คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : กฎว่าด้วยเรื่องของการกด
- Part 1 -
ตอน กฎว่าด้วยเรื่องของการกด
ร่างเล็กกะทัดรัดของนักร้องนำวงอินฟินิทที่ยิ่งทียิ่งน้ำหนักห่างไกลจากเกณฑ์ลงไปทุกทีก็มีอันต้องเล็กลีบลงไปอีกอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อเจ้าตัวต้องนั่งเกร็งสุดร่างอยู่ตรงกลางระหว่างหัวหน้าวงและนักเต้นหลักของวงที่ต่างฝ่ายต่างขยันเบียดเข้าหาคนตัวเล็กเสียเหลือเกิน ทั้งที่โซฟาด้านข้างยังเหลือพื้นที่อีกตั้งมาก
‘ อะ… อา ‘
เสียงครางแผ่วๆที่ดังมาจากในจอทีวีทำอีซองยอลขมวดคิ้วฉับด้วยความข้องใจ ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่าคนพวกนี้กำลังรับชมภาพยนตร์ประเภทไหนอยู่ แต่จะเรท ฉ เรท ช อะไรซองยอลไม่เอามาเป็นประเด็นหรอก เขาสนแค่คนของเขาต่างหาก
ทำไมอูฮยอนที่แสนบริสุทธิ์ของเขาจะต้องมาทนนั่งดูของพรรค์นี้กับเจ้าพวกไม่สร้างสรรค์นี่ด้วย
“ อูฮยอนฮยอง ผมมาตามไปนอนครับ ” อีซองยอลส่งเสียงเรียกพี่ชายตัวเล็กอย่างนุ่มนวล ขณะตวัดดวงตาคมจ้องมองการกระทำของผู้ที่นั่งขนาบข้างคนน่ารักของเขาทั้งสองคนเขม็งจนลูกตาแทบจะหลุดออกจากเบ้าอยู่รอมร่อ
ทำไมเขาจะไม่เห็นว่าคิมซองกยูพยายามล้วงมือของตัวเองเข้าไปใต้เสื้อนอนของอูฮยอนอย่างฉกฉวยโอกาส เขาเห็นหรอกว่าริมฝีปากของโฮย่ากำลังคลอเคลียอยู่ตรงซอกคอขาวๆของร่างบาง ผลัดกันตอดผลัดกันชิมราวกับเห็นอูฮยอนฮยองของเขาเป็นขนมหวาน
“ เดี๋ยวพาไปส่งเองน่า รับรองส่งถึงเตียงพร้อมห่มผ้าให้อย่างดี ไม่ต้องห่วง ” ซองกยูตอบปัดอย่างหงุดหงิดที่โดนขัดจังหวะ
“ เรามีนัดต่อบทกันก่อนนอนนี่ อูฮยอนฮยองลืมรึเปล่าฮะ ” มาอีหรอบนี้ ไม่พ้นว่ากระต่ายน้อยของเขาจะต้องเสร็จเจ้าเสือหิวสองตัวนี้เป็นแน่ อีซองยอลผู้อ่อนวัยกว่าแต่ฉลาดเป็นกรด รู้ดีว่าเรื่องแบบนี้เขาสอดไปก็มีแต่เสีย ห้ามไปก็ใช่ว่าสองฮยองหัวดื้อนี่จะยอมฟังเสียเมื่อไหร่ เขาจึงยกเรื่องงานขึ้นมาอ้าง ให้อูฮยอนเป็นฝ่ายขอตัวออกมาเอง
“ เฮ่ จะมาเคร่งซ้อมอะไรกันมากมาย ดึกดื่นป่านนี้แล้ว ทำงานมาทั้งวัน ให้ฮยองเขาพักบ้างเด้ ” โฮย่าอิดออด
เพราะช่วงนี้อูฮยอนต้องแยกตัวไปถ่ายละคร ออกแต่หัววัน กว่าจะกลับมาก็หัวค่ำเกือบทุกคืน ได้เห็นหน้ากันวันละแป๊บๆ ยังไม่ทันได้ชื่นใจ เจ้ามารคอหอยตัวโย่งนี่ก็จะมาพรากเอาความสุขเล็กๆน่ารักๆนี่ไปจากชีวิตเขาเสียแล้ว โฮย่าคิดแล้วอดหงุดหงิดไม่ได้เลยจริงๆ
“ ถึงยังไงพวกเราก็ต้องรีบนอน พรุ่งนี้ผู้กำกับนัดที่กองถ่ายแต่เช้า ไหนจะแต่งหน้าทำผมอีก พวกฮยองอยากให้อูฮยอนฮยองนอนไม่พอจนสมองรวน จำบทไม่ได้ แล้วโดนกำกับดุเอาเหรอ ”
ทำงานในวงการบันเทิงมา 5 ปีดีดัก ทำไมซองกยูกับโฮย่าจะไม่เข้าใจเรื่องพื้นฐานพวกนี้ ยิ่งคนเป็นหัวหน้าวงยิ่งต้องรู้ดีกว่าใคร ซองยอลรู้หรอกว่าสองคนนี้ก็รู้อยู่แก่ใจ แต่ก็แค่รั้น ไม่อยากยอมรับกันเท่านั้นแหละ
“ เออ ก็ได้ๆ งั้นฉันลงไปส่งด้วย ” ซองกยูตัดจบบทสนทนาแบบขอให้ได้ชนะสักนิดสักหน่อย แค่เล็กๆน้อยๆก็ยังจะพยายาม
“ ตลก! เดี๋ยวฮยองก็ไปก่อกวนอูฮยอนฮยองอีก ”
“ ก็ให้อูฮยอนฮยองได้ตัดสินใจเองบ้างเห้อะ คิดแทนเองอะไรเองหมด นายไปเป็นซีรีบรัมในสมองเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ ” โฮย่ากระแนะกระแหนด้วยความหมั่นไส้นิสัยชอบทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของร่างเล็กของซองยอล
แค่ได้ถ่ายละครเรื่องเดียวกันแค่นี้ นึกว่าเหนือกว่าชาวบ้านเขามากมายนักหรือไง
“ แล้วทำไมฮยองต้องขัดผมนักนะ ” ฝ่ายซองยอลที่โดนคนแก่กว่าตัวไม่กี่เดือนพูดจาแมวๆใส่ก็ชักโมโหขึ้นมาบ้างแล้วเหมือนกัน ไปๆมาๆเลยเกิดวางศึกกันเล็กๆระหว่างพี่น้องร่วมวง แต่ผลักอกไปมาได้แค่สองสามทีก็โดนปราม
“ เฮ้ย ไปตีกันที่อื่นเลยไป อูฮยอนหลับแล้วเว้ย เบาเสียงกันหน่อย ” พี่ใหญ่ของวงร้องเตือนด้วยเกรงว่าเสียงล้งเล้งของพวกบ้านี่จะรบกวนคนตัวเล็กของเขา “ อูฮยอนหลับแล้วก็ให้เขานอนที่นี่แหละ ” ไม่วายวกมาโกยผลประโยชน์เข้าตัว
“ ทำงั้นไม่ได้ดิฮยอง ” ซองยอลค้าน
“ ทำไมล่ะวะ ”
“เราต้องรักษา ‘กฎ’ นะฮยอง ลองเขาได้อยู่ในสภาพนี้น่ะ ฮยองห้ามใจตัวเองไม่ได้แน่นอน เชื่อผมเหอะ ”
สิ้นคำซองยอล ซองกยูก็ชำเลืองมองร่างบางที่กึ่งนั่งกึ่งนอน เอนศีรษะพิงไหล่ของเขาด้วยสีหน้าอ่อนเพลียจัดอย่างพินิจพิจารณาว่าสิ่งใดในตัวคนๆนี้กันแน่ที่ทำให้เขาหักห้ามใจตัวเองไม่ได้อยู่ร่ำไปอย่างที่อีกฝ่ายว่า
จะว่าดวงตายิ้มได้แม้ยามหลับ กับริมฝีปากแดงอิ่ม แล้วก็จมูกโด่งๆ ที่ประกอบกันอย่างลงตัวอยู่บนโครงหน้าแสนน่ารักนั่น ... ก็ใช่
หรือจะเป็นเนินอกขาวนวลเนียนไร้รอยราคีที่โผล่พ้นเนื้อผ้าออกสู่สายตาประชาชีแบบวับๆแวมๆ อันเป็นผลมาจากความมือไวของเขาที่อาศัยจังหวะอูฮยอนกำลังเผลอ ลักลอบปลดกระดุมเสื้อนอนออกเสีย 2 เม็ดด้วยความเร็วแสงตั้งแต่เมื่อครู่ที่ผ่านมา ... นั่นก็ใช่
แต่ทว่าความเร้นลับตรงบริเวณใกล้กับสาบเสื้อที่ชูชันจนดันเนื้อผ้าบางเบาของชุดนอนขึ้นเป็นรอยนูนเล็กๆสองรอยตรงกลางเนินนั่นมากกว่า ... ที่ดูจะชวนให้เขาใจแตกยิ่งกว่าตรงไหนๆ
“ ไม่จริงหรอก ” โฮย่าสั่นหน้าไม่เห็นด้วยกับถ้อยคำปรามาสซองกยูของซองยอล “ เพราะที่ถูกคือ ไม่ว่าอูฮยอนฮยองจะอยู่ในสภาพไหน ซองกยูฮยองแม่งก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้หมดนั่นแหละ ฮ่าๆๆ ”
“ เออ!! จริงโครต ” ซองยอลชูมือรอโฮย่าแท็กอย่างถูกใจคำพูดของอีกฝ่าย
“ ดูถูกดูถุยว่ะ ไอ้เด็กพวกนี้ ” ซองกยูบ่นกระปอดกระแปด “ ก็ยอมรับนะว่าความอดทนฉันมันต่ำ แต่เพื่ออูฮยอนแล้ว... ” เขาว่าพลางจ้องมองใบหน้าใสไร้เดียงสายามหลับใหลของคนตัวเล็กด้วยแววเอ็นดูก่อนจะกล่าวออกมาอย่างมุ่งมั่น “ ฉันจะเลือก ‘กฎ’ ”
“ หล่อมากฮยอง งั้นผมลาไปนอนเลยแล้วกันนะ ” ซองยอลเอ่ยชมเปราะ ก่อนจะรีบฉวยจังหวะที่ซองกยูกำลังตัวลอยกับคำชม ช้อนตัวอูฮยอนที่ยังอยู่ในห้วงนิทราขึ้นอุ้มในท่าเจ้าหญิง แล้วชิ่งหนีออกจากห้องไปด้วยความรวดเร็ว
.
.
.
โฮย่าไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของซองกยูเท่าไหร่นัก แดนซ์แมทชีนแห่งอินฟินิทยกมือขึ้นขยี้ผมตัวเองแรงๆประกอบอาการหัวเสีย ก่อนเริ่มบทสนทนา
“ ซองยอลมันคิดว่าตัวเองเป็นใครน่ะฮยอง ผู้คุมกฎ? องครักษ์เจ้าหญิงเหรอ ”
เพราะเข้าใจว่าไม่ใช่คำถาม หากเป็นเพียงประโยคระบายความคับข้องใจ ซองกยูเลยปล่อยให้โฮวอนพูดคนเดียว ส่วนตัวเขาก็ได้แต่นั่งฟังอยู่เงียบๆ
“ ผมอึดอัดจะตายหองอยู่แล้ว เพราะ‘กฎ’ เฮงซวยนั่นทำให้เราไม่ได้ปลดปล่อยกันมาเป็นอาทิตย์ๆแล้วนะฮยอง ”
“ ใช้มือดิแก โลกสวยด้วยมือเราน่ะ ” ผู้เป็นหัวหน้าแนะลูกแกะหลงทางตัวเขื่องด้วยวิธีที่เขาใช้อยู่เป็นประจำ
“ โห่ นั่นมันวิถีของคนโสด แต่เรามีเมียกันนะครับผม ” โฮย่าว่าอย่างไม่ยอมละทิฐิ
“ จนกว่าละครอูฮยอนจะปิดกล้อง ก็ให้คิดว่าไม่มีเมียไปพลางๆก่อนแล้วกัน ” ซองกยูบอกอย่างหมดปัญญาจะต่อความ ก่อนจะลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อปฏิบัติภารกิจ ‘โลกสวยด้วยมือเรา’ ให้อีกฝ่ายได้เห็นเป็นตัวอย่าง
โฮย่าพรูลมหายใจออกทางรูจมูกอย่างแรงด้วยความอัดอั้น ตอนนี้มีแต่คำว่า ’ไม่พอใจ’ วิ่งพล่านไปทั่วทุกอณูสมองของเขา
อีโฮวอนคนนี้ไม่พอใจวิธีการจัดการกับปัญหาแบบมักง่ายของคิมซองกยู ไม่พอใจ ‘กฎ’ งี่เง่าเหลือรับที่ทุกคนพยายามยัดเยียดให้ หรือมากกว่านั้น ถ้าว่ากันตามตรง เขาไม่พอใจสัมพันธ์รักชวนหนักใจนี่มาตั้งแต่ต้นแล้ว
ใครบอกว่าเขาพอใจจะแชร์ ‘นัมอูฮยอน’ กับอีก 5 คนที่เหลือกัน บ้าหรือเปล่า!?!
แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อไม่มีใครบังคับให้โฮวอนชอบอูฮยอนสักหน่อย มีแต่เขานี่ล่ะที่บังคับหัวใจตัวเองไม่ได้เอง
แววตา รอยยิ้ม น้ำเสียง กริยาท่าทาง นิสัยใจคอ ทุกสิ่งทุกอย่างที่ประกอบกันเป็นมนุษย์ที่ชื่อนัมอูฮยอนล้วนแต่เป็นแรงผลักดันให้เขาตกหลุมรักอีกฝ่ายจนถอนตัวไม่ขึ้น
แต่โชคไม่ดีโครตๆที่สมาชิกอีก 5 คนที่เหลือก็ดันคิดเหมือนกับเขาเป๊ะ!!
โฮวอนไม่โทษว่าอูฮยอนหลายใจที่เลือกคบเพียงคนเดียวไม่ได้ อีกฝ่ายแค่ใจดีเกินไปจนกระทั่งตัดสินใจทิ้งแม้คนใดคนหนึ่งไม่ได้ต่างหาก
อูฮยอนไม่ผิด! อูฮยอนไม่เคยผิด!! อย่างน้อยก็ในความคิดของพวกเขาทั้ง 6
ใจจริงโฮวอนก็อยากครอบครองอูฮยอนเอาไว้คนเดียวอยู่หรอก แต่ความสัมพันธ์ 7P ของพวกเขาก็ดำเนินมาไกลจนยากจะแก้ไขหรือปฏิวัติอะไรๆแล้ว
ถึงบางอารมณ์อาจมีเบาะแว้งกัน เขม่นกัน หรือมีเรื่องที่เคลียร์กันไม่ลงตัวบ้างเล็กๆน้อยๆ แต่รวมๆแล้วที่ผ่านมาพวกเขาก็มีความสุขดี
จะมีก็แต่ช่วงหลังมานี้ ตั้งแต่ที่อูฮยอนได้รับอุบัติเหตุขณะแข่งฟุตบอล ร่างกายก็อ่อนแอลงมาก ประกอบกับตารางถ่ายละคร Hi School Love On ที่แสนจะยาวนานและเหนื่อยยาก ทำให้สุขภาพของเจ้าตัวย่ำแย่เสียจนน่าสงสาร
ดังนั้นพวกเขาจึงทำการตั้ง ‘กฎ’ ร่วมกัน โดยมีการร่างสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรฉบับหนึ่งขึ้นมา…
แต่เชื่อโฮวอนเถอะ ตอนนี้คงมีหลายคนกำลังอยากเป็นหมา รวมถึงตัวเขาเองก็ด้วย!!
@SQWEEZ
TBC
ความคิดเห็น