- - - - - - -- - -

ลำดับตอนที่ #14 : - ตอนที่9 ณ วันเกิดคิม จุนซู 1

วันนี้เป็นวันเกิดของผมคิม จุนซู เองครับ ซึ่งปีนี้ผมก็อายุครบ18ปีบริบูรณ์แล้ว ผมล่ะอดดีใจไม่ได้ เพราะปีนี้พี่ยุนโฮจะให้ของขวัญสุดพิเศษมาเซอร์ไพส์ผมถึงสองอย่าง อย่างแรกคือสิ่งที่ผมคาดคิดไม่ถึง ส่วนอย่างที่สองก็คือบางสิ่งบางอย่างที่อวบๆน่ากอดแบบผม 

เอ...มันคืออะไรกันนะ?

“ เฮ้ จุนซู! “ ผมหันไปมองทางต้นกำเนิดของเสียงหวาน

“ ไงแจจุง “ ผมยิ้มให้แจจุงอย่างเป็นมิตร

“ นี่ของขวัญของนาย “ แจจุงยื่นกล่องของขวัญที่มีขนาดไม่ใหญ่ ไม่เล็กให้ผม

“ ขอบใจมากนะแจจุง แล้วชางมินกับริคกี้ล่ะ “

“ ฉันคิดว่าอีกไม่นานสองคนนั้นคงจะมาถึง ว่าแต่...จะถามถึงแค่สองคนนั้นเองเหรอ? “ แจจุงยิ้มให้ผมอย่างจับผิด แจจุงอ่า~ขนาดผมพยายามจะไม่พูดถึงอยู่แล้วเชียว

“ ยูชอนน่ะเหรอ “ แจจุงพยักหน้าหงึกๆ ผมว่าแล้ว แจจุงต้องหมายถึงเจ้าบุคคลนี้อย่างแน่นอน

“ ยูชอนคงอาจจะไม่มาหรอกมั้ง เพราะเห็นมันบอกว่าไม่อยากจะมาป่วนในงานวันเกิดนาย “ ไม่อยากมาป่วน? อย่างนายยูชอนเนี่ยนะ  จะไม่อยากมาป่วนงานวันเกิดผม  แต่แทนที่ผมจะรู้สึกดี ผมกลับแปลกใจเสียมากกว่า ทั้งที่คิดว่าน่าจะโผล่มาเป็นคนแรก...แต่มันก็กลับไม่ได้เป็นอย่างที่คิด

“ อา~ชักปวดท้องแล้วสิ จุนซูห้องน้ำอยู่ไหนเหรอ? “

“ อะ...อ๋อ อยู่ในบ้านน่ะ เลี้ยวซ้ายไปก็เจอเลย “ นี่ผมคิดถึงเรื่องยูชอนมากไปจนเหม่อถึงขนาดนี้เลยหรือไงกัน

“ อืม ขอบใจมากนะ “ แจจุงยิ้มให้ผม ก่อนจะเดินจากไป  ผมอดที่จะถอนหายใจออกมาไม่ได้ แล้วทำไมผมจะต้องถอนหายใจทิ้งด้วยล่ะ ผมไม่ได้เบื่ออะไรสักหน่อย วันนี้วันเกิดผมทั้งทีนะ แถมยังไม่มีจอมมารป่วนด้วย ผมต้องดีใจสิถึงจะถูก

...

“ โอย ปวดฉี่เว้ย ปวดฉี่! “ ผมบ่นกระปิดกระปอยออกมา ยืนคุยกับจุนซูตั้งนานไม่ปวด ดันมาปวดตอนที่ไม่อยากให้ปวด จะราดแล้วครับ จะราดแล้ว~

ร่างบางวิ่งมาถึงห้องน้ำอย่างหน้าตาตื่น

สวรรค์ของผม~ ผมกำลังจะวิ่งไปในห้องน้ำแต่ก็ต้องสะดุดกับบางสิ่งบางอย่างเข้าให้

มะ...มะ มีคนใช้ห้องน้ำอยู่!!!

ก๊อกๆๆ ผมเคาะประตูรัวราวกับอยากให้คนที่อยู่ข้างในออกมาแต่โดยเร็ว

ก๊อกๆๆๆๆ ผมยิ่งเคาะรัวกว่าเก่า เมื่อบุคคลที่อยู่ข้างในยังไม่ยอมออกมา อย่าให้ผมใช้มาตรการเด็ดขาดนะ

ผมเตรียมยกเบื้องล่างขึ้นมาหมายว่าจะช่วยทำให้ประตูยอมเปิดแต่โดยดี เป็นไง เป็นกันล่ะฟะ!!!

“ รีบจังเลยนะแจจุง “ ผมชะงักเบื้องล่างของผมไว้เพียงแค่เอื้อม อะ...อาจารย์ยุนโฮ!

“ เอ่อ...คือผมปวดฉิงฉ่องมากเลยครับอาจารย์ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะครับ “ ผมรีบแทรกตัวเข้าไปข้างในก่อนจะปิดประตูเสียงดัง

ปัง!!!

“ รั่วเสมอต้น เสมอปลายจริงๆ ผู้ชายคนนี้ “ ร่างสูงพ่นลมหายใจออกมาพลางส่ายหัวให้กับพฤติกรรมของร่างบางอย่างอดไม่ได้

แอ๊ด~

“ อั้นไว้นานหรือไงแจจุง “ ร่างบางที่ออกมาจากห้องน้ำยิ้มให้ร่างสูงแหยๆ ถ้าไม่อั้นไว้นานคงไม่เป็นแบบนี้หรอกครับอาจารย์

“ ยูชอนจะมาตอนไหนเหรอครับอาจารย์ “ ร่างบางเปลี่ยนเรื่อง(เขาว่ากันว่า เอาตัวรอดไว้ เป็นยอดดีครับ)

“ คงประมาณเกือบงานเลิกได้ “

“ อาจารย์ไม่กลัวจุนซูโกรธเหรอครับ? “

“ จุนซูกลับดีใจมากแทนต่างหากล่ะ “ ผมเบิกตากว้างอย่างสงสัย ดีใจแทน?

“ นายไม่รู้เหรอ ตอนที่นายบอกว่ายูชอนอาจจะไม่มา สีหน้าจุนซูเป็นยังไง “ อย่าบอกนะว่า อาจารย์ยุนโฮแอบฟังเรื่องที่เราสองคนคุยกัน?

“ เอาเถอะ นายอาจจะยังไม่เคยชอบใครสักคน นายก็เลยอาจจะยังไม่เคยเห็นถึงแววตาหรือความรู้สึกของคนที่แอบชอบ... “ เห็นไม่เห็นผมไม่รู้ แต่ที่ผมเห็นคือ ผมเห็นอาจารย์เศร้า!!!

“ อย่าเศร้าไปเลยนะครับอาจารย์ ผมเชื่อได้เลยว่าผู้หญิงทั้งโลก คงต้องตกหลุมรักอาจารย์กันเกินครึ่งอย่างแน่นอน “ ผมดึงอาจารย์ยุนโฮมาโอบพลางพูดปลอบใจ หลายคนอาจจะสงสัยว่า ผมโอบอาจารย์ยุนโฮถึงได้ยังไง?

ผมเขย่งขาเอาครับ!!!

“ แล้วนายล่ะ...รักอาจารย์หรือปล่าว “ ผมสะดุ้งเฮือกไปพักใหญ่ เพราะถูกถามคำถามที่แสนจะตอบยากบวกลำบากขนาดนี้ ผมทั้งค้าง ทั้งช็อก ทั้งหลายๆอารมณ์มารวมกัน

“ เอ่อ...รักสิครับ ผมก็รักอาจารย์แบบอาจารย์ไง “ ผมฉีกยิ้มกว้างให้ผู้เป็นอาจารย์  ร่างสูงจึงได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างระอา

“ ฉันขอกอดนายแบบนี้...อีกสักพักได้มั้ย “ ว่าเสร็จร่างสูงก็ผลักผมเข้ามาในอ้อมอกก่อนจะรวบกอดผมไว้แน่น

สิ่งที่ผมทำได้ในตอนนี้ก็คือลูบหัวร่างสูงเพื่อเป็นการปลอบใจ ผมก็เคยปลอบใจคนมานับไม่ถ้วน แต่ทำไมเวลาที่จะผมต้องมาปลอบใจ(คนที่สูงกว่าผม) ผมถึงต้องเกร็งเสียขนาดนี้ด้วยนะ

“ เอ่อ...ถ้าใครเดินเข้ามาเห็น เขาจะไม่เข้าใจผิดเหรอครับอาจารย์ “ ผมถามออกไปด้วยความระแวง ขืนจุนซูหรือคนอื่นๆเข้ามาเห็นล่ะก็ยุ่งแน่

“ ชอง ยุนโฮ! “

“ แม่!!! “ ร่างสูงสะดุ้งอย่างแรง แต่ก็ยังไม่ปล่อยผมออกจากอ้อมกอด

“ นั่นแกกำลังทำอะไรอยู่ “ ร่างสูงหันมามองผมที่กำลังทำสีหน้างงงวยปนสงสัยอยู่ ก่อนจะผละจากผมออกช้าๆ  นั่นคือท่านแม่ของอาจารย์ยุนโฮหรอกหรือนี่!!!

“ ปะ ปล่าวครับ...แม่มีอะไรหรือปล่าวครับ “

“ นั่นใคร “ หญิงใหญ่วัยกลางคนหันเหล่ตามองมาที่ผมราวกับต้องการจะสื่อถึงว่า ผมเป็นใคร มาทำอะไรที่นี่

“ อ๋อ นี่ลูกศิษย์ผมเองครับ คิม แจจุง “ อาจารย์ยุนโฮหันมาขยิบตาให้ผมทีนึง ผมจึงรีบก้มหัวให้ผู้เป็นใหญ่ของบ้านนี้อย่างรวดเร็ว

“ อันยองครับ ผมคิม แจจุงครับ “

“ น่ารักดีนี่ ตามีแววเหมือนกันนะตายุน “ นะ น่ารักเหรอ?!? หวังว่าแม่ของอาจารย์คงจะไม่ได้หมายถึงผมหรอกนะครับ

“ คุณแม่! “

“ ยังไงก็เชิญตามสบายนะ คิดซะว่าเป็นบ้านของตัวเองก็แล้วกัน “ ว่าเสร็จคุณแม่ของอาจารย์ก็เดินจากไป รอดไปที นึกว่าจะโดนจัดชุดใหญ่ซะแล้วเรา

“ อย่าไปสนใจคำพูดพรรคนั้นของแม่ฉันเลยนะ “ ร่างสูงว่าขึ้นลอยๆทั้งที่สายตาก็ยังมองขึ้นไปจุดที่ผู้เป็นแม่ของตนเคยยืนอยู่เมื่อสักครู่

“ อ๋อ ครับ สำหรับผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว “

“ อาจารย์ว่าออกไปข้างนอกกันเถอะ ป่านนี้จุนซูคงเหงาแย่ “ ผมพยักหน้าขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ผมก็ชักหิวเข้าแล้วด้วยสิ ไปหาอะไรกินข้างนอกก็คงจะดีเหมือนกัน

...

“ สุขสันต์วันเกิดจุนซู “ ร่างสูงผู้มาใหม่ยื่นกล่องของขวัญที่มีขนาดกลางให้เจ้าของวันเกิด พลางยักคิ้วให้สองที

“ ถ้านายไม่ยักคิ้วแบบ...มันคงจะดีกว่านี้ “ เจ้าของงานพยายามไม่เอ่ยชื่อคนที่ทำให้เขาโกรธ ขนาดเจ้าตัวไม่โผล่มา ยังส่งคนสนิทมาแกล้งผมถึงที่อีกนะ

“ คิดถึงอยู่ชอนก็บอกมาเถอะน่า... “

“ คิดถึงบ้า คิดถึงบออะไรล่ะ...ไร้สาระ “ ผมพูดตัดบททันที หวังว่าชางมินคงจะไม่ขุดคุ้ยเรื่องนี้มาคุยอีกนะ

“ แล้วว่าแต่...นั่นใครล่ะ “ ผมเอียงหัวไปด้านข้างเพื่อจะได้มองเห็นร่างบางที่หลบอยู่ข้างหลังร่างสูงให้ชัด

“ เอ่อ ผมปาร์ค ยูฮวาน จะเรียกว่าริคกี้ก็ได้นะครับ “ ปาร์ค ยูฮวาน? อย่าบอกนะว่า...

“ ผมไม่ใช่ญาติของพี่ยูชอนหรอกครับ... “ ค่อยรอดไปที

“ แต่เป็นน้องชายแท้ๆของยูชอนต่างหาก “นะ...น้องชาย!?! ดูยังไงก็ไม่น่าจะมีนิสัยเหมือนไอ้บ้านั่นสักนิด

“ ผมได้ข่าวว่าวันนี้วันเกิดพี่... “

“ จุนซูครับ “

“ อา~ใช่ครับ ผมเลยเตรียมของขวัญมาให้พี่จุนซู “ ริคกี้ฉีกยิ้มกว้างให้ผมก่อนจะยื่นกล่องของขวัญขนาดเล็กมาให้ ถ้าให้เดาก็คงเป็นพวกนาฬิกาข้อมืออะไรพรรคนั้น

“ ขอบคุณครับ...ริคกี้ “

“ อย่าลืมแกะดูนะครับ “ ริคกี้ฉีกยิ้มให้ผมอีกครั้ง ผมจึงได้แต่ยิ้มเจื่อนๆกลับ นี่น่ะเหรอ น้องชายแท้ๆที่พึ่งจะกลับมาจากอเมริกาเมื่อไม่นานของยูชอน ทั้งนิสัย หน้าตา ดูแตกต่างกับพี่ชายเยอะ แต่อย่างน้อยก็มีอยู่สิ่งหนึ่ง ที่ไม่สามารถแข่งกันได้เลยนั่นก็คือ...

หน้าผาก!!!

ผมแทบอยากจะหัวเราะลั่น แต่มันกลับติดอยู่ที่ว่า...แขกเขาจะมองผมแบบผิดๆน่ะสิ รักษามารยาทไว้ คิม จุนซู

“ ครับ ถ้าอยากทานอะไร ก็อยู่ทางด้านหลังนะครับ “ ผมผายมือไปทางซุ้มอาหารมากมาย ที่มีชายหนุ่มทั้งสองคนกำลังยืนเจ๊าะแจ๊ะกันอยู่ นั่นมันพี่ยุนโฮ กับแจจุงนี่น่า แต่ช่างคู่นั้นเถอะ ผมเห็นเสียจนชินตาแล้วล่ะ

“ ครับ ไปเถอะเถอะฮะรุ่นพี่ ริคกี้หิวจะแย่อยู่แล้ว “ ว่าเสร็จริคกี้ก็ควงแขนหนาของชางมินไปทางซุ้มอาหารที่อยู่ทางด้านหลังผม ผมล่ะอดที่จะถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายเสียไม่ได้ วันเกิดผมแทนที่จะได้ปาร์ตี้กับเพื่อนซี้ทั้งหลาย แต่คุณเพื่อนซี้ของผมก็ดันควงสุดที่รักของแต่ล่ะคนมาอีก มันช่างเป็นอะไรที่คนโสดคนนี้ อดจะอิจฉาไม่ได้เสียจริงๆ

...

“ นายกับริคกี้นี่ ดูเหมือนแฟนกันจริงๆเลยเนอะ “

“ ที่ฉันยอมให้ไอ้เด็กนี่ควงก็เพราะว่าฉันอยากให้จุนซูอิจฉาต่างหากล่ะ “ ชางมินแก้ตัวขุ่นๆ ถ้าไม่ติดว่ามันอยู่ในแผน เขาคงจะแอบดีใจมากกว่านี้เป็นร้อยเท่า

“ ชิ คนไม่ยอมรับความจริง “ ริคกี้แขวะร่างสูงอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะถือจานที่ใส่ขนมอยู่นับไม่ถ้วนจากไป

“ ไอ้เด็กบ้า! เดี๋ยวนี้นายกล้าเดินหนีฉันเหรอ กลับมานี่นะเฟ้ย! “ ชางมินว่าตามหลัง ก่อนจะรีบเร่งฝีเท้าของตนตามร่างบางไป

“ นายไปหิวที่ไหนมา แจจุง “ ผู้เป็นอาจารย์อดที่จะแขวะร่างบางน้อยๆไม่ได้ ก็ดูกินเข้าสิ ที่ชวนมาเป็นเพื่อนนี่ กะจะไม่พูดกันสักคำเลยใช่มั้ย

“ แหะๆ พอดีตอนเที่ยงไม่ได้ทานอะไรมาเลยครับ ก็เลยว่าจะมาทานที่นี่เลยทีเดียว “ ว่าเสร็จร่างบางก็ยิ้มแหยๆให้ผู้เป็นอาจารย์  เฮ้อ~นายนี่มันเบ้อะบ้ะ น่าแกล้งจริงๆแจจุง

“ คัสตาร์ดเค้กติดปากนายน่ะ “ ว่าเสร็จมือหนาก็ลูบบริเวณริมฝีปากบางช้าๆ ดวงตาคมสบตาเข้ากับดวงตากลมเข้าอย่างจัง  มันเหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างอยู่ในดวงตาคู่นั้น...ดวงตากลมที่เบิกกว้างด้วยความตกใจ  นายคงยังจะไม่รู้สินะ...ว่าตอนนี้อาจารย์รู้สึกยังไงกับนาย

“ อ่ะ...เอ่อ...ขอบคุณที่บอกนะครับอาจารย์ “ ดวงตากลมก้มต่ำเมื่อว่าจบ พวงแก้มทั้งสองข้างแดงขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ ช่างเป็นภาพที่น่ามองเสียจริงๆ

“ ไม่เป็นไรหรอก...ฉันเต็มใจ “ ว่าเสร็จร่างสูงก็ฉีกยิ้มกว้างให้ร่างบาง  ทำเอาคนที่ก้มหน้าต่ำยิ่งกลับทำให้ก้มลงต่ำมากกว่าเก่า  ยิ้มแบบนี้มาก...หัวใจผมมันก็ทำงานหนักเหมือนกันนะครับอาจารย์

_____________________________________

ทักทายแฟนคลับทุกท่านจ้า ^^ วันนี้แอนแวะมาอัพตอนใหม่ให้แล้วนะคะ รอนานกันมั้ยเอ่ย?

แจ้งข่าวสักนิด : วันที่8-9 ก.พ ไรท์เตอร์จะต้องไปเข้าค่าย อาจจะอัพอีกทีก็คือหลังจากกลับมา รอกันสักนิดนะคะ

แล้วจะมาอัพชดเชยให้


ป.ล ขอบคุณทุกคอมเม้นท์ และ กำลังใจ ♥