ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Cinnamon Roll : 14
Cinnamon Roll 14
❤️❤️❤️❤️❤️
เสียเพลราสสิัภายในห้อโถให่อทาโรแรมระับ6าวที่มีเ้าอเป็นพี่ายอร่าหนา โฮอเินโอบเอวมินฮยอให้เินเ้าไปภายในห้อัเลี้ยที่ัานาม้วยเ็ิามมา้วยันลี ูฮอน สายามมอหาผู้เป็นรอบรัวอนะเ้อแล้วะเ้ออี นนัวเล็้าๆ้อถามเพราะสสัย
"พี่โฮอมอหาใรหรอรับ??"
"มอหาุพ่อับุแม่รับ แล้ว็พี่ายอมโหอีน"
"พี่โฮอนี้มีพี่้วยหรอ?"
โฮอยยิ้มับวามสสัยอมินฮยอที่มันมอยัไ็น่ารั ถ้าไม่ิว่าอนนี้อยู่ที่สาธารนะะับเ้าแมวน้อยฟัให้เหนื่อยเลย มือหนาลูบุมผมนิ่มอย่าเอ็นู ้ออบุฮยอวอนที่มาเิอุบัิเหุเลยทำให้ทัู้่ใล้ิันมาึ้นนวามสัมพันธ์่อยๆเปลี่ยนไป แ่ถ้าฮยอวอนไม่เป็นอะไรมา็แล้วะีว่านี้
"พี่...."
เสียอเ็ที่ามมา้วยเรียให้ทัู้่ที่ำลัสนใันและันหันไปมอ ูฮอนิปาเบาๆแล้วออมออย่าอิา
"ผมโรลำไยพวพี่สอนเลยอะเื่อปะ!? วุ้!"
ว่าบเ็าี่็เินแทรลาออไปารนั้นโยไม่หันมาสนใพี่ายับพี่เยอนอี และมุ้ไปที่โ๊ะอิน แ่สายามๆ็เหลือบไปเห็นร่าอใรบานเินผ่านไปรทาเิน
"พ พี่ฮยอวอน...."
.
.
.
.
.
.
.....
ายาวำลัเินามใรอีนที่เ้าสะรอยามมาาอนโอเ้า าวอนอนมาถึที่นี้็ไม่มีอะไรแปลหรอ แ่หลัาที่นัวเล็หันไปเอมินฮยอเพื่อนอีฮยอนู่รออพี่ายอเ้า สีหน้าสใส็เปลี่ยนไปเป็นเลเลียเหมือนลืมอะไรบาอย่าไป
าวอนรเ้าไปในห้อน้ำพยายามมอไปรอบๆ เมื่อไม่มีใรเ้า็่อยๆหยิบแหวนมน์อนออมาสวมใส่มือสวยเอื้อมไปแะที่ระในห้อน้ำเผยให้เห็นภาพอีฮยอนะมินฮยอำลัุยันอยู่ ปาเล็เม้มเเาหาันแน่น ....แย่แล้ว ลืมไปว่ามินฮยอเี่ยว้อับีฮยอนอย่าสนิทมา ลืมใส่วามทรำอาวอนในนามอน้อายีฮยอนเ้าไปในวามำอมินฮยอ....
"หึ! เป็นแริๆ้วยไอพ่อม"
ร่าเล็สะุ้แล้วึมือออาระเาทันที ภาพในระสะท้อนให้เห็นนร่าสูทีุ่้นเย าวอนลืนน้ำลายเฮือให่ ็ันพลาโนำไ้ะแล้วสิ ฮยอวอนเินรเ้าไปหาาวอนอย่าไม่มีวามเรลัว ่าานัวเล็ที่ันลัวเ้าะเอ
มือหนาับ้อมือเล็ึ้นมาแล้วออแรบีบแรๆนาวอนถึับนิวหน้า้วยวามเ็บปว สายาเย็นามอลึเ้าไปในวาใส่อนะระาให้อีนเ้ามาใล้ระิปให้ไ้ยินันเพียสอน
"แิะทำอะไรอี..."
"..."
ไม่มีำอบใๆออมาาปาาวอนนอาอาารสั่นเทาเล็น้อย แหลิสัเุเห็นพฤิรรมอนัวเล็็ระุ๊ยิ้มออมา
"ลัวหรือไ..."
"...."
"อบมาสิ!!!!"
าวอนสะุ้ับเสียัๆและแ็้าวอร่าสู มือเล็ันออแหลิออาัวเอแ่แรที่นมีมันน้อยเินไป
"ม ไม่ ออไป!"
"ะลัวอะไร.....อนที่แสาปัน แยัไม่ลัวเลยนี้! ะว่าไป...็้ออบใที่ทำให้ันเป็นปีศา แล้วปีศาัวนี้ละ.....ะลับมาทรยศผู้มห้อย่าแเอ!"
"ไม่เอา! ออไปนะ!"
ไม่ว่าป่าวใบหน้าหล่อม็ุลที่อาว มือหนาันไหล่อนัวเล็ให้ไปิับำแพ มือหนารวบมืออาวอนไว้โนมือเพีย้าเียวละยัใ้มืออี้าลวนลามามร่าายออีนไม่ยอมหยุ
น้ำาไหลออมาไม่หยุ เสียรี๊ร้ออนัวเล็มันำลัทำให้ฮยอวอนสะใ ถ้าหมอนี้ไม่ทำให้ีวิเ้า้อสาปแบบนี้ นัวเล็็ไม่้อมามีสภาพแบบนี้เหมือนัน
"ปล่อยแหลิ! อร้อ...ฮื้ออออ ออไป!!"
"แหลิ!"
เสียบุลมาใหม่ทำให้แหลิหันไป้านหลั็ถูหมัอพี่ายัวเอเ้าที่ปาทันที ร่าสูล้มลไปอับพื้น ีฮยอนที่วิ่ามเ้ามา็หันไปพบับาวอนที่ำลันั่ัวสั่นอยู่ับมุมห้อน้ำ็รีบลไปอร่าอผู้เป็นน้อทันที
แเนียลวิ่ไปนั่ร่อมที่ร่าอน้อายน ลมือเ้าไปนรใ้ร่านั้นเลือไหลออมาาปา แหลิไม่สู้อะไรแ่ลับหัวเราะออมาอย่าสะใ
"ทำไมแหลิ! แทำแบบนี้ทำไม!"
"แมันโ่....ไอแเนียล"
"แหลิ!"
ีฮยอนหันไปมอแหลิที่พูว่าพี่อัวเออย่าสสัย ่อนะรีบร้อห้ามเมื่อเห็นว่าแนียลำลัสิหลุแล้วะทำร้ายน้อายอนอี ร่าบาปล่อยาวอนแล้วรีบไปึัวอแเนียลให้ลุออมา
"พอแล้ว พอแล้วแเนียล! หยุ!"
"เิอะไรึ้น!?"
มินฮยอที่วิ่มาใหม่็ใและแปลใไปหมับภาพรหน้า าม้วยโฮอและใรอีสอสามนนั้นือเพื่อนๆและพี่ายอโฮอนั้นเอ ีฮยอนอแเนียลา้านหลัออแรห้ามไม่ให้อีนสิหลุไปมาว่านี้ แเนียลลุึ้นาพื้นถุยเลือออาปา่อนะันัวเอให้ลุึ้น สายาเย็นามอไปที่นัวเล็ที่อนนี้อยู่ในอ้อมออมินฮยอ
แเนียลยับัวมาบัาวอนเอาไว้่อนะใ้สายาุๆมอน้อายอัวเอ แหลิแสยะยิ้มแล้วเินออาห้อน้ำไป และแน่นอนว่าแเนียล็ะามออไป แ่็้อโนีฮยอนห้ามไว้
"หยุ่อนแเนียล.."
"ีฮยอน...เ็นนี้เป็นอะไรมาหรือป่าว?"
"าวอน!" ทันทีที่มินฮยอเรีย ีฮยอน็รีบปล่อยนัวสูแล้วไปหาน้อรัทันที "เป็นอะไรไหมาวอน พี่อโทษ พี่อโทษที่ไมู่แล"
มินฮยอมอสภาพอีฮยอนที่โอบอเ็นนี้อย่ารัและหวแหน ...พี่หรอ?... าวอนหันไปสบาับมินฮยอ แววาสสัยอมินฮยอำลัทำให้าวอนเริ่มที่ะสะิมินฮยอ แ่ทำยัไ มินฮยอ็ไม่มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปเลยนอาทำหน้าสสัยในัวอาวอน ร่าน้อยรีบยมือึ้นมอที่นิ้วอน็พบว่าแหวนมน์อเ้าหายไปแล้ว ....
ีฮยอนพาาวอนออมาที่หน้าโรแรมยืนรอรถอัวเอ โยมีพนัานอโรแรมำลัไปเอามาให้ ีฮยอนยืนลูบหัวอน้อยายอย่าปลอบโยน แ่็้อละออมาารนั้นโยมินฮยอเป็นนึมืออนออมาาส่วนนั้น
"มีอะไรหรอมินฮยอ"
"ีฮยอน เ็นนั้นือใรหรอ?"
"าวอนไมินฮยอ น้อายแท้ๆอันไ"
"..." มินฮยอยืนนิ่เียบไม่อบอะไร มอใบหน้าสสัยอเพื่อนัวเอที่ไม่ไ้รู้สึเลยว่ามันแปลไป"นาย....ไม่มีน้อายนะีฮยอน..."
"พูอะไรหน่ะ นาย็เยเอาวอนนะ ลืมน้อที่นายเยเลี้ยไอิมอนม.ปลายไปแล้วหรอ?"
"ไม่...."
ีฮยอนเอียอมอมินฮยอที่เหมือนะพูอะไรออไป แ่าวอน็เินเ้ามาพอี ึทำให้ีฮยอนหันไปสนใน้อ ที่มินฮยอรู้ีว่าีฮยอนเป็นลูนเียว มินฮยอที่ะิหรือมอยัไ็ไม่เ้าใ ึเล่นามน้ำไป่อน
"ไาวอน มีอะไรหรือป่าว"
"พี่รับ รถมาแล้ว ผมอยาลับบ้าน"
"อื้มมม พี่ะไปส่เรานะ.....ไป่อนนะมินฮยอ แล้วันะโทรหา"
"ผมไป่อนนะรับ...พี่มินฮยอ..."
เสียเรียบนิ่อเ็ปริศนาภายในใอมินฮยอทำให้หัวใวเล็ๆำลัสั่นอย่าบอไม่ถู.... ทำไม ีฮยอนถึมีน้อละ ็เวลาหลายปีที่ผ่านมา ีฮยอนไม่เยพูถึเลย.... มินฮยอมอทั้สอนลับสายาไป มือหนาแะที่ไหล่อนัวเล็นเ้าัวสะุ้สุัว หันไปพบับน้อายที่หายไปั้แ่เ้ามาในานแล้ว็รีบหยิแ้มเป็นารลโทษที่ทำให้เป็นห่ว
"ไปไหนมาาาาา!!"
"โอ๊ยย!! พี่!!! มันเ๊บบบบ!!"
"แล้วไปไหนมาละห๊ะ!?"
"ไปเป็นโนันมา"
"ลละ ูาร์ูนมาไปปะ สสัย้อัเเบิล่อแ๊าร์ูนแล้วละ"
"อย่า! ำลัิรีบอร์น!" มินฮยอยิ้มให้น้อยายอย่าเอ็นูและส่ายหัวน้อย "เออพี่....ผมถามไรหน่อยิ"
"อะไรอะ?"
"พี่ฮยอวอน....มีแฝหรอ?"
"พ พูอะไรอนายไอ้ี่"
"ริันะเนี่ย!!! ็นที่โนแฟนอพี่ีฮยอนหน้ามาอะ มันพี่ฮยอวอนัๆ พวพี่ปิบัอะไรูไว้บอูมา..."
"ไม่มีอะไรทั้นั้นละ! นายิมาไปป่าว ิถึพี่ายนายแบบนมอนอื่นเป็นหน้าฮยอวอนเลยหรอ? ไปๆรีบเ้าไปในานไ้แล้ว เียวแในานะสสัยัน"
"......"
ไม่มีำถามใออมาาปาอูฮอนอี สายาี่ๆ็มอามหลัอพี่ายัวเอเ้าไปในาน ....มันไม่ใ่วามิถึ แ่มัน้อมีอะไรแน่ๆ พี่ำลัปิบััวเ้าอยู่แน่ๆ เพราะเ็ที่ื่อาวอน....สามารถทำเรื่อเหนือมนุษย์ไ้...ไหนะแหลิอะไรนั้นที่หน้าาเหมือนพี่ฮยอวอนอี
'หึ!...แริๆ้วยไอพ่อม'
ประโยอายนนั้นยััอยู่ในโนประสาทอูฮอน ถึะบอว่าในยุแบบนี้ะมีเรื่อแบบนั้นไ้ยัไ แ่็ใ่ว่าะไม่มีทาเิึ้นไ้เลย....
มาแล้ววว รอนานไหม่ะทุน หวัว่าะยัไม่ลืมไรท์ไปนะ เพราะอนนี้ไรท์ว่าแล้วว
ะรีบมา่อให้ทุนไ้อ่านยาวๆไปเลยย~ ละูสิ อนนี้ทุอย่าำลัเ้ม้นแล้ว
แถมูฮอนำลัะมาเป็นุนัสืบิ๋วโู 55555 แหลิำลัะทำอะไร แล้วาวอนเป็นใร
อยารู้ันเร็วๆใ่ไหมละะ รอิามอน่อไปเลยนะเ
อบุสำหรับาริามมาๆเลยนะ อบุทุอมเม้น้วยนะะ
ะรีบมา่อให้ไว้ที่สุ ะไม่ให้รอนานอีแล้วละะ
รันัอ่านทุๆนเลยนะะ ❤️
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น