ยุ่งนัก..รักซะเลยย

ลำดับตอนที่ #12 : ยุ่งนัก..รักซะเลย12

"ไอ้วี.....เอ็งเป็นอะไรเวลาพี่นะคุยด้วยเอาแต่หลบ....ห๊า"

ร่างสูงเอ็ดตะโรร่างบางเสียงดัง หลังจากตามลากไอ้วีให้กลับบ้านพร้อมกัน
โดยที่เขาจะไปส่งได้แล้ว ไอ้วีก็เอาแต่นั่งนิ่งตลอดทาง
พูดอะไรก็ไม่พูด เงียบตลอดเวลา ถามอะไรก็ไม่ตอบ
จนสุดท้าย เขาต้องเลี้ยวรถเข้ามาจอดข้างทาง
เพื่อถามไอ้น้องวีว่ามันเป็นอะไรนักหนา
ไม่อยากให้เขาเข้าใกล้มากเลยเหรอ แต่ว่าพูดก็พูดเถอะ
กฤษณะไม่ได้โง่ขนาดดูไม่ออกหรอกนะว่า ไอ้น้องวีก็รักเขาจะเป็นจะตายเหมือนกัน
แต่มันไม่ยอมบอกให้เขาได้ยินตรง ๆ หาทางเลี่ยงไปเลี่ยงมาทุกวัน

แล้วดูนั่น มันเอาแต่เงียบอีกแล้ว นิ่งเฉย
มองไปด้านนอก ทั้งที่เขาจอดรถนิ่งสนิทแล้ว
มันก็ยังทำเป็นเฉย น่าตบกะโหลกมันให้หายอาการหน้างอจริง ๆ ไม่รู้มันจะหายมั้ยเนี่ย

“ไอ้วี..... หูหนวกไปแล้วเหรอ .... ถึงกับเป็นใบ้เลยนะ. .....”
ร่างสูงหันมามองหน้าของคนที่นั่งเหม่อลอยไม่ยอมสนใจเขา

“เกลียดผมมากมั้ยพี่นะ.....”

น้ำเสียงสั่นไหวเอ่ยถาม
โดยไม่ยอมมองหน้าของคนตัวสูงกว่า ที่ขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่เข้าใจ
บ้าน่าไอ้วี...... ทำไมมันคิดอะไรแบบนั้นนะ....บอกรักก็บอกไปแล้ว
ทำอะไรก็ทำไปแล้ว ...... นี่เมื่อไหร่มันจะเข้าใจเขาสักทีกันนะเนี่ย ไอ้น้องวีนี่มันท่าจะบ้าแล้ว

“เออ...พี่นะเกลียด....ไอ้วี”

หมั่นไส้มันเกินจะทน บอกว่ารักมันไม่เคยเชื่อเลยสักครั้ง บอกไปบอกมา
มันจะพาลร้องไห้เอาเสียอีก ถ้าบอกว่าเกลียดมันจะทำยังไง

“จริงเหรอ....พี่นะเกลียดวีจริง ๆ เหรอ....เกลียดจริง ๆ ใช่มั้ย”

ร่างบางที่หน้าเศร้า หันมายิ้มจนตาปิด
ดีใจจังเลย พี่นะเกลียดเขาแล้ว เกลียดเขามากหรือเปล่านะ
ต่อไปพี่นะก็จะไม่ลืมไอ้วีแล้วน่ะสิ
ดีใจเหลือเกิน ทำไมมันดีใจอย่างนี้

กฤษณะเลิกคิ้วอย่างไม่เข้าใจ
เออเว้ย พอบอกว่ารัก ไอ้วีมันจะร้องไห้
แต่พอบอกเกลียด มันกลับยิ้มร่าดีใจ เด็กน่ารักคนนี้นี่มันเป็นอะไรของมันนักหนาวะ

“เออ...เกลียดเกลี๊ยดเกลียด เกลียดสุดขีดเลยเนี่ย....”

ร่างสูงทำหน้าตาเบื่อโลกสุดชีวิต
พอพูดว่าเกลียดมันมาก ๆ ไอ้เด็กเวรปฐวี ยิ่งยิ้มจนตาแทบปิด
เอากะมันดิ ไอ้วี ไอ้น้องวีของเขา นี่กฤษณะจะทำยังไงกับไอ้วีมันดีเนี่ย

“วี....พี่จะไปบอกแม่แล้วนะเรื่องของเราน่ะ....ถ้าวีไม่ถอนหมั้น...พี่นะจะฉุดวีแล้วนะ”

ร่างสูงพูดออกมาเสียงดัง จริงจังที่สุด
เขาคิดทบทวนใคร่ครวญมาหลายรอบแล้วว่าจะเอายังไงเรื่องหมั้นของไอ้น้องวีดี
น้องออยไม่ใช่คนผิดหรอก เด็กคนนั้นดูเหมือนรักปฐวีมาก
และไอ้น้องวีของเขาก็รักน้องออยเหมือนกัน
แต่เขารู้เลยล่ะ ว่าตอนนี้ไอ้น้องวีรักเขามากกว่าน้องออยแค่ไหน
สงสารน้องออยมาก ๆ แต่เขาจะยอมเล่นบทคนดีแสนดีให้ไอ้วีไปแต่งงานไม่ได้หรอก
ไอ้วีเป็นเมียเขาแล้วนะ แล้วจะให้มันไปมีเมียได้ยังไง (เอ๊ะ....ยังไงเนี่ย...ยิ่งคิดยิ่งงง )
ร่างสูงเกาหัวตัวเองแกรก ๆ เขาแปลอะไรผิดไปหรือเปล่าเนี่ย ไม่เข้าใจ
แต่ที่แน่ ๆ งานนี้ไม่มีปล่อยไอ้วีไปแต่งงานแน่ ๆ
คุยแล้วถ้าพ่อแม่ของทั้งเขาและของไอ้วี ไม่ยอมรับฟัง
แล้วเอาเรื่องกฎเกณฑ์ประเพณีหน้าตาทางสังคม มาขู่เขาล่ะก็
กฤษณะจะฉุดไอ้น้องวีจริง ๆ ด้วย คอยดูสิ
เล่นไม้อ่อนไม่ยอม ก็จะใช้ไม้แข็งกันล่ะ

ฉุด....ฉุดผมน่ะเหรอ....”

ปฐวีหันมามองร่างสูงแบบงง ๆ
พี่นะบอกว่าจะฉุดเขางั้นเหรอ บ้าน่า
ไม่รักแล้วจะมาฉุดทำไม จริงสิ พี่นะเกลียดเขานี่นา
พี่นะเกลียดไอ้วีคนนี้ เลยอยากทำแบบนี้แน่ ๆ เลย
แต่ร่างบางก็ยอม ต่อให้โดนฉุดไปเป็นทาสรับใช้พี่นะแค่ไหนก็ยอม
ก็เขารักพี่นะนี่นา แต่พี่นะไม่รักเขา
แต่แค่ได้อยู่ใกล้ ๆ พี่นะก็พอ ไม่ขออะไรแล้วล่ะ

“เออ...พี่นะจะฉุดเอ็งแหละไอ้วี.....จะไปมั้ย
ถ้าเกิดเราสองคนต้องไปลำบากด้วยกันวีจะไปกับพี่นะมั้ย”

กฤษณะตัดสินใจแล้ว ไม่ว่ายังไงก็อยากอยู่ด้วยกันให้ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างมันสร้างใหม่ได้
พ่อแม่ของเขาก็ไม่ใช่คนร่ำรวยมีเงินทองมาก่อน ลำบากแค่ไหนกว่าจะมีวันนี้ได้
เขาเองก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน ต้องทำให้ทั้งครอบครัวไอ้วี และครอบครัวของเขายอมรับให้ได้
เขาจะหาเลี้ยงไอ้น้องวีเอง ถ้าเขาต้องอด ก็จะไม่ให้ไอ้น้องวีต้องอดด้วยเด็ดขาด

“ก็ได้...ถ้าฉุดก็ได้...วีไปกับพี่นะก็ได้”
เออดูมัน ดูคำตอบของไอ้วีมันเถิด รักเขามากมายจนยอมให้ทุกอย่างแล้ว

“งั้นมานี่หน่อยสิ....” ร่ างสูงดึงให้คนตัวเล็กบาง เข้ามาซบอยู่ที่อกของเขา
แล้วไอ้น้องวีก็ว่าง่ายดีเหลือเกิน
มันซบนิ่งให้ร่างสูงลูบศรีษะมนเล็กอย่างหลงใหลรักใคร่ได้สะดวกดีแท้
แล้วเมื่อไหร่ไอ้วีมันจะเข้าใจเขาสักที ว่ากฤษณะรักไอ้วีขนาดนี้
ขนาดชวนว่าจะฉุดมันก็ยังยอมไปด้วย
เออ ดูมันนะ ดูไอ้เด็กเวรปฐวีมันทำ

**********************