special ,
"midnight in Christmas"
before and after Christmas day
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
SHINee short fiction
Title: “midnight in Christmas”
Paring: MinKey
Author: cinderella
Note : ชิ้นงานที่ไม่ภูมิใจนำเสอน ฮ่าๆ ตอนแรกกะจะไม่ลงเพราะไม่ทันวันคริสต์มาส
แต่เห็นมีคนอยากรู้เบื้องหลังเยอะ โดยเฉพาะที่ Shinee-Th แล้วที่เด็กดี a-ru ก็บอกว่าถ้ามีจะน่ารักขึ้น
ก็เลยแต่ง แล้วคุณจะคิดว่าไม่รู้ยังดีกว่า 55 5.
Special
วันวันหนึ่งที่แสนจะน่าเบื่ออีกวัน ร่างสูงของชายคนหนึ่งเดินไปตามทางเดินด้วยความเบื่อหน่ายในยามราตรี เขาเดินเตะกระป๋องเบียร์ไปเรื่อยๆ แก้เซ็ง แต่แล้วอยู่ดีๆ เขาก็วิ่งไปที่ร้านสะดวกซื้อร้านหนึ่งทันที
“แทมินๆ ส่งหลอดไฟมาเลย” ผู้จัดการร้านสะดวกซื้อขนาดเล็กบอกพนักงานที่น่ารักของเขาให้ส่งหลอดไฟหลอดใหม่ที่ถืออยู่ในมือให้ เพื่อไปแทนหลอดเก่าที่มันหมดอายุการใช้งานไปแล้วเมื่อคืนวาน
“เฮีย ดีๆ ดิเดี๋ยวก็ตกหรอก” พนักงานสุดน่ารักอีกคนหนึ่งพูดขึ้นแกมดุ
ที่พูดว่าเดี๋ยวก็ตกไม่ได้หมายถึงว่าหลอดไฟอันใหม่จะตกแตก แต่หมายถึงร่างของผู้จัดการเขาต่างหาก เพราะความสูงของหลอดไฟที่เสียอยู่หน้าร้านของตนนั้นอยู่สูง จึงต้องใช้บันไดเข้ามาช่วยแต่ด้วยบันไดที่แสนเก่าไม่ได้ใช้มานานมันก็ต้องมีสึกหลอกันบ้าง เช่น ขาบันไดไม่บาล้าน (Balanced) กัน
ใช่ ขาบันไดตัวนี้ไม่เท่ากันขยับนิดหนึ่งมีอันต้องเอียงเอนมาทางพนักงานที่ชื่อคีย์ ที่กำลังจับยันขาบันไดข้างที่ไม่เท่ากันไว้ให้มันเท่ากันและพนักงานคนนี้ล่ะ ที่ออกปากเตือนผู้จัดการเขาเมื่อครู่
.ก็เฮียล่นเอื้อมรับหลอดไว้จากแทมินอย่างไม่กลัวเส้นเอ็นจะเคล็ด และการเอื้อมหยิบและดีดตัวกลับมาด้วยความเร็วแสงของเฮียเขาก็เหมือนการเพิ่มน้ำหนัก ให้คีย์ต้องเพิ่มแรงยันมากขึ้น ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านั้นก็มากอยู่แล้ว
“อ่า! เสร็จสักที” เฮียอนพูดขึ้น ก้าวลงจากบันไดสามขัน ก่อนจะโดดลงมาทางด้านตรงข้ามกับคีย์อย่างไม่เกรงกลัวสังขารอีกครั้ง และนั่นล้ะ...การกระโดดลงทำให้คีย์ที่กำลังผ่อนแรงยันขาบันไดอยู่ เป็นอันต้องรับภาระนักซึ่งตัวเองรับไม่ไหว
“อ่า! เสร็จสักที” เฮียอนพูดขึ้นเมื่อตัวเองติดหลอดไฟให้สว่างอีกครั้งได้สำเร็จ จากนั้นเฮียอนก็ค่อยๆ เอาตัวเองลงแต่แล้วด้วยความว่าอายุอานามมากแล้ว
สำนักงานชมรม Gossip
“มินโฮมีเจ้าของหัวใจแล้ว!!! แกรู้ป่าว!” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นในห้องชมรม
“ใช่ๆ เค้าเข้าไปดูรูปในชมรมหนังสือพิมพ์เมื่อเช้าอ้ะ มีคนถ่ายรูปไว้ด้วย น่ารักมาก!!!”
“เค้าไปรู้จักกันตอนไหนนะ อยู่โรงเรียนเดียวกันแต่ก็ไม่เห็นคุยกันอะไรกันเลย”
“ผมรู้ฮะ!!” เสียงใสดังขึ้นที่หน้าห้องประตูชมรม เป็นใครไปไม่ได้นอกจากสุดที่รักคิมจงฮยอน
“น้องแทมิน!! กรี๊สมันเป็นไปได้ไงค้ะ บอกนูนาที”
“เรื่องมันมีอยู่ว่า...”
.
.
.
กลางคืนของวันๆ หนึ่งที่ธรรมดาและปกติทั่วไป แต่ไม่กับคนในร้านสะดวกซื้อเล็กๆ แห่งนี้
“ยินดีต้อนรับครับ” เสียงพนักงานสุดน่ารักของร้านสะดวกซื้อแห่งนี้พูดขึ้น เมื่อลูกค้าเดินเข้ามา
“เฮ้ย!! เฮีย” เสียงพนักงานที่กำลังจัดของอยู่ใกล้ๆ อุทานขึ้นเมื่อตัวเองได้หันไปเห็นเฮียผู้จัดการร้านของเขากำลังถึงคราวเคราะห์
นั่นก็คือบันไดที่ไม่บาลานซด์ (Balanced) กันเท่าไรของผู้จัดการ ที่ใช้เพื่อเปลี่ยนหลอดไฟในร้านตอนนี้กำลังจะทำมุมแหลมกับพื้น
ลูกค้าชายทีอยู่ใกล้กับเหตุการณ์ก็ตกใจไม่แพ้กัน ไวเท่าความคิดลูกค้าคนนั้นรีบวิ่งไปรีบเฮียผู้จัดการของร้านนี้ทันที และไม่แพ้กันพนักงานสุดน่ารักก็ไม่ยอมให้เฮียเขาต้องเจ็บแน่ ไม่งั้นใครจะเอาเงินจ่ายเขากันล้ะ
//!!!!!//
พนักงานสุดน่ารักวิ่งไปจับเฮียที่จะล้มลงมาที่พื้นก่อน แต่ด้วยความที่เฮียของเขาเป็นคนที่ค่อนข้างหนักกว่าตัวเขามากจึงทำให้เขาจะล้มลงไปที่พื้นเป็นเพื่อนอีกคน ถ้าไม่ได้ลูกค้าคนหนึ่งช่วยไว้อีกแรง
.ด้วยตาของคนทั้งคู่สบตากัน
...นั่นล้ะมั้งที่เป็นจุดเริ่มต้นของเขา....
หลังจากพ้นเหตุการณ์วุ่นวายไปแล้วทุกอย่างก็กลับสู่ปกติ ลูกค้าคนเดิมที่ช่วยเฮียผู้จัดการของร้านไว้เดินมาคิดเงินที่ด้านพนักงานสุดน่ารักที่เขาเพิ่งไปช่วยเป็นกองกำลังเสริมเมื่อครู่
“ทั้งหมด 1000 วอนครับ” พนักงานสุดน่ารักพูดเมื่อเอาสินค้าใส่ถุงให้เรียบร้อยแล้ว
“คีย์ ให้อมยิ้มเขาไปหน่อยสิ เขาอุตสาห์ช่วยชีวิตเฮีย” เฮียผู้จักการพูด แต่การแสดงความมีน้ำใจนั่นพนักงานชื่อคีย์นี้กับคิดว่า…
ชีวิตตัวเองมีความแค่อมยิ้ม ???
“เอ่อ...เอาอมยิ้มรสไหนดีล้ะ” พนักงานสุดน่ารักคีย์ ถามไปด้วยความเหนื่อยใจกับของตอบแทนที่พูจัดการเขาเสนอให้
“โคล่าละกัน”
หลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นในโรงเรียนที่ปกติแล้วสองคนนี้ต่างคนต่างอยู่ไม่เคยสนใจอะไรกันมากก่อน แต่เพราะเหตุการณ์นั่นทำให้สองคนนี้มีบ้างที่จะแสดงความทักทายกันน้อยๆ คือแค่พยักหน้าให้ ส่วนที่ร้านสะดวกซื้อเล็กๆ หลังจากเหตุการณ์นั้นลูกค้าคนนี้ก็กลายเป็นขาประจำของร้านที่ชอบซื้อลูกอมรสโคล่าไปกินทุกคืน
.
.
.
“อ่อ แบบนี้นี่เอง แล้วเขาไปเดินคู่กันในวันคริสต์มาสได้ไงอ้ะ”
“อืม...พี่คีย์ส่งซิกซ์ ตอนให้อมยิ้มมั้งฮะ”
“เอางี้!!! วันนี้เรามา Gossip girl เสือกเรื่องชาวบ้านมินโฮกับคีย์ดีกว่า ไปถามินโฮคีย์เลย โฮ๊ะๆ”
บทสัมภาษณ์มินคีย์
Ask : คีย์อย่างที่รู้ๆ กันว่าคีย์เป็นแฟนกับมินโฮในคืนวันคริส์มาส (คีย์ทำท่าเขิน) ซื่งเป็นอะไรที่โรแมนติกมาก! และน่าอิจฉามาก!! แต่เราอยากรู้ว่าไปไงมาไงถึงได้เดทกันล้ะค้ะ
Minho : คีย์ให้ท่าผม (จุดๆ นี้คีย์หันไปมองมินโฮ แบบเหวอตกใจแต่น่ารักมากๆ พ่อชเวเราก็ขำเล็กคำน้อยกับท่าทางของคีย์ใหญ่เลย) ป่าวครับ ก็นะ...ผมคิดมาตั้งนานว่าจะทำความรู้จักกับคีย์อย่างไรดี ผมก็จีบใครไม่เป็น ..อืมเรียกว่าไม่เก่งดีกว่าเพราะปกติผมไม่ได้ใช้อยู่แล้ว มีแต่คนมาจีบผม..ผมเลยไม่ต้องจีบ ฮ่าๆ (โธ่ พ่อชเวเราเป็นคนที่หลงตัวเองมาเคอะ แต่มันก็จริง - - แล้วจุดจุดนี้อีกสักรอบ! คืออยู่ดีๆ มินโฮก็ทำท่าจริงจังมองไปที่คีย์ สายตาคุณพ่อชเวนี่แบบเจ้อิจฉา! หนูคีย์!) ผมน่ะ ตอนแรกก็ไม่รู้ว่าจะทำไงจริงๆ วันนั้นน่ะผมอยากไปเดินเที่ยวเล่นวันคริสต์มาสมากจริงๆ นะ ผมเดินเข้าไปซื้ออมยิ้มกับเค้าเหมือนทุกวันแต่ก็มีวันนี้ที่ไม่เหมือนเดิม ลูกอมรสโปรดผมหมดแต่คีย์ก็ยังเก็บไว้ให้ แล้วก็ยกให้ฟรีอีกตั้งหาก คีย์ตอนนั้นน่ะน่ารักมากๆ เลย คีย์ทำให้ผมมีความสุขมาก คีย์ยิ้มให้ผมแล้วบอกเมอรี่คริสต์มาส ตอนนั้นผมแทบลืมขอบคุณเขาแล้วด้วยซ้ำ แล้วผมก็ออกมาจากร้านที่คีย์ทำงานอยู่นั่งโต๊ะนั้นคิดไรไปเรื่อยเปื่อย แล้วคุณจงฮยอนก็เดินมามาถามผมว่ารอคีย์ไปเดทเหรอ ตอนแรกก็ตกใจอยู่เหมือนกันผมนั่งคิดไรเพลินจะถึงเวลาคีย์เลิกงานแล้วเหรอ ผมอึกอั่กเหมือนกันว่าจะตกลงหรือปฏิเสธดี แต่คุณจงฮยอนก็พูดกับผมก่อนว่า ชวนไปเลยน่าไหนๆ ก็มารอแล้ว วันนี้วันดีด้วย ดังนั้นผมก็เลยคิดได้ว่าจริงอย่างที่คุณจงฮยอนพูดวันนี้เหมาะที่สุด ผมมองอมยิ้มที่ที่คีย์ให้แล้วก็คิดว่าคีย์คงอยากรู้จักผมมากขึ้น พูดคุยกับผมมากขึ้นเช่นกันผมเลยตัดสินใจว่าจะชวนคีย์เดท แล้วคีย์ก็เดินออกมา ...
Ask : แล้วเป็นไงต่อค้ะคีย์
Key : ก็ผมก็...ตอบตกลงกับมินโฮ (คีย์เขินจนแดงไปหมดเลยค้ะ!! อ๊าย เจ้อยากฉุดคีย์มาจากมินโฮมาเป็นของตัวเอง น่ารักไปไหน พ่อชเวตาถึงจริงค้ะ!)
Ask : เอาล้ะค้ะ พอแค่นี้ก่อนเน๊อะ เดี๋ยวน้องคีย์ของมินโฮเราเขินแย่แล้ว (ไรเตอร์คิดไรไม่ออกแล้ว) สุดท้ายนี้จะบอกอะไรกันผ่านสื่อไหมค้ะ
Minho : ขอบคุณวันคริสต์มาสที่ทำให้เราได้รักกัน (เจ้ว่าคีย์ให้ระเบิดแล้วค้ะ แดงแป้ดดด ด พ่อชเวก็มองคีย์ซะสายตาคาริม่าจะเผาน้องคีย์)
Ask : คีย์ล้ะจ้ะ
Key : ขอบคุณซานตาครอสที่ทำให้เกิดวันคริสต์มาส (ต๊าย เจ้อยากเอาหัวกระแทกพื้นดิน ตอบน่ารักจนเจ้อยากตาย เจ้จะเป็นบ้า)
Minho : ไม่ขอบคุณซานต้ามินโฮเหรอ ?
Key : ไม่ขอบ (คีย์ส่ายหัวดิกไปมาเล็ก ยิ้มหวานให้พ่อชเว เอิ่ม...คือเค้าเล่นมุกไรกันค้ะไม่รู้เรื่อง ดูคีย์หน้าแดงขึ้นอีกแล้ว)
พอๆๆๆๆ ขอจบแค่นี้ดีกว่าค้ะ เจ้จะบ้ากับมินคีย์ตาย ! end
เฮียอนที่นั่งอ่านหนังสือ Gossip girl ของแทมินอยู่จู่ๆก็พูดออกมาว่า
“ไมมันไม่ขอบคุณเฮีย ถ้าไม่มีเฮียมันก็ไม่รู้จักกันหร๊อก ชิชะ!! คีย์เตรียมตัวโดนตัดเงินเดือน!”
End เถอะค้ะ! (เวิ่นเวอได้อีก TT)
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ใช่ไหมค้ะ ไม่มียังดีกว่า ฮ่าๆ -0-
THANK theme nu eng
ความคิดเห็น