- - - - - - -- - -

ลำดับตอนที่ #24 : - ตอนที่16 เข้าค่าย4

อิจฉาคนคอยมีภรรยาดูแลเว้ยยย(ค่ะ)

เช้าวันต่อมา

04.25น.

เช้าวันใหม่...มาถึงเสียที

ที่ผมตื่นเช้ามันไม่ใช่ว่าผมอยากเกิดขยันตื่นมาทำอะไรก่อนเพื่อนหรอกนะครับ

ผมนอนไม่ค่อยหลับต่างหาก!

เมื่อคืนข้าวก็ไม่ได้กิน หิวแทบแย่ แต่ถ้าให้เลือกออกไปแล้วเจอหน้าคนบางคน...

ผมเลือกที่จะไม่ออกไปดีกว่าครับ

หมั่นไส้ชะมัดจริง

ไอพวกสาวติดเนี่ย!

แล้วทำไมผมจะต้องมานั่งฟุดฟิดอะไรกับเขาด้วยล่ะ?

ผมหึงเขาเหรอ?

บ้าน่า...

ผมอิจฉาต่างหากล่ะ

อิจฉา...

ที่มีผู้หญิงมาเกาะเช้า เกาะเย็นแบบนั้น!

"ไอ้ห้อย..." ผมสะกิดยูชอนที่นอนเป็นไก่ขี้เซาอยู่ยิกๆ ยูชอนปัดนิ้วผมทิ้งทันทีด้วยท่าทางรำคาน ก่อนจะหันมาดุผม

"อื้อ...ใครมันกล้าปลุกปาร์ค ยูชอนฟะ พ่อจะตอบให้คว่ำ..." เออ มาตบให้ได้แล้วกัน

ปลุกชางมินก็ได้เว้ย!

"ชางมิน..." ผมหันไปสะกิดชางมินที่นอนอยู่ทางด้านซ้ายของผม

แปลกที่เขาไม่ได้จะตบผมเหมือนไอ้ห้อย

แต่เขากลับเงียบใส่ผมแทน!

เออ นอนไปเลย ลุกไปปลุกจุนซูก็ได้เว้ย

ผมลุกออกมาจากเต้นท์ด้วยท่าทางเหมือนคนนอนไม่หลับ ก่อนจะหยิบไฟฉายที่ใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงออกมา ก่อนจะส่องไปหาเต้นท์ที่จุนซูนอน

แต่แทนที่ผมจะให้ความสนใจกับเต้นท์ของจุนซู

ผมกลับให้ความสนใจกับร่างสูงคนหนึ่งที่นอนนิ่งอยู่ตรงหน้าผมมากกว่า

ผมสูดลมหายใจเข้าไปลึกๆพยายามทำตัวให้เป็นปกติ ก่อนจะทำหน้าบึ้งตึงสะกิดร่างสูงที่นอนแน่นิ่งรัว

"อาจารย์ครับ..." เมื่อร่างสูงยังไม่ตื่น ผมจึงเพิ่มแรงสะกิดขึ้นไปอีก

"อาจารย์ครับ!" ผมตะโกนเบาๆแต่ร่างสูงกลับนอนนิ่งเหมือนอยากจะท้าทายอำนาจผม

ได้~เล่นกับใครไม่เล่น

มาเล่นกับคิม แจจุงผู้แสนแฮนด์ซั่ม(?)คนนี้

ผมย่อตัวลงให้เท่าร่างสูง ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้ๆลำหูของร่างสูง แล้วตะโกนลั่น...

"อาจารย์ครับ!!!"

"ฮะ ฮะ...อะ...อะไรกันเนี่ย!" อาจารย์ยุนโฮมองไปทั่วสามร้อยหกสิบองศา แต่ก็ต้องมาเจอผมที่กำลังยิ้มแบบกลั้นขำอยู่

"หลับลึกดีจริงๆนะครับอาจารย์" ผมแอบล้อเลียน (หรือจะเรียกว่าแขวะ) นั่นเอง

"ก็...เห็นมันยังเช้าอยู่ ก็เลยยังไม่ตื่น" อาจารย์ยุนโฮแถออกมาได้อย่างหน้าตาเฉย

แต่อย่าคิดว่ามันจะรอดพ้นสายตาคิม แจจุงคนนี้ไปได้เลย

"แล้วอาจารย์มานอนทำไมนอกเต้นท์ครับ...ทำไมไม่ปลุกพวกผม"

"ก็ฉันเกรงใจนาย นึกว่านายหลับแล้ว เลยไม่อยากปลุก" ผมว่าอันนี้อาจารย์ไม่น่าจะแถนะครับ

ผมว่าอาจารย์คงจะเกรงใจผมจริงๆนั่นแหละ

"ว่าแต่ นายปลุกอาจารย์ซะเช้าขนาดนี้ มีอะไรหรือปล่าว" ผมอยากจะบอกเพียงแค่ว่าให้นั่งคุยหรือเดินเล่นเป็นเพื่อนผมหน่อย

แต่ดูสภาพอาจารย์แล้วคงไม่น่าไหว...

"เอ่อ คือเมื่อคืนผมนอนไม่ค่อยหลับ ก็เลยตื่นเช้าน่ะครับ..."

"นอนไม่หลับเพราะเรื่องฉัน...กับซูยองหรือปล่าว?"

เฮือก!

ทำไมผมจะต้องนอนไม่หลับเพราะเรื่องพวกนั้นด้วยล่ะ

ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย!

"ปะ...ปล่าวนี่ครับ..." ก็แค่มีส่วนนิดๆหน่อยๆ

"งั้นก็ค่อยยังชั่วหน่อย อาจารย์นึกว่านายจะเก็บไปคิดมากจนนอนไม่หลับเสียอีก" แต่ถ้าผมมองไม่ผิด เมื่อกี้ผมเห็นอาจารย์ถอนหายใจออกมาอย่างกับคนไร้เรี่ยวแรงเสียมากกว่านะ

หรือผมคิดมากไปเอง?

"อาจารย์ว่า เราสองคนไปล้างหน้า แปรงฟัน กันก่อนดีกว่าไหม จะได้รอให้เจ้าพวกนี้ตื่นด้วย" นั่นแหล่ะครับ

คือสิ่งที่ผมต้องการ

...

หลังจากที่ผมได้ชำระร่างกายส่วนบน(ใบหน้า)ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมก็ได้แยกตัวจากเจ้าพวกขี้เซาทั้งหลายมาเดินเล่นรับอากาศเย็นๆในป่าใหญ่

"พรุ่งนี้ก็จะได้กลับบ้านแล้วสินะ"

"แล้วอาจารย์ไม่อยากกลับหรือครับ?" อ๋อ ผมคงจะลืมไปสินะ

ที่อาจารย์ยุนโฮไม่อยากกลับ ก็คงเป็นเพราะยังติดลมที่จะอยู่ที่นี่กับอาจารย์ซูยอง

"อยากสิ ฉันจะได้กลับไปสอนพวกนายต่อ" แค่ผมมองหน้าอาจารย์ ผมก็รู้แล้วครับว่าอาจารย์กำลังโกหกผมอยู่

"อาจารย์ไม่อยากอยู่ที่นี่ กับอาจารย์ซูยอง แล้วเหรอครับ?" ผมเผลอถามสิ่งที่ผมอยากรู้ไป

นี่ผมถามแบบนี้ไปได้ยังกันเนี่ย

กลัวอาจารย์จะโกรธผมชะมัด

แต่แทนที่อาจารย์ยุนโฮจะโกรธผมจริงๆ เขากลับหัวเราะร่าให้ผม ก่อนจะตอบข้อคล่องใจออกมา

"ทำไมฉันจะต้องอยากอยู่กับซูยองด้วยล่ะ ในเมื่อฉันกับซูยองไม่ได้เป็นอะไรกัน" ไม่ได้เป็นอะไรกัน?

แล้วเรื่องเมื่อคืนล่ะ?

"จะ...จริงเหรอครับ?" ผมถามออกมาด้วยสายตาจับผิด

ผู้ชายมันไว้ใจไม่ได้ทุกคนจริงๆด้วย!

แล้วไอ้เรามันไม่ได้เป็นผู้ชายหรือไงฟะ!?

"อืม นายยังสงสัยอะไรอาจารย์อีกล่ะ?"

"ก็แค่...เห็นอาจารย์ซูยองแอบปลื้มอาจารย์อยู่ ผมก็เลยนึกว่า..."

"นึกว่าฉันจะชอบซูยอง?"

อาจารย์รู้ด้วย ว่าผมกำลังหมายความว่าอย่างนั้น

"ฉันจะบอกอะไรให้นะแจจุง การที่มีใครสักคนมอบความรู้สึกดีๆให้เรา มันก็ถือเป็นเรื่องที่ดี...แต่ถ้าเรามีความรู้สึกดีๆกับเขาเพียงแค่ เพื่อน เราก็ควรจะปฏิเสธเขาไปเสียดีกว่า..."

อืม การที่มีคนมาชอบเรา มันไม่จำเป็นนี่ ว่าเราจะต้องชอบเขาตอบ

"แล้วอาจารย์ไม่เสียดายเหรอครับ อาจารย์ซูยองออกจะสวย หุ่นดี ขายาวอย่างกับนางแบบ" เป็นผม ผมยังแอบเสียดายเลย

"ไม่หรอก มันไม่ใช่สเป็กฉันน่ะ" แบบนี้ยังไม่ใช่สเป็กอาจารย์อีกเหรอ

งั้นผมว่าผู้หญิงทั้งโลกนี้คงไม่มีใครได้ครอบครองผู้ชายคนนี้จริงๆแล้วล่ะ

"ที่นายถามฉัน เพราะนายหึงซูยองเหรอ?" หึงอาจารย์ซูยอง! เหอะๆ ถึงอาจารย์ซูยองจะอยู่ในสเป็กผม

แต่ผมไม่ชอบผู้หญิงเสียงไดโนเสาร์(ที่ชอบใช้เสียงนี้ดุอาจารย์ลีทึก)หรอกครับ

"ทำไมผมจะต้องหึงอาจารย์ซูยองด้วยครับ ผมไม่ได้ชอบอาจารย์สักหน่อย" ผมพูดกับอาจารย์ไปด้วยความมั่นใจเต็มร้อย

สถานะของผมกับอาจารย์ซูยอง จะมีเพียงแค่ อาจารย์ กับ ลูกศิษย์ โอนลี่!

"งั้นก็แสดงว่า..." อาจารย์หรี่ตาลงราวกับจะจับผิดผม

นี่ผมมีอะไรพิรุธอีกล่ะเนี้ยะ!

"นายหึงฉันเหรอ?"

เฮือกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หะ...หึงอาจารย์ยุนโฮ?

บ้าหรือไง ผมไม่เคยคิดเกินเลยกับอาจารย์เลยนะครับ (ถึงจะเกือบมีซัมติ้งกันบ้างสองสามครั้งก็ตามเถอะ)

แต่ผมสัญญาเลยว่าผมไม่เคยคิดเกินเลย

จริง จริ๊งงงงงงงงงงงง

"หึงอะไรกันครับ ผมปล่าวนะ" ผมปล่าวน้า เขาลุกมาก่อนเอง~

คนละเรื่องและ

"นายนี่มันซึนจริงๆเลยแจจุงเอ้ย" อาจารย์ยุนโฮสบถใส่ผมด้วยถ้อยคำอันหยาบคายมาก!

(เพราะผมไม่รู้ว่า ซึน...มันแปลว่าอะไร -..-)

แล้วตกลง ซึน มันแปลว่ากัน!!!

...

หลังจากที่เดินกันจนเพลินแล้ว ผมก็กลับมาที่เต้นเพื่อจะเตรียมตัวในฐานต่อไป ทั้งที่ในใจก็ยังคงสงสัยอยู่ว่า

'ซึน' คืออะไร?

แบบนี้ต้องถามผู้รู้แล้ว

"ซึนคืออะไรอ่า?" ผมหันไปจุนซูที่กำลังกินขนมปังชิ้นโตอยู่

"นายไปได้ยินคำนี้มาจากไหน?" ก็ได้ยินมาจากพี่ชายนายนั่นแหล่ะ

"อ๋อ พอดีพวกรุ่นน้องเขาพูดๆกันน่ะ ฉันเลยจำมาถามนาย"

"งั้นเหรอ อืม... ซึน น่ะหมายถึง พวกปากแข็งหรือเรียกง่ายๆนั่นก็คือ...ปากไม่ตรงกับใจนั่นแหล่ะ"

ปากไม่ตรงกับใจ?

มันก็ไม่ตรงกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?

"ปากไม่ตรงกับใจที่หมายถึง ปากบอกว่าไม่ชอบ แต่ใจชอบน่ะ..." เหมือนจุนซูจะอ่านสายตาผมออก

ยูชอน จุนซู ช่างเป็นคู่ที่มองสายตาของผมออกได้ดีจริงๆ

แต่เดี๋ยวนะ...

ที่อาจารย์ยุนโฮว่าผมซึนนั่นก็หมายความว่า...

อาจารย์แกคิดว่าผมหึงแกงั้นเหรอ!?

ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง~

ผมไม่ได้หึงนะ

แค่หวง...

หวงแทนผู้หญิงทั้งโลก!

"คงจะไปเจอใครว่าให้น่ะสิ" จุนซูพูดอย่างรู้ทัน

"ก็ไม่เชิง"

"ถ้านายไม่อยากให้บุคคลนั้นว่านายแบบนี้อีก วันหลังนายก็หัดพูดความจริงออกไปซะสิ นายจะได้ไม่โดนว่าว่า ซึน"

จะให้ผมพูดออกไปว่า

'ผมหึงอาจารย์คร้าบบบบบบบ'

แบบนี้น่ะเหรอ...

ผมยอมเป็นใบ้พูดไม่ได้เสียยังดีกว่าอีก

"ก็ฉันไม่กล้าพูดนี่น่า..." ก็ไอเรามันไม่กล้าพอ

"ไม่กล้าพูดก็แสดงความรู้สึกออกไปสิ" แสดงความรู้สึกอย่างนั้นเหรอ?

แบบที่ยูชอนแสดงกับนายหรือปล่าว?

"การแสดงความรู้สึกออกไปน่ะ...มันน่าจดจำยิ่งกว่าคำพูดเสียอีกนะ" อืม อาจจะจริงอย่างที่จุนซูพูด

ถ้าเราแสดงความรู้สึกออกไป มันก็ต้องสำคัญกว่าคำพูดอยู่แล้ว

แล้วถ้าฝ่ายนั้นเขาไม่ได้คิดแบบเราล่ะ...

เราจะต้องทำยังไง?

โอ้ย~ผมเกิดเป็นบ้าอะไรอีกเนี้ยะ!

...

สวัสดี สวีดัด กลับมาพบกับไรท์เตอร์กันต่อแล้วนะเคอะ ^^

ช่วงนี้อากาศร้อนได้โล่เลย ใครคิดแบบไรท์บ้าง?

ยังไงก็อย่าลืมรักษาสุขภาพ ทานน้ำกันเยอะๆด้วยเน้อ

เดี๋ยวจะร้อนในแบบไรท์เตอร์เอา = = (เจ็บปากไปหมดแล้ว)

ป.ล (ปล้ำชองยุน) (เกี่ยว?) แล้วพบกันในตอนหน้านะคะ >3