ยุ่งนัก..รักซะเลยย

ลำดับตอนที่ #1 : ยุ่งนัก...รักซะเลย1

“ทำไมวีต้องพูดกับพี่ดี ๆ แบบนี้ด้วยอ่ะ วีพูดอะไรตามความคิดบ้างเถอะ”

ร่างสูงกรอกเสียงพูดลงไปในโทรศัพท์
และยังไม่ทันได้รับคำตอบ
คนที่อยู่ปลายสายก็กดวางไปดื้อ ๆ
สร้างความหงุดหงิดให้กับกฤษณะมากที่สุด

ปกติเขาไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวกับใคร
นิ่ง ๆ เฉย ๆ
ใครจะมาวุ่นวายอะไรกับเขาก็ไม่ว่า
เพราะเขาก็ไม่ได้ดีเด่นอะไร
เป็นแค่ผู้ชายธรรมดา ๆ ออกจะเฉื่อย ๆ เรื่อยเปื่อยด้วยซ้ำ
แต่ใคร ๆ ก็ชอบเข้ามายุ่งกับเขาเสมอ
โดยเฉพาะปฐวี คนนี้
รูปร่างหน้าตากระเดียดไปทางผู้หญิง
แต่นิสัยไม่ต้องพูดถึง
ผู้หญิงที่เข้าใกล้เขา หายเกลี้ยง
ทั้งโดนแกล้งมั่ง
อะไรมั่ง
หนีเตลิดไปหมดแล้ว

แค่ตอนเด็ก ๆ ถูกเขาแกล้ง จนร้องไห้บ่อย ๆ
ไอ้เขาก็ไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราว เล่นไปเรื่อย
ไม่ได้คิดอะไร ไม่นึกว่าไอ้วีมันจะตามอาฆาตแค้นถึงเพียงนี้

โตมาไอ้วี เลยมาป่วนให้ชีวิตเขาไม่สงบสุขเลย
ตั้งแต่รู้ว่าได้เข้ามาเรียน ที่เดียวกัน

ตอนเห็นหน้าเขาครั้งแรก
มันกระโดดกอดทำท่าว่าคิดถึงมาก ถึงมากที่สุด
เขาเองก็ออกจะสำนึกผิดอยู่บ้าง ที่เมื่อก่อนตอนเด็ก ๆ ทำไว้เยอะ

แต่พอมันเริ่มแผลงฤทธิ์แค่นั้นแหละ
ไอ้น้องวี ที่เคยเดินตามเขาต้อย ๆ เป็นลูกเจี๊ยบตามแม่ไก่
กลายเป็นไอ้ตัวร้ายที่ทำให้ชีวิตเขาปั่นป่วนไปหมด แม้มันจะ
ไม่เคยมีผลอะไรกับชีวิตของเขาเลยก็เถอะ
แต่เขาก็ไม่ชอบให้คนมอง ก็แค่นั้นเอง

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องทำให้เขาต้องเลิกกับแฟน มันก็จัดการให้ได้อย่างเรียบร้อย
เรื่องที่ทำให้บรรดาสาว ๆ ที่เข้ามาติดพันเขา
มันก็เสกให้หายวับไปกับตา จัดการให้เรียบร้อย
ด้วยการปล่อยข่าวว่าเขาเป็นเกย์ อืม
ช่างเป็นคนดีอะไรเยี่ยงนี้หนอ

เชื่อหรือไม่ เวลาเจอหน้าปุ๊บมันจะยิ้มร่า
ใบหน้าสดใสไร้ราคี ตีหน้าซื่อ ทำตาบ้องแบ้ว

และเอ่ยถามเขาว่า

“พี่นะ.... ช่วงนี้เป็นไง...สบายดีมั้ยพี่” แต่ตามันน่ะเหรอ ส่อแววชั่วร้ายชัดเจน

แล้วเขาก็จะทำหน้าเฉย ๆ เหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร และตอบกลับมันว่า

“ก็ดี...แล้วแต่ว่าช่วงไหนวีจะอารมณ์ดี”
เขาพูดก็หมายความแบบนั้นจริง ๆ
ถ้าปฐวีอารมณ์ดีช่วงไหน เขาก็จะโดนคนมองแปลก ๆ เยอะ
แต่ถ้าวันไหนมันแค้น ๆ ขึ้นมา มันก็สามารถทำให้เขาถูกคนรอบข้างมองด้วยสายตาแปลก ๆ มากหน่อย
การแก้แค้นที่น่ารักน่าเอ็นดูของมัน ก็มีอาทิ

เช่น ถ่ายรูปเขาแล้วเขียนจดหมายไปให้หนุ่มต่างคณะและบอกว่าเขาขอเป็นแฟนด้วย
หรือ บางที ก็ส่งรูปโป๊ที่ตัดต่อโดยมีหน้าเขาเป็นตัวชูโรงแบบทุเรศ ๆ ไปตามมือถือให้
คนได้ชื่นชมสรรเสริญกัน

แต่เขาน่ะหรือ
นายกฤษณะผู้ไม่สนใจใคร
ใครอยากจะทำอะไรก็ทำ
อยากจะมองเขายังไงก็ได้ ตามใจ แล้วแต่ใครจะคิด
ไม่เคยเก็บเอามาใส่ใจ

น่าแปลก
ถึงจะโดนทำอะไรบ้า ๆ บอ ๆ ขนาดนั้น เขาก็ยังนั่งเฉย ๆ ได้
ทั้งเรื่องที่เลิกกับแฟน เขาก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร เพราะว่าตั้งใจจะเลิกอยู่แล้ว
เพราะนิสัยไปด้วยกันไม่ได้
และเรื่องอื่น ๆ

ไอ้น้องวีมันคงจะแค้นเขามากขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนกัน ที่ทำอะไรเขาไม่ได้

มันก็คงอยากจะหาเรื่องเขาซึ่ง ๆ หน้าเหมือนกัน
แต่เพราะว่า
พ่อแม่ของทั้งเขาและปฐวีค่อนข้างจะสนิทกัน
และต้องพึ่งพาอาศัยกันอยู่มันก็เลยไม่ค่อยกล้าแลกด้วยแบบซึ่ง ๆ หน้า

บางครั้งเขาก็รำคาญมันมาก ๆ เหมือนกัน
มันเรื่องอะไรของมันนักหนา จะแค้นอะไรกันมากมาย
ตามราวีอยู่ได้

จนเคยหลุดปากพูดออกไป

แต่แล้วท้ายที่สุดมันก็ยังไม่หยุดแกล้ง
ยังตั้งหน้าตั้งตาทำให้เขากลายเป็นตัวประหลาดต่อไป
เขาก็ยังรู้สึกเฉย ๆ เหมือนเดิม

เพราะเจอกันทีไร มันก็มุขเดิม

ยิ้ม หัวเราะ

และยังคงถามเขาว่า

“พี่นะเป็นยังไง...สบายดีมั้ย”

จนเมื่อไม่นานมานี้
มันก็เลิกแกล้งเขาเด็ดขาด
เลิกแกล้งแบบดื้อ ๆ เลย

แล้วก็กลายเป็นว่าเขานั่นแหละ ที่ต้องคอยตามมัน
อะไรมันก็กลับตาลปัตรไปหมด

ตั้งแต่วันที่เขาเมา........
แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรมันมากมาย.....
ก็แค่.....จูบ.....แล้วก็กอด.........
แล้วก็ลูบไล้เข้าไปในเสื้อ........
แล้วก็.....แล้วก็....
ไม่ได้มีอะไรต่อหรอกน่ะ
แค่นั้นจริง ๆ

เพราะไอ้น้องปฐวีผู้ห้าวหาญได้ชกหน้าเขามาหนึ่งที
แล้วก็วิ่งร้องไห้ไป เหมือนตอนเด็ก ๆ เป๊ะเลย

หลังจากนั้นมันก็เงียบหายไปจากชีวิตเขา ไม่มาป่วนมาแกล้งอีกเลย
กลายเป็นเขาต้องตามง้อ ตามคุยกับมันแทน

**************************