คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Haunt.......Intro
ห้ามปิดเพลงหน้าฟิคน้าาา แล้วจะอิน(?)
Intro
“ไม่ ผมไม่ได้ทำ”
“ไม่ ไม่ได้ทำ”
“ไม่ใช่ผม”
ร่างเล็กเดินก้มหน้าพึมพำอะไรสักอย่างอยู่ในลำคอที่แห้งผาด กับหัวที่ส่ายไปมาไม่หยุดในสภาพชุดนอนตัวบางสีขาวสะอาดตาที่ตอนนี้มันกลับไม่สะอาดเอาเสียเลย มือบางที่เริ่มเอามาถูเข้ากับตัวเสื้อขาวๆนั่นเริ่มแต่งแต้มสีแดงเข้าไปเติมเต็ม จนทำให้คนที่ยืนหรือเดินผ่านไปมาที่สวนกับคนตัวเล็กต้องร้องอุทานออกมาอย่างนึกตกใจ
เสียงนินทาและสายตามากมายต่างเริ่มจับจ้องมองมาทางคนตัวเล็กที่เดินก้มหน้าไม่มองแม้นแต่ทางด้านหน้าที่ย่ำเท้าาเดินอยู่ ปากบางยังคงบ่นงึมงำซ้ำไปซ้ำมาไม่หยุด ขาสั้นๆยังคงจ้ำเดินต่อไป ดวงตาแดงกร่ำกับใบหน้าอันบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่านึกหวาดกลัวมากแค่ไหน
เอี๊ยดดดดดด...
“เฮ้ยย!! อยากตายมากหรือไงวะ เดินหัดมองทางบ้างเส่!!!”
ถึงกับสะดุ้งตกใจจนต้องมองต้นตอของเสียงที่ได้ยินนั้น แต่รถยนต์คันใหญ่ที่เกือบจะพุ่งชนตัวเองเมื่อกี๊กลับไม่ได้ทำให้ความหวาดกลัวเพิ่มไปมากกว่าสิ่งที่มีอยู่ก่อนหน้านี้เอาเสียเลย
สุดท้ายก็จ้ำเท้าเปลือยเปล่าไปยังทางข้างหน้าต่ออีกครั้ง ถึงแม้นจะยังไม่รู้ก็ตามว่าที่เดินอยู่จุดหมายของตนนั้นจะไปจบอยู่ที่ไหน
จู่ๆขาเล็กก็หยุดเดินแล้วเงยหน้ามองไปยังเบื้องหน้าอีกฝากฝั่งของถนนที่ตนยืนอยู่ เห็นดังนั้นมุมปากบางเล็กก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างปิดไม่มิด เมื่อพบเข้ากับใครคนนึงที่ยืนอยู่ตรงนั้น
“คะ คะ...คุณอา”
อีกด้านฝั่งตรงข้ามของถนนปรากฏณ์คนผิวขาวหน้าตาดียืนมองคนตัวเล็กอยู่ก่อนแล้ว พอตนเห็นว่าคนที่มองอยู่นานเงยหน้าขึ้นมาสบตาตนได้สักทีก็คลี่ยิ้มตอบกลับคนตัวเล็กนั้นไป
ขาเล็กนำพาตัวเองเดินมุ่งหน้าไปหาคนผิวขาวอย่างไม่รีรอ แต่เดินไปได้สักพักก็ต้องหยุดชะงักลงเพราะสัญญาณไฟสีแดงที่เตือนอยู่ตรงทางสี่แยกเล็กๆให้หยุดขาไว้เสียก่อน
คนตัวเล็กเงยหน้ายิ้มอีกครั้งให้คนที่รอตนเดินข้ามถนนไปหาอีกเพียงไม่กี่เมตรข้างหน้า จนไม่ทันได้ล่วงรู้เลยว่าจากอีกมุมของถนนก็ยังมีอีกหนึ่งคนที่มองตนอยู่เช่นกัน
ขายาวๆของคนตัวสูงจ้ำเดินไปยังทิศทางที่คนตัวเล็กในชุดนอนตัวบางยืนอยู่ หน้าที่โดนปกปิดด้วยหมวกแก๊ปสีดำกับมือหนาข้างหนึ่งที่ตอนนี้ล่วงเข้าไปในประเป๋าหลังของการเกงที่ใส่ คว้ามีดพกขนาดพอดีมือที่ตนเลือกมาในวันนี้ จากการจ้ำเท้าช้าๆเปลี่ยนเป็นความเร็วที่เพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม มีดที่ตนถือถูกพลิกออกมาจากฝักบ่งบอกให้เห็นได้ถึงผลลัพธ์เป็นอย่างดีถ้าหากสัมผัสเข้ากับผิวหรือเนื้อหนัง ดูได้จากความเงาคมและความแหลมของตัวมีด
คนตัวเล็กที่ยืนยิ้มอยู่ก่อนหน้านี้หันไปมองทางด้านข้างตน ก่อนที่ตาเล็กจะเบิกกว้างขึ้นทันทีที่เห็นคนตัวสูงวิ่งตรงมาทางตัวเอง ขาเล็กไม่รอช้า จากจุดหมายที่จะก้าวไปด้านหน้าเปลี่ยนทิศทางเป็นอีกด้านตรงข้ามกันกับร่างสูงนั้นแทน
วิ่ง ....ต่อวิ่งต่อไปอีกแล้ว
.
.
.
.
“จีมินนนน!!!”
*แก้ไขให้แล้วนะคะเนื่องด้วยมีไรท์บอกว่าอ่านไม่ได้ #ขอโทษเจ้าค่ะ
เอาอินโทรมาเรียกน้ำย่อยกันแหล่ะน้าาาา
จริงๆฟิคเรื่องนี้มันคือซีรีส์เกาหลีเรื่อง HON,SOUL (สิงร่างวิญญาณหลอน)
ตอนกดไปดูเพลงแล้วก็คิดอยากจะแต่งขึ้นมา แล้วยิ่งได้ดูตอนแรกของหนังก็ยิ่งอยากจะทำฟิคซะงั้นเลย
แต่ผู้กำกับเค้าหรอกไรท์แหล่ะ เพลงเอ็มวีกับซีรีส์ไม่มีเหมือนกันเลยอะ ดังนั้นฟิคเราจะมีทั้งเนื้อหาในเพลงและในหนัง
ไรท์อาจจะแต่ไม่ได้ถึงอรรถรสแบบดูหนังนะแต่ว่าจะตั้งใจแต่ให้เต็มที่เลยล่ะ #ขอกำลังใจหน่อยเร๊ว
ดังนั้น....ชอบไม่ชอบยังไงก็ติชมกันได้นะครับผม เราจะแต่ให้เต็มที่ที่สุดไปเลยนะ
ชอบไม่ชอบยังไง หรือจะติเราเรื่องอะไรบอกเราเม้นไว้ ไปติดแท็กได้ตลอดเด้อ เรารู้เรากาก 5555
เรื่องนี้มีติดแท็กนะรู้ยัง??? #ฟิคฮอนท์ นะอย่าลืมไปเล่น แล้วไรท์จะตามไปหลอนใกล้
สุดท้าย...ขอบคุณทุกๆคนเราที่ติดตามเราไม่ว่าจะเรื่องนี้หรือฟิคสั้น หรือจะฟิคยาวที่เราดองไว้นานโข แหะๆ...^^"
วันนี้วันเกิดไรท์แหล่ะรู้ยัง!!!
จอให้ทุกคนอ่านฟิคไรท์ให้สุดก็มีความสุขโคตรๆแว้วววว
#ยิ่งเม้นให้นี่ชีวีไรท์โคตรลั่ลล๊าเลยนะเจรงงงง 555
สสวก...จย้า!!! <<< มันบ้าบอกตัวเองก็ได้หว่ะ
.......................................................................................................................................
ความคิดเห็น