ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Coffee❤️Love : Syrup 15
Syrup 15
เียสีาวสะอาปราร่าบอบบาอมินฮยอที่นอนหลับไหลอยู่ วาบวมเปร่ที่ผ่านารร้อไห้มาอย่าหนั่อยๆลืมึ้น้าๆ สมออมินฮยอนำลัปวนึบและมึนมานไม่อาะยับอะไรไ้มานั มินฮยอใ้วามพยายามทั้หมยันัวให้ลุึ้นาเียอีฮยอน ายาว้าวลาเีย้าๆเรียวแรเหือหายไปนเือบหม
ที่้อมานอนบ้านอเพื่อนรัแบบนี้็เพราะว่าทัู้ฮอนและีฮยอนไม่ยอมให้เ้าลับห้อ ถ้าอยู่นเียวอาะแย่ว่านี้็ไ้.... มินฮยอถอนหายใออมาอย่าเหนื่อยล้า มือสวยเอื้อมไปหยิบสมาร์ทโฟนเรื่อโปรมาูเวลา่อนะถอนหายใอีรั้
๊อ... ๊อ...
เสียเาะัึ้นที่หน้าห้อมินฮยอลุึ้นยืนทันทีนเิอาารหน้ามื ร่าบาทรุัวลไปนั่แบบเิมแล้วยมือึ้นมาปิหน้าเอาไว้เพื่อระับอาาร่อนะ่อยๆลุอีรั้แล้วเินไปยัประู มือบาเอื้อมไปเปิประู็พบับุนายยูที่ยืนอยู่
"มินฮยอลู หนูไหวไหมเนี่ย?"
ุนายยูเห็นใบหน้าีโทรมอมินฮยอแล้ว็รีบเ้าไปประรอแ่มินฮยอ็ยิ้มออมาเล็น้อย
"ผมไม่เป็นอะไรหรอรับุแม่"
เมื่อเห็นว่าอีนพยายามยืน้วยนเอุนายยู็ปล่อยมืออแล้วเอื้อมไปลูบหัวอมินฮยออย่าเอ็นู่อนะถอนหายใออมา
"หนูไปอาบน้ำนะแล้วุอีฮยอนะใส่ัวไหน็ใส่ไปเลย แม่ทำอาหารไว้แล้วลไปทานะนะลู"
"อบุนะรับ" อบลับพร้อมรอยยิ้ม
"แม่ไม่รู้หรอนะมินฮยอ ว่าเรามีเรื่ออะไร แ่อย่าปล่อยให้ัวเอเป็นแบบนี้เลย ทุนเป็นห่วหนูนะ"
เมื่อุนายยูว่าบมินฮยอ็โ้หัวให้และอัวเ้าไปำระร่าายทำธุระส่วนัวให้เรียบร้อย ่อนะเินลมาั้นล่าอบ้านเินเ้าไปในส่วนอห้อรัว เมื่อลมา็พบุนายยูำลัเินเอาอาหารลิ่นหอมๆมาวาไว้ที่โ๊ะ....
แบบนี้เอ....ีฮยอนัวบวมเพราะมีแ่อาหารหอมๆน่าินๆแบบนี้ทุวันนี้เอ อิาั..... ยืนมอสัพัแล้ว็เินรมานั่ที่โ๊ะโยไม่ลืมที่ะเอ่ยอบุุนายยูอีรั้ ั้าว้มุ้เ้าปาอย่าหมแร่อนทีุ่นายยูะเินเ้ามาหา
"มินฮยอลู ีฮยอนโทรมาบอแม่ว่า ถ้าหนูื่นแล้วให้โทรไปหาหน่อยนะ้ะ"
"เ้าใแล้วรับ อบุอีรั้รับ"
ยิ้มอย่าอ่อนโยนแล้ว็เินออาห้อรัวไป มินฮยอล้วมือไปหยิบสมาร์ทโฟนในระเป๋าาเแล้วหาเบอร์เพื่อนรัแ่็้อะัเมื่อมี้อวามอใรบานส่เ้ามาลอั้แ่เมื่อไหร่็ไม่รู้ นิ้วเรียวิ้มเ้าไปในแอพสีเียว่อนะเปิู้อวามอนที่เ้าำลัโรธอยู่...
เมื่อ 1 อาทิย์ที่ผ่านมา
HW.Mx : มินฮยอนายอยู่ที่ไหน ันอโทษ 17.40 น.
เมื่อวันพุธที่ผ่านมา
HW.Mx : มินฮยอ... 18.23 น.
HW.Mx : อบันเถอะมินฮยอ ันผิไปแล้วริๆ 18.23 น.
เมื่อวานนี้
HW.Mx : ันอโทษ .....อบลับมาเถอะนะ ันะไม่ทำอีแล้ว 19.00 น.
HW.Mx : มินฮยอ....ันอโทษ ไ้โปรให้โอาสันอีรั้เถอะมินฮยอ 19.30 น.
ล่าสุวันนี้
HW.Mx : ไม่ว่านายะให้อภัยันหรือว่าไม่็าม.....แ่ว่า 07.00 น.
HW.Mx : ันรันายนะมินฮยอ 07.00 น.
น้ำาไหลรินอีรั้เมื่อเห็น้อวามอฮยอวอน ยมือึ้นปิปาเผื่อลั้นเสียสะอื้นเอาไว้ มันรู้สึเ็บที่ลาอเหมือนมีใรเอามีมาปลีเอาไว้อย่าไอย่าั้น มือบาที่ำมือถือเรื่อโปรไว้อยู่ยมาทาบไว้ที่อ ปล่อยโฮออมาเบาๆเพื่อไม่ให้ใรมาเห็นหรือไ้ยิน
Rrrrrrrr
สะอื้นไห้สัพั็มีเสียสั่นัึ้นเพื่อบ่บอว่าำลัมีนโทรเ้ามา เยหน้าึ้นแล้วมอเบอร์ที่โว์บนหน้าอ็พบว่า ีฮยอน โทรเ้ามา มือบายึ้นเ็น้ำาอย่าลวๆแล้วทำเสียให้เป็นปิมาที่สุ่อนะรับสาย
"ว่าไหมู.."
'ยัะมาวนประสาทอีนะ เสียสั่นนานั้น' เมื่อถูีฮยอนับไ้็เบะออมา
"ื้ออออ แล้วมีอะไร"
'เย็นนี้ลับห้อไปะ' มวิ้วุนเล็น้อย่อนะเอ่ยถาม
"ทำไมอะ?"
'เียัวเอ็มี ลับไปนอนเียัวเอิ'
"โห่....ไอ้หมูใร้าย" ว่าแล้ว็ทำหน้าอแ
'เออ แ่นี้นะะทำาน รีบๆหายป่วยทาิไ้ละ ลับมาทำานไวๆ เียวไอ้้อนะยึ่ำแหน่เอา'
"บอมันลอยึิ แม่ะบให้หน้าเป็นอมมารบลูว่าเิมเลย"
'555555......นินทาไร!!!'
ีฮยอนหลุำออมาและไ้ยินเสียอูฮอนัแทร็เ้ามาลายๆ รู้สึสบายใึ้นมาหน่อยที่ไุ้ยเล่นับีฮยอน่อนะวาสาย ้อรีบทำัวให้สใสเหมือนเิม ....แ่นๆเียวเอนะมินฮยอ! สู้ๆ!... สถบับัวเอเสร็็รีบทานอาหารแสนอร่อยอุนายยู่อนะ้อลับไปที่ห้อเพื่อทำวามสะอาห้อในรอบ 1 เือนสัหน่อย
.
.
.
.
.
.
......
หลัาวาสายามินฮยอไปแล้ว็้อหันลับมารับมือไอ้เ้า้อนู ที่อนนี้มาเาะแะเ้าอยู่ไ้ ีฮยอนทำหน้าเหม็นเบื่อใสู่ฮอนที่มายืนเาะเ้าอยู่หลัเาท์เอร์
"อะไรอเอ็!"
"อย่าุสิแม่!!"
"แล้วเป็นอะไรอแูฮอน รำา!!"
ผลัไสไล่ส่เ้า้อนลมนนที่มอูอยู่หัวเราะออมา ายุนยืนเท้าามอพี่ทั้สอนที่ำลัทำสรามประสาทันอยู่ ีฮยอนถอนหายใยาวแล้วออมอูฮอนที่เบะใส่เ้าอยู่
"เป็นอะไรอแเนี่ย วันนี้ะมาวอแวอะไระเอาอะไร?"
"เอาอนฮี..."
ีฮยอนถึับอ้าปา้าเมื่อูฮอนพูออมาหน้า้านโยไม่อายใรเลย..... ไอ้้อนะหน้า้านไปมะ? ไปอยู่อเมริาที หน้าหนาเลย?.....
"หมายวามว่าไ?"
"็อนที่อนฮีมาื้อาแฟ นายับอนฮีุยันสนิทสนมเลยนี้"
"ห้ะ? สนิทอะไร ันป่าว....นที่สนิทือายุนโน้น"
ว่าเสร็็ี้ไปหาเ็น้อยที่ำลัทำหน้าบ้อแบ้วาแป๊วมอีฮยอนอยู่ ะมออะไรเยอะแยะ เินนะ!!.... ีฮยอนเอื้อมมือไปหยิแ้มายุน่อนทีู่ฮอนะวิ่ออไปาเาท์เอร์ มือบาับไหล่ว้าอายุนให้หันมาหาน นทำให้ีฮยอนออไม่พอใ
"เบาๆหน่อยไอ้้อน....."
"อะไรแม่!? แ่นี้หึหรอ"
เมื่อูฮอนพูเสร็ายุน็หันหน้าไปมอนัวเล็ที่ยืนอออยู่ ีฮยอนเห็นว่าายุนำลั้ออยู่็ทำหน้าเลิหลัแล้วปิเสธหน้าาย ทั้ๆที่ไม่ไ้รู้เลยว่าแ้มแๆมันบ่บอไ้ัเนว่าำลัเินอยู่....
"ป ป่าว!!! ใรหึ....ไม่มี๊!"
"เสียใ..." ายุนสลลนทำให้ีฮยอนหวั่นใ
"เออ!! หึ!! ไอ้้อนปล่อยมือไม่ั้นบ"
ีฮยอนว่าบ็วิ่ออมาหาายุน เห็นแบบนั้นูฮอนเลย้อรอามอบนไปที่อนะปล่อยมือแล้วเปลี่ยนมาออแทน ายุน็ยยิ้มรุ้ริ้ม่อนะยมือึ้นมาอเอวน้าๆอย่าอออ้อน ีฮยอนยิ้มเินนาปิ
"โว้ยยย!!! แ่! อให้ไม่ไ้ัน!"ีฮยอนหันไปมอ้อนใสู่ฮอนอย่าไว
"ั้นอแ่ืน อให้แนอนฮี"
"ย้าส์!!! ไอ้หมูี!"
"อะไร!!! ไอ้้อนู!"
"อย่ามาแ่นะอนฮีอน้อู!!"
"ไอ-"
"เมื่อี้ว่าอะไรนะรับ"
ีฮยอนำลัะเอ่ยปา่าแ่็้อเียบลเมื่อมีบุลที่ำลัล่าวถึเินเ้ามาในร้านอีรั้หลัาออไปไ้ไม่ถึั่วโม ูฮอนเบิาว้าแล้วรีบวิ่เ้าหลัร้านไปทันที อนฮีมอามไป้วยวามุน่อนะเินมาถามีฮยอนับายุนที่อนนี้มืออายุน็ยัอเอวบานั้นอยู่
"เมื่อีุู้ฮอนบอว่าอะไรนะรับ?"
ีฮยอนระพริบาปริบๆ่อนะส่ยิ้มแหยๆออไป ถ้าทวนำอมันออไป รับรอโรธยัลูบวแน่นอน.... เยหน้าไปมอายุนที่ไม่สนใสิ่ใเอาแ่บไหล่เล็อย่าอออ้อนเหมือนเิม
ีฮยอนใ้ศอระทุ้ที่ท้ออายุนเบาๆเพื่อให้อีน่วยหา้ออ้าให้เพื่อนรั เห็นแบบนั้นายุน็เลย้อปล่อยมืออาเอวบาแล้วยี้ผมเล็น้อยโยใ้วามิ ่อนะพูออไป
"แล้วเมื่อี้พี่ไ้ยินว่าอะไรละ"
"ันไ้ยินุูฮอนเรียื่ออัน" อนฮีอบายุนอย่าใ้วามิ
"หลัวเอวะพี่....เราำลัุยถึนมันอยู่พี่ีฮยอนอผมอยาทำเ้แ่พีู่ฮอนอยาทำโมิ เลยุยันว่าะทำี่้อน ไม่ไ้เรียื่อพี่สัหน่อย"
เป็นารแถที่ทำให้ีฮยอนอ้าปา้า...โหไ้แนบเนียนมา เมื่อหันไปมอ็เห็นว่าอนฮียิ้มออมา ูเหมือนว่าะเื่อ้วยละ.... ายุนหันหน้ามามอน้าๆ่อนะ้มลไประิบที่้าๆใบหูเล็
"ผม่วยพี่แล้ว พี่้ออบแทนผม....ืนนี้...."
ว่าบ็เินผ่านหน้าอีฮยอนไปโยไม่หันลับมามอ ีฮยอนับำพูอายุน็ริแ่...ืนนี้... ืนนี้ทำไม!! ีฮยอนสูลมหายใเ้าหน้า็แร่ำ้วยเพราะวามเิน อนฮีที่เห็นว่าีฮยอนแปลไปเลย้อเอ่ยถาม
"ุีฮยอนรับ...เป็นอะไรหรือป่าว?" ีฮยอนสะุ้เมื่อไ้ืนสิ รีบบอปิเสธอนฮีอย่าทันวัน
"ปะ ป่าวรับ!! ุอนฮี..มีอะไรให้่วยหรอรับ? อนแรเห็นลับไปแล้ว"
"ผมลืมเอสารหน่ะรับ..ะว่าไปผมอโมิับสอเบอรี่รีมอีสัุสิรับ.."
ีฮยอนยิ้มาหยีออมา...ริๆที่ิใือิใเพื่อนอเ้าใ่ไหม? ไม่ใ่เมนูนี้...
.
.
.
.
.
.
.......
มินฮยอที่นานๆะไ้ับรถสัที ออี้สีาวสะอาาอมินฮยอเ้ามาในอนโหรูอเ้า ที่เ้าไ้ับรถเพราะีฮยอนเป็นนให้พี่สาวแสนสวยอีฮยอนเป็นนมาเอารถไปให้มินฮยอเอ เลยถือโอาสพัผ่อนิใไปแวะื้ออามห้า่อนลับมาทำวามสะอาอนโ เมื่อมาอรถที่ั้น 5 แล้ว็้าวาออารถ
มินฮยอหอบถือถุ้าวอมามายที่ื้อมาเินึ้นลิฟอย่าปิ ายาวเิน้าวมานถึหน้าประูห้อ หอบอุ้มอเอาไว้โยใ่มือที่ว่าอยู่หยิบีย์าร์มาแะสแนเพื่อเ้าห้อ เมื่อไฟสีเียวิร่าบา็แทร็ัวเ้าไป่อนะใ้เท้าปิประูอย่าทุรั้ที่อเยอะ
"ลับมาแล้วหรอมินฮยอ"
ร่าายแ็ทื้อเมื่ออยู่ีๆ็ถูู่โม้วยอ้อมออใรบาน ถุทุอย่าหลุามือบาไปออยู่บนพื้น มินฮยอเหมือนหยุหายใไปั่วะ่อนะ่อยๆรวบรวมสิให้ลับมาอีรั้
"นาย.....เ้ามาไ้ยัไ"
เอ่ยเสียเรียบ นัวสูยิ่รู้สึผิมาึ้นไปอีเมื่อมินฮยอเย็นาใส่เ้าแบบนี้ ฮยอวอน่อยๆลายอออแล้วมาสบาับมินฮยอ แ่สิ่ที่ไ้ลับมาือวาที่แ็ร้าวอมินฮยอ
"ออไป...."
รู้สึเหมือนรรมามสนอที่เ้าเยไล่โฮอ มินฮยอไม่ยิ้มให้เ้าอีแล้วเอ่ยปาไล่ันอีัหา ฮยอวอนส่ายหัว่อนะเ้าไปออีรั้
"ไม่มินฮยอ ันมาเพื่อ-"
"ปล่อย....แล้วออไปะ"
มินฮยอพยายาม่มวามรู้สึอนที่มี่อร่าสู ฮยอวอนไม่เยะยอมฟัอะไรเ้าเลย ไม่มีเหุผลที่เ้าวระฟันัวสูเ่นัน.. มินฮยอผลัฮยอวอนสุแร ไม่รู้ว่าเพราะมินฮยอแรเยอะหรือว่าร่าายมันรู้สึอ่อนแอ ฮยอวอนล้มลไปอยู่ับพื้น มินฮยอ้มลไปหยิบอทุอย่า่อนะเินผ่านฮยอวอนไปอย่าไม่ใยี
ฮยอวอนไม่รอ้ารีบลุึ้นแล้วว้า้อมือเล็เอาไว้ มินฮยอหันไปมอ้อน้วยวาที่แร่ำ น้ำาที่่อยๆลอทำให้หัวใอฮยอวอนแทบา มินฮยอสบัมือออาฮยอวอนแล้วเอ่ยไล่อีรั้
"ออไปาห้ออัน!!!! ที่นี้ไม่้อนรับนายฮยอวอน!"
"ไม่มินฮยอ นาย้อฟัันนะ"
"ไม่!!! ไม่ฟัอะไรทั้นั้นออไปะ!!"
เมื่อหมวามอทนมินฮยอปล่อยทุอย่าลบนพื้นห้ออีรั้ผลัไสนัวสู้วยเรียวแรที่เหื่อแห้ อนนี้มินฮยอำลัร้อไห้อีรั้เพราะฮยอวอน นัวสูเห็นน้ำาอมินฮยอแล้วึพยายามเ้าไปโอบอ แ่มือเล็ยัทุบีไม่ยอมให้เ้าใล้เลยแม้แ่น้อย
"อร้อละมินฮยอไ้โปรฟััน่อน"
"ไม่!!!! ทีนายยัไม่เยะฟัันเลย ันไม่ฟั!!! ออไป!!!!"
"มินฮยอันรันาย"
"ฮื้อออ..."
เหมือนถูัำลั มินฮยอร้อโฮออมาทำให้ฮยอวอนยิ่ะาใายให้ไ้ เ้าทำผิไปริๆ ฮยอวอนที่เห็นว่านัวเล็ไม่ไ้ัืนแล้ว็รีบเ้าไปสวมอทันที ในใอมินฮยออยาะไล่อีนให้ไปไลๆ แ่็ไม่มีแรที่ะ่อ้านฮยอวอนไ้เลย
"มินฮยอ... ือัน... ันอโทษ 2 อาทิย์ที่ผ่านมาที่ไม่ไ้เอมินฮยอันะาใอยู่แล้ว....อย่าไล่ันเลยนะมินฮยอ"
ำพูอฮยอวอนทำให้มินฮยอรู้สึว่าหัวใำลัโนบีบ ทั้ที่พยายามลืมแ่็้อมาเป็นแบบนี้ มินฮยอเลียนที่ไม่ยอมฟัอะไรใรเลย แ่หัวใลับไม่ยอมเลียฮยอวอน ไม่มีารอบลับอนในอ้อมแนมีเพียเสียสะอื้นไห้ ฮยอวอนระับอให้แน่นึ้นมือหนายึ้นลูบผมนิ่มนั้นอย่าิถึ
"ันอโทษมินฮยอ...ทั้ที่สัาับัวเอว่าะไม่ปล่อยนายไปแท้ๆ แ่ันลับทำให้นายเสียใ เพราะวามี่เ่าอัน...ให้โอาสันนะมินฮยอ"
☕️☕️☕️☕️☕️☕️Coffee❤️Love☕️☕️☕️☕️☕️☕️
#แ็อฟฟี่
เป็นยัไันบ้าัอนห้วนไปหรือป่าวนะ ริๆ อยาให้ลุ้นันอีสันิ
ไรท์มีเรื่อมาแ้นะะ สำหรับนที่รออ่านทุวัน ไรท์เปิเทอมแล้วว
อาะไม่่อยไ้อัพทุวันแล้วนะ แ่อย่าเสียใไปไรท์ะรีบแ่ให้บ
แล้วมาอัพเร็วอี ะพยายามไม่ให้นัอ่านรอนานแน่นอน
อบุทุอมเม้นแล้ว้าริามเยอะแยะเลยนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น