ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Cinnamon Roll : 4
Cinnamon Roll 4
❤️❤️❤️❤️❤️
ลิ่นหอมอาแฟำลัทำให้อ์ายำลัหลุมรั นั่หลับารับวามละมุนอบรราศและเพลเบาๆ นีฮยอนถึับ้อมอบนส่ายหัวอย่าเอือมละอา ถ้าไม่ิว่ามินฮยอนัให้มาเอที่ร้านาแฟนี่เ้าะไ้เห็นนหลในโรพยาบาเป็นแน่
"ูถ้าะฟินเนอะแเนียล......"
"ที่นี่ือที่ไหนันีฮยอน ลัเ็บาแฟพันธุ์ีั้นหรอ? บรรยาาศ่าแปลายิ่นั"
"เ้าเรียว่าร้านาแฟ ะายพวเรื่อื่มแล้ว็นมอร่อยๆ"
เมื่อพูถึเ้านม เ้านม็มาเสิร์ฟีฮยอนสั่ินนาม่อนมา 2 ิ้นโยให้เ้าายี้เ๊้วยนละิ้น มือสวยหยิบ้อมนมหวานมาัแบ่เป็นำพอีๆ่อนะิ้มมันเ้าปา ยยิ้ม้วยวามฟิน แเนียลที่เห็นแบบนั้นึลอทำามบ้าแ่ัยัไ็ไม่าสัที
"นี่! หั่นมันไม่าหรอนะเ้าายิ๊๊อ ้อทำแบบนี้"
ีฮยอนลุาที่นั่อัวเอมายืน้าๆแเนียลแล้ว้มล มือบาอีฮยอนับที่มือหนานั้น่อนะ่อยๆบนเนื้อนม แ่สายาอแเนียลไม่ไ้มอมาที่นมเลย สายานั้นเหมือนถูสะไว้้วยมน์ รอบมอแ้มาวอย่าไม่อาละสายาไ้ ลิ่นหอมอ่อนๆออีนทำให้แเนียลรู้สึหลไหล
"แบบนี้นะ มัน็ะเป็นิ้น่ายๆ แ่นายเบาๆเพราะเนื้อนมมันนิ่มอยู่แล้วละ"
หันไปมอ็้อพะเมื่อใบหน้าอทัู้่อยู่บาันไม่มานั ีฮยอนรีบเ้ัวออแล้วเินลับไปนั่ที่เิมทันทีโยหันหน้าไปมอนอร้านแล้วยาแฟึ้นื่มอย่าประหม่า แเนียล้มหน้าลมอนม่อนะใ้้อมิ้มแล้วเอาใส่ปา ....รสาิหวานัอร่อยมา ไม่เยินนมปัที่มีวามหวานแบบนี้เลย ลีบปานั้นะหวานแบบนมนี่ไหมนะ.... รอยยิ้มพลุึ้นบนใบหน้าหล่อ
เอาอีแล้วีฮยอน่วนี้เป็นอะไร ทำไมอยู่ๆหัวใ็เ้นแรแบบนี้ลอเลย ้อให้มินฮยอรวอย่าละเอียแล้วละ ถ้าเิอาาศแย่ไปมาว่านี้ไม่ีเป็นแน่ มือบายึ้นับที่อ่อนะสูลมหายใเ้าลึๆแล้วผ่อนออมา สายาเรียวมอไปเห็นุหมอเพื่อนรัที่ลมาาออี้สีแสประำัว เินเ้ามาในร้านแล้วมอหานที่นัไว้่อนะหันไปามเสียเรีย
"มินฮยอ!!"
ีฮยอนโบมือไปมาเมื่ออีนเห็น็ยิ้มอบและเินมายัโ๊ะในมุมๆนึ ริๆ็เป็นมุมประำอพวเ้านั้นละ มินฮยอ้มไปมอนแปลหน้า่อนะยิ้มออมา
"ุะเป็นเ้าายแเนียล ยินีที่ไ้พบนะรับ ผมเพื่อนอีฮยอนนะรับื่อมินฮยอ"
แเนียลมอ้วยวามะลึ่อนะพยัหน้า ีฮยอนที่เห็นว่าแเนียลเอาแ่มอเพื่อนอเ้า็รู้สึไม่สบอารม์ึ้นมาเยๆ มินฮยอละสายาาอ์ายแล้วหันมามอเพื่อนรัโยหย่อย้อนนั่ล้าๆบนโฟา ีฮยอนออมอแเนียลอย่านึโมโห
"ะมอมินฮยออีนานปะ?"
"เพื่อนอเ้าสวยยิ่นัีฮยอน นี่เ้าเป็นผู้ายริๆหรอมินฮยอ...."
อบลับมาแ่สายา็ยัไม่ละามินฮยอ ีฮยอนอเม้มปาแน่นโยที่มินฮยอส่ยิ้มแล้วพยัหน้าอบอ์ายไปแล้ว็หันลับมามอเพื่อนัวเล็ที่ำลั้อแเนียลอยู่สายานั้นบ่บอออมาไ้ว่า ......ืนนี้มึายแน่!..... อย่าไอย่าั้น
"ไหนีฮยอน นายะให้ันทำอะไร"
"รวสุภาพ"
"บออาารอนายหน่อย"
"หายใไม่สะว แล้ว็อบุที่อหัวใ็เ้นผิัหวะ้วย"
ีฮยอนหันลับมามอเพื่อนรัโยไม่สนใแเนียลอีแล้ว มินฮยอพยัหน้าแล้วหยิบอุปร์ออมา โยใส่ที่่วยฟัหัวใไว้ที่หูแล้วฟัเสียหัวใอีฮยอน มินฮยอรวูหลายรั้็ยัปริเยหน้ามอเพื่อนัวเอ
"มัน็ปริีนะีฮยอน นายิมาไปเอหรือป่าว??"
"ไม่ปรินะ"
"พวเ้าทำอะไรัน"
แเนียลที่นั่สสัยมานาน็้อเอ่ยถามึ้น มินฮยอหัวเราะออมาน้อยๆโยมีีฮยอนหันไปินนม่ออย่าไม่สนใ ร่าสูมอีฮยอนที่เอาแ่เมินเ้าแล้วเอ่ยถามอีรั้
"ีฮยอนอบันมา"
"........."
"ีฮยอน......."
"........."
ะเรียยัไนัวเล็็เอาแ่นั่ินนมอย่าไม่สนใ มินฮยอนั่มอทั้สอนสลับันไปมา่อนที่ะหันไปพบับนัวสูอีนที่เ้านัไว้ ลุึ้นยืนแล้ววัมือเรียอีนที่ำลัยืน่วอยู่ถ้ายัยืนนานว่านี้ะ้อยืนหลับเป็นแน่
"ฮยอวอน!!"
นัวสูที่เห็นมินฮยอ็ส่ยิ้มแล้วรีบเินไปหาทันที ฮยอวอนพยัหน้าทัทายีฮยอน่อนสายามอฮยอวอนะหันไปสบับนที่มอ้อเ้า ร่าสูยิ้มออมาแล้วเอื้อมมือไปเพื่อทัทาย
"สวัสีรับเ้าาย ผมื่อแฮยอ-"
"แหลิ....เ้าน้อายทรยศ..."
"ห้ะ!?"
แเนียลลุึ้นยืนแล้วว้าอเสื้ออฮยอวอน อนนี้ทั้โ๊ะลุึ้นยืนแล้ว็ใับารระทำอเ้าายมาๆ ฮยอวอนมอสายาเียแ้นอแเนียลอย่าไม่เ้าใีฮยอนเลย้อรีบมาแยทั้สอออาัน โยัวเอันแเนียลไว้มินฮยอ็ับแนฮยอวอนไว้
"แเนียล!! เป็นอะไรอนาย!"
"เ้าแหลิ มันือนที่หัหลััน!! ีฮยอนเ้าับมันะเป็นเพื่อนันไม่ไ้!"
ีฮยอนถูเหวี่ยให้ไปอยู่้าหลับอแเนียล ส่วนฮยอวอน็ยมือึ้นห้ามเ้าายอย่าไม่เ้าใ
"เี๋ยวนะรับุแเนียล ผมือฮยอวอน ไม่ใ่แหลินะรับ"
"อย่ามาโหัน! แมันนทรยศ!"
"ีฮยอนพาแเนียลลับไป่อนเหอะ นมอหมแล้วนะ"
มินฮยอที่เห็นว่าอนนี้สถานะาร์ไม่ีแถมนในร้าน็มอมาันให่เลย้อรีบทำอะไรสัอย่า ีฮยอนพยัหน้ารับ่อนะับแนอนัวสูแล้วลาออาร้านอย่าหุหิ
"ลับบ้นแเนียล!!!"
"แ่!"
"อย่ามาเถียันนะ! ึ้นไปบนรถเียวนี้!"
ว่าบ็ไล่อีนให้ึ้นไปบนรถ แเนียลที่ทำอะไรไม่ไ้็เอาแ่ยืน้อหน้าอนัวเล็อย่าไม่เรลัวแ่นั้น็ทำให้แเนียลใไม่แพ้ัน อยู่ๆีฮยอน็น้ำาไหลออมา ใบหน้าหวานหันหนีแล้วเินรไปที่รถโยไม่หันลับมามออี ร่าสูรีบามเ้าไปในรถทันที
ีฮยอนรีบับออาร้านโยไว น้ำายัไหลอยู่บรรยาาศในรถ่าเียบยิ่นั แเนียลที่รู้สึผิ็เลย้อเป็นฝ่ายทำรายวามเียบนี้เอ
"ีฮยอน"
"..........." ีฮยอนเพียแ่ละสายาาถนนมามออีนเล็น้อย่อนะหันไปสนใถนนรหน้า่อ "ีฮยอน ันอโทษเ้าร้อไห้เพราะัน แ่ันำไ้ใบหน้านั้น-"
ำพูะัลทันทีเมื่อนัวเล็้าๆเ้าหยุรถระทันหัน ีฮยอนบีบพวมะลัยแน่น่อนะหันไปประันหน้าับแเนียล ยิ่รู้สึาไปทั้หน้าเมือเห็นวาแร่ำที่บ่บอว่าำลัเสียใอยู่
"แ่นั้นฮยอวอนนะ! เพื่อนอัน....นายรู้ไหมว่าารมีเพื่อนีๆมันยาแ่ไหน!? นายมัน็แ่เ้าายอมเอาแ่ใ!!! ไม่รู้หรอว่าารมีเพื่อนที่ีมันเป็นยัไ!!"
"ันอโทษแ่ใบหน้านั้นือแหลิริๆ"
"นายหลุออมาาในนิยายอันนะแเนียล!!! แหลิบ้าบอนั้นมันไม่มีัวนหรอนะ!! นายมัน็แ่ัวละรที่ันแ่ึ้นเท่านั้นหละ!"
ไม่มีารอบลับาเ้าายมีเพียสายาเรียบนิ่ที่ส่มาแทน ีฮยอนรีบเหยียบันเร่เพื่อลับไปที่อนโทันทีเมื่อถึ็รีบเินลับไปในห้อนอน ประูถูปิลอย่าไม่สนใน้านอ แเนียลมอบานประูนั้นอย่าปวใ่อนะเินมานั่ที่โฟาเียบๆ
ีฮยอนนอนุหน้าลบนหมอนแล้วปล่อยโฮออมา ในใอเ้าำลัปวี๊ๆเพราะารที่เ้าลัวว่าะเสียเพื่อนไป ีวิอีฮยอนมีวามสุและสุสบายไ้็เพราะวาม่วยเหลืออทั้สอน ถึฮยอวอนะรู้ัทีหลัมินฮยอ็าม แ่เ้า็สามารถอบออไปไ้อย่าเ็มปาว่าฮยอวอนเป็นนี ไม่ใ่นทรยศแบบนั้นแน่นอน.......
.
.
.
.
.
.
.......
มินฮยอที่พยายามิ่อหาีฮยอน็ไ้แ่ถอนหายใออมายาวๆ สายาเรียวหันไปมอเพื่อนัวสูที่นั่ทำหน้า่วอยู่่อนะเินไปนั่้าๆแล้วับหน้านั้นให้หันมามอัน
"มึื่นหรือยัวะไอ้บ.....นี่ไม่ร้อนรนอะไรเลยหรอ?"
"ไม่หรอูเ้าใ ููหนัมาเยอะ สสัยในนิยายไอ้ีน้อายอแเนียละหน้าแบบู" มินฮยอหัวเราะออมาอย่าห้ามไม่อยู่
"แสว่ามันอยาให้มึเป็นัวโหรอวะ"
มินฮยอลุึ้นาโฟาแล้วเอื้อมมือไปหยิแ้มเพื่อนเบาๆ่อนะเินไปที่โ๊ะทำานแล้วหยิบบรราเอสารารทลอมาเปิู ฮยอวอนมอามเพื่อนหน้าสวยไปอย่ายิ้มๆ
"มินฮยอ..."
"หื้ม???? มีไรหรอ???"
"มึสวยึ้นปะวะ....."
มือสวยะั่อนะหันไปมอนัวสูที่ำลันั่เท้าามอมาที่ัวเออยู่ มินฮยอลืนน้ำลายลออย่ารู้สึว่าใบหน้านั้นำลัร้อนึ้นมาแปลๆ ฮยอวอนหัวเราะออมานทำให้มินฮยอมวิ้วอย่าโมโห
"ูล้อเล่น 5555555 ูทำหน้าเ้าเินูหรอ?"
"เินบ้านมึิ ไม่มีาน ไม่มีารทำหรอไไอ้บ"
"มี แู่ิถึมึเลยอยามาเอ...เป็นไใเ้นปะ?"
มินฮยอหันไปส่ยิ้มให้่อนะ่าออมาแบบไม่มีเสีย ส่วนฮยอวอน็ยิ้มรับอย่านอบน้อม มินฮยอหัวเราะแล้วส่ายหัวออมาอย่า่วยไม่ไ้ ่อนะนึถึใรบานร่าบาเม้มปาัวเอแน่นสัมพัสเมื่ออนเ้ายัิอยู่ที่ปาบา ฮยอวอนที่เห็นว่าอีนเียบไป็เลย้อเินมาับไหล่เล็เบาๆ
"มินฮยอ เป็นอะไรหรือป่าว?"
"ป ป่าว ...... มึลับไปพัผ่อนเถอะ วันหยุมึนี่เียวูะไปึทลอแล้ว"
"อย่ามาพูเลย มึ็ูแลัวเอ้วยนะ ูเป็นห่ว"
ฮยอวอนยมือหนาึ้นลูบหัวอเพื่อนัวเล็ มินฮยอึยิ้มและพยัหน้ารับ่อนที่ะเินออมาาห้อัวัน ร่าสูหันมาลามินฮยออีรั้่อนะึ้นรถไปโยมีมินฮยอยืนโบมือลาอยู่เมื่อรถันแพอเพื่อนับออไปมินฮยอ็ถอนหายใออมาอย่าเหนื่อยล้าเเล็น้อย .......สสัยเป็นเพราะทำานหนัิันหลายวันเลยทำให้มีอาารมึนหัว....ร่าบาเินลับเ้าไปในโรพยาบาล่อนะแวะไปที่ึทลอ
มินฮยอฝืนร่าายัวเอนิหน่อยโยารอยู่ที่โรพยาบาลึเินไป เือบๆะี 1 ร่าบาหยิบอแล้วเินออาึทลอรมาที่ห้อทำานำลัเ็บออยู่ๆ็หน้ามืน้อนั่ลไปที่เ้าอี้เพื่อพั่อนะลุึ้นยืนแล้วเินออมาาโรพยาบาล อนนี้เป็นเวรอะลาืนนรู้ัอเ้าึมีไม่มา ายาวเินรมาที่รถออี้ประำัวแ่็้อใเมื่ออยู่ีๆ็มีเสียนึัึ้นมา
"ลับึนานี้อันรายนะรับนสวย"
สายาเรียวหันไปมอ้นเสีย่อนะถอนหายใออมาอย่าเบื่อหน่าย โฮอที่เห็นแบบนั้น็ยิ่รู้สึอยาะไ้มาไปอี ......เียเ้ามาหรอมินฮยอ ันะทำให้นายเียนลืมไม่ลเลยนี...... ร่าสูเินไปประิัวอมินฮยอโยมีมือหนาว้าเอวบาไว้อยู่ มินฮยอไม่พูอะไรออมามีเพียมือบาทีพยายามันออไปห่าๆ
"รัเียพี่นานั้นเลยหรอมินฮยอ?"
"้ออบอีหรอ? ออปะ......"
มินฮยอหยุำพูอัวเอทันทีเมื่อเห็นรอยยิ้มออีน เม้มปาแน่นเมื่อนึถึเมื่ออนเ้า โฮอรู้สึอยาะบีบเ้าัวเล็ในอ้อมอนี้เสียริ มูโ่ลบนแ้มเนียนอมินฮยอโยนร่าบาไม่ไ้ั้ัว เบิาว้าเพราะวามใ่อนะผลัอีนออทันที โฮอเออามแรแ่็ยันส่ยิ้มเ้าเลห์นั้นมาอยู่
"อย่ามาทำัวแบบนี้ับผมนะ ผมไม่ใ่พวนไร้ยาอายอย่าที่สนามแ่อุ"
"หึ! เปลี่ยนไปเยอะนะมินฮยอ"
"พูบ้าอะไรอุ!"
ไม่มีารอบลับมามีเพียรอยยิ้มน่ารัเียนั้นมินฮยอรีบหันหลัหนีไม่อยาะสาวะนาับนเ้าู้ี้เ๊าะแบบนี้นานๆ มันทำให้เสียสุภาพิอเ้าแ่ในระหว่าที่ะเินไปที่ัวรถูเหมือนารที่่อล้อ่อเถียับนัวสูเมื่อี้ะทำใหร่าายอเ้าแย่ล มินฮยออยู่ๆ็หน้ามืแล้วทรุล โฮอที่เห็นอย่านั้นึรีบเ้าไปประรอไว้ในอ้อมแน
"มินฮยอเราเป็นอะไรหรือป่าว?"
"........"
"เี๋ยวพี่ไปส่ที่บ้านนะรับ"
ไม่มีเสียอบลับาอีน อนนี้มินฮยอสลบไปแล้วแนแร่้อนัวออีนึ้นอุ่มในท่าเ้าสาวแล้วรับพาไปที่รถสีำอัวเอทันที รถสวยับออไปาโรพยาบาล ริๆเ้าวระพามินฮยอเ้าไป้านในโรพยาบาลแ่ไม่ำเป็นเพราะยัไ็มีุหมออยู่ที่ฤหาสะลูอีเหมือนัน ในระหว่าที่ับรถไปมือหนา็ับมือบาอมินฮยอเอาไว้้วย
ทำไมนัแ่รถสุน่ารัเมื่อ่อนลายมาเป็นุหมอี้เวี่ยไปแล้วละ เมื่อ่อนโฮอเป็นแฟนลับอนน่ารัเอามาๆ รัเลย รั้แรที่เอันเมื่อ 5 ปีที่แล้วเ้าไม่ใ่สุยอนัแ่แบบอนนี้ เ้าเป็นเพียเ็นนึเท่านั้น โฮอหลุมรัเลยรับ..... เป็นันเอมาถึะไม่ไ้สนิทันแ่เ้า็พยายามมาที่ะเ้าใล้มินฮยอโยแ่เินผ่านแล้วไหล่นัน็มีวามสุแล้ว ยิ่อนที่นน่ารัส่ยิ้มหวานมาให้ยิ่อยาะเ็บมันไว้เพียนเียว
"ิถึัเลยน้อมินฮยอ"
#อ์ายแเนียล
ทำไมไรท์รู้สึถึวามปาแ็และวามราม่าอี ...... แเนียลึมเลยอะ
ส่วนในใอไรท์ทำไมรู้สึู่โฮี้มีวามเ่นสูมา 555555
ยัไ็ิามแล้ว็อมเม้นเป็นำลัใให้ไรท์้วยนะ่ะ
ไรท์เรียนนัเลยไม่่อยมีเวลาแ่เลย ฮื้อออออ แ่ะพยายามไม่ให้นัอ่านที่รัอไร้อรอนานๆแน่นอนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น