ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ยุ่งนัก...รักซะเลย4
"วี.......ทำไมวีถึงยอมหมั้นล่ะ...." กฤษณะยืนมองทะเลที่ห่างไกลสุดลูกหูลูกตา
โดยมีคนตัวเล็กกว่ายืนเคียงข้าง
เขาไม่ได้พาปฐวีไปส่งที่บ้าน
แต่กลับพามาที่ทะเล
ยืนมองเหม่อไปไกลแสนไล
ร่างสูงไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง
ก็แค่น้องชายที่เคยวิ่งเล่นด้วยกันตอนเด็ก ๆ เคยถูกเขาแกล้งจนร้องไห้บ่อย ๆ
และก็ยังเอาแต่วิ่งไล่ตามเขาเหมือนหมาตามเจ้าของ
แต่แค่เวลาไม่นาน
ปฐวีคนนั้น
ก็แก้แค้นเขาคืนบ้าง แกล้งเขาบ้าง
ตามภาษาเด็ก
และตอนนี้ ....ณ...เวลานี้ ......ไอ้น้องวี ก็จะมีคู่หมั้นคู่หมายเป็นตัวเป็นตน
แล้วเขาล่ะ จะเป็นยังไงต่อไป
"ผมรักออย.....แปลกหรือไง....แล้วพ่อแม่ของเราก็เห็นว่าเราสมกันดี...ไม่เห็นจะแปลก...พี่นะถามอะไรเนี่ย..."
ปฐวีเดินเลี่ยงไปอีกทาง ทำท่าจะเดินขึ้นรถ
แต่กฤษณะรั้งมือเล็ก ๆ นั้นเอาไว้
ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าเนียนขาว ของคนตรงหน้า
ต่างจากทุกครั้งที่มอง
พี่นะมองปฐวีต่างจากทุกครั้งที่มอง
พระอาทิตย์ใกล้ตกดินแล้ว
แสงสีส้มทอแสงอ่อน
ความมืดค่อยโรยตัวคลืบคลานเข้ามาทุกเมื่อ
ดวงตาสองคู่สบกันนิ่ง ค้นคว้า ความรู้สึกของอีกฝ่าย
ก่อนที่ร่างสูงจะโน้มใบหน้าเข้าหาร่างบาง
แตะริมฝีปากกับอีกฝ่ายอย่างชั่งใจ
แตะซ้ำ ๆ ก่อนจะผละจาก และกลับเข้าไปแตะซ้ำอีกครั้ง
และเมื่อดวงตากลมโตหลับลง
รอรับความรู้สึกของอีกฝ่าย เหมือนไม่แน่ใจเช่นกัน
กฤษณะก็ไม่ปล่อยให้อะไรผ่านเลยไปอีก
ริมฝีปากร้อนรุ่ม แนบชิดกับริมฝีปากบาง และสอดปลายลิ้นเข้าหา
เขาจูบน้องวี
และน้องวีก็จูบตอบเขา
มือเล็ก ๆ สอดประสานอยู่กับฝ่ามือใหญ่อุ่นร้อนทั้งสองข้าง
ความรู้สึกที่ไม่เคยรับรู้
ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น
สองร่างโอบรัดประคองกอดกันอย่างแนบแน่น
ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
ต่างคนต่างไม่เข้าใจ
ว่าทำอะไรลงไป
น้องวีกำลังจะหมั้น
และกฤษณะก็ควรจะเล่นบทพี่ชายที่แสนดี ด้วยการอวยพรให้
แต่เขาไม่อยากทำ เขาไม่อยากทำอย่างนั้น
เขาจะทำยังไง กับร่างในอ้อมแขนนี้ต่อไปดี
**********************************
สองร่างนั่งอยู่บนรถ
กฤษณะเป็นคนขับ โดยมีปฐวีนั่งเคียงข้าง
ต่างคนต่างเงียบ
ร่างเล็กบางไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง เขารักน้องออย
แต่ไปยืนจูบกับพี่วี
พี่วี ชอบแกล้งเขา
หรือว่านั่นก็เป็นการกลั่นแกล้งของอีกฝ่ายอีกแล้วงั้นหรือ ปฐวีไม่เน่ใจ การแกล้งที่อ่อนโยน อบอุ่นอย่างนั้นน่ะหรือ
พี่นะต้องการจะทำอะไรกันแน่
จะทำให้เขาบ้าตายหรือไง
ดวงตากลมโตเหลือบมองร่างเคียงข้าง ที่นิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรกับเขาสักคำ
กฤษณะไม่ได้ขอโทษ ที่ทำอย่างนั้น
และปฐวีก็ไม่เข้าใจตัวเอง ว่าทำไมจึงยินยอมให้ร่างสูงนั้นจูบกอดได้
ทำไมไม่ต่อยไปเหมือนคราวก่อน ทำไมไม่ดิ้นรนต่อสู้
และทำไม
เขาจึงตอบรับความรู้สึกของอีกฝ่าย
ทั้งที่เขากำลังจะหมั้นกับน้องออยที่เขารัก
ในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้
**********************
โดยมีคนตัวเล็กกว่ายืนเคียงข้าง
เขาไม่ได้พาปฐวีไปส่งที่บ้าน
แต่กลับพามาที่ทะเล
ยืนมองเหม่อไปไกลแสนไล
ร่างสูงไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง
ก็แค่น้องชายที่เคยวิ่งเล่นด้วยกันตอนเด็ก ๆ เคยถูกเขาแกล้งจนร้องไห้บ่อย ๆ
และก็ยังเอาแต่วิ่งไล่ตามเขาเหมือนหมาตามเจ้าของ
แต่แค่เวลาไม่นาน
ปฐวีคนนั้น
ก็แก้แค้นเขาคืนบ้าง แกล้งเขาบ้าง
ตามภาษาเด็ก
และตอนนี้ ....ณ...เวลานี้ ......ไอ้น้องวี ก็จะมีคู่หมั้นคู่หมายเป็นตัวเป็นตน
แล้วเขาล่ะ จะเป็นยังไงต่อไป
"ผมรักออย.....แปลกหรือไง....แล้วพ่อแม่ของเราก็เห็นว่าเราสมกันดี...ไม่เห็นจะแปลก...พี่นะถามอะไรเนี่ย..."
ปฐวีเดินเลี่ยงไปอีกทาง ทำท่าจะเดินขึ้นรถ
แต่กฤษณะรั้งมือเล็ก ๆ นั้นเอาไว้
ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าเนียนขาว ของคนตรงหน้า
ต่างจากทุกครั้งที่มอง
พี่นะมองปฐวีต่างจากทุกครั้งที่มอง
พระอาทิตย์ใกล้ตกดินแล้ว
แสงสีส้มทอแสงอ่อน
ความมืดค่อยโรยตัวคลืบคลานเข้ามาทุกเมื่อ
ดวงตาสองคู่สบกันนิ่ง ค้นคว้า ความรู้สึกของอีกฝ่าย
ก่อนที่ร่างสูงจะโน้มใบหน้าเข้าหาร่างบาง
แตะริมฝีปากกับอีกฝ่ายอย่างชั่งใจ
แตะซ้ำ ๆ ก่อนจะผละจาก และกลับเข้าไปแตะซ้ำอีกครั้ง
และเมื่อดวงตากลมโตหลับลง
รอรับความรู้สึกของอีกฝ่าย เหมือนไม่แน่ใจเช่นกัน
กฤษณะก็ไม่ปล่อยให้อะไรผ่านเลยไปอีก
ริมฝีปากร้อนรุ่ม แนบชิดกับริมฝีปากบาง และสอดปลายลิ้นเข้าหา
เขาจูบน้องวี
และน้องวีก็จูบตอบเขา
มือเล็ก ๆ สอดประสานอยู่กับฝ่ามือใหญ่อุ่นร้อนทั้งสองข้าง
ความรู้สึกที่ไม่เคยรับรู้
ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น
สองร่างโอบรัดประคองกอดกันอย่างแนบแน่น
ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
ต่างคนต่างไม่เข้าใจ
ว่าทำอะไรลงไป
น้องวีกำลังจะหมั้น
และกฤษณะก็ควรจะเล่นบทพี่ชายที่แสนดี ด้วยการอวยพรให้
แต่เขาไม่อยากทำ เขาไม่อยากทำอย่างนั้น
เขาจะทำยังไง กับร่างในอ้อมแขนนี้ต่อไปดี
**********************************
สองร่างนั่งอยู่บนรถ
กฤษณะเป็นคนขับ โดยมีปฐวีนั่งเคียงข้าง
ต่างคนต่างเงียบ
ร่างเล็กบางไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง เขารักน้องออย
แต่ไปยืนจูบกับพี่วี
พี่วี ชอบแกล้งเขา
หรือว่านั่นก็เป็นการกลั่นแกล้งของอีกฝ่ายอีกแล้วงั้นหรือ ปฐวีไม่เน่ใจ การแกล้งที่อ่อนโยน อบอุ่นอย่างนั้นน่ะหรือ
พี่นะต้องการจะทำอะไรกันแน่
จะทำให้เขาบ้าตายหรือไง
ดวงตากลมโตเหลือบมองร่างเคียงข้าง ที่นิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรกับเขาสักคำ
กฤษณะไม่ได้ขอโทษ ที่ทำอย่างนั้น
และปฐวีก็ไม่เข้าใจตัวเอง ว่าทำไมจึงยินยอมให้ร่างสูงนั้นจูบกอดได้
ทำไมไม่ต่อยไปเหมือนคราวก่อน ทำไมไม่ดิ้นรนต่อสู้
และทำไม
เขาจึงตอบรับความรู้สึกของอีกฝ่าย
ทั้งที่เขากำลังจะหมั้นกับน้องออยที่เขารัก
ในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้
**********************
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น