไม่ใช่เรื่องผิดที่ผมจะร้องไห้แล้วตะโกนอย่างบ้าคลั่ง ทนอยู่กับคนบ้ามาตั้งเจ็ดปีแล้วนะ ผมหนีจากโรงบาลบ้ามากับเพื่อนคนนึง ผมชื่อแดนเนียล โควอลส์กี้ เกิดมาโดนแม่ทิ้ง แล้วก็โดนอุปถัมภ์ตอนสามขวบ โดยเศรษฐีโรคจิตที่เป็นเกย์ เขาเลี้ยงผมอย่างดีผมรักเขาแบบพ่อจริงๆ แต่พอเจ็ดขวบ เขาก็ทำระยำกับผม ผมโดนข่มขืนมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง... ชีวิตผมช่างแปดเปื้อนและบัดซบ
จนกระทั่งผมอายุ10ขวบผมก็ทนไม่ได้จับมีดแล้วแทงมันซ้ำๆ ตอนนั้นรู้สึกว่า พ้นจากนรกแล้วสินะ ผมหัวเราะให้กับความโชคดีของตัวเอง แต่มันดันไม่ตาย มันเอาความผมหนักมาก แต่ผมก็หัวเราะไม่หยุด นั้นคงเป็นเหตุผลที่ผมโดนจับยัดมาอยู่ในโรง’บาลบ้าแห่งนี้
ผมเข้ากับใครๆไม่ได้จนกระทั่งคนในโรงบาลนี้เค้าไม่อยากยุ่ง ผมกลายเป็นโรคกลัวคน ผู้คุมจัดให้ผมใส่หน้ากาก น้อยคนที่จะเห็นใบหน้าจริงๆของผม เพราะสู้หน้าคนอื่นไม่ได้ ตอนนี้ผมก็ยังใส่อยู่ แต่ตอนนี้ ผมไม่กลัวคนแล้วครับ ผมแอบแกล้งคนป่วยบางคนอยู่บ้าง แต่พอมันร้องไห้ไปฟ้องผู้คุม เค้าก็จะมาดุผม ผมจะแกล้งร้องไห้แล้วทรุดตัวลงกับพื้นโวยวายบ้าคลั่ง ผู้คุมก็ปล่อยผมไป หึหึ...
คู่หูของผม จิมมี่ ฮอปกิ้นส์ ไม่ได้อยู่โรงบาลครับ มันอยู่สถานกักกันดัดสันดาร ติดกับที่นี่ เพราะมันก่อเหตุไฟไหม้บ้านตัวเองเพราะเกลียดขี้หน้าพ่อใหม่ เลยโดนจับมาอยู่ที่นี่ เราเจอกันเพราะโรงบาลบ้ากับสถานดัดสันดารจัดการเขียนจดหมายโต้ตอบกันระหว่างเด็กของสถานที่ดัดสันดารกับคนไข้ในโรงบาล เฉพาะคนไข้ที่พอรู้เรื่องแบบผมอ่ะนะ ที่พวกเขาเชื่อว่ามันจะช่วยบำบัดจิตใจของพวกผม ให้พวกผมมีเพื่อน ผมโดนจับคู่กับจิมมี่ เขาให้ทางที่ดัดสันดารส่งมาก่อน พวกผมก็ต้องรอจดหมายของทางฝั่งนั้น ซึ่งทำให้ผมรู้จักกับจิมมี่ ผมกับมันวางแผนกันข้ามปี ฝึกฝนร่างกายกันอย่างหนัก เพื่อวันนี้ วันที่เราจะพ้นจากที่นี้ ...
ส่วนเรื่องจดหมาย ข้อมูลหรือรูปถ่ายของพวกเราผมส่งให้จิมมี่ตลอด ผมแอบไปขโมยมาแล้วส่งแนบไปกับจดหมายให้จิมมี่ มันก็จัดการเผาทิ้งเรียบร้อย โดยใช้ข้ออ้างว่ายังติดนิสัยชอบเผาของรักของหวง หมอประจำของผมเชื่อสนิทใจว่าผมดีขึ้นเพราะได้เพื่อนทางจดหมาย เพราะผมพูดคุยกับเค้ามากขึ้น เค้าเลยไม่สงสัยเอะใจอะไร ทำไมอะไรๆมันลงตัวสวยงามแบบนี้ก็ไม่รู้ ผมรู้สึกถูกชะตากับจิมมี่ตั้งแต่ตอนที่ผมเห็นเนื้อความในจดหมายของมัน
.
.
.
ในบ่ายที่อากาศดีๆวันนี้ผมนอนกลิ้งไปมาบนเตียง ไปขอยืมหนังสือจากพี่เกว็นมาอ่าน พี่เกว็นเป็นคนป่วยที่นี่ครับ แต่เขาใกล้จะหายดีแล้วอีกสองสามอาทิตย์ครอบครัวจะมารับ ผมยินดีกับเขาด้วย
“คนไข้หมายเลข A050111 แดเนียล โควอลส์กี้ มารับจดหมายจากบัดดี้ด้วยค่ะ”
ผู้คุมหญิงยืนอยู่หน้าห้องก่อนจะยื่นจดหมายสีน้ำเงินมาให้ผม เธอบอกว่าเป็นจดหมายจากเพื่อนในโครงการบำบัดจิตด้วยกำลังใจจากเพื่อนในจดหมายอะไรซักอย่าสงจำชื่อโครงการไม่ได้แล้ว นึกว่าเด็กสันดารต่ำช้าจากที่นั่นจะไม่ส่งจดหมายมาซะแล้ว ไม่ได้รอด้วยนะเนี่ย แต่ได้มาแล้วขออ่านซักหน่อยเถอะ อยากรู้เหมือนกันว่าคนมีบุญสูงส่งคนนี้เป็นใคร จับได้เป็นบัดดี้ของคนบ้าประเสริฐแบบผม
อี๋ย์ ลายมือสวยไปป่ะวะ
Dare มึง ผู้ซึ่งโชคร้ายมาได้คู่กับกู
วันที่15 พฤศจิกายน 2011
จดหมายนี่มันเขียนยังไงวะ อืม.. เอาเป็นว่า สวัดี กูเช่อ จิมมี่ ฮอปกิ้นส์ อายุเท่ามึง แต่เหมือนว่ามึงจะแก่เดือนใช่ป่ะวะ เหนในโปรฟัยของมงึธบายมา กูมีปัญหาเรื่องการสะกดคำนิดหน่อย ไม่ค่อยได้เรียนหนังสือเท่าไหร่ เหอะ มงึนี่สะกดไงวะ มึงหรือว่ามงึ OกับUอันไหนมาก่อนกันวะ กูไปยืมพจะนานุกรมจากผู้คุมก่อน
มาละ กูสะกดคำห่วยมากเลย 55555 กูคงลบให้มึงไม่ได้นะไม่มีลิควิด กูจะเขียนให้ใหม่นะ จริงๆก็ขอเขาแล้ว เขาบอกว่ากลัวกูเอาไปเผาเล่นหรือกลัวกูเอามาเด็กๆเมทแถวนี้ นี่พวกเขาเห็นกูเป็นคนยังไงนะ ?
สวัสดีอีกครั้ง เมื่อกี๊กูสะกดผิด Hello กูเขียน Helo ขอกูขำตัวเองหน่อย กูชื่อจิมมี่ ฮอปกิ้นส์ คนสนิทเรียกกูว่า เจมส์ ไม่ก็ เจมส์ฮอป อายุเท่ามึง แต่ดูเหมือนว่ามึงจะแก่เดือนกว่ากูหกเจ็ดเดือน เห็นในโปรไฟล์ของมึงอธิบายมา ตอนนี้กูมีพจนานุกรมแล้ว อะฮ่า ~
แดเนี่ยลเหรอ ยินดีที่ได้รู้จัก ได้ข่าวว่ามึงเกือบฆ่าคนตายเหรอ ร้ายนะมึงเนี่ย ไม่ว่าตอนนี้มึงยังสติดีรึเปล่า กูอยากรู้ความรู้สึกของมึงต่อสถานที่แบบนี้ ขอให้เขียนบอกกูมา เพราะตัวกูเองบอกตรงๆเลยว่าอยากจะหนีออกไปใจจะขาด
กูไม่เคยเขียนจดหมาย เอาเป็นว่ากุจะเล่าเรื่องของตัวเองให้ฟังนะ กูเป็นลูกคนเดียวของบ้านฮอปกิ้นส์ เกิดวันที่29 กันยายน 1995 มีพ่อแม่คนละหนึ่งคนพ่อตายระหว่างที่ไปสัมมนาที่ประเทศแคนาดา บ้านกูรวยนะ พ่อกูงานดีเงินดี เป็นที่รักของทุกๆคน แต่พอพ่อตาย แม่ก็แต่งงานใหม่ มันมาเกาะแม่กู กูไม่ชอบหน้ามันเท่าไหร่ กูไว้ผมทรงสกินเฮด แต่ตอนนี้มันยาวกูก็ไม่ตัดอ่ะ แบบนี้ หล่อดี โรงเรียนก็ยอมให้ไว้ด้วย เจาะหูสองสามรูเอง สักที่เอวเป็นรูปตัวเจสวยๆ กูโดนพ่อใหม่ด่าทุกวันว่า กูมันเด็กเกเร สถุล ไพร่ กริยาวาจาไม่ดี พฤติกรรมเหลวไหล แต่จริงๆกูเป็นคนดีนะเว้ย
ที่โรงเรียนกูก็เป็นเด็กที่มีแต่คนชอบนะ ป๊อปปูล่าด้วย แต่กูเป็นคนใจร้อน เลยมีเรื่องบ่อยๆ ทะเลาะกับพ่อใหม่ก็บ่อย แต่วันไหนที่แม่ไม่อยู่บ้านกูเห็นพ่อใหม่เอาอีตัวมานอนกกทุกทีเลย กูไม่ปลื้มอย่างแรง กูบอกว่าจะฟ้องแม่ มันก็ต่อยกูรัวๆเลยนะ เอาบุหรี่จี้ท้ายทอยกูด้วย กูโมโหมาก ก่อนแม่กลับสองสามวันกูก็เผาบ้านตัวเอง หวังจะให้พ่อใหม่ตาย แต่ไม่ตายว่ะ กูเลยโดนจับมาที่โรงเรียนดัดสันดารที่นี่ตอนอายุ14 อยู่มาได้สองปีละ เฮงซวยและบัดซบมาก
กูชอบกินเค้ก เครปเค้กราดซอสสตอเบอร์รี่ วางผลสตอเบอร์รี่ใหญ่ๆไว้สองสามลูกก็ดีนะ เปรี้ยวๆหวานๆ งานอดิเรกคือวิ่งเล่น อยู่ที่นี่ไม่ค่อยมีไรทำว่ะ นอกจากบำเพ็ญประโยชน์ เวลาว่างแล้วไม่มีอะไรทำ กูก็จะจุดเทียนเล่นสักเล่มนึง แล้วนั่งมองจนมันหดเหลือครึ่งเล่ม เพลินดี ระหว่างนั้นก็เอากระดาษมาเผาเล่น กูว่าการเผาอะไรนี่มันเพลินดีว่ะ มึงลองดูนะ แต่โรงบาลบ้าของมึงคงไม่ยอม เอาเป็นว่าแอบๆแล้วกัน
ไม่มีอะไรจะเขียนแล้ว กูขอตัวไปนอนก่อนนะ จริงๆกูก็ไม่หวังจะได้เห็นจดหมายมึงตอบมาหรอก ก็มึงอยู่โรงบาลนั้น ไม่รู้ว่ายังสติสตังอ่านหนังสือออกรึเปล่า โถ เพื่อนผู้น่าสงสารของกู
ด้วยรัก
จิมมี่ ฮอปกิ้นส์
ปล.นี่คงเป็นการเขียนที่ยาวที่สุดในชีวิตของกูแล้วล่ะ เขียนเรียงความส่งครูยังไม่เคยยาวขนาดนี้
ผมรู้ได้จากสัญชาตญาณว่าจิมมี่ต้อง คิดต่าง ผมลองเขียนกลับไปด้วยใจจริง และผมรู้แล้วว่า ถ้าผมจะออกจากที่นี่ คงเป็นมันที่จะช่วยให้ฝันผมเป็นจริง จิมมี่ ฮอปกิ้นส์ มาดูกันว่ามึงจะเป็นคนที่ฟ้าส่งมาให้กูรึเปล่า..
___________________
Talk::
ไรเตอร์ลงฟิคโครตบ่อยอ่ะ แต่จะบอกว่าไม่เคยจบซักเรื่อง =_=
ช่างเถอะ ลงอีกนิดไม่เป็นไรคงไม่รกใครหรอกเนอะ อ่านแล้วชอบก็เม้นนะ แต่ไม่รับประกันว่าจะมาต่อไวเพราะบอกตรงๆ เป็นคนขี้เกียจค่ะ T^T ใครรู้จัก Jimmy Hopkins บ้าง5555555 เป็นตัวละครที่ไรเตอร์ชอบมาก ถึงขั้นเพ้อเจ้อ ใครเคยเล่นเกมส์นี้จะรู้ คาแรคเตอร์ของจิมในเกมส์คือเด็กชายหัวเกรียนใส่สเวตเตอร์สีน้ำเงิน กางเกงกากี จริงๆแล้วไรเตอร์ชอบแกรี่ สมิธ มากกก แต่ชอบจิมมากกว่าไง 55555555555555555
ส่วนนามสกุล โควอลส์กี ก็เอามาจากปีเตอร์ ในเกมส์เหมือนกันค่ะ ชอบ แต่คาแรคเตอร์ของพีทไม่เหมือนในเรื่อง เพราะพีทในเกมส์จะติ๋มๆ เกย์ๆ
ใครอยากรู้จักเกมส์นี้ อยากอ่านเรื่องนี้ให้ได้อรรถรสบอกแล้วให้ไปดูคนแคชเกมส์นี้ http://www.youtube.com/watch?v=FS9LrnZjo3E ไม่น่าเบื่อนะ คือดูไปเรื่อยๆ ไม่ต้องดูตอนภารกิจ ดูตอนที่มันคุยกัน โห สนุกมาอ่ะ เพราะว่าเราดูจบแล้วก็หลงรักจิมมี่มากๆเลยเอามาแต่ง ชาบูRock Star!! นี่บอกเลยว่าถ้าอยากได้ได้รสชาติต้องดู เพราะยิ่งดูยิ่งเข้าใจในสิ่งที่เราจะสื่อ ถ้าขี้เกียจดูก็เอาเอาอันนี้ไปอ่านก็พอได้อยู่ http://forum.downloadfc.com/index.php?topic=79973.0 อ่านไปดูไปนี่มันส์มากบอกตรงๆ
ความคิดเห็น