(SNSD) Because of you. (TaeNy)

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

สวัสดีค่ะ
เราชื่อทับทิม อายุ 15 ปีค่ะ
เรื่องนี้เป็นครั้งแรกของเรา
ยังไงก็ฝากเม้นท์เพื่อขอคำแนะนำหน่อยนะคะ แล้วเราจะนำไปแก้ไขค่ะ

เนื้อเรื่อง

Because of you.

“แทยอน” ขณะที่เรานั่งอ่านหนังสืออยู่ ฉันก็ตัดสินใจถามเขาขึ้นมา

“หืม ว่าไง” แม้เขาจะตอบแต่ก็ไม่ได้ละสายตาจากหนังสือที่อ่านอยู่มามองเธอแต่อย่างใด

“ทำไมเธอถึงรักฉันเหรอ ทั้งๆที่ฉันน่ะเคยทำอะไรไม่ดีกับเธอไว้ตั้งมากมาย เอาแต่ใจตัวเองอีกต่างหาก ซุ่มซ่าม นิสัยแย่มากๆอะรักได้ไงเนี่ย” หลังจากพูดจบแล้ว ฉันก็ได้แต่นั่งรอคำตอบเงียบๆ อย่างตั้งใจ เกิดมาไม่เคยตั้งใจรอใครขนาดนี้เลยนะ !

ย้อนกลับไปวันแรกที่เจอกัน

“อะไรของเธอเนี่ยชนแล้วไม่รู้จักขอโทษ ไม่ทราบว่าบิดามารดาของเธอเคยสั่งสอนหรือเปล่าฮะ”ร่างเล็กของเขากำลังแสดงท่าทางโกรธออกมาอย่างชัดเจน ก็เธอน่ะเดินไปชนเขา และยังไม่พอยังทำชาเย็นที่เพิ่งซื้อมาหาใส่เสื้อผ้าเขาอีก

“ขอโทษค่ะ! ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ แล้วไม่ทราบว่าจะให้เอาเสื้อไปซักให้เลยไหมคะ ฉันผิดเองค่ะที่ซุ่มซ่ามเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ พอใจหรือยังคะ!” ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ตอนแรกก็ตั้งใจว่าจะขอโทษดีๆอยู่หรอกนะ แต่มาด่ากันอย่างนี้ก็เลยพาลโมโหไม่ได้

“ ดี เดี๋ยวเธอเอาเสื้อไปซักแล้วเอามาให้พรุ่งนี้ด้วยนะ ขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วกัน” เหอะ ! ถ้าฉันไม่ผิดนะ ฉันไม่มีทางยอมเธอหรอก ยัยเตี้ย !

หลังจากนั้นหลายสัปดาห์ฉันก็เริ่มสนิทกับแทยอนมากขึ้น เพราะเพิ่งมารู้ทีหลังว่า พ่อของแทยอนเป็นพนักงานในบริษัทของพ่อฉัน ฉันเลยกล้าออกคำสั่งให้เขาพาไปไหนมาไหนมาไหนได้ โดยมีข้อแม้ว่าพ่อของฉันจะต้องเพิ่มโบนัสให้พ่อของเขา

“ นี่ซื้อเสือผ้าจนจะหมดห้างอยู่แล้ว ยังไม่พออีกหรือไง” ก็แน่สิเสื้อผ้าของฉันตอนนี้ทั้งหมดเขาถือจนเต็มมืออยู่แล้ว แต่มันก็เป็นหน้าที่ของเขาหนิยังจะมาบ่นอีก

“ มีหน้าที่บ่นหรือไง หน้าที่ของเธอคือตามใจฉันก็ตามใจสิ “ ก่อนจะเดินก้าวฉับๆไปที่รถก่อนโดยไม่รอแทยอนเลย

“ ยัยบ้า” แทยอนได้แต่บ่นในใจ ใครจะไปรู้ว่าผู้หญิงที่เขาออกคำสั่งเมื่อหลายสัปดาห์ก่อน จะเปลี่ยนมาเป็นเจ้านายเขาแทน

หลายสัปดาห์ผ่านไป วันนี้ที่มหาวิทยาลัยมีงานประกวดวงดนตรีปกติฉันไม่มาหรอกนะ สาเหตุที่มาน่ะเหรอก็เพราะเย็นนี้เธอนัดแทยอนไว้น่ะสิเลยมานั่งรอ

“ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด พี่แทยอนเธอดูสิพี่แทยอนเท่ที่สุดเลย” เสียงรุ่นน้องที่มาดูแทยอนประกวดนั้นดังมากจนฉันได้แต่เอามือปิดหู ไม่รู้มาก่อนเหมือนกันนะว่าจะเสน่ห์แรงแบบนี้เนี่ย

“แทยอน เธอหนิมีคนชอบเยอะจังนะ” ฉันเอ่ยด้วยน้ำเสียงหมั่นไส้เล็กน้อย หึ! ถึงมีคนชอบเยอะยังไงก็สู้ฉันไม่ได้หรอกย่ะ

“แน่นอนคนมันหน้าตาดี นิสัยก็ดี ไม่เหมือนเธอหรอกนิสัยแย่ เอาแต่ใจตัวเอง ซุ่มซ่ามเป็นที่หนึ่งเลย แบร่! “ เขาแลบลิ้นใส่ฉันแล้ววิ่งหนี เล่นอะไรเป็นเด็กไปได้ คิดว่าน่ารักหรือไงนะ

“พี่แทยอนคะ” อยู่ดีๆก็พี่ผู้หญิงจากไหนไม่รู้มาเรียกแทยอน

“ คือ ฉันชอบพี่มากๆเลยค่ะ คบกับฉันได้ไหมคะ “ ฉันได้ยินดังนั้น จึงรีบเดินแล้วไปจับแนแทยอนไว้

“คงไม่ได้หรอกค่ะ คือแทยอนเขารักพี่ เรารักกัน ใช่ไหมคะแทยอน “ เขาทำหน้างงเล็กน้อย ฉันจึงกะพริบตาเล็กๆ เป็นเชิงบอกว่าเนียนๆหน่อย

“ ใช่ค่ะ พี่กับทิฟฟานี่เป็นแฟนกันค่ะ ขอโทษนะคะแต่พี่คงคบกับน้องไม่ได้ ไปกันเถอะฟานี่” ฉันหันหน้าไปมองน้องคนนั้นเล็กน้อยแล้วยักไหล่เบาๆ คิดผิดแล้วล่ะ ที่มาชอบแทยอนน่ะ

หลังจากเดินห่างจากน้องคนนั้นระยะหนึ่งแล้ว เขาจึงหันมาพูดกับเธอ

“เธอเป็นบ้าอะไรเนี่ย! อยู่ดีๆก็ไปบอกว่าเราเป็นแฟนกันฮะ”

“แล้วเธอไม่ดีใจหรือไง อย่าบอกนะว่าไม่ได้ชอบฉัน วันก่อนยังแอบขโมยหอมแก้มฉันเลย “ ฉันบอกเขาไปอย่างนั้น เขาก็ทำหน้าตาเลิ่กลัก น่ารักเสียจริง

“ เอ่อ..เอ่อ..คือ” เขาอ้ำอึ้งเล็กน้อย

“ว่าไงล่ะหืม ชอบก็บอกมาเถอะน่า เพราะฉันก็..ชอบเธอเหมือนกัน”

“ อืม..ฉันรักเธอก็เพราะว่าเธอเป็นเธอ ไม่ว่าเธอจะนิสัยแย่ยังไงฉันก็รักเธอ” สิ้นคำพูดที่เขาเอ่ยมานั้นทำเอาฉันรองไห้เลยล่ะ

“ นี่ ขี้แยจังนะ “ เขาขยี้ผมฉันเบา ๆ แล้วดึงฉันไปกอด

“ ขอบคุณนะ ที่รักเด็กดื้ออย่างฉัน “ ฉันเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเบานิดๆ เพราอยู่ในอ้อมกอดของเขา

“ อื้มเธอดื้อฉันก็ดื้อเหมือนกันและน่า ฮ่าๆ ” แล้วเราสองคนก็หัวเราะไปพร้อมๆกัน.