Devil Hight school ซาตานร้ายสยบหัวใจยัยราชินิ

ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ III

 เหง่ง! เหง่ง! เหง่ง!
              06:00 am เสีนงระฆังของหอ Day ดังขึ้น เมื่อถึงเวลาตื่นนอนของนักเรียนทั้งหมดรวมถึงอาจารย์ โรงเรียนนี้จะมีการพักหอละหนึ่งคน ซึ่งจะไม่มีรูมเมจ ฉันลุกไปอาบน้ำแต่งตัวและเตรียมตัวเองไปกินอาหารเช้า ที่ทางเมด จัดไว้ให้หลังจากลุกกินอาหารเช้าเสร็จก็จะมีเวลาว่างให้อีกหนึ่งชั่วโมง หลังจากนั้นก็จะได้เวลาเข้าเรียน ซึ่งคลาสเอที่ฉันเรียนจะเน้นวิชาการหนักกว่า กิจกรรมช่วงเช้าจะเป็นการเรียนพื้นฐาน ส่วนช่วงบ่ายก็จะเป็นกิจกรรม ซึ่งกิจกรรมจะเรียนหรือไม่เรียนก็ได้
              แอ๊ด
              ตอนนี้ในห้องเรียนมีนักเรียนเข้ามาเกือบครบแล้ว ซึ่งทุกคนก็ไม่ได้สนใจสิ่งรอบด้านมากนักฉันจึงเดินเข้าไปหาที่นั้งซึ่งอยู่ติดกับหน้าต่าง รอสักพักก็มีอาจารย์เข้ามาทักทาง
"อรุณสวัสดิ์ครับนักเรียน"
"อรุณสวัสดิ์ ค่ะ/ครับ -0-"
"ครูชื่อ คิสึกิ โทโด จะเป็นครูประจำชั้นของคลาสเอนับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ขอฝากเนื้อฝากตัวกับนักเรียนด้วยนะครับ"
"ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ คะ/ครับ"
"เอาละงั้นวันนี้เราจะเลือกหัวหน้าห้องกันก่อนนะครับ ทุกคนอยากให้ใครเป็นก็เสนอชื่อออกมาเลยนะครับ"
"เรียวกิซัง ครับ -0-/"
"มายูกิจัง ค่ะ -0-/"
"มีใครจะเสนอชื่ออีกไหมครับ"
"..." เงียบ
"งั้นมาโหวดกันนะครับถ้าอยากให้ใครเป็นหัวหน้าก็ยกมือขึ้นเลยนะครับ...เริ่มจาก เรียวกิซัง"
" \(-(-(-_-)-)-)/ "
"ได้ 38 คนนะครับ สรุปว่าเรียวกิซังเป็นหัวหน้าห้องนะครับ"
แปะๆๆๆๆๆๆ
"ขอบคุณครับ /(^-^ ) ( ^-^)\"
"เอาละครับถ้างั้น เรามาเริ่มเรียนกันเลนนะครับ"
"ค่ะ/ครับ"
"เริ่มจากทฤษฎีบทของเธลที่ &//-^@^"

               4 ชั่วโมงผ่านไป
               "งั้นวั้นนี้พอแค่นี้ก่อนนะครับ...สวัสดี"
               ในที่สุดก็เรียนเสร็จสักที จะหลับเป็นตายคาห้องอยู่แล้ว ไอที่สอนมานี่ฉันเรียนหมดแล้วด้วยเพราะตอนเด็กๆ พ่อกับแม่จ้างครูมาสอนฉันที่บ้านพร้องกับอิลูกะ ความจริงเราสองคนพี่น้องไม่ต้องมาโรงเรียนแล้วก็ได้ แต่มาเรียนก็เพราะอยู่บ้านแล้วมันเบื่อไม่มีอะไรทำ ขณะที่ฉันเก็บของเพื่อจะไปกินข้าวเที่ยง ก็มีรุ่นพี่กลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง พร้อมประกาศข่าว
"เอ้า! ขอโทษนะคะพอดีพวกพี่ๆมีเรื่องจะต้องประกาศช่วยตั้งใจฟังด้วยนะคะ"
"..." ตั้งใจฟัง
"อีกสี่วันนี้จะมีงานสำคัญของโรงเรียนเหมือนทุกปี นั่นก็คือ การเข้าแข่งขันเพื่อชิกตำแหน่ง King of Darkness สำหรับเด็กที่เข้ามาใหม่ก็คงไม่รู้จักพวกเขา เพราะงั้นเดี๋ยวพวกพี่จะแจกรายชื่อ King  ให้ พร้อมใบสมัครแข่งขันชิงตำแหน่งนะคะ"
                หลังจะนั้นรุ่นพี่ทั้งหลายก็เริ่มแจกรายชื่อพร้องใบสมัครให้พวกรุ่นน้องกัน จนมาถึงคิวของฉันฉันรับเอามาพร้อมใส่กระเป๋าเลยเพราะไม่ได้สนใจตำแหน่งอะไรนั่นแล้วเดินออกจากห้องไปที่โรงอาหาร ระหว่างทางก็ยังหนีไม่พ้นพวกนักเรียนพูดถึงงานชิงตำแหน่งนั่นเตมไปหมดฉันจึงรีบเดินไปที่โรงอาหาร พอไปถึงโรงอาหาร พอไปถึงโรงอาหารก็ยังหนีไม่พ้นเสียงดังสุดๆอีกด้วย ฉันจึงรีบซื้อขนมปังใส่ช็อคโกแลคและน้ำผลไม้4-5อันแล้วเดินออกไปพลางคิดว่าโรงเรียนมีสถานที่สงบๆบ้างไหม ก่อนจะคิดได้ว่าตัวเองมีแผนที่ของโรงเรียนนี้อยู่ จึงหยิบออกมาดูแล้วก็เจอสถานที่แห่งหนึ่งทางทิศเหนือของโรงเรียนเป็นสวนน้ำที่อยู่ไกลพอสมควรแล้วยังติดกับหอ Wraith นักเรียนส่วนใหญ่คงไม่คิดเดินไปหรือทำกิจกรรมแถวนันหรอกเนอะ
"นี่เธอ"
"มีอะไร?"
"เธอเป็นเด็กใหม่สินะ"
"ใช่"
"แสดงว่ายังไม่มีชมรมน่ะสิ ถ้างั้นเธอจะมาเข้าชมรมของพวกเราได้หรือเปล่า อ่ะจริงสิฉันชื่อ ฮานะ อยู่ชมรมถ่ายภาพ ว่าไงสนใจไหม"
                 ชมรมที่อายะพูดถึงก็คือกิจกรรมที่ทำตอนบ่าย แต่ฉันไม่คิดจะอยู่กิจกรรมอะไรทั้งนั้น เฉพาะตอนนี้น่ะนะ
"ไม่ละ"
"ทำไมล่ะ ชมรมพวกเราถ่ายภาพไม่ดีตรงไหน"
"เดี๋ยวสิ"
                 ฉันไม่สนใจเสียงของยัยนั้นแล้วเดินไปที่ส่วนทันทีน่ารำคาญบอกว่าไม่เข้าก็ยังจะตื้อต่ออยู่ได้ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอไงฟะ!
"มีอะไร" พยายามให้ปกติ
[ไง น้องรักของพี่ตอนนี้อยู่ที่ไหน] ร่าเริงสุดๆ
"กำลังจะไปสวนน้ำ ที่อยู่ข้างหอ Wraith น่ะ"
[เห สวนข้างหอ Wraith เหรอ]
"อื้อ"
[งั้นเดี๋ยวฉันไปหา จะไปกินข้าวด้วย]
"แล้ว อิลไม่ต้องทำกิจกรรมภาคบ่ายรึไง"
[ไม่ต้องหรอก...แค่นี้นะ]
ปิ๊ป
                 เฮ้อ ในที่สุดก็มาถึงสวนสักทีข้างๆนั้นมีป้ายบอกชี่อของสวนด้วยบอกว่า สวนแห่งน้ำ ก็น่าจะจริง เพราะมีสระน้ำขนาดใหญ่และยังปลูกต้นไม้ร่งรื่นสุดๆแถมมีศาลาสีขาวตั้งอยู่กลางสระอีกด้วย ชื่อว่า ศาลา หงส์ขาว ระหว่างที่รออิลูกะฉันจึงไปนั่งข้างต้นไม้ต้นหนึ่งริมสระนั่นแหละ แล้วหยิบไอโฟนขึ้นมาเล่นเกมส์ฆ่าเวลา
5 นาทีผ่านไป
"ไง"
" ' - ' เร็วดีนี่นึกว่าจะมาช้ากว่านี้ซะอีก"
"มาช้ากว่านี้ก็โดนเธอบ่นยาวน่ะสิ"
"รู้ตัวดีนี่"
"เอ่ละมากินข้าวกันดีกว่า"
                  พอพูดจบก็นั่งลงข้างฉัน แล้วก็หยิบอาหารของตัวเองออกมากิน ฉันจึงหยิบขนมปังสอดใส้ช็อคโกแลตและน้ำผลไม้ออกมากินบ้าง
"ทำไมวันนี้ถึงอยากมากินข้าวกับฉัน ปกติเห็นไปกินกับสาวๆนี่ -)0(-"
"มาอยู่เป็นเพื่อนไง เพราะยังไงวันแรกเธอไม่คิดจะครบกับใครอยู่แล้วนี่^_^"
"อยู่กับฉันเลิกยิ้มแบบนั้นสักทีเถอะมันไม่จริงใจเลย แล้วอีกอย่างตอนอยู่โรงเรียนเดี๋ยวกับตอนมัธยมต้นก็ไม่เห็นจะทำแบบนี้" ต้องมีแผ่นการอะไรสักอย่างชัวร์
"นั้นมันตอนเด็ก"
"อย่างมาแก้ตัว คิดจะทำอะไรบอกมา"
"^^ไม่บอก"
"อิลูกะ!!!!"
"เอาน่าใจเย็นๆ ไว้เธอรู้เรื่องนั้นแล้วฉันจะบอกเรื่องทั้งหมดให้ฟัง"
"เรื่องนั้น???"
"^____^"
ติ๊ดๆๆๆๆ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาขัดจังหวะการพูดคุยของเราก่อนที่อิลูกะจะกดรับ
"มีอะไร ไหนบอกว่าวันนี้ไม่มีงาน" อิล
[^@'"-^^//!!?]อีกฝ่าย
"อะไรนะ!...เออ"
[^0@!!^--]
"รู้แล้วเดี๋ยวจะไป"
ติ้ด
"โทษทีนะคงอยู่เป็นเพื่อนเธอด้วยไม่ได้แล้วล่ะ"
"ไม่เป็นไรจะไปก็ไปสิ...ฉันอยู่คนเดียวได้"
                   เพราะปกติฉันก็ไม่คบใครจนอยู่คนเดียวมาตลอดอยู่แล้วเพราะฉะนั้นมันก็เลยกลายเป็นเรื่องปกติแล้วอยู่คนเดียวมันก็สบายใจมากกว่าอยู่ด้วยกันเป็นกลู่มอีกด้วย
"โอเค"
                   หลังจากที่อิลูกะไปแล้วฉันก็ทิ้งตัวลงนอนบนพื้นหญ้านุ่มๆพร้องกับลมเย็นๆที่พัดผ่านมาให้ฉันอารมณ์ดีสุดๆ แล้วยังมีกลิ่นหอมของดอกไม้นานาชนิดในสวนแห่งนี้ลอยมาตามลม จนฉันเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่ิอไหร่ไม่รู้