ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนแปด
ตุบ ตุบ ตุบ
เสียงฝีเท้าเล็กๆ ของร่างบางกำลังเดินเลือกซื้อของอย่างสบายใจที่เกาะ FT.Island ในตอนนั้นเองสายตาของเธอได้ไปสะดุดเข้ากับใบหน้าของชายหนุ่มสองคน คนหนึ่งยิ้มและโบกมือให้เธออย่างร่าเริงส่วนอีกคนสบตาเธอนิดหน่อยกันจะแสร้งทำเป็นมองไม่เห็น จากที่ร่างบางยิ้มและจะทักทายเขาเลยเปลี่ยนเป็นไปทักคนที่โบกมือให้แก้เก้อ เธอเดินเข้าไปหาชายหนุ่มทั้งสองคน
"มาซื้อของเหรอฉันพาท็อปมาเดินเที่ยวน่ะซื้ออะไรมาเยอะแยะเชียวช่วยถือไหม"
"ขอบใจแต่ไม่เป็นไรฮงกิฉันถือเองได้ ท็อปสบายดีไหม"
ชายหนุ่มปรายตามามองด้วยหางตาก่อนจะมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
"ยังไม่ตาย"
เขาตอบสั้นๆ ร่างบางก้มหน้าลง หนุ่มนัยน์ตายิ้มมหาเสน่ห์รีบหัวเราะแบบแห้งๆ ขึ้นมาเพื่อขัดบรรยากาศเศร้า
"เออ...จียงอย่าไปสนใจท็อปมันเลยพอดีมันกัดกับโจลี่มาน่ะเลยอารมณ์ไม่ดีอย่าถือสามันเลยนะ"
"อืม...ไม่ว่ายังไงฉันก็รับได้ก็เมื่อก่อนฉันก็เคยทำแบบนี้นี่นานี่ฉันคงถูกทำโทษใช่ไหมท็อป"
ชายหนุ่มปรายตามองก่อนจะมองขึ้นไปบนฟ้า
"เปล่าเธอเคยผิดด้วยเหรอไปเถอะฮงกิ"
พูดจบหนุ่มตาคมก็เดินไปเลย
"แล้วเจอกันใหม่นะจียง^^" หนุ่มตายิ้มพูดพร้อมโบกมือลาร่างบาง
ร่างบางยิ้มตอบก่อนจะมองเลยหนุ่มตายิ้มไปยังร่างสูงของอีกคนหนึ่งก่อนที่เธอจะหันหลังกลับเดินทอดสายตาลงต่ำและเดินช้าลง
หนุ่มนัยน์ตาคมหันหลังกลับไปมองร่างบางที่เดินไป
"ฉันปวดใจเหลือเกินฮงกิ"
"แล้วนายจะทำไปเพื่ออะไร"
"แล้วถ้าเป็นนายล่ะจะทำแบบฉันหรือเปล่า"
"ไม่หรอก"
"เพราะนายเป็นคนซื่อและน่ารักล่ะมั้ง555+" หนุ่มตาคมพูดก่อนจะหัวเราะเพื่อกลบเกลื่อนความเศร้า
"นายมันบ้า555+" หนุ่มตายิ้มพูดแล้วหัวเราะขึ้นมาบ้างก่อนจะเตะก้นเพื่อนสนิทอย่างหยอกล้อ
"นายเตะฉันเหรอได้แน่จริงอย่าหนีเซ่"
"แน่จริงก็ตามให้ทันเด่ะ"
สองหนุ่มวิ่งไล่เตะกันเหมือนเด็ก
ที่คฤหาสน์ใหญ่ bigbang
"มินฮวานไม่อยู่ฉันก็ใช้งานแกได้โชคร้ายหน่อยนะมินฮวานไปตั้ง 3 วันแน่ะ"
"ค่ะทราบแล้วค่ะแม่ใหญ่มีอะอะไรจะใช้เพิ่มไหมคะ"
"ปากดีเหรอทำตรงนี้ให้เสร็จก่อนเถอะย่ะ"
พูดจบแม่ใหญ่ก็เดินไปจียงได้แต่ถอนหายใจและก้มหน้าทำงานต่อ
...
ท็อปนายจะเมินฉันจริงเหรอ
มันจะอีกนานแค่ไหนกันนะ
แต่ต่อให้เป็นชั่วชีวิตฉันก็จะรอนะ
...
แค่กๆ
ร่างบางเริ่มไอหน่อยๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะหน้าผาก
"เรามีไข้นิดหน่อยแฮะเดี๋ยวทำงานเสร็จแล้วกินยาพักผ่อนสักหน่อยคงหายล่ะ"
"จียงจับหน้าผากทำไมหนูไม่สบายเหรอลูก"
หญิงชราคนหนึ่งเดินเข้ามา
"แม่นม"
"มินฮวานไม่อยู่เขาฝากให้นมมาดูแลคุณแทนเขาน่ะ"
"ไม่เห็นต้องลำบากเลยค่ะหนูสบายดีทานยาพักสักหน่อยก็หายหนูแข็งแรงจะตายอย่าห่วงเลยค่ะแม่นม"
"งั้นเหรองั้นคุณไปพักเถอะเดี๋ยวนมจะจัดการงานตรงนี้ให้"
"ไม่เป็นไรค่ะว่าแต่นมจะเอาอะไรเหรอคะถึงเดินเข้ามาถึงในนี้"
"เปล่าหรอกแค่คิดว่าคุณผู้หญิงเขาต้องใช้งานจียงหนักน่ะนมเลยเข้ามาดูแล้วก็จริงด้วย"
"ไม่หนักหรอกค่ะแม่นมงั้นแม่นมรอหนูก่อนนะเดี๋ยวหนูทำงานเสร็จแล้วจะพาไปเดินเล่น"
"โถ! แม่คุณช่างดีเหลือเกินอย่าเลยคุณยิ่งไม่สบายอยู่งั้นนมไปพักก่อนนะ"
หญิงชราเดินออกไปส่วนจียงก็ทำงานไปก็ไอไปด้วยตลอด
หลังจากทำงานเสร็จจียงก็เอาน้ำส้มคั้นขึ้นไปให้แม่ใหญ่ทันทีที่ได้เวลาแต่เธอก็ยังคงไอไม่หยุด
"น้ำส้ม แค่กๆ มาแล้วค่ะ แค่กๆๆๆๆ"
"อี๋~ แกไอซะขนาดนี้เชื้อโรคลงไปในน้ำส้มฉันหมดน่ะสิไปเลยไปจะไปไหนก็ไปแล้วสั่งให้คนอื่นเอาน้ำส้มมาให้ฉันใหม่ด้วยนะยะ"
"ค่ะ แค่กๆๆๆ"
จียงเดินลงข้างล่างไปบอกให้หญิงวัยกลางคนที่ยืนอยู่ในครัวทำน้ำส้มไปให้แม่ใหญ่ก่อนจะเดินเข้าห้องไปกินยาแล้วนอนพัก
วังที่เกาะ FT.Island
สองเจ้าชายนอนทอดร่างอยู่ที่สวน
"ท็อปนายว่าวันนี้จียงแปลกๆ ไหม" ฮงกิถามชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างๆ
"แปลกเหรอ? ไม่นี่นายว่าแปลกตรงไหน"
"นายไม่สังเกตเหรอเออะ! โทษทีลืมไปว่าวันนี้นายแทบไม่ได้มองหน้าจียงเลย"
"แปลว่าที่แปลกน่ะหน้าตาเหรอ"
"อืมวันนี้หน้าของจียงซีดอย่างกับคนป่วยแน่ะ" หนุ่มตายิ้มมหาเสน่ห์พูดพร้อมทำมือประกอบ
"จริงเหรองั้นฉันควรทำยังไงดีล่ะ"
"ซื้อของไปเยี่ยมสิ"
รอยยิ้มจางๆ ปรากฎขึ้นบนใบหน้าคมก่อนที่เจ้าของใบหน้าจะลุกพรวดและวิ่งไปที่รถและรีบขับรถออกไปทันที หนุ่มนัยน์ตายิ้มมหาเสน่ห์มองตามและยิ้ม
คฤหาสน์ใหญ่ bigbang
"เจ้าชายซึงฮยอน"
"เอานี่ให้จียงบอกเขาว่าฮงกิให้เอามาให้"
"ค่ะ"
"กลับก่อนนะ ห้ามบอกว่าฉันให้เด็ดขาดนะ"
"ค่ะ"
หนุ่มหน้าคมเดินกลับไปที่รถและขับกลับวังไป
หญิงวัยกลางคนเดินเอาของไปที่ห้องนอนของจียง
"จากใครคะป้า"
"เพื่อนเรานั่นแหละที่ชื่อฮงกินั่นไง"
"เหรอคะงั้นฝากขอบคุณเขาด้วยนะคะหนูขอพักผ่อนนะคะ"
"ไม่กวนแล้วนอนไปเถอะหายไวๆ นะ"
หญิงวัยกลางคนพูดก่อนจะเดินออกจากห้องไป ร่างบางนอนมองออกไปนอกหน้าต่าง
...
ท็อปทำไมเธอถึงได้เบื่อฉันง่ายขนาดนั้นล่ะ
นายพยายามจีบฉันมาตั้งเกือบสามปี
หรือว่าฉันถูกนายลงโทษจริงๆ
ถ้าเป็นอย่างนั้นมันก็สมควรแล้ว
และฉันก็ไม่ควรร้องไห้ที่ถูกทำโทษ
ฉันจะเข้มแข็งและอดทนรอต่อไปนะท็อป
...
ร่างบางซุกหน้าลงกับหมอนสีขาวก่อนที่จะเผลอหลับไป
...
ทำไมต้องเป็นฮงกินะ
อ้างคนอื่นไม่ได้หรือไง
ไอ้ท็อปโง่เอ๊ย
แต่ถ้าแกบอกคนอื่นแกจะเอาใครมาอ้างล่ะ
จริงไหมล่ะ
ช่างเถอะดีแล้วล่ะ
...
หนุ่มหน้าคมคิดไปพลางๆ ขณะที่นอนก่ายหน้าผากอยู่ในห้องนอน
.................................................................................................
ขอคอมเม้นเยอะๆ นะคะ
ตอนหน้าจะมาอัพให้เร็วๆ ค่ะ
김민아
เสียงฝีเท้าเล็กๆ ของร่างบางกำลังเดินเลือกซื้อของอย่างสบายใจที่เกาะ FT.Island ในตอนนั้นเองสายตาของเธอได้ไปสะดุดเข้ากับใบหน้าของชายหนุ่มสองคน คนหนึ่งยิ้มและโบกมือให้เธออย่างร่าเริงส่วนอีกคนสบตาเธอนิดหน่อยกันจะแสร้งทำเป็นมองไม่เห็น จากที่ร่างบางยิ้มและจะทักทายเขาเลยเปลี่ยนเป็นไปทักคนที่โบกมือให้แก้เก้อ เธอเดินเข้าไปหาชายหนุ่มทั้งสองคน
"มาซื้อของเหรอฉันพาท็อปมาเดินเที่ยวน่ะซื้ออะไรมาเยอะแยะเชียวช่วยถือไหม"
"ขอบใจแต่ไม่เป็นไรฮงกิฉันถือเองได้ ท็อปสบายดีไหม"
ชายหนุ่มปรายตามามองด้วยหางตาก่อนจะมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
"ยังไม่ตาย"
เขาตอบสั้นๆ ร่างบางก้มหน้าลง หนุ่มนัยน์ตายิ้มมหาเสน่ห์รีบหัวเราะแบบแห้งๆ ขึ้นมาเพื่อขัดบรรยากาศเศร้า
"เออ...จียงอย่าไปสนใจท็อปมันเลยพอดีมันกัดกับโจลี่มาน่ะเลยอารมณ์ไม่ดีอย่าถือสามันเลยนะ"
"อืม...ไม่ว่ายังไงฉันก็รับได้ก็เมื่อก่อนฉันก็เคยทำแบบนี้นี่นานี่ฉันคงถูกทำโทษใช่ไหมท็อป"
ชายหนุ่มปรายตามองก่อนจะมองขึ้นไปบนฟ้า
"เปล่าเธอเคยผิดด้วยเหรอไปเถอะฮงกิ"
พูดจบหนุ่มตาคมก็เดินไปเลย
"แล้วเจอกันใหม่นะจียง^^" หนุ่มตายิ้มพูดพร้อมโบกมือลาร่างบาง
ร่างบางยิ้มตอบก่อนจะมองเลยหนุ่มตายิ้มไปยังร่างสูงของอีกคนหนึ่งก่อนที่เธอจะหันหลังกลับเดินทอดสายตาลงต่ำและเดินช้าลง
หนุ่มนัยน์ตาคมหันหลังกลับไปมองร่างบางที่เดินไป
"ฉันปวดใจเหลือเกินฮงกิ"
"แล้วนายจะทำไปเพื่ออะไร"
"แล้วถ้าเป็นนายล่ะจะทำแบบฉันหรือเปล่า"
"ไม่หรอก"
"เพราะนายเป็นคนซื่อและน่ารักล่ะมั้ง555+" หนุ่มตาคมพูดก่อนจะหัวเราะเพื่อกลบเกลื่อนความเศร้า
"นายมันบ้า555+" หนุ่มตายิ้มพูดแล้วหัวเราะขึ้นมาบ้างก่อนจะเตะก้นเพื่อนสนิทอย่างหยอกล้อ
"นายเตะฉันเหรอได้แน่จริงอย่าหนีเซ่"
"แน่จริงก็ตามให้ทันเด่ะ"
สองหนุ่มวิ่งไล่เตะกันเหมือนเด็ก
ที่คฤหาสน์ใหญ่ bigbang
"มินฮวานไม่อยู่ฉันก็ใช้งานแกได้โชคร้ายหน่อยนะมินฮวานไปตั้ง 3 วันแน่ะ"
"ค่ะทราบแล้วค่ะแม่ใหญ่มีอะอะไรจะใช้เพิ่มไหมคะ"
"ปากดีเหรอทำตรงนี้ให้เสร็จก่อนเถอะย่ะ"
พูดจบแม่ใหญ่ก็เดินไปจียงได้แต่ถอนหายใจและก้มหน้าทำงานต่อ
...
ท็อปนายจะเมินฉันจริงเหรอ
มันจะอีกนานแค่ไหนกันนะ
แต่ต่อให้เป็นชั่วชีวิตฉันก็จะรอนะ
...
แค่กๆ
ร่างบางเริ่มไอหน่อยๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะหน้าผาก
"เรามีไข้นิดหน่อยแฮะเดี๋ยวทำงานเสร็จแล้วกินยาพักผ่อนสักหน่อยคงหายล่ะ"
"จียงจับหน้าผากทำไมหนูไม่สบายเหรอลูก"
หญิงชราคนหนึ่งเดินเข้ามา
"แม่นม"
"มินฮวานไม่อยู่เขาฝากให้นมมาดูแลคุณแทนเขาน่ะ"
"ไม่เห็นต้องลำบากเลยค่ะหนูสบายดีทานยาพักสักหน่อยก็หายหนูแข็งแรงจะตายอย่าห่วงเลยค่ะแม่นม"
"งั้นเหรองั้นคุณไปพักเถอะเดี๋ยวนมจะจัดการงานตรงนี้ให้"
"ไม่เป็นไรค่ะว่าแต่นมจะเอาอะไรเหรอคะถึงเดินเข้ามาถึงในนี้"
"เปล่าหรอกแค่คิดว่าคุณผู้หญิงเขาต้องใช้งานจียงหนักน่ะนมเลยเข้ามาดูแล้วก็จริงด้วย"
"ไม่หนักหรอกค่ะแม่นมงั้นแม่นมรอหนูก่อนนะเดี๋ยวหนูทำงานเสร็จแล้วจะพาไปเดินเล่น"
"โถ! แม่คุณช่างดีเหลือเกินอย่าเลยคุณยิ่งไม่สบายอยู่งั้นนมไปพักก่อนนะ"
หญิงชราเดินออกไปส่วนจียงก็ทำงานไปก็ไอไปด้วยตลอด
หลังจากทำงานเสร็จจียงก็เอาน้ำส้มคั้นขึ้นไปให้แม่ใหญ่ทันทีที่ได้เวลาแต่เธอก็ยังคงไอไม่หยุด
"น้ำส้ม แค่กๆ มาแล้วค่ะ แค่กๆๆๆๆ"
"อี๋~ แกไอซะขนาดนี้เชื้อโรคลงไปในน้ำส้มฉันหมดน่ะสิไปเลยไปจะไปไหนก็ไปแล้วสั่งให้คนอื่นเอาน้ำส้มมาให้ฉันใหม่ด้วยนะยะ"
"ค่ะ แค่กๆๆๆ"
จียงเดินลงข้างล่างไปบอกให้หญิงวัยกลางคนที่ยืนอยู่ในครัวทำน้ำส้มไปให้แม่ใหญ่ก่อนจะเดินเข้าห้องไปกินยาแล้วนอนพัก
วังที่เกาะ FT.Island
สองเจ้าชายนอนทอดร่างอยู่ที่สวน
"ท็อปนายว่าวันนี้จียงแปลกๆ ไหม" ฮงกิถามชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้างๆ
"แปลกเหรอ? ไม่นี่นายว่าแปลกตรงไหน"
"นายไม่สังเกตเหรอเออะ! โทษทีลืมไปว่าวันนี้นายแทบไม่ได้มองหน้าจียงเลย"
"แปลว่าที่แปลกน่ะหน้าตาเหรอ"
"อืมวันนี้หน้าของจียงซีดอย่างกับคนป่วยแน่ะ" หนุ่มตายิ้มมหาเสน่ห์พูดพร้อมทำมือประกอบ
"จริงเหรองั้นฉันควรทำยังไงดีล่ะ"
"ซื้อของไปเยี่ยมสิ"
รอยยิ้มจางๆ ปรากฎขึ้นบนใบหน้าคมก่อนที่เจ้าของใบหน้าจะลุกพรวดและวิ่งไปที่รถและรีบขับรถออกไปทันที หนุ่มนัยน์ตายิ้มมหาเสน่ห์มองตามและยิ้ม
คฤหาสน์ใหญ่ bigbang
"เจ้าชายซึงฮยอน"
"เอานี่ให้จียงบอกเขาว่าฮงกิให้เอามาให้"
"ค่ะ"
"กลับก่อนนะ ห้ามบอกว่าฉันให้เด็ดขาดนะ"
"ค่ะ"
หนุ่มหน้าคมเดินกลับไปที่รถและขับกลับวังไป
หญิงวัยกลางคนเดินเอาของไปที่ห้องนอนของจียง
"จากใครคะป้า"
"เพื่อนเรานั่นแหละที่ชื่อฮงกินั่นไง"
"เหรอคะงั้นฝากขอบคุณเขาด้วยนะคะหนูขอพักผ่อนนะคะ"
"ไม่กวนแล้วนอนไปเถอะหายไวๆ นะ"
หญิงวัยกลางคนพูดก่อนจะเดินออกจากห้องไป ร่างบางนอนมองออกไปนอกหน้าต่าง
...
ท็อปทำไมเธอถึงได้เบื่อฉันง่ายขนาดนั้นล่ะ
นายพยายามจีบฉันมาตั้งเกือบสามปี
หรือว่าฉันถูกนายลงโทษจริงๆ
ถ้าเป็นอย่างนั้นมันก็สมควรแล้ว
และฉันก็ไม่ควรร้องไห้ที่ถูกทำโทษ
ฉันจะเข้มแข็งและอดทนรอต่อไปนะท็อป
...
ร่างบางซุกหน้าลงกับหมอนสีขาวก่อนที่จะเผลอหลับไป
...
ทำไมต้องเป็นฮงกินะ
อ้างคนอื่นไม่ได้หรือไง
ไอ้ท็อปโง่เอ๊ย
แต่ถ้าแกบอกคนอื่นแกจะเอาใครมาอ้างล่ะ
จริงไหมล่ะ
ช่างเถอะดีแล้วล่ะ
...
หนุ่มหน้าคมคิดไปพลางๆ ขณะที่นอนก่ายหน้าผากอยู่ในห้องนอน
.................................................................................................
ขอคอมเม้นเยอะๆ นะคะ
ตอนหน้าจะมาอัพให้เร็วๆ ค่ะ
김민아
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น