ลำดับตอนที่ #15
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Coffee❤️Love : Syrup 14
Syrup 14
ีฮยอนและูฮอนรีบมาหามินฮยอที่บ้านทันทีหลัาที่เพื่อนรัโทรมาหาและร้อห่มร้อไห้อย่าหนั เมื่อมาถึีฮยอน็รีบเ้ามาในบ้านอนทันที วาสายามอหาเพื่อนรั็ไม่พบ ูฮอนเินึ้นไปที่ห้อนอนอีฮยอน็พบมินฮยอนอนร้อไห้อยู่
มินฮยอเยหน้าึ้นาหมอนแล้วลุึ้นมาโผอูฮอนทันที ส่เสียร้ออย่าน่าสสาร ั้แ่บันมาเ้าไม่เยเห็นมินฮยอร้อไห้หนันานี้ เห็น็แ่อนิ้าแล้วร้อไห้สมัยยัเ็ มือบาลูบหลับุลเป็นเพื่อนเบาๆ ีฮยอนไ้ยินเสียโฮึวิ่เ้ามาทันที
"ูฮอน! ฮื้ออออ!!!!!!"
ีฮยอนถอนหายใแล้วลูบหัวเพื่อปลอบมินฮยอ ร่าบาอมินฮยอ็เ้ามาอีฮยอนอีนเ่นัน นูฮอน้อพยายามันร่าอเพื่อนออแล้วเ็น้ำาให้โยีฮอนเป็นฝ่ายเริ่มถาม
"ไม่ร้อนะมินฮยอ นายเป็นอะไรไหนบอพวเราหน่อย"
"ฮ ฮ ฮ..."
"นี้แหัวเราะหรอ?"
ูฮอนเห็นว่าเพื่อนัวเอเอาแ่ร้อฮาๆออมาึถามออไปเพราะนิสัยอบวนประสาท นโนีฮยอนเหัวเป็นารลโทษแล้วเอ็เพื่อนัวเอ...... แม่เ้ายัไมุ่เท่านี่เลย แม่หรือเพื่อนวะ ูฮอนเบะแล้วหันมาสนใเพื่อนัวเอที่เอาแ่แหปาร้อไห้อยู่
"ฮยอวอนหรอ?"ีฮยอนถาม
"แ่!!!!!!! ฮื้อออออ!!!!!!!" ไม่มีำอบ มีแ่เสียร้อไห้ออีนอบลับมา
สรุปนี้แโนแย่อเล่นหรอมินฮยอถ้าะร้อแบบนี้... ีฮยอนถอนหายใแล้วึร่าอเพื่อนรัมาอปลอบไว้
"ฮยอวอนทำอะไร"ีฮยอนถามอีรั้แ่มินฮยอ็เอาแ่สะอื้นนูฮอนสะิเ้าให้หันไปมอที่แนอมินฮยอที่ปรารอยแอยู่
"เห้ย....อิหมวย..."
ีฮยอนเบิาว้าแล้วันมินฮยอออเอ่ยถามเป็นรั้สุท้าย้วยวามโมโห
"มินฮยอ! ฮยอวอนทำอะไรแบอัน!"
ไม่รู้ว่าำลัมึนหรือว่าไม่ไ้ยิน มินฮยอไม่อบอะไรเอาแ่ร้อไห้ออมา ูฮอนลูบแนปลอบมินฮยออยู่แบบนั้น แ่ีฮยอนไม่อาใเย็นไ้อีแล้วร่าอวบลุึ้นาเียอน เินออาห้อไปอย่าไว นูฮอน้อรีบวิ่ามออมา ว้าแนอเพื่อนรัเอาไว้่อนะโนมอ้อนลับมา.....
"ะไปีฮยอน?"
"ะไปบ้านฮยอวอน เรื่อนี้ยอมไม่ไ้ริๆ ะปล่อยให้สมอทึบแบบนี้่อไปอีไม่ไ้แล้ว หมวามอทน ้อมีเรื่อ!!!"
"เห้ย!! อิหมวยแใเย็น่อนิวะ"
"ไม่ยไม่เย็นแล้วเว้ย!!! ปล่อย!!"
"ไม่!!"
ูฮอนับแนอีฮยอนแน่นมาว่าเิม นที่โนับแนอยู่ลอามอบนแล้วยฝ่ามือึ้นเล็น้อย
"ไม่ปล่อยูบ!"
เหมือนรู้าน ูฮอนปล่อยมือออทันทีแล้วยมือึ้นไหว้บุลที่เสมือนแม่นที่ 2 ีฮยอนเินออไปาบ้านโยมีูฮอนวิ่ามออไป้วย ริๆ็ไม่อยาปล่อยให้มินฮยออยู่นเียว แ่ให้ีฮยอนไปนเียวไม่ไ้เหมือนันเี๊ยวะมีนาย ฮยอวอนนะที่ะาย
เหยียบมิ......ีฮยอนเหยียบมิเลย ถ้าลแ่รถะนะไ้ไม่ยา แม่!! เวลาโรธโรน่าลัว ูฮอนอเบาะรถอย่าแน่นั้แ่ที่ึ้นมาบนรถ ีฮยอนไม่พูอะไรเลยสัำเอาแ่มุ้หน้าับรถสีแสสุหรูอนไปยับ้านอผู้้อหา
.
.
.
.
.
.
.......
ฮยอวอนลับมาถึบ้านอย่าเหนื่อยล้า ายาวเินเ้ามานั่ลบนโฟาในห้อรับแ้มหน้าุมมับ เพราะอารม์ที่ร้อนอัวเอทำให้มินฮยอ้อเสียใ ถึะไปามหาที่อนโและที่ร้านแล้ว็ไม่เอ
"บ้าที่สุ!"
สบถับัวเออย่าหัวเสีย อนนี้นน่ารัอเ้าอยู่ที่ไหน เป็นยัไบ้า ฮยอวอนอยาะอปลอบร่านั้นไว้ในอนนี้ เสียเปิประูห้อรับแัึ้นึทำให้ร่าสูเยหน้าไปมอบุลที่เ้ามา ายุนเินเ้ามาในห้ออย่า วย
"พี่ลับมาแล้วหรอ? ทำไมลับมาไวั?"
"ันัหาที่้อถามว่าทำไมแลับมาไว นี้พึ่ะ 5 โมเอนะ"
"พี่ีฮยอนมีธุระบอให้ผมปิร้านแล้วลับบ้าน"
ฮยอวอนพยัหน้ารับแล้วนัุ่มมับแบบเิมนนเป็นน้อนึสสัยึเินมานั่้าๆยมือึ้นบบ่านเป็นพี่ายเบาๆ
"เหนื่อยเรื่อานหรอพี่ มีอะไรบอผมไ้นะ"
"ายุน...."
"ว่าไรับุพี่าย~ มีอะไรให้น้อนนี้รับใ้"
"ันทำเรื่อผิพลาับมินฮยอ"
ายุนเียบสนิทใบหน้าทะเล้นที่อบล้อเลียนอบวนประสาทพี่ายเปลี่ยนเป็นนิ่เรียบอย่าใ ฮยอวอนที่เห็นสีหน้าอน้อาย็แทบอยาะรีบๆหามินฮยอให้เอแล้วเอ่ยอโทษ
"พี่ทำอะไรพี่มินฮยอ"
"ัน ัน....ันทำร้านมินฮยอ ายุน!!"
ฮยอวอนร้อไห้ออมาอย่า่ายาย เพราะฮยอวอนเป็นนที่เหยอหยิ่และสุุมึไม่มีใรเยเห็นฮยอวอนร้อไห้นอาเ้าและพ่อ นที่ร้อไห้อยาแถมเย็นาแบบฮยอวอนำลัร้อไห้ให้เพียแ่นๆเียว
"ฮยอวอน!!!!!"
ายุนสะุ้สุัวเมื่อไ้ยินเสียเล็แหลมทีุ่้นเยอใรบาน เ้าเยโนเรียแบบนี้มาแล้ว ะให้ำไม่ไ้ไ้ยัไ ายุนลืนน้ำลายลออย่ายาลำบาแล้วหันมามอนเป็นพี่ที่ทำหน้าสสัยมอหา้นเสีย
"ะาาแล้วละพี่"
ปั!!!
เสียประูที่ถูผลัออนไประแทับำแพ เผยให้เห็นบุลที่เรียื่ออเ้าใบหน้าโรธเรี้ยวแล้ววาที่พร้อมะ่านไ้ทุเมื่อมอมายัฮยอวอน ร่าอวบอีฮยอนเินรเ้ามาแ่็้อหยุเพราะายุนลุาโฟามาับัวเอาไว้
"หลบ.."
ายุนนลุสู้เมื่อพี่สุน่ารัอเ้าำลัลายเป็นนาพา....เสียเรียบนั้นทำให้ทั้ฮยอวอนและายุนหน้าีไปามๆัน เมื่อเห็นว่านัวสูยัไม่หลีไปึส่สายาอาามาให้นนเป็นน้อนั่ลไปอย่าสัมรวม...
เินมายืนรหน้าฮยอวอน่อนะระาอเสื้อให้มาสบาัน ูฮอนเห็นแบบนั้นึรีบมาห้ามีฮยอนเอาไว้ ีฮยอนยอมปล่อยแล้วแหปาใส่ฮยอวอนอย่าเอาริ
"ฮยอวอน!! นายทำให้มินฮยอ้อเ็บ นายทำให้มินฮยออพวันเสียใ!!! ที่มินฮยอเป็นแบบนี้เพราะนาย!!"
"มินฮยออยู่ที่ไหนีฮยอน..." เอ่ยเสียสั่น ยิ่โนีฮยอนพูแบบนี้เ้ายิ่รู้สึผิที่อารม์ร้อนนเินไป ีฮยอนแสยะยิ้ม
"เห้อ!! นายทำับเพื่อนอันถึนานี้แล้ว หวัอยู่อีหรอว่าะบอ"
"อร้อนะีฮยอน"
"ฝันไปเถอะฮยอวอน!"
ีฮยอนสบัแนออาูฮอนแล้วเินไป่อยหน้าอฮยอวอน่อนะเินาไปโยไม่พูอะไร่อ ูฮอนที่เห็นแบบนั้นึบอให้ายุนไปูีฮยอน โยที่ัวเอเินเ้าไปหานร่าสูที่นัุ่เ่าร้อไห้อยู่
"ุฮยอวอน ผมไม่รู้หรอนะ ว่าุับมินฮยอมีวามสัมพันอะไรัน แ่อนนี้อย่าพึ่เอันสัพันะรับ"
ูฮอนถอนหายใออมาเล็น้อย่อนะเินามอีสอนออไป โยทิ้ให้ฮยอวอนอยู่นเียวโยใ้วามิให้มาว่านี้
.
.
.
.
.
.
.......
ายุนวิ่มาหานที่เินฟึฟัออมา มือหนาว้า้อมือเล็เอาไว้ ีฮยอนหันมาสบาับอีน้วยวามโมโห
"ถ้าะมาอ้าให้พี่นาย็ไม่้อมาุยันอี"
"เียวสิรับ ผมไม่ไ้ะมาแ้ัวให้พี่ฮยอวอนนะ"
ีฮยอนไม่ไ้อบอะไรออไปแ่อยู่ีๆ็น้ำาไหลออมาอย่าไม่รู้ัว เห็นแบบนั้นายุน็รู้สึเ็บี๊ที่หัวใ ึร่าเล็อนเป็นพี่มาอไว้ ยมือหนาลูบศรีษะนิ่มอย่าเบามือ
"ไม่เป็นอะไรนะรับพี่"
"ันสสารมินฮยอมาเลยายุน ฮึ"
ถอนหายใเล็น้อย่อนะ้มหน้าลูบที่หน้าฝาหม่น ีฮยอนบหน้าลับอแร่แล้ว่อนอีนแน่น นูฮอนเินออมาแ่็ไม่ไ้เอ่ยห้ามอะไร ูฮอนเินรไปยัรถหรูอเพื่อนรั ายุนึ่อยๆลายอออให้อีนไ้เป็นอิสระ ีฮยอนเ็น้ำาอย่าลวๆแล้ว้าวาะเินออไปแ่็โนมือหนารั้เอาไว้ึหันไปมออีรั้
"อะไรหรอ"
"ูแลัวเอ้วยนะรับพี่ พรุ่นี้เอันนะรับ"
"อบุนะายุน"
ยิ้มอบแล้วปล่อยมือนัวเล็ ีฮยอนเินมาหาูฮอน็้อสสัยเพราะูฮอนมายืนอยู่ทาฝั่นับแล้วแบมือ ีฮยอนมอหน้าเป็นเิถาม
"เอาุแรถมา เียวันับเอ"
หยิบุแรถยื่นให้เพื่อนรัอย่าว่า่ายแล้วเินไปนั่ฝั่้านับ ูฮอนเห็นแบบนั้น็ถอนหายใเป็นรั้ที่ล้านอวัน เยหน้ามอเ็หนุ่มทีู่เหมือนะเป็นห่วแฟนัวเอเหลือเิน ายุนมอมาทาูฮอนที่โบมือให้็โ้ัวลาบุลที่อายุมาว่ายืนมอนรถันสวยับออไปนลับสายาแล้วเินลับเ้ามาในบ้าน
ายุนเินรเ้ามาในห้อที่เิเหุ โีที่ปะหปาับหม่าม๊าไม่อยู่ ไม่ั้นอาทำให้เป็นเรื่อให่มาว่านี้ เ้าะ้อรายานให้ฮยอนอูรู้แ่็ลัวว่าพี่อัวเอะเป็นอะไรไปเหมือนัน ายุนึเินเ้าไปลูบหลัอนเป็นพี่ที่เอาแ่ร้อไห้อยู่บนโฟา
"พี่....พี่ทำแบบนี้เพราะอะไรบอผมไ้ไหม?"
ไม่มีเสียอบรับอะไรลับมา ายุนเห็นแบบนั้นึไม่อยาะถามให้พี่อน้ำใอี ไว้ให้อารม์ี่อน่อยถามใหม่แล้วัน....
.
.
.
.
.
.
.......
2 อาทิย์ผ่านไป ร้านาแฟยัเปิเหมือนเิมโยไม่มีารเปลี่ยนแปลมานั ีฮยอนและายุน็ทำานไปอย่าปิมีารเปลี่ยนแปลเพียนที่ยืนหลัเาท์เอร์ไม่ใ่มินฮยอแ่เป็นูฮอน ถึบรรยาาศะไม่ไ้เศร้าหมออะไรมามาย ีฮยอน็ยัึมๆและ็เหม่อๆไปบ้า
ริ๊~ ริ๊~
"ยินี้อนรับรับ"
อุ้ยายว๊ายรี๊!!.....ลู้าหน้าาีนเิมมาอีแล้วมาทุวันนานี้ อ่อยน้อูหรอ ไม่้ออ่อยเสียเวลา แ่เลยเถอะ ไม่ใ่! ูฮอนที่เห็นลู้านเิมเินเ้ามาในร้านโยรเ้ามาที่เาท์เอร์็รีบส่ยิ้มหวานนาปิ
"สวัสีรับ ร้านูหม่นหมอนะรับ"
"นิหน่อยรับ วันนีุ้ลู้า..."
"ผมื่ออนฮีรับ เรียว่าอนฮีเยๆเถอะรับ"
แม่รับ!!! เ้าบอื่อให้น้อูรู้!!!!! ุลู้าส่ยิ้มหวานมาใหู้ฮอน น้อยิ้มาม บรรยาาศในร้านะหม่นแ่ไหน มีุอนฮี ีวิน้อู็สใสรับ~
"อ้าาา ผมูฮอนนะรับ"
"ูฮอน ื่อเพราะัเลยนะรับ ยินีที่ไ้รู้ันะรับ"
"ยินีมาๆเลยรับ วันนีุ้อนฮีะื่มอะไรีรับ"
"อย่าเรียุเลยรับ ผมรู้สึเๆ"
"เ้าใแล้วรับ อนฮี"
ว่าเสร็็เาท้ายทอยแ้เินไปที แม่รับ!!!......เ้ามื่อน้อู น้อูอยาไ้เ้า!!!!
"ให้มาทำานแทนเพื่อนไม่ไ้ให้มาอ่อยลู้า ไอ้้อน! หลบ!"
ีฮยอนเห็นว่าเพื่อนอัวเอาแ่ยืนเินบิไปบิมาไม่ยอมายาแฟสัที ็้อเินมาผลัให้หลบไป นนที่โนุบุ้ยปาใส่เพื่อนรัอย่านอยๆ
"ไอนฮี วันนี้เอาอะไรี?"
ูฮอนหันไปมอเพื่อนัวเอทันที ็เล่นเรียันสนิทสนมนานั้นรู้ัันหรอ!! ทำไมไม่แนะนำใหู้รู้ั ไอ้อ้วน ไอ้หมู ไอ้เพื่อนเลว!! ... อนฮียิ้มำเล็น้อย่อนะหันไปมอนที่เอาแ่้อเ้า เห็นแบบนั้นูฮอนึหลบสายามนั้นทันที
"เอาแบบเมื่อวานรับ"
"เมื่อวานหรอ? ปินายื่มพวนมหวานๆ้วยหรอ?"
"็เพื่อนอุีฮยอนแนะนำ ผมเลยิใอะรับ"
ีฮยอนที่เห็นอนฮีี้ไปทาเพื่อนัวลม็หันไปามนิ้วที่ี้ไป ูฮอนเห็นว่าทัู้่หันมามอ็ทำเป็นว่าัวเอำลัเรียมออยู่เียบๆ ....อิสอ...... ีฮยอนหลุำออมา แล้วทำาริ้มนิ้วลบนหน้าอเพื่อทำบิล
อนฮี้มลไปมอูนมหวานในู้นม็้อยยิ้มออมาแล้วเยหน้ามาหาีฮยอน่อนะสั่เพิ่ม
"แล้ว็อโมิ้วยรับ"
"เอาี่ินีละมีสอเบอรี่ับถั่วำแล้ว็าเียวมี 3 รส"
"ผมอาเียวรับ 2 ้อน"
ีฮยอนะันิ้วที่ิ้มหน้าออยู่เยหน้ามอแล้วยิ้มออมาอย่าล้อเลียน อนฮียิ้มหวานออมาแล้วเินไปหาายุนที่ยืนเ็โ๊ะอยู่ ีฮยอนหันหน้าไปหาบุลที่ยืนเินบิไปบิมาอยู่
"เห้ย! ไอ้้อนู ะเินอีนานปะ? ไปเอาานมาใส่โมิาเียว... 2 ้อน"
ว่าเสร็็หัวเราะเยาะเพื่อนัวเอ นโนล้อ็ิ้นไปิ้นมา่อนะเินไปหยอบานามที่ีฮยอนสั่ ีฮยอนหันลับไปทำออเอร์เรื่อื่มให้ลู้า
ริ๊~ ริ๊~
เสียระิ่ัึ้นทำให้ีฮยอนหันไปเอ่ย้อนรับ แ่เมื่อพบบุลที่เ้ามาแล้ว็เปลี่ยนสีหน้าทันที
"ยินี.....มาทำไม...."
ฮยอวอนลืนน้ำลายลอ่อนะเินรไปยัเาท์เอร์ที่ีฮยอนอยู่ อนนี้ในร้านเียบมา ไม่มีใรล้าส่เสียูฮอนเินเอาโมิมาให้ับอนฮี่อนที่ะเินไปยืน้าๆายุน
"นลุสู้เลยวะ"
"อย่าว่าแ่พี่เลย"
"ูไว้ อย่าทำอิหมวยโรธ"
"ไม่้อห่วพ่อผมสอนมาี หึ!"
"หมายวามว่าไ ะทำอะไรอิหมวย....ิีๆ"
"ผม็ะราบ่อนนอนทุวันไรับพีู่ฮอน พ่อสอนมาว่า เมียือหัวหน้ารอบรัวที่ไม่สามารถหือไ้เ็า"
ายุนับูฮอนยืนระุบระิบันอยู่นานสอนาน ูฮอนแทบหลุำออมาับำอบอเ็น้อย้าๆ แ่เพราะมีรัสีอีฮยอนแผ่อยู่ึ้อเอามือปิปาเอาไว้
ฮยอวอนเินเ้าไปหาีฮยอนแล้วสูลมหายใเ้าลึ่อนะสั่ออเอร์ประำัวไป ีฮยอน็ไม่ไ้เอ่ยไล่พยัหน้าแล้วหันหลัไปทำเรื่อื่มออนฮีนเสร็แล้วเินมาทำอฮยอวอน่อ ายุนันใหู้ฮอนเป็นนไปเสิร์ฟให้อนฮีเอ
"อะไรอนาย"
"พี่เสิร์ฟ ทำานบ้ารับ"
เห็นแบบนั้น็เลย้อเป็นนไปเสิร์ฟเอ ูฮอนเินมือสั่นไปยัโ๊ะที่ายหนุ่มหน้าาีนั่อยู่ สูลมหายใ่อนยิ้มหวาน
"อนฮี ไ้แล้วรับสอเบอรี่รีม"
"อบุนะรับ เอ่อ....."
เยหน้ามารับแล้วส่ยิ้มลับไป่อนะเอื้อมมือไปับมือบา ทำใหู้ฮอนที่ะเินลับหันมามอ แม่้า!!!....เ้าับมือน้อู!!!!! โอ๊ยย~ ะเป็นลม.....
"มีอะไรหรอรับ??"
"นนั้นใ่แฟนอเ้าอร้านไหมรับ? แล้วุมินฮยอไม่มาหรอ?"
"เอ่อ....เ้ามีเรื่อันนิหน่อยอะรับ ผมอัว่อนนะ"
ว่าเสร็็เินออมา ิ! นึว่าะถามถึเรา ..... แอบอบมินฮยออีนหรอ? เียวปับอให้ฮยอวอนมา่อยเลอ..... ายาวอูฮอนไ้หยุลอีรั้เมื่อมือหนาออนฮียัับเอาไว้อยู่่อนะหันไปมอ้วยใบหน้าที่ิะนอยนิหน่อย
"นั่้วยัน่อนสิรับ ผมเหา"
หัวใสั่นเหมือนอนนี้อยู่ที่ี่ปุ่น....ทำหน้าอ้อนนานี้ อเอาไปเลี้ย่อที่บ้านไ้มะ น้อูะหนูเปย์เอ~ .... เห็นแบบนั้น็ใอ่อนแล้วนั่ลร้ามับอนฮี
ีฮยอนวาแ้วาแฟที่ทำเสร็แล้วไว้รหน้านัวสู แล้วหันลับเพื่อะมาิเิน ฮยอวอนที่เห็นว่าีฮยอนยัโรธเ้าอยู่ึถอนหายใแล้วเอ่ยออมา
"ีฮยอนนายยั-"
"20,000 วอน"
เห็นแบบนั้น็หยิบระเป๋าัออมา่ายเิน ีฮยอนรับเินมาแล้ว็เินออมาาเาท์เอร์ ฮยอวอนเลย้อเินามนัวเล็มาโยมีายุน่อยมอาม
"ีฮยอนนายุยับัน่อนไ้ไหม ันอยาอโทษมินฮยอริๆ"
"........"
ไม่มีเสียอบลับมาีฮยอนเอาแ่เ็ทำวามสะอาามโ๊ะโยไม่สนใเสียอฮยอวอน นัวสูึวาแ้วาแฟลบนโ๊ะแล้วุเ่าล่อนะเอ่ยอีรั้้วยน้ำเสียที่สั่นเลือ
"ีฮยอน ันอร้อ...."
".........." ถึอย่านั้น็ไม่มีเสียอีฮยอนที่ะอบลับมา
"ีฮยอนบอันเถอะ ันอยาอโทษมินฮยอริๆ ันเ้าใแล้ว ันยอมทุอย่าอร้อละีฮยอน"
"ย้าส์! ีฮยอนนายบอไปเหอะ สสารฮยอวอน"
"แล้วแไม่สสารมินฮยอหรอ!?"
ีฮยอนที่เียบอยู่นาน็เอ่ยเสียเรียบนูฮอนเริ่มัวล ืนปล่อยให้เป็นแบบนี้็ะทำให้แย่ไปทั้สอฝ่าย ยัไ็้อให้ทัู้่ไุ้ยัน... ูฮอนออแล้วสูลมหายใเ้าลึๆ รั้นี้เ้าะไม่ยอมีฮยอนอีแล้ว ลุึ้นาโฟาแล้วรมาหาเพื่อนรัอย่าใเย็น
"ีฮยอนนา~ นาย็รู้ว่ามินฮยอรู้สึยัไับฮยอวอน แล้วฮยอวอน็มาอโทษแล้ว้วย อย่าใแ็ให้มานัสิ เียวเ็แ็หนีหรอ"
เห็นแบบนั้นีฮยอน็หันหน้าไปมอายุนที่ยืนมออยู่ ไม่มีารอบลับานัวสูใบหน้าเรียบนิ่นอ่านไม่ออทำให้ีฮยอนเริ่มหวั่นใ หันลับมาหาูฮอน่อนะเอ่ยปาเถีย
"แ่ว่า.."
"ไม่มีแ่ นี้เป็นรั้แร ฮยอวอน็สำนึนานี้แล้ว อย่าเป็นนาพาไปมาว่านี้เลย ็เห็นว่าวันนี้ไอ้ี้โทรมแ่ไหน"
ีฮยอนถอนหายใออมาแล้วหันไปหาฮยอวอน่อนะึแนให้ร่าสูลุึ้นาพื้น ฮยอวอนมอีฮยอน้วยสายาที่วิวอนสุๆ เห็นแบบนี้ีฮยอน็ไม่ไ้ใแ็นานั้นหรอนะ..... ออแล้วมอนัวสูรหน้าอย่าเหนื่อยใ
"มินฮยออยู่ที่บ้านอัน เย็นนี้็ไปรอที่ห้ออมันแล้วัน"ว่าบ็เินไปหยิบีย์าร์สำรอที่มินฮยอเยให้เ้าไว้เพื่อว่ามีเรื่ออะไร ยื่นให้ฮยอวอน นัวสูรับมาแบบๆ่อนที่ีฮยอนะถอนหายใออมาอีรั้
"็เอาไปแล้ว็ไปรอในห้อมันนั้นละ เียวะบอให้มันลับห้อเอ ่วยไ้แ่นี้ละ"
ฮยอวอนยิ้มว้าออมา่อนะรีบโอบอีฮยอนแน่นนายุน้อวิ่มาแะมือนเป็นพี่แล้วันออไปานน่ารัอเ้า
"พี่ีฮยอนหายโรธแล้วเียวน้อะโรธพี่แทนนะ อย่ามิบัอา นนี้อุ๊"
ายุนอร่าเล็อนรัเอาไว้แล้วมอแรพี่ายัวเออย่าเอาริ นีฮยอนที่อยู่ในอ้อมแนหน้าแไปามๆัน ฮยอวอนหัวเราะในลำอเบาๆแล้วโ้หัวให้ีฮยอน
"อบุนะีฮยอน....."
ฮยอวอน้าวายาวๆออไปแ่็้อหยุเพราะีฮยอนห้ามไว้ ร่าสูหันลับมามอ้วยใบหน้าวย ีฮยอนีแนเ็หนมเพื่อให้ปล่อยพันธนาารเ็หนุ่มส่ายหัวทำหน้าอแแล้วบหัวลบนไหล่เล็อย่าอออ้อนนทำใหู้ฮอนมอบนไปที ีฮยอนเห็นแบบนั้น็เลย้อุยันในสภาพนี้
"ฮยอวอนเรื่อพี่โฮอ...."
ร่าสูหน้าเสียไปนิ่อนะยิ้มออมาใหม่ ีฮยอนถอนหายใ่อนะ่อยๆบอวามริให้ฮยอวอนฟั
"พี่โฮอ.....เป็นู่หมั้นับพี่ฮยอนอูนะ ะแ่านันเร็วๆนี้แล้ว้วย เลิิเรื่อนั้นสัที เพราะเรื่อนี้ นายทำให้มินฮยอ้อเสียใ รู้วามริแล้ว็ไปอโทษะ" ยมือี้หน้าอนัวสู "มีรั้ที่ 2 ันเือนายแน่"
ฮยอวอนทำหน้าเหวอออมาอย่าเห็นไ้ั เมื่อรู้ว่าริๆแล้วโฮอับฮยอนอูเป็นู่หมั้นัน ายุนหัวเราะนเป็นพี่่อนะยสาร์ทโฟนเรื่อหรูอัวเอมาถ่ายภาพเอาไว้
"555555 ภาพนี้ปะหปา้อหัวเราะบ้านแแน่ๆ"
ว่าแล้ว็ทำหน้าล้อเลียนนเป็นพี่ นฮยอวอน้อรีบวิ่ไปว้าสมาร์ทโฟนนั้นมาลบภาพ แ่นเป็นน้อ็เร็วว่าวิ่หลบนเป็นพี่ไ้อย่าำนา เล่นันสอพี่น้อนโนีฮยอนเอ็
☕️☕️☕️☕️☕️☕️Coffee❤️Love☕️☕️☕️☕️☕️☕️
#แ็อฟฟี่
ฮื้อออ มีราม่าบ้าเนอะเพื่อสีสันอาน 555 แ่็ไม่อยาให้เลียัน
ลับน้อูสัหน่อย โยัีที่พิีไม่ฝร้ายับพิแ ไม่ั้นะไม่ไ้เอมินมุแน่ๆเลย
ส่วนมินมุะหายโรธไหม อันนี้ไรท์็ไม่รู้เหมือนัน 555
อบุทุอมเม้นทุาริามนะะ ไรท์ะพยายาม่อไปนะ
่าวีหรือว่า่าวร้ายัน แ่ใล้บะแล้วละ ฮื้อออออ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น