ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนสี่
วันรุ่งขึ้น
วังที่เกาะ FT.Island
"ท็อป!!!" เจ้าชายตายิ้มอุทานชื่อเพื่อนรักออกมาอย่างตกใจทันทีที่เห็นใบหน้าของเพื่อนชัดๆ "นายไปทำอะไรมาเนี่ยทำไมหน้าตานายถึงได้โทรมขนาดนี้"
"เมื่อคืนแทบไม่ได้นอนเลยน่ะสิ" ท็อปตอบเพื่อนรักของเขาด้วยน้ำเสียงเนือยๆ
"อีกแล้วเหรอแล้วไปทำอะไรของนายล่ะอย่าบอกนะว่านั่งคิดเรื่องอะไรจนไม่ได้นอนอีกน่ะ"
"ก็งั้นล่ะช่างเถอะที่มานี่เพราะจะชวนไปบ้านจียงด้วยกันน่ะ"
"ทำไมนายไม่ไปคนเดียวล่ะ"
"ลืมแล้วเหรอไงว่าสมัยอยู่ลาสเวกัสนายเป็นเหมือนการ์ดที่ใช้รูดก่อนเข้าบ้านเชียวนะไม่มีนายไปด้วยที่ไรฉันเข้าบ้านนั้นไม่ได้ทุกที"
"งั้นฉันขอให้นายอยู่แบบเงียบที่สุดเลยนะก่อนที่จะเข้าบ้านน่ะฉันจะใช้รอยยิ้มของฉันนี่ล่ะสร้างความน่าเชื่อถือเหมือนทุกครั้ง"
"อืม"
"งั้นนายรอฉันก่อนนะขอไปเปลี่ยนเสื้อก่อน"
"อืม"
ว่าแล้วฮงกิก็วิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะวิ่งออกมาและเดินทางไปที่บ้านของจียง
คฤหาสน์ใหญ่เมือง big bang
"พี่จียงมั่วแล้วอ่ะเขาต้องเล่นแบบนี้สิ"
"ก็พี่บอกแล้วว่าพี่เล่นไม่เป็นนี่นา"
"งั้นเล่นอย่างอื่นก็ได้เล่นอะไรดีล่ะครับเอาที่พี่เล่นเป็นด้วยนะครับ"
เสียงกดออดดังขึ้นหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเดินไปเปิดประตู
"สวัสดีค่ะมาหาใครคะ"
"พวกเราเป็นเพื่อนของจียงน่ะครับไม่ทราบว่าจียงอยู่หรือเปล่าครับ ^^"
จากที่หญิงสาววัยกลางคนกำลังจะปฏิเสธว่าไม่มีคนชื่อจียงแต่พอเหนรอยยิ้มละลายใจของเจ้าชายฮงกิก็เปลี่ยนคำพูดในทันทีราวกับโดนมนต์สะกด
"อยู่ข้างในจร้าเชิญเข้ามาข้างในก่อนได้เลยนะ"
"ขอบคุณครับ ^^"ฮงกิพูดก่อนจะหันไปคุยกับท็อป "ไปหาจียงได้แล้ว"
สองเจ้าชายเดินเข้าไปในบ้าน
"จียงมีแขกมาหา"
"แขกเหรอคะปกติแม่ใหญ่สั่งห้ามไม่ให้คนมาหาฉันไม่ใช่เหรอ"
"เอาน่ะแต่คนนี้เอาเป็นว่าฉันจะไม่รายงานคุณผู้หญิงแล้วกัน"
"ขอบคุณค่ะ"
และเมื่อหญิงวัยกลางคน คนนั้นเดินไปก็ปรากฎร่างของเจ้าชายทั้งสองขึ้นเบื้องหน้าจียง เธอเบิกตาโพลงและยิ้มกว้างทันทีที่เจอหน้าฮงกิ
"มาได้ยังไงน่ะฮงกินั่งก่อนสิ เออะ! ท็อปสวัสดีนายก็เข้ามานั่งข้างในก่อน"
เด็กชายวัยสิบเจ็ดมองหน้าสองเจ้าชายอย่างไม่พอใจ
"พวกนายจะมาจีบพี่ฉันเหรอ"
"มินฮวานอย่าเสียมารยาทสิพวกเขาเป็นเพื่อนพี่ อย่าถือสามินฮวานเลยนะคะ"
"มินฮวานจริงเหรอเนี่ยนี่ฉันไง ฮงกิไงรุ่นพี่นายสมัยเรียนอนุบาลจำได้ไหม ที่ฉันเคยล้อนายว่าเจ้ากางเกงในตัวตุ่นไง"
"อ๊ะ! กางเกงในอุลตร้าเหรอเนี่ยไม่เจอกันนานเลยหล่อขึ้นเยอะเลยนะ"
(ทำไมมันตั้งฉายากันได้พิศดารกันขนาดนี้นะ)
"อืมนายเองเหมือนกันล่ะ"
"ดีเลยงั้นเรามาทำท่าเฉพาะพวกเราหน่อยดีกว่า"
"ไม่เอาน่าโตๆ กันแล้วอายเขาจียงก็อยู่ด้วย"
จียงได้ยินว่าโตๆ กันแล้ว จียงก็อยู่ด้วยเขาก็คิดไปไกลแล้วหน้าเขาก็แดงขึ้นมา
"ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นาผมยังไม่อายเลยมาๆๆๆ"
เด็กชายวัยสิบเจ็ดจับฮงกิยืนขึ้นก่อนที่จะยื่นพุงไปชนพุงของฮงกิแล้วชูมือขึ้นฟ้า
"รวมพลังสองมนุษย์หน้าท้องแตงโม..." มินฮวานเงียบอึ้งไปครู่ "ง่ะ! ไม่มีแตงโมหายไปแล้วโว้! พี่ฮงกิแตงโมของพี่หายไปไหนอ่ะ"
จียงนั่งทำหน้าเอือมระอาจิต
...
นี่เหรอท่าเฉพาะของน้องชายฉันกับฮงกิ
เปลี่ยนใจตอนนี้เลิกชอบเลยดีไหมเนี่ย
ทำไมถึงได้รั่วขนาดนี้อ่ะ
...
"ก็พี่ผอมลงแล้วนี่จะเหลือแตงโมที่พุงเหมือนเมื่อก่อนได้ไงเล่า"
...
ตกลงฉันพาฮงกิมาเพื่อให้ตัวเองไม่มีบทเหรอเนี่ย
ฉันกลายเป็นอากาศไปแล้ว
...
"ท็อป ดูฮงกิจะเข้ากับมินฮวานได้ดีมากเลยนะ"
"นั่นสินะจียง"
"ก็ฮงกิเขาน่ารักขนาดนั้นไม่แปลกหรอกที่จะมีคนรักเยอะฉันเองยังรักฮงกิเลย นี่ นายห้ามไปบอกฮงกินะ"
"จียง นี่เธอชอบฮงกิเหรอ"
"อืมเราเจอกันครั้งแรกที่เกาะ FT.Island น่ะวันนั้นไงที่นายมาชวนฉันขึ้นรถกลับบ้านน่ะ"
ท็อปฝืนยิ้มให้จียง
"อืมไม่บอกหรอก"
...
ฉันไม่บอกแน่
จียง...เธอเองก็รักฮงกิเหรอแต่ฉันชอบเธอนะจียง
เธอไม่ชอบฉันบ้างหรือไง
ฉันถามใจตัวเองได้แล้วล่ะว่ามันมีใครอยู่
กับฮงกิน่ะฉันรักเขาเหมือนน้องชายคนหนึ่ง
แต่กับเธอน่ะมันมากกว่านั้น
...
"ท็อไปเดินเล่นกันปล่อยให้ฮงกิเล่นกับมินฮวานไปเถอะนะ"
"อืม"
ท็อปตอบพร้อมรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นก่อนจะเดินไปกับจียง
"ท็อปนายช่วยเล่าเรื่องของฮงกิให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม"
"เรื่องของฮงกิเหรอทำไมกันล่ะ"
"ฉันอยากรู้จักเขาให้มากขึ้นแต่ไม่กล้าไปถามเขาเอง"
"อ้อ! งั้นเหรอรู้สึกฮงกิจะเหมือนฉันนะ"
"เหมือนนาย? ยังไง ฉันดูยังไงก็ไม่เหมือนฮงกิดูดีกว่านายตั้งเยอะ"
"เขาเป็นพวกความลับเยอะเหมือนฉันไงเพราะฉะนั้นฉันเลยเล่าอะไรเกี่ยวกับฮงกิให้เธอฟังไม่ได้"
"งั้นเหรอ"
จียงพูดอย่างเสียดายก่อนที่จะชวนท็อปกลับไปหาสองเพื่อนเก่าต่างวัยที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน
"ฮงกิฉันจะกลับแล้วนายล่ะ"
"จะกลับแล้วเหรออืม งั้นมินฮวานไปก่อนนะคราวหน้าจะมาคุยด้วยใหม่แล้วจะเอาเปเปโร่กับไก่มาฝาก"
"สัญญาแล้วนะฮงกิ"
"อืมแล้วเจอกันกลับก่อนนะจียงบ๊ายบาย ^^"ฮงกิพูดจบก็แจกรอยยิ้มละลายใจให้จียงทำเอาร่างบางยืนนิ่งเป็นรูปปั้นในสวนไม่มีผิด
ฮงกิกับท็อปเดินออกจากบ้านของจียงก่อนที่ท็อปจะไปส่งฮงกิที่วังแล้วขับรถกลับเมือง bigbang
...
จียงชอบฮงกิเหรอเนี่ย
ฉันไม่รู้มาก่อนเลย
ฮงกิเองก็ชอบจียงด้วย
คนหนึ่งก็เพื่อน
อีกคนก็คนที่เรารัก
ฉันควรจะทำยังไงดี
...
หนุ่มหน้าคมขับรถไปก็คิดไปตลอดทาง
..................................................................................................
ขอคอมเม้นด้วยนะคะว่าควรจะปรับตรงไหนบ้าง
ขอบคุณล่วงหน้า
และขอบคุณสำหรับทุกๆ ท่านที่เคยมาเม้นให้นะคะ
^^
วังที่เกาะ FT.Island
"ท็อป!!!" เจ้าชายตายิ้มอุทานชื่อเพื่อนรักออกมาอย่างตกใจทันทีที่เห็นใบหน้าของเพื่อนชัดๆ "นายไปทำอะไรมาเนี่ยทำไมหน้าตานายถึงได้โทรมขนาดนี้"
"เมื่อคืนแทบไม่ได้นอนเลยน่ะสิ" ท็อปตอบเพื่อนรักของเขาด้วยน้ำเสียงเนือยๆ
"อีกแล้วเหรอแล้วไปทำอะไรของนายล่ะอย่าบอกนะว่านั่งคิดเรื่องอะไรจนไม่ได้นอนอีกน่ะ"
"ก็งั้นล่ะช่างเถอะที่มานี่เพราะจะชวนไปบ้านจียงด้วยกันน่ะ"
"ทำไมนายไม่ไปคนเดียวล่ะ"
"ลืมแล้วเหรอไงว่าสมัยอยู่ลาสเวกัสนายเป็นเหมือนการ์ดที่ใช้รูดก่อนเข้าบ้านเชียวนะไม่มีนายไปด้วยที่ไรฉันเข้าบ้านนั้นไม่ได้ทุกที"
"งั้นฉันขอให้นายอยู่แบบเงียบที่สุดเลยนะก่อนที่จะเข้าบ้านน่ะฉันจะใช้รอยยิ้มของฉันนี่ล่ะสร้างความน่าเชื่อถือเหมือนทุกครั้ง"
"อืม"
"งั้นนายรอฉันก่อนนะขอไปเปลี่ยนเสื้อก่อน"
"อืม"
ว่าแล้วฮงกิก็วิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะวิ่งออกมาและเดินทางไปที่บ้านของจียง
คฤหาสน์ใหญ่เมือง big bang
"พี่จียงมั่วแล้วอ่ะเขาต้องเล่นแบบนี้สิ"
"ก็พี่บอกแล้วว่าพี่เล่นไม่เป็นนี่นา"
"งั้นเล่นอย่างอื่นก็ได้เล่นอะไรดีล่ะครับเอาที่พี่เล่นเป็นด้วยนะครับ"
เสียงกดออดดังขึ้นหญิงวัยกลางคนคนหนึ่งเดินไปเปิดประตู
"สวัสดีค่ะมาหาใครคะ"
"พวกเราเป็นเพื่อนของจียงน่ะครับไม่ทราบว่าจียงอยู่หรือเปล่าครับ ^^"
จากที่หญิงสาววัยกลางคนกำลังจะปฏิเสธว่าไม่มีคนชื่อจียงแต่พอเหนรอยยิ้มละลายใจของเจ้าชายฮงกิก็เปลี่ยนคำพูดในทันทีราวกับโดนมนต์สะกด
"อยู่ข้างในจร้าเชิญเข้ามาข้างในก่อนได้เลยนะ"
"ขอบคุณครับ ^^"ฮงกิพูดก่อนจะหันไปคุยกับท็อป "ไปหาจียงได้แล้ว"
สองเจ้าชายเดินเข้าไปในบ้าน
"จียงมีแขกมาหา"
"แขกเหรอคะปกติแม่ใหญ่สั่งห้ามไม่ให้คนมาหาฉันไม่ใช่เหรอ"
"เอาน่ะแต่คนนี้เอาเป็นว่าฉันจะไม่รายงานคุณผู้หญิงแล้วกัน"
"ขอบคุณค่ะ"
และเมื่อหญิงวัยกลางคน คนนั้นเดินไปก็ปรากฎร่างของเจ้าชายทั้งสองขึ้นเบื้องหน้าจียง เธอเบิกตาโพลงและยิ้มกว้างทันทีที่เจอหน้าฮงกิ
"มาได้ยังไงน่ะฮงกินั่งก่อนสิ เออะ! ท็อปสวัสดีนายก็เข้ามานั่งข้างในก่อน"
เด็กชายวัยสิบเจ็ดมองหน้าสองเจ้าชายอย่างไม่พอใจ
"พวกนายจะมาจีบพี่ฉันเหรอ"
"มินฮวานอย่าเสียมารยาทสิพวกเขาเป็นเพื่อนพี่ อย่าถือสามินฮวานเลยนะคะ"
"มินฮวานจริงเหรอเนี่ยนี่ฉันไง ฮงกิไงรุ่นพี่นายสมัยเรียนอนุบาลจำได้ไหม ที่ฉันเคยล้อนายว่าเจ้ากางเกงในตัวตุ่นไง"
"อ๊ะ! กางเกงในอุลตร้าเหรอเนี่ยไม่เจอกันนานเลยหล่อขึ้นเยอะเลยนะ"
(ทำไมมันตั้งฉายากันได้พิศดารกันขนาดนี้นะ)
"อืมนายเองเหมือนกันล่ะ"
"ดีเลยงั้นเรามาทำท่าเฉพาะพวกเราหน่อยดีกว่า"
"ไม่เอาน่าโตๆ กันแล้วอายเขาจียงก็อยู่ด้วย"
จียงได้ยินว่าโตๆ กันแล้ว จียงก็อยู่ด้วยเขาก็คิดไปไกลแล้วหน้าเขาก็แดงขึ้นมา
"ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่นาผมยังไม่อายเลยมาๆๆๆ"
เด็กชายวัยสิบเจ็ดจับฮงกิยืนขึ้นก่อนที่จะยื่นพุงไปชนพุงของฮงกิแล้วชูมือขึ้นฟ้า
"รวมพลังสองมนุษย์หน้าท้องแตงโม..." มินฮวานเงียบอึ้งไปครู่ "ง่ะ! ไม่มีแตงโมหายไปแล้วโว้! พี่ฮงกิแตงโมของพี่หายไปไหนอ่ะ"
จียงนั่งทำหน้าเอือมระอาจิต
...
นี่เหรอท่าเฉพาะของน้องชายฉันกับฮงกิ
เปลี่ยนใจตอนนี้เลิกชอบเลยดีไหมเนี่ย
ทำไมถึงได้รั่วขนาดนี้อ่ะ
...
"ก็พี่ผอมลงแล้วนี่จะเหลือแตงโมที่พุงเหมือนเมื่อก่อนได้ไงเล่า"
...
ตกลงฉันพาฮงกิมาเพื่อให้ตัวเองไม่มีบทเหรอเนี่ย
ฉันกลายเป็นอากาศไปแล้ว
...
"ท็อป ดูฮงกิจะเข้ากับมินฮวานได้ดีมากเลยนะ"
"นั่นสินะจียง"
"ก็ฮงกิเขาน่ารักขนาดนั้นไม่แปลกหรอกที่จะมีคนรักเยอะฉันเองยังรักฮงกิเลย นี่ นายห้ามไปบอกฮงกินะ"
"จียง นี่เธอชอบฮงกิเหรอ"
"อืมเราเจอกันครั้งแรกที่เกาะ FT.Island น่ะวันนั้นไงที่นายมาชวนฉันขึ้นรถกลับบ้านน่ะ"
ท็อปฝืนยิ้มให้จียง
"อืมไม่บอกหรอก"
...
ฉันไม่บอกแน่
จียง...เธอเองก็รักฮงกิเหรอแต่ฉันชอบเธอนะจียง
เธอไม่ชอบฉันบ้างหรือไง
ฉันถามใจตัวเองได้แล้วล่ะว่ามันมีใครอยู่
กับฮงกิน่ะฉันรักเขาเหมือนน้องชายคนหนึ่ง
แต่กับเธอน่ะมันมากกว่านั้น
...
"ท็อไปเดินเล่นกันปล่อยให้ฮงกิเล่นกับมินฮวานไปเถอะนะ"
"อืม"
ท็อปตอบพร้อมรอยยิ้มที่แสนอบอุ่นก่อนจะเดินไปกับจียง
"ท็อปนายช่วยเล่าเรื่องของฮงกิให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม"
"เรื่องของฮงกิเหรอทำไมกันล่ะ"
"ฉันอยากรู้จักเขาให้มากขึ้นแต่ไม่กล้าไปถามเขาเอง"
"อ้อ! งั้นเหรอรู้สึกฮงกิจะเหมือนฉันนะ"
"เหมือนนาย? ยังไง ฉันดูยังไงก็ไม่เหมือนฮงกิดูดีกว่านายตั้งเยอะ"
"เขาเป็นพวกความลับเยอะเหมือนฉันไงเพราะฉะนั้นฉันเลยเล่าอะไรเกี่ยวกับฮงกิให้เธอฟังไม่ได้"
"งั้นเหรอ"
จียงพูดอย่างเสียดายก่อนที่จะชวนท็อปกลับไปหาสองเพื่อนเก่าต่างวัยที่กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน
"ฮงกิฉันจะกลับแล้วนายล่ะ"
"จะกลับแล้วเหรออืม งั้นมินฮวานไปก่อนนะคราวหน้าจะมาคุยด้วยใหม่แล้วจะเอาเปเปโร่กับไก่มาฝาก"
"สัญญาแล้วนะฮงกิ"
"อืมแล้วเจอกันกลับก่อนนะจียงบ๊ายบาย ^^"ฮงกิพูดจบก็แจกรอยยิ้มละลายใจให้จียงทำเอาร่างบางยืนนิ่งเป็นรูปปั้นในสวนไม่มีผิด
ฮงกิกับท็อปเดินออกจากบ้านของจียงก่อนที่ท็อปจะไปส่งฮงกิที่วังแล้วขับรถกลับเมือง bigbang
...
จียงชอบฮงกิเหรอเนี่ย
ฉันไม่รู้มาก่อนเลย
ฮงกิเองก็ชอบจียงด้วย
คนหนึ่งก็เพื่อน
อีกคนก็คนที่เรารัก
ฉันควรจะทำยังไงดี
...
หนุ่มหน้าคมขับรถไปก็คิดไปตลอดทาง
..................................................................................................
ขอคอมเม้นด้วยนะคะว่าควรจะปรับตรงไหนบ้าง
ขอบคุณล่วงหน้า
และขอบคุณสำหรับทุกๆ ท่านที่เคยมาเม้นให้นะคะ
^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น