ยุ่งนัก..รักซะเลยย

ลำดับตอนที่ #9 : ยุ่งนัก..รักซะเลย9

ปฐวีรีบดึงแขนคนที่โอบรัดร่างของตัวเองแนบแน่น และมีความรู้สึกร่วมกันเมื่อคืนที่ผ่านมาออกห่าง
และค่อยย่องเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำเงียบ ๆ คนเดียว
หลังจากแน่ใจว่าคนตัวสูงกว่านั้นหลับไปแล้วแน่ ๆ

พี่นะ
วีมีความสุขมากเลยพี่นะรู้มั้ย ได้สัมผัสคนที่เรารัก
ได้รับความอบอุ่นที่พี่นะมีให้ แม้จะเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบของพี่นะ
แต่วีก็ดีใจ
แล้ววีก็ต้องแกล้งทำเป็นลืม แกล้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แล้วก็ต้องกลับไปทำตัวงี่เง่าให้พี่นะรำคาญเหมือนเก่าสินะ

ปฐวีคิดอย่างสมเพชตัวเอง
ร่องรอยที่พี่นะฝากไว้ ถ้าไม่หายไปเลยก็คงจะดี
แต่ว่า มันก็ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก ในเมื่อร่างกายแนบชิดกันขนาดนั้น
แต่ความรู้สึกที่แท้จริงกับส่งไปไม่ถึงอีกคน

ปฐวีปล่อยให้น้ำตาหลั่งรินลงมาช้า ๆ
และก้มมองสภาพตัวเอง
พี่นะคงรังเกียจร่างกายนี้ของเขาแล้ว เพราะทำให้พี่นะต้องมัวหมอง
ต้องทำอะไรที่เป็นการฝืนใจตัวเอง อย่างนั้นสินะ

ก็แค่...ไอ้เด็กเวร..ไอ้เด็กบ้า ที่พี่นะว่าตอนที่พี่นะหงุดหงิดอารมณ์เสีย
ก็แค่....คนโง่คนหนึ่งที่รักพี่นะ
จนต้องทำทุกอย่างให้พี่นะไม่ลืมเลือนเขาไป
ก็แค่...............

ปฐวียิ่งปล่อยให้หยาดน้ำตาหลั่งรินลงมาจนอาบแก้ม
สะอื้นไห้เบา ๆ
ก็แค่
ไอ้น้องวี....ไอ้คนที่พี่นะเกลียดขึ้นทุกวัน
ก็แค่นั้นเอง

****************************

ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำ
หยิบเสื้อผ้าที่ถูกโยนไปคนละทิศละทางมาใส่
อย่างเชื่องช้า

พี่นะกำลังหลับสบาย จะฝันร้ายถึงไอ้น้องวีคนนี้บ้างมั้ยนะ
แม้จะเจ็บช้ำหัวใจอย่างแสนสาหัส

แต่ปฐวีก็ยิ้ม

และเดินเข้าไปแตะมือเข้าที่ข้างแก้มของร่างสูงอย่างรักใคร่

พี่นะ
วีรักพี่นะเหลือเกิน พี่นะรู้มั้ย
แต่พอถึงพรุ่งนี้เช้า
วีจะไม่กวนใจพี่นะอีกเลย แค่ที่วีทำก็คงทำให้พี่นะรังเกียจได้อย่างถึงที่สุดแล้วสินะ
วีดีใจ
ที่อย่างน้อย ต่อไป
พี่นะก็จะไม่ลืมวีไปตลอดชีวิต

“วีรักพี่นะ...” ร่างบางกระซิบแผ่วที่ข้างหูของร่างสูง
ปรารถนาจะให้ได้ยิน

แต่ก็แค่นั้น
พี่นะกำลังหลับฝันดี
คำพูดของไอ้บ้าวีคนนี้ ก็ได้แต่ทำให้พี่นะขุ่นเคืองใจ
ร่างบางลุกขึ้นอย่างช้า ๆ

ก้าวเท้าออกจากห้อง
ปิดประตูลงกลอนให้อย่างเรียบร้อย

แล้วพรุ่งนี้ เขาและกฤษณะก็จะไม่ต้องเจอกันอีก
แต่ถึงเจอ
ปฐวีก็จะยิ้ม
จะหัวเราะ ให้ได้เหมือนวันก่อน ๆ
จะไม่มีทางทำให้พี่นะต้องอึดอัดใจ ต้องลำบากใจอีกต่อไปแล้ว

***************************

กฤษณะยิ้มกริ่มหลังจากฟังคำพูดของร่างบางนั้น

ร่างสูงรู้สึกตัวตื่นตั้งแต่ปฐวีลุกขึ้นไปอาบน้ำ
แต่เขาก็แกล้งหลับต่อไป

เพราะเมื่อคืนไอ้น้องวีของเขาอายมาก จนไม่ยอม
ให้เขามองหน้า ไม่ยอมให้เขาถามอะไรเลย
เอาแต่ซุกหน้าหลบอยู่กับอกของเขา

จนกฤษณะไม่รู้จะทำยังไง
ได้แต่นอนกอดไว้อย่างนั้นทั้งคืน

จนเมื่อเกือบรุ่งสางเมื่อไอ้น้องวีขยับตัวรู้สึกตัวตื่นขึ้นและเข้าไปอาบน้ำ
เขาก็เลยรู้สึกตัวตามไปด้วย

แต่ไอ้น้องวีนี่ก็ช่างกระไร

รักเขามากมายขนาดนั้น
แต่จะรอให้ตื่นมาดูหน้าสักนิดก็ไม่ได้

จะเขินอะไรนักหนากัน
แต่ก็....... มันก็น่าเขินอยู่หรอกนะ
ในเมื่อ
ค่ำคืนที่ผ่านมามันร้อนแรงขนาดนั้น

"มาแกล้งทิ้งพี่นะไปแต่เช้า...พี่นะก็คงต้องแกล้งกลับแล้วล่ะมั้งน้องวีคนดี"

ร่างสูงหัวเราะกับความคิดของตัวเอง
ไม่เคยคิดจะแกล้งน้องวีกลับ
แต่ถ้าน้องวีมันน่ารักขนาดนี้
เห็นทีจะอดใจไม่ไหวเสียแล้ว
ร่างสูงคิดอย่างกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ
และก็อยากจะแกล้งน้องวีกลับจนแทบทนไม่ไหวแล้ว

**************************