ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ยุ่งนัก...รักซะเลย6
ยิ่งเกลียดมากเท่าไหร่
พี่นะก็จะจำปฐวีได้มากเท่านั้น
ร่างบางปล่อยน้ำตาให้รินไหลลงบนหมอน
มือเล็ก ๆ ค่อยปาดน้ำตาออก
และพลิกกายไปอีกทาง
พยายามข่มตาให้หลับลง
เขาทำทุกอย่างให้ร้ายกาจที่สุด
แกล้งกฤษณะให้มากที่สุด
เพื่อกฤษณะจะได้เกลียดเขา
ิเพื่อจะทำให้ตัวเขาเองเป็นที่น่ารังเกียจ
จะได้ปกปิดความรู้สึกที่มันกำลังท่วมท้นตั้งแต่วันที่ไปทะเลวันนั้น
พี่นะจูบเขา
พี่นะกอดเขา
แต่พี่นะไม่ได้บอกความรู้สึกของตัวเอง
ว่าพี่นะรู้สึกยังไง
พี่นะแค่เผลอใจ
เผลอตัว
ทำแบบนั้นลงไปเท่านั้
แม้แต่วันที่เขาหมั้น พี่นะก็ไม่พูดอะไร
ไม่แสดงความยินดี
ไม่พูดอะไรกับเขาสักคำ
แค่กฤษณะบอกว่ายินดีด้วย
เขาก็จะได้ตัดใจ
แต่นี่
พี่นะเฉย
พี่นะเงียบ
พี่นะหายออกไปจากงาน
แล้วอย่างนั้น
พี่นะจูบเขาทำไม กอดเขาทำไม
ความรู้สึกดี ๆ วันนั้น
พี่นะมาทำอย่างนั้นกับเขาทำไม
มือเล็ก ๆ ปาดน้ำตา ที่หลั่งรินลงมาอีกครั้ง
เขาต้องทำให้พี่นะโกรธ
ทำให้พี่นะเกลียด
แล้ววันหนึ่ง......พี่นะก็จะได้จดจำปฐวีไปตลอด
จำไปจนวันที่พี่นะแต่งงาน
มีลูก
ปฐวีจะทำให้กฤษณะไม่มีวันลืมเขาไปตลอดชีวิต
********************
"พี่นะ....พี่นะคนดี...พี่นะเล็กจริงหรือเปล่า...ดูสิผมมีอะไรมาให้ดูด้วยนะ ใช่พี่นะหรือเปล่าเนี่ย
เหมือนเนอะ....ใครนะทำกับพี่นะอย่างนี้
ถ้าผมรู้ผมจะไปชกให้เลยดีมั้ยพี่......"
ปฐวีทำหน้าขึงขัง
แกล้งทำหน้าใสซื่อไม่รู้เรื่องรู้ราวเรื่องที่ตัวเองทำ
นั่นยิ่งทำให้กฤษณะทนไม่ไหว
หยิบหนังสือขึ้นมาหนึ่งเล่ม
ปิดหน้าตัวเองไว้
แล้วล้มตัวลงนอน
บนเสื่อในสนาม
นี่มันวันเสาร์นะ
วันเสาร์
ไอ้วีมันเข้าใจมั้ย
ว่าเป็นวันเสาร์
แม้แต่วันเสาร์มันก็ยังจะโผล่หน้ามาทำให้เขาประสาทตายหรือไง
แล้วคู่หมั้นมันล่ะ
มันเอาไปไว้ที่ไหนกันเนี่ย
กฤษณะอยากจะเอาหัวโขกเสาให้ตายไปวันละหลาย ๆ รอบ
แต่ก็กลัวเจ็บ
นี่เขาจะทำยังไงกับไอ้น้องวีดีเนี่ย
พอมันแกล้งมายิ่งแรงเท่าไหร่
เขาก็ไม่กล้าแกล้งกลับมากเท่านั้น
เพราะวันที่มันหายไปตอนก่อนงานหมั้น
ไม่มาทำให้เขาปวดหัวอีก
เขาก็แทบบ้า
ไม่เจอหน้ามัน ไม่ได้ยินเสียงมัน
เขาก็หงุดหงิด
ต้องโทรไปหาเรื่องหาเหตุคุยกับมันจนได้
พอมันมาอยู่ใกล้เขาก็จะประสาท
แต่พอมันไม่มา มันไม่แกล้งเขาก็เหงา
ีนี่กฤษณะเป็นบ้าอะไรหรือเปล่าเนี่ย
"พี่นะ....หลับเหรอ..." ไอ้น้องวีดึงแขนเสื้อเขากระตุกให้ลุกขึ้น
แต่กฤษณะพลิกกายไปอีกทางอย่างรำคาญเต็มทน
มันไม่มีทางได้เห็นสายตาร้าวรานของปฐวีเลย
พี่นะเริ่มเกลียดเขาแล้วสินะ
เริ่มเกลียดเขามากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว
นับว่าที่ทำลงไปทั้งหมด ไม่เสียเปล่า
ปฐวียิ้มกับกับตัวเอง อย่างหมองเศร้า
วีเอ๋ยวี
หลงรักคนที่เขาไม่รู้สึกอะไรกับตัวเองแบบนี้
มันก็ดีแล้ว
อย่าลืมสิ
ว่าหมั้นกับน้องออยแล้ว
้น้องออยหญิงสาวที่เขารัก
หญิงสาวที่ครอบครัวเห็นว่าเราเหมาะสมกัน
ดวงตากลมโตก้มลงมองที่นิ้วของตัวเอง
และหันกลับไปมองกฤษณะที่นอนเอาหนังสือปิดหน้าอยู่
ดีแล้วล่ะที่มันเป็นแบบนี้
เมื่อใดที่ปฐวีแต่งงาน
เมื่อใดที่กฤษณะแต่งงาน
เขาจะได้อวยพรให้กฤษณะในวันแต่งงานได้อย่างไม่ต้องทุกข์ทรมาน อวยพรให้กฤษณะได้จากหัวใจจริง ๆ
และเขาจะแต่งงานกับน้องออย
จะมีลูก
มีครอบครัวที่มีความสุข
และพี่นะจะไม่ลืม ไอ้น้องวีบ้า ๆ คนนี้เลย
ร่างเล็กล้มตัวลงนอนเคียงข้างร่างสูง
ปิดตาลง
ทำได้แค่นี้แหละไอ้วีเอ๋ย
ร่างสูงเข้าใจว่าไอ้น้องวีหลับไปแล้ว
จึงได้พลิกตัวมาหา
ลืมตาขึ้น
และมองใบหน้าเนียนใสนั้นอย่างหลงใหล
วี
ต่อให้วีแกล้งพี่มากกว่านี้
พี่ก็จะไม่เอาคืนเลยสักนิด
กฤษณะยิ้มออกมาอย่างเศร้า ๆ
นอนมองร่างของอีกคน
จนเผลอหลับไปพร้อมกัน
*******************
พี่นะก็จะจำปฐวีได้มากเท่านั้น
ร่างบางปล่อยน้ำตาให้รินไหลลงบนหมอน
มือเล็ก ๆ ค่อยปาดน้ำตาออก
และพลิกกายไปอีกทาง
พยายามข่มตาให้หลับลง
เขาทำทุกอย่างให้ร้ายกาจที่สุด
แกล้งกฤษณะให้มากที่สุด
เพื่อกฤษณะจะได้เกลียดเขา
ิเพื่อจะทำให้ตัวเขาเองเป็นที่น่ารังเกียจ
จะได้ปกปิดความรู้สึกที่มันกำลังท่วมท้นตั้งแต่วันที่ไปทะเลวันนั้น
พี่นะจูบเขา
พี่นะกอดเขา
แต่พี่นะไม่ได้บอกความรู้สึกของตัวเอง
ว่าพี่นะรู้สึกยังไง
พี่นะแค่เผลอใจ
เผลอตัว
ทำแบบนั้นลงไปเท่านั้
แม้แต่วันที่เขาหมั้น พี่นะก็ไม่พูดอะไร
ไม่แสดงความยินดี
ไม่พูดอะไรกับเขาสักคำ
แค่กฤษณะบอกว่ายินดีด้วย
เขาก็จะได้ตัดใจ
แต่นี่
พี่นะเฉย
พี่นะเงียบ
พี่นะหายออกไปจากงาน
แล้วอย่างนั้น
พี่นะจูบเขาทำไม กอดเขาทำไม
ความรู้สึกดี ๆ วันนั้น
พี่นะมาทำอย่างนั้นกับเขาทำไม
มือเล็ก ๆ ปาดน้ำตา ที่หลั่งรินลงมาอีกครั้ง
เขาต้องทำให้พี่นะโกรธ
ทำให้พี่นะเกลียด
แล้ววันหนึ่ง......พี่นะก็จะได้จดจำปฐวีไปตลอด
จำไปจนวันที่พี่นะแต่งงาน
มีลูก
ปฐวีจะทำให้กฤษณะไม่มีวันลืมเขาไปตลอดชีวิต
********************
"พี่นะ....พี่นะคนดี...พี่นะเล็กจริงหรือเปล่า...ดูสิผมมีอะไรมาให้ดูด้วยนะ ใช่พี่นะหรือเปล่าเนี่ย
เหมือนเนอะ....ใครนะทำกับพี่นะอย่างนี้
ถ้าผมรู้ผมจะไปชกให้เลยดีมั้ยพี่......"
ปฐวีทำหน้าขึงขัง
แกล้งทำหน้าใสซื่อไม่รู้เรื่องรู้ราวเรื่องที่ตัวเองทำ
นั่นยิ่งทำให้กฤษณะทนไม่ไหว
หยิบหนังสือขึ้นมาหนึ่งเล่ม
ปิดหน้าตัวเองไว้
แล้วล้มตัวลงนอน
บนเสื่อในสนาม
นี่มันวันเสาร์นะ
วันเสาร์
ไอ้วีมันเข้าใจมั้ย
ว่าเป็นวันเสาร์
แม้แต่วันเสาร์มันก็ยังจะโผล่หน้ามาทำให้เขาประสาทตายหรือไง
แล้วคู่หมั้นมันล่ะ
มันเอาไปไว้ที่ไหนกันเนี่ย
กฤษณะอยากจะเอาหัวโขกเสาให้ตายไปวันละหลาย ๆ รอบ
แต่ก็กลัวเจ็บ
นี่เขาจะทำยังไงกับไอ้น้องวีดีเนี่ย
พอมันแกล้งมายิ่งแรงเท่าไหร่
เขาก็ไม่กล้าแกล้งกลับมากเท่านั้น
เพราะวันที่มันหายไปตอนก่อนงานหมั้น
ไม่มาทำให้เขาปวดหัวอีก
เขาก็แทบบ้า
ไม่เจอหน้ามัน ไม่ได้ยินเสียงมัน
เขาก็หงุดหงิด
ต้องโทรไปหาเรื่องหาเหตุคุยกับมันจนได้
พอมันมาอยู่ใกล้เขาก็จะประสาท
แต่พอมันไม่มา มันไม่แกล้งเขาก็เหงา
ีนี่กฤษณะเป็นบ้าอะไรหรือเปล่าเนี่ย
"พี่นะ....หลับเหรอ..." ไอ้น้องวีดึงแขนเสื้อเขากระตุกให้ลุกขึ้น
แต่กฤษณะพลิกกายไปอีกทางอย่างรำคาญเต็มทน
มันไม่มีทางได้เห็นสายตาร้าวรานของปฐวีเลย
พี่นะเริ่มเกลียดเขาแล้วสินะ
เริ่มเกลียดเขามากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว
นับว่าที่ทำลงไปทั้งหมด ไม่เสียเปล่า
ปฐวียิ้มกับกับตัวเอง อย่างหมองเศร้า
วีเอ๋ยวี
หลงรักคนที่เขาไม่รู้สึกอะไรกับตัวเองแบบนี้
มันก็ดีแล้ว
อย่าลืมสิ
ว่าหมั้นกับน้องออยแล้ว
้น้องออยหญิงสาวที่เขารัก
หญิงสาวที่ครอบครัวเห็นว่าเราเหมาะสมกัน
ดวงตากลมโตก้มลงมองที่นิ้วของตัวเอง
และหันกลับไปมองกฤษณะที่นอนเอาหนังสือปิดหน้าอยู่
ดีแล้วล่ะที่มันเป็นแบบนี้
เมื่อใดที่ปฐวีแต่งงาน
เมื่อใดที่กฤษณะแต่งงาน
เขาจะได้อวยพรให้กฤษณะในวันแต่งงานได้อย่างไม่ต้องทุกข์ทรมาน อวยพรให้กฤษณะได้จากหัวใจจริง ๆ
และเขาจะแต่งงานกับน้องออย
จะมีลูก
มีครอบครัวที่มีความสุข
และพี่นะจะไม่ลืม ไอ้น้องวีบ้า ๆ คนนี้เลย
ร่างเล็กล้มตัวลงนอนเคียงข้างร่างสูง
ปิดตาลง
ทำได้แค่นี้แหละไอ้วีเอ๋ย
ร่างสูงเข้าใจว่าไอ้น้องวีหลับไปแล้ว
จึงได้พลิกตัวมาหา
ลืมตาขึ้น
และมองใบหน้าเนียนใสนั้นอย่างหลงใหล
วี
ต่อให้วีแกล้งพี่มากกว่านี้
พี่ก็จะไม่เอาคืนเลยสักนิด
กฤษณะยิ้มออกมาอย่างเศร้า ๆ
นอนมองร่างของอีกคน
จนเผลอหลับไปพร้อมกัน
*******************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น