ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Cinnamon Roll : 6
Cinnamon Roll 6
❤️❤️❤️❤️❤️
๊อ..... ๊อ.....
เสียเาะประูัึ้นทำให้ร่าเล็ที่ำลันอนเล่นเมอยู่บนเียแสนอุ่น้อเยหน้าึ้นมามอ ่อนที่บานประูะถูเปิออโยมีร่าโปร่อนเป็นน้อเินเ้ามาในห้อ ูฮอนที่เห็นว่าพี่ัวเอไม่ยอมนอนพัผ่อนเอาแ่นอนเล่นเม็ถอนหายใออมาอย่าเอือมละอา....
"พี่มินฮยอ....ผมบอแล้วไว่าถ้าิน้าวินยาแล้วให้นอน" มินฮยอยู่ปาออมาเล็น้อย่อนะอบนน้อออไป้วยเสียอออ้อน"็เ้าพึ่ื่นนะ ัวเอะให้เ้านอนอีหรอ?"
"แล้วถ้าพี่ไม่นอนมันะหายไ้ไหมละ อบฝืนร่าายลอเลย"
ูฮอนเินมาหาพี่ายอมื้ออัวเอ มือหนายึ้นทาบที่หน้าผาหม่นเบาๆ โยมีมินฮยอที่ลุึ้นมานั่นิ่ๆให้วามร่วมมืออย่าี ูฮอนพยัหน้าให้มินฮยอ่อนะเินไปลาเ้าอี้ที่โ๊ะเรื่อแป้มาแล้วหย่อน้นลมๆล
"ัวไม่ร้อนเหมือนเมื่อวานแล้วนะรับ"
"แน่นอน ็พี่เป็นหมอนะ พี่็้อรัษาัวเอไ้สิ"
"พี่รัษาัวเอไ้ แ่พี่็วระรัษาสุภาพ้วยนะ ไม่ใ่ปล่อยให้เป็นแล้ว็่อยมารัษา ุหมอแบบนี้ถ้าผมเป็นเ้าอโรพยาบาลผมะไล่พี่ออ"
"ย้าส์!!! อีูฮอน! เ้าน้อายทรยศ...."
มินฮยอพอแ้มออมาอย่าอแแล้วยมือสวยี้หน้าอน้อายอย่าาโทษ ูฮอนหัวเราะออมาแล้วเอื้อมมือไปิ้มหน้าผาอมินฮยอ่อนะันแรๆนนเป็นพี่แทบหายท้อ
"ส่วนเรื่อารทลอพี่ไม่้อห่วนะ พี่อินบอผมว่าะ่วยัารทุอย่าให้ แล้วะเอาผลไปไว้บนโ๊ะอพี่เอ ส่วนถ้ามีอะไรมาว่านี้เ้าะโทรมาหาพี่เอ"
"ุหมออินหรอ? ว้าว~ นายรู้ไหมว่าุหมออินสุยอมาเลยนะ หน้าาีไม่พอสาว็เยอะมา้วย"
"สนใหรอ??"
"ป๊าววววว!!! ไม่มี๊!!!!!"
"เสียสูทลุเพานมาพี่ -.-"
ูฮอนที่เห็นว่ามินฮยอนั่ยิ้มหน้ารุ้มริ้มบิไปบิมาอยู่็ไ้แ่ส่ายหัว้วยวามเหม็นเบื่อ แ่ถึพี่เ้าะอบุหมอสุเ็มนั้นยัไ อีูฮอนผู้นี้ะอยู่้าเฮียนเียว
"เลิบิไ้ละ น่าไม่อายวะ"
"อ้าว.....ไอ้นี้! เียวูบ"
ร่าโปร่รีบลุึ้นาเ้าอี้ทันทีเมื่อมินฮยอทำท่าะบริๆ นบ้าอะไร! โหนานี้ นี้พี่หรือว่าแม่รับ ุนายยัไม่เหี้ยมนานี้เลยนะมินย้อ....-3- มินฮยอที่เห็นว่าอีนหนีไปยืนอยู่หลัเ้าอีแล้ว็เลย้อเ็บมือที่ะบน้อมาออเอาไว้ ูฮอนเินลาเ้าอี้ไปเ็บที่เิม่อนะ้มหน้ามอที่หน้าปันาฬิา้อมือเรือนหรู
"พี่มินฮยอ วันนี้็พัผ่อนนะ ผมไปแล้วนะ"
"นายะไปไหน? อย่าบอนะว่าะไปสนาม HR" มินฮยอมวิ้วใส่นเป็นน้ออย่าไม่สบอารม์"ผมไปเรียนร๊าบบ~ วันนี้เปิเทอมแล้ว ะไม่ให้ไปหรือไ?"
"อ้าว นี้เปิเทอมแล้วหรอ อ้อ....โทษที ็นายอบทำให้พี่ระแวนี้"
"ผมเป็นนรัษาสัานะ พี่บอแ่อาทิยละรั้็อาทิยล์ละรั้"
มินฮยอยยิ้มหวานให้น้อายแล้วทำนิ้วรูปหัวใส่ให้นเป็นน้อ ูฮอนหัวเราะับารระทำเ็ๆอมินฮยอแล้วเินไปที่ประู่อนะนึอะไรึ้นมาไ้แล้วหันไปหานเป็นพี่
"พี่มินฮยอ เียวผมะให้นมาูแลพี่นะ ถึะไ้ลแล้วแ่ผม็ยัเป็นห่ว อยาไ้อะไร็บอพี่เ้านะรับ เียว็ะมาแล้วละ"
มินฮยอมวิ้วเป็นปรม้วยวามไม่เ้าใ แ่็พยัหน้ารับเมื่อบานประูถูปิลร่าบาที่อยู่ในุนอนสีมพูอ่อน็นอนลไปเล่นสมาร์ทโฟนเรื่อสวยู่ใในท่านอนว่ำแบบเิม นิ้วเรียวิ้มลที่แอพสีฟ้ามีนสีาวเรื่อนู่าวมามาย่อนที่สายาะับ้อที่่าวนึ
"นายแบบื่อัเิอุบัิเหุรถผลิว่ำ เมื่อืนสาเหุยัไม่แน่ั นายแบบนนี้มีื่อว่า-"
๊อ.... ๊อ....
มินฮยอสะุ้สุัวเมื่อเสียเระประูัึ้นอีรั้ สายาเรียวหันไปมอนที่ำลัเปิประูเ้ามา ายหนุ่มผมสีทอปลายฟ้าเินเ้ามาในห้ออนัวเล็่อนะมวิ้ว้วยวามไม่พอใน ามมอที่สมาร์ทโฟนนั้นแล้วหันมา้อนที่นั่มอมาที่เ้า้วยวามใ
"โฮอ!!!!!!!"
อยู่ีๆร่าบา็แหปาออมาแล้วเบิาว้าเหมือนันว่าเอเทพบุร.... ายาวเินรไปที่เียมือหนาว้ามือถืออนัวเล็ออมาามือสวยนั้น มินฮยอที่เห็นว่าโนแย่ไปึรีบที่ะลุแล้วเอาืนทันที
"เอาืนมานะไอ้บ้า!"
"ป่วยอยู่ใรสั่ให้เล่น ทำไมไม่พัผ่อน"
"อย่ามายุ่นะ ออไปาห้ออผมแล้วส่โทรศัพท์อผมืนมา!!"
โฮอยสมาร์ทโฟนึ้นเหนือหัวนสุแนโยมีนัวเล็ที่ำลัเย่พยายามะเอามือถือเรื่อโปรอนืนไป มือหนาอี้าโอบเอาบาเอาไว้เผื่อันอีนล้มลไป มินฮยอพยายามระโให้สูที่สุแ่็ไม่สามารถที่ะเอามันืนมาไ้
"ป่วยอยู่ทำไม่พัผ่อนมินฮยอ พี่อยาให้นายหายป่วยนะ"
"ย้าส์!! ไอ้โฮอเอาืนมาเียวนี้!"
ใบหน้าสวยเบิาเล็น้อยเพราะใับำพูอัวเอ แ่ถึอย่านั้น็ไม่ยอมเอ่ยอโทษ โฮอทำหน้านิ่แล้ว้อมอใบหน้าสวยที่ยัทำัวพยศอยู่ มือหนาที่โอบรอบเอวบาอย่าถะนุถนอมอนนี้มันลายเป็นวามรุนแรไปแล้ว มือหนาอโฮอับ้อมือเล็ออแรบีบมันนนัวเล็นิ้วหน้า
"เมื่อี้เรียพี่ว่าอะไรนะมินฮยอ"
"มันเ็บนะ! เอาืนมา เอามือถืออผมืนมา...."
มินฮยอพยายามแะมือนั้นออ หบ่ายเบียำถามอนัวสูล้าๆลัวๆ เพราะวามปาไวอมินฮยอทำให้โฮอเริ่มอารม์เสีย ร่าสูปล่อยมือออา้อมือเล็มาับาหม่นให้เยึ้นมาสบา มินฮยอที่ะสบัหน้าหนี็ไม่สามารถทำไ้ เพราะมือนั้นับเอาไว้แน่นนเริ่มเ็บ ิ้วเล็มวเ้าหาันนเป็นปรมสายาเรียว้อมอมาที่นัวสู
"หึ! อยาไ้ืนมาหรอมินฮยอ.....ั้น็แย่ไปสิ!"
โฮอเอาสมาร์ทโฟนอมินฮยอใส่ลไปในระเป๋าาเอัวเอแล้วปล่อยอีนให้เป็นอิสระ มินฮยอมอามมาร์ทโฟนสุรั่อนะรีบเ้าไปแย่โฮอไม่ยับหนีหรือเอ่ยห้าม รอยยิ้มพลุึ้นบนใบหน้าหล่อแล้วโน้มลไป้าหูเล็อมินฮยอ
"ล้วลไป็ล้วีๆนะรับ เพราะถ้ามืออเราไปโนอะไรๆมันะื่นัวแล้วยิ่อยู่ับมินฮยอมันะยิ่ื่นเร็วไปอีนะ"
มือสวยหยุะัใบหน้าอมินฮยอแไปนถึใบหูเล็ที่อีนำลัหายใลอยู่ วามอุ่นอลมหายในั้นทำให้นัวเล็รู้สึวูบวาบไปทั้ัว เมื่อเห็นว่านัวสูำลัเรเป้าหมายมาที่อาวอัวเอ็รีบผละอออยาไว ร่าบาโึ้นไปอยู่บนเียแบบเิมึผ้าห่มึ้นมาปินถึอ โฮอระุยิ้มมุมปาอย่าสนุ
"ไม่เล่นแล้วหรอ พี่ำลัไ้อารม์เลยนะ"
"ไม่เล่นแล้ว ออไปนะ!"
"ไม่รับ เพราะพี่มีหน้าที่เฝ้าไ้เราะนั้นนอนลไป"
โฮอยืนมอนัวเล็ที่เอาแ่นั่มวิ้วไม่ยอมนอนีๆ็เลย้อถอนหายใออมา ......ะื้ออะไรนัหนา อยาะลโทษ้วยารฟัให้มเียัเลย......
"อยาะนอนีๆ หรือว่า.....อยาะเหนื่อยนหลับไปเอีละรับเ็ื้อ"
มือหนาเอื้อมไปปลระุมเสื้อเิ้อัวเอทีละเม็ มินฮยอเบิาว้าทันที่อนะรีบนอนลไปแล้วลุมโปรอย่สมิิทันที โฮอหัวเราะออมาเบาๆ้วยวามเอ็นู ร่าสูิระุมแบบเินแล้วเินไปนั่ลที่โฟาราาแพที่มุมห้อ หลับาลเพื่อพัสายา แ่็พัไ้ไม่นาน็้อลืมาึ้นมามอนัวเล็ที่โผล่หัวออมามอ
"โฮอ...."
"หื้ม? ว่าไรับมินฮยอ"
"ูฮอนบอว่า นายยอมรับูฮอนเ้าแ๊เพราะรูปผมหรอ?"
โฮอเบิาว้าอย่าใ ไม่นึว่าเ็นั้นะสัเุถึนานี้ ็อย่าที่มันเยบอว่าหวพี่มาแ่ไหนสินะ ร่าสูยิ้มออมาแล้วอบลับไปรๆ
"ใ้.....พอีไม่เยเห็นใรน่าินนานี้"
"ไอ้แ่ลาม!"
เสียหัวเราะอโฮอัึ้นมาทำให้หัวใอมินฮยอำลัเ้นแร รอยยิ้มผลุึ้นบนใบหน้าหวาน่อนะหุบลไป.....ไม่ไ้นะ เ้ามัน็แ่นี้เ๊าะ ห้ามหวั่นไหวนะมินฮยอ!
Rrrrrrrrrr
สมาร์ทโฟนเรื่อสวยสั่นอยู่ในระเป๋าาเอนัวสูมือหนาหยิบอัวเอึ้นมาู็ไม่พบว่าใรโทรมา แ่เมื่อหยิบออีนึ้นมา็พบว่าุหมอัวให่นั้นโทรมา โฮอมวิ้วอย่าไม่สบอารม์่อนะหันไปมอนที่ลุึ้นมาทำหน้าอยารู้อยาเห็นใะา
"ใรโทรมาหรอ?"
"ุหมอน"
"รุ่นพี่ฮยอนอูหรอ??"
เรียื่ออนที่โทรเ้ามาเสียหวาน โฮอที่ยิ่ไม่อบใอยู่แล้ว็้อยิ่ไม่อบใมาไปอี แ่ะห้ามไม่ให้รับสาย็ไม่ไ้ เพราะอนนี้นัวเล็รหน้า ไม่ใ่อเ้า...
โฮอลุาโฟานั้นแล้วเินรไปหานัวเล็ที่แบมืออสมาร์ทโฟนสุรัอยู่ เมื่อมือสวยรับมาแล้ว็รีบรับสายทันที โยมีโฮอที่ยืนออมออยู่
"พี่ฮยอนอู มีอะไรหรอรับ?"
'เป็นยัไบ้ามินฮยอ พี่เป็นห่วนะ'
"ผมไม่เป็นอะไรแล้วละรับ ไ้ลแล้ว อบุที่เป็นห่วนะรับพี่ฮยอนอู~" เอ่ยเสียหวานพร้อมรอยยิ้มน่ารันั้น โฮออยาะไ้มันบ้า
'ีแล้วละ.....มินฮยอ.....'
"ว่าไรับพี่? มีอะไรหรือป่าว ทำไมเสัยเลียยัเลย"
'เราไ้่าวรถนายแบบว่ำหรือป่าว'
"อ้อ ผมอ่านในทวิเอร์แล้วละ แ่ยัอ่านไม่บ็มีใรไม่รู้มาแย่ไป่อน"
สายาเรียวเหลือบไปมอนที่ยัยืนออแล้วทำหน้าไม่พอใอยู่ ร่าบาแลบลิ้นวนประสาทใส่โฮอ ร่าสูนั่ลบนเียนั้นทันที มินฮยอสะุ้สุัวแล้วรีบโถอยทันทีแ่็้อออมวิ้วเมื่อโนอีนหัวเราะ
"พี่ฮยอนอูมีอะไรหรือป่าวรับ?"
'ทำใีๆไว้นะมินฮยอ นายแบบนนั้นือ....ฮยอวอน'
สิ้นเสียอรุ่นพีุ่หมอมินฮยอ็เบิาว้า้วยวามใ่อนะรีบัสายแล้วลุออไปทันที โฮอที่เห็นว่าอีนำลัรุรี่รุรน็้อรีบว้าัวเอาไว้ มินฮยอฟามือหนาแล้วิ้นสุแรที่มีแ่็ไม่อาสู้แรอโฮอไ้ ร่าสูับไหล่เล็ให้หันมา่อนะเอ่ยถาม
"มินฮยอ มินฮยอ....ั้สิหน่อย เป็นอะไรไหนบอพี่สิรับ"
"ปล่อยผม ผมะไปหาฮยอวอน! ฮื้ออออ"
อยู่ีๆนในอ้อมออเ้า็ร้อไห้โฮออมานนัวสู้อเอื้อมมือไปเ็น้ำาที่ไหลลมา มือสวยำเสื้ออนัวสูแน่นแล้วร้อไห้ออมาไม่หยุ
"ฮยอวอน.... ฮื้ออออ พาผมไป ผมะไปหาฮยอวอน!!!"
"แ่เราป่วยอยู่นะะไปยัไ ถ้าเป็นอะไรึ้นมาพี่ะทำยัไ?"
"ฮื้ออออ!!! ฮึ! อร้อ ผมอร้อ.... ฮยอวอน ฮื้ออออ"
โฮอออีนเอาไว้แน่นมือหนาลูบหัวลมนั้นอยาะปลอบให้อีนหายาอาารนี้ แ่ถึอย่านั้นร่าบา็ยัร้อเรียหาใรสันอยู่ี
"นะรับ พี่โฮอ .....พาผมไปหาฮยอวอนนะระบพี่โฮอ ฮึ!"
ร่าบาสะอื้นไห้ออมาอย่าทรมานนโฮอ้อยอมใอ้อน ร่าหนาันไหล่อนัวบาให้ออมาแล้วใ้นิ้วโป้เ็น้ำาที่ไหลอาบแ้มนั้น
"ลรับ พี่ะพาเราไป แ่้อไปอาบน้ำ่อนนะ พี่ะไปรอที่รถ"
ร่าบาพยัหน้ารัวๆ่อนะรีบวิ่ไปยัห้อน้ำ โฮอมอาม่อนสายามะหันไปมอสมาร์ทโฟนที่โว์่าวนั้น มือหนาเอื้อมไปหยิบ่อนะยืนอ่านแล้วเินออไปาห้อเพื่อไปเรียมรถให้นน่ารัอเ้า
.
.
.
.
.
.
...
รถันสวยราาแพอโฮอับเ้ามาในโรพยาบาลเมื่อรถอเ้าที่แล้วร่าบาอมินฮยอรีบพุัวออไปแล้ววิ่เ้าไปในโรพยาบาลทันที ร่าบารไปหาุหมอรุ่นพี่ที่ยืนใอยู่ มือสวยับแนอฮยอนอูแล้วเย่าอย่าสุแรน้อยนิที่มี พร้อมับโฮอที่วิ่ามหลัมาไม่ห่า
"พี่ฮยอนอู!!!! ฮื้ออออ ฮยอวอน ฮยอวอนอยู่ที่ไหน!!! เพื่อนอผมอยู่ไหน!!"
"ใเย็นๆ่อนนะมินฮยอ อนนี้ฮยอวอนอยู่ในห้อ I.C.U"
เมื่อไ้ำอบมินฮยอ็รีบวิ่ไปที่ห้อนั้นทันทีโยไม่ฟัำห้ามอฮยอนอู ุหมอัวโหันไปมอนที่เอาแ่ะโหน้ามอนที่วิ่ไปอย่าเป็นห่ว เมื่อเห็นนรหน้าำลัะามมินฮยอไป็้อรีบห้ามเอาไว้่อน
"เียวรับุ"
สายามหันไปมอฮยอนอูนนัวให่สะุ้เล็น้อย ฮยอนอูผลายมือให้ามเ้าัวมา โฮออยาะามนัวเล็ไปแ่ว่าฮยอนอู็เอาแ่พูให้เ้าามเ้าุหมอศัรูหัวใไป
"ามมา่อนนะรับ ผมอยาใหุู้นี้่อน"
โฮอเินามอีนไปอย่าว่าาย ฮยอนอูพาโฮอมาหยุอยู่ที่หน้าห้อๆนึ่อนะพาอีนเ้าไป้าใน ้านในห้อนั้นมีร่าอเ็หนุ่มนนึอายุหน้าะประมา 20-21 ปีแน่ๆเ็ว่าเ้า ำลันอนหลับอยู่บนเีย โฮอหันไปมอุหมออย่าไม่เ้าใ
"ุพาผมมาที่นี้ทำไม?"
"เ็นนีุ้ิว่าเ้าเป็นยัไ" โฮอหันไปมอเ็ที่นอนอยู่บนเีย่อนะหันไปอบฮยอนอู"็นอนหลับไ ะเ้ามาวนนไ้ทำไม ประสาทหรอรับุหมอ"
ฮยอนอูส่ายหัวแล้วเินเ้าไปหาเ็บนเียนั้นเอื้อมมือไปเย่าร่านั้นเบาๆให้โฮอํว่าเ็นนี้ไม่ไ้แ่หลับเยๆ
"เ็นนี้ไม่ไ้หลับเยๆหรอนะรับ แ่ว่าเ็นนี้อยู่ในห้วสภาวะหลับลึ หรือเ้าายนิทรายัไละรับ"
"ห๊ะ? เ้าายนิทรา อายุแ่นี้เนี่ยนะ"
"รับ นไ้นนี้เิอุบัิเหุทารถยน์ผลิว่ำรับ ร่าายไม่ไ้บาเ็บนหน้าห่วและสมอ็ไม่ไ้รับารระทบระเทือนหนัน้อทำให้ลายเป็นเ้าายนิทรา แ่เ็นนี้นอนหลับมาเป็นเวลา 1 อาทิย์แล้วรับ"
"ุหมอะไม่ไ้หมายวามว่า...."
ุหมอหนุ่มถอนหายใออมา่อนะพยัหน้าให้นัวสูที่ยืนะลึอยู่ โฮอเม้มปาแน่นับำพู่อไปอฮยอนอู
"รับ ุฮยอวอนมีสภาวะหลับลึแบบเียวันับเ็นนี้ ทีนี้เ้าใหรือยัรับว่าทำไมผมถึไม่อยาให้มินฮยอเ้าไปในห้อนั้น ุะ้อปลอบุหมออีนะรับ อย่าให้สภาพิใอเ้าย่ำแย่ลไป เราไปันเถอะรับ"
ฮยอนอูเินนำออไปาห้อนั้นาม้วยโฮอ แ่่อนะเินามออไปสายาม็ไ้อ่านที่ื่ออเ็หนุ่มบนเียนั้น
'อิม ายุน'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น