คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : - ตอนที่2 อ่อยเหยื่อ!?!
อันยองครับลีดเดอร์ทุกท่าน ^ _____________ ^
ตอนที่2 อ่อยเหยื่อ!?!
เช้าวันนี้...เช้าวันที่สดใส กับวิชาภาษาอังกฤษสุดโหด ของอาจารย์ยุนโฮ!!!
“ เอาล่ะนักเรียน เข้าใจที่อาจารย์สอนไปมั้ยครับ “
“ เข้าใจครับ/เข้าใจค่ะ “ บางคนก็อาจจะเข้าใจจริงๆ แต่บางคนมันก็แถไปเรื่อยๆตามสเต็ป
“ ถ้าเข้าใจแล้วก็ลงมือทำเลยนะครับ “ ว่าเสร็จร่างสูงก็เดินออกจากห้องไป ส่วนไอ้นักเรียนพวกนี้น่ะหรอ...บิดขี้เกียจกันมั่ง หยอกกันต่อบ้าง กวนกันบ้าง...บ้างก็เอาเท้าขึ้นมาบนโต๊ะบ้าง ส่วนไอ้ผมน่ะมันเด็กดี ไม่มีหรอกครับกริยาแย่ๆแบบนั้น
“ เฮ้ยไอ้ชางมิน! เสร็จแล้วเอามาลอกมั่งนะเว้ย “ นี่แหล่ะพฤติกรรมของเด็กดีในสมัยนี้
“ ไอ้ขี้เกียจ! เมื่อไหร่เอ็งจะหัดทำการบ้านเองมั่งวะ ข้าล่ะเบื่อที่จะให้เอ็งลอกแล้วนะเว้ย! “ ไอ้ชางมินถึงกับต้องบ่นโอยทันทีที่ผมพูดจบ แต่อย่าหวังเลยว่าไอ้คำพูดเทือกนั้นจะเข้าไปโล่ดแล่นอยู่ในโสตประสาทของผม มันมีแต่จะเข้าหูซ้าย แล้วก็ทะลุออกไปที่หูขวาไปในที่สุด
“ จะถือว่าเอ็งให้ลอกก็แล้วกัน “ ผมยกยิ้มราวกับผู้ชนะ ไอ้ชางมินถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร นี่สิเพื่อนแท้ของผม หึหึ
“ เออ! วันนี้เอ็งเห็นไอ้ยูชอนมั้ยวะ? ไม่รู้มันหายหัวไปไหน เมื่อวานโทรไปก็ไม่ติด “
“ มันบอกว่าจะโผล่หัวมาตอนเที่ยงนั่นแหล่ะ “ ผมถึงกับต้องถึงบางอ้อทันที มันก็คงมีเหตุผลเดิมๆในการมาสาย ซึ่งนั่นก็คือ ขี้เกียจตื่น นั่นเอง
แอ๊ด!!
และแล้วทุกสรรพสิ่งในห้องก็เป็นอันต้องเงียบสงัดลง เมื่อร่างสูงนามชอง ยุนโฮนั้นได้เดินเข้ามา เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายเมื่อกี้นั้นก็ได้เงียบลงราวกับว่ามีสวิตช์เปิด-ปิด ที่ไว้ใช้สั่งการได้ กริยาหรือพฤติกรรมแย่ๆก็ไม่มีให้เห็นดังเช่นเมื่อสักครู่ ซึ่งดูยังไงห้องนี้ก็ราวกับว่าไม่เคยมีเหตุการณ์แย่ๆเกิดขึ้นมาก่อนแม้แต่น้อย
“ ดูท่านักเรียนทุกคนคงจะตั้งใจทำการบ้านกันน่าดู สมแล้วที่ได้ชื่อว่าห้องเรียนดีเด่น “ มันมักจะดีเด่นเฉพาะตอนอาจารย์อยู่เท่านั้นแหล่ะครับ ผมบอกได้เลยว่าถ้าอาจารย์ได้เห็นภาพเมื่อสักครู่แล้วล่ะก็...อาจารย์จะไม่หลงผิด พูดคำนี้ออกมาแน่นอน
“ พรุ่งนี้ก็เป็นวันเสาร์...มีนักเรียนคนไหนที่จะอาสามาช่วยงานอาจารย์บ้างมั้ยครับ? “ เงียบ...ไม่มีแม้แต่สรรพสิ่งใดเคลื่อนไหว มาช่วยงานอาจารย์ยุนโฮเนี่ยนะ? มีแต่จะโดนใช้กับโดนใช้เสียมากกว่า
“ ว่าไงคิม แจจุง พรุ่งนี้พอมีเวลาว่างมาช่วยงานอาจารย์มั้ย? “ ผมถึงกับต้องสะดุ้งทันทีเมื่ออาจารย์ยุนโฮขอความเห็นจากผม
“ เอ่อ...คือ “ ผมถึงกับทำตัวไม่ถูก ถ้าปฏิเสธไปผมก็กลัวว่าอาจารย์จะเสียใจ แต่ถ้าตอบรับไปผมก็มีแต่จะโดนใช้กับโดนใช้
“ ว่าไง? พอมีเวลามาช่วยงานอาจารย์มั้ยครับ? “
“ อะ...เอ่อ...วะ...ว่างครับ ว่าง! “ ในที่สุดผมก็ต้องตอบรับคำขอของอาจารย์ยุนโฮไป ร่างสูงถึงกับยกยิ้มอย่างพึงพอใจในคำตอบ
“ งั้นก็ดี...นั่งลงได้คิม แจจุง “
“ ขะ...ขอบคุณครับ “ ราวกับว่าสติของผมได้หลุดลอยหายไปแล้ว นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย! ตายแน่ไอ้แจเอ้ย~
…
ณ เวลาพักเที่ยง
“ ข้าว่าไอ้อาจารย์ยุนโฮอะไรนั่นมันชักไม่น่าไว้ใจแล้วนะเว้ย...เอ็งจะไปจริงๆหรอวะ? “
“ ข้าคงจะต้องไปว่ะไอ้ยูชอน ขืนข้าไม่ไป มีแต่ตายกับตาย “ ร่างบางก้มหน้าลงตํ่าทันทีที่พูดจบ
“ แต่ที่ข้าฟังเอ็งเล่ามา...เหมือนอาจารย์ยุนโฮแกแอบพิศวาสเอ็งเลย ว่ามั้ยไอ้ชางมิน “ ร่างสูงหันไปขอความเห็นจากร่างสูงอีกคนด้วยท่าทางมั่นอกมั่นใจในคำพูดของตน
“ คงไม่มั้ง อาจารย์แกอาจจะอยากแกล้งไอ้แจเฉยๆก็ได้ “
“ อยากแกล้ง? ข้าว่าไม่ว่ะ อาจารย์ยุนโฮต้องแอบชอบไอ้แจแน่ๆ “
“ แต่ข้าว่าอาจารย์คงไม่ได้ชอบไอ้แจหรอก “
“ แต่ข้าว่าชอบ “
“ แต่ข้าว่าไม่ชอบ! “
“ แต่ข้าว่าชอบ! “
“ พอสักที!!! “ ผมตะโกนลั่น เมื่อความอดทนของผมมันได้หายไปกับสายลมเสียแล้ว จะเถียงให้มันได้อะไรขึ้นมา! ร่างสูงทั้งสองถึงกับต้องเงียบทันที แต่ยกเว้นเสียว่าร่างสูงอีกคนน่ะสิ
“ ข้ามีวิธีพิสูจน์ว่าอาจารย์ยุนโฮแอบชอบไอ้แจจริงๆหรือปล่าว “
“ ไอ้ยูชอน! “
“ หรือว่าเอ็งไม่กล้ายอมรับความจริง?...ว่าอาจารย์ยุนโฮชอบเอ็ง “
“ ... “
“ แล้วจะพิสูจน์ยังไง? “
“ เดี๋ยวก็รู้...หึหึ “ ร่างสูงยกยิ้มเจ้าเล่ห์พร้อมกับหัวเราะในลำคอออกมา ผมชักไม่ไว้ไอ้ยูชอนมากขึ้นซะแล้วสิ อีกใจหนึ่งก็อยากรู้ อีกใจหนึ่งก็รับไม่ได้ ถ้าอาจารย์ยุนโฮเผลอชอบผมขึ้นมาล่ะก็...ไม่โลกแตกก็นํ้าท่วมโลกนั่นแหล่ะครับ!
...
หลังเลิกเรียน
“ มันจะดีหรอวะไอ้ไก่ “
“ มันต้องดีอยู่แล้ว แผนข้าน่ะ...ไม่เคยพลาด “
“ โดยเฉพาะตอนจีบพวกยัยเด็กรุ่นน้องพวกนั้นด้วยใช่มั้ยล่ะ “
“ แหม๋...มันก็ต้องมีบ้างล่ะน่า เฮ้ย!นั่นไง อาจารย์ยุนโฮมาแล้ว แผนหนึ่งเริ่มได้! “
“ แผน? แผนอะไรว...อ๊าก! “
พรึบ!!!
“ เป็นอะไรมากหรือปล่าวคิม แจจุง “ ร่างบางส่ายหัวรัวราวกับต้องการจะบอกว่าไม่เป็นอะไรแล้ว
“ แล้วอยู่ดีๆทำไมถึงวิ่งออกมากลางถนนซะล่ะ รู้มั้ยถ้ารถมันมาจะชนเอา... “ ร่างบางเบิกตากว้างทันทีเมื่อรู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่างกำลังเต้นอยู่ภายในอก
ตึกตัก ตึกตัก มันเกิดขึ้นอีกแล้ว...อาการแบบนี้
“ เอ่อ...คือ “ ในขณะที่ร่างบางกำลังคิดหาคำตอบอยู่นั้น เสียงทุ้มเสียงหนึ่งก็ได้ดังแทรกขึ้นมา
“ ผมเนี่ยแหล่ะครับผลักแจจุงออกมาเอง “ ร่างสูงพูดออกมาราวกับว่าไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น พร้อมกับยกยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของร่างสูงผู้เป็นอาจารย์
“ ฉันขอโทษนะแจจุง นายไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ย “ คำพูดกับการกระทำนั้นช่างแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ร่างสูงกลับยิ้มเยาะราวกับเป็นผู้เหนือกว่าจึงสร้างความไม่พอใจให้กับร่างบางได้เป็นอย่างดี ขอโทษแบบนี้ อย่าขอโทษเลยดีกว่านะปาร์ค ยูชอน!
“ เอาล่ะ วันหลังจะเล่นอะไรก็เล่นกันดีๆหน่อยก็แล้วกัน อย่าให้มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง เข้าใจมั้ย? “ ร่างบางพยักหน้ารัวผิดกับร่างสูงที่ได้แต่แอบยกยิ้มเล็กๆในใจ...เป็นอย่างที่ปาร์ค ยูชอนคิดไว้ไม่มีผิด!
“ เข้าใจครับ/เข้าใจครับ “
“ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว อาจารย์กลับก่อนแล้วกันนะ “ ในขณะที่ผู้เป็นอาจารย์กำลังจะเดินจากนักเรียนทั้งสองไปนั้น นักเรียนหนึ่งในสองนั้นก็ได้เรียกเอาไว้เสียก่อน
“ เดี๋ยวก่อนครับอาจารย์! “ ร่างสูงหยุดชะงักสักพักก่อนจะหันกลับมา
“ มีอะไรเหรอปาร์ค ยูชอน “
“ ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับอาจารย์เป็นการส่วนตัวน่ะครับ เอ็งกลับไปก่อนเลยนะไอ้แจ ไม่ต้องรอข้าหรอก...เพราะข้ามีเรื่องจะคุยกับอาจารย์อีกเยอะ “ ร่างบางพยักหน้ารัวก่อนจะเดินจากไปแต่ก็ไม่ลืมบอกลาร่างสูงทั้งสองก่อน
“ งั้นข้าไปก่อนแล้วกันนะ...ขอตัวก่อนนะครับอาจารย์ยุนโฮ “ ร่างสูงทั้งสองพยักหน้าเล็กๆราวกับว่าเป็นการรับรู้
“ นายมีเรื่องอะไรจะคุยกับอาจารย์? “ ร่างสูงเริ่มเข้าเรื่องแต่โดยเร็วเมื่อเห็นร่างบางเดินจากไปแล้ว
“ อย่าเพิ่งรีบร้อนสิครับอาจารย์~ผมว่าเราไปคุยกันตรงนั้นกันดีกว่า “ ว่าเสร็จก็ชี้ไปยังสวนสาธารณะที่อยู่ห่างออกไปถึงหนึ่งเมตร
“ ก็ได้ “ เมื่อได้รับคำตอบอย่างนั้นร่างสูงก็ต้องยกยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะเดินนำผู้เป็นอาจารย์ไป
‘เสร็จผมแน่...อาจารย์ชอง ยุนโฮ’
...
“ นายมีอะไรจะคุยกับอาจารย์ก็รีบๆว่ามา อาจารย์มีธุระจะต้องไปทำต่อ “
“ แหมๆ จะรีบไปไหนล่ะครับอาจารย์ยุนโฮ เรื่องนี้น่ะ...มันสำคัญมากเลยนะครับ “ ว่าที่อาจารย์ชักสีหน้าไม่ไว้ใจขึ้นมาอย่างรวดเร็วราวกับว่ามันได้ตั้งค่าอัตโนมัติไม่อยู่แล้ว เด็กคนนี้...ช่างไม่น่าไว้ใจจริงๆ
“ คุณมีจุดประสงค์อะไรกันแน่? “ ร่างสูงเริ่มเข้าเรื่องทันทีเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
“ จุดประสงค์เรื่องอะไร “
“ คิม แจจุง...คุณคิดยังไงกับคิม แจจุงกันแน่? “ ร่างสูงเมื่อได้ยินคำถามนี้ไปก็ถึงกับอึ้ง อึ้งจนทำอะไรไม่ถูก ความลับที่ปกปิดมานานกำลังจะถูกเปิดเผยแล้วจริงๆหรือนี่!?!
“ อาจารย์ไม่เข้าใจว่านายกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่ “ แถเข้าไว้ชอง ยุนโฮ นายจะยอมรับความจริงต่อหน้าไอ้เด็กหัวเถิกนี่ไม่ได้เด็ดขาด!
“ อาจารย์อย่ามาเนียนทำไม่รู้เลยครับ...อาจารย์กำลังชอบคิม แจจุงอยู่ใช่มั้ยครับ? “ ราวกับร่างกายนี้ได้ด้านชาไปแล้ว คำถามเพียงคำถามเดียว แต่มันสามารถทำลายล้างชอง ยุนโฮคนนี้ได้ราบคราบ จะยอมรับหรือจะปฏิเสธออกไปดี?
“ อาจารย์ไม่ต้องกลัวไปหรอกนะครับ ว่าไอ้แจมันจะรู้เรื่องนี้... “ เมื่อได้ยินอย่างนั้นแล้ว ร่างสูงก็อดที่จะถอนหายใจอย่างโล่งอกไม่ได้
“ แต่...ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนหนึ่งข้อ “ และแล้วความกดดันก็กลับมาสิงสถิตอีกครั้ง เหงื่อจำนวนมากเริ่มผุดขึ้นมาให้เห็นบ้างแล้วบนใบหน้าคม
“ นายต้องการอะไรปาร์ค ยูชอน? “ ในที่สุดร่างสูงก็ต้องถามคำถามนี้ออกไป เจ้าเด็กนี่ มันเจ้าเล่ห์เกินกว่าที่คิดจริงๆ
“ คิม จุนซู...ผมต้องการน้องชายอาจารย์ให้มาเป็นเมียของผม “
“ อะไรนะ!!! “
ทักทายแฟนคลับทุกท่านค่ะ ^^ ไรท์เตอร์แวะมาอัพตอนใหม่ให้แล้วนะคะ หวังว่าจะยังคงสนุกเหมือนตอนแรกๆเน้อ
ต้องขออภัยด้วยถ้าหากมาอัพให้ช้า ไรท์เตอร์ติดงานที่โรงเรียนน่ะค่ะ แต่ถึงจะไม่ว่างยังไง ไรท์เตอร์ก็ต้องมาอัพให้อยู่แล้ว~
ps: ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ค่ะ
ความคิดเห็น