ลุ้นใจให้กับเธอยัยจอมจุ้นหัวใจ

ลำดับตอนที่ #3 : จะทำให้เธอยกโทษให้ได้

สุดท้ายฉันก็โดนนายแมนอุ้มแบบสบายพาเดินมาจนถึงทางแยกโรงเรียนฉันต้องเลี้ยวซ้ายส่วนโรงเรียนนานแมนต้องเลี้ยวขวาเราทั้งสี่หยุดกันตรงกลางทางแยกแล้วสุดที่รัก มินของฉันที่เงียบไปนานก็พูดขึ้น

“แมนจะเอาไงดีนี้ก็จะแปดโมงแล้วถ้าไปส่งเธอก่อนเราคงต้องเข้าโรงเรียนสายแต่ถ้าเราปล่อยให้เธอเดินไปโรงเรียนคนเดียวคงไม่ไหว จะเอาไงกันดี”

“<’_ )?( _’> --> ไปทางนี้”

นายแมนหันซ้ายหันขวาแล้วก็ชี้ไปทางขวาT^Tนี้นายคิดจะให้ฉันเดินไปโรงเรียนคนเดียวแปปนี้หรอนี้

“นี้นายเต้าหู้ยี้นายคิดจะปล่อยให้ฉันเดินไปคนเดียวทั้งแบบนี้หรอย่ะ”

ฉันหันไปตะโกนใส่ข้างหูนายแมนอย่างเต็มเสียงเลยล่ะค่ะแกล้งไปในตัว

“-*- ใครบอกเธอว่าฉันจะปล่อยให้เธอเดินไปคนเดียวฉันจะพาเธอไปด้วยขาเจ็บแบบนี้ไปหาหมอดีกว่าเดี๋ยวฉันจะพาเธอไปหาพ่อเธอเอง”

ที่แท้นายก็คิดแบบนี้นั้นเองฉลาดเหมือนกันนี้ ฉันไม่โวยวายหรือเถียงอะไรทั้งนั้นนายแมนเลยพาฉันมาตรงวินมอเตอร์ไซร์โดยที่สุดที่รักของหรือมินฉันกับเพื่อนของทั้งสองอีกคนที่ชื่อฮิวก็ขึ้นกันไปคนล่ะคันส่วนฉันนายแมนก็พาซ้อนสามโดยที่ฉันยังอยู่ในท่าอุ้มเหมือนเดิม

และแล้วฉันก็มาถึงหน้าโรงเรียนชายล้วนอีกครั้งทั้งๆที่คิดว่าจะไม่มาอีกแล้วแท้ๆวันนี้เป็นวันศุกร์ฉันจำได้ว่าเป็นเวรครูประจำประตูหน้าโรงเรียนของพ่อฉันจึงไม่แปลกเลยที่ฉันเห็นพ่อวิ่งหน้าโหดมาทางฉันและสามหนุ่ม

“นี้พวกเธอมันจะมากไปแล้วนะนี้กลางวันแสกๆกล้าอุ้มผู้หญิงให้ฉันเห็นหน้าโรงเรียนเลยหรอตามฉันไปที่ฝ่ายปกครองเดี๋ยวนี้”

ขณะนี้เกิดไทยมุงขึ้นที่หน้าโรงเรียนเป็นที่เรียบร้อยแล้วแถมเยอะมากด้วยอ่า

“O~O”ฮิว

“Y^Y”ที่รักมิน

“^-^”กิมจิ

นี้เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นพ่อฉันโหดขนาดนี้เพราะปกติต่อหน้าฉันพ่อจะใจดีตลอดไม่เคยดุเลยสักนิดมันเลยทำให้ฉันกลัวY^Y

“อาจารย์ครับจะไม่ดูก่อนหรอครับว่าผู้หญิงนี้คือใคร”

และเพราะคำพูดของนายแมนฉันเลยต้องจำยอมหันหน้าไปหาพ่ออย่างไม่เต็มใจนัก

“ดี ค่ะพ่อ”

“O_o แพนกวิน”

หน้าพ่อฉันตอนนี้บรรยายไม่ถูกแล้วค่ะว่าจะบอกว่าโกรธ โหด อึ่ง ทึ่ง ตกใจ หรือเป็นบ้าดีคุณก็ลองจินตนาการเอาเองแล้วกันนะ

“ลูกฉันมาอยู่กับพวกเธอได้ไงนายสุรศักดิ์ปล่อยลูกสาวฉันเดี๋ยวนี้”

“ปล่อยไม่ได้ครับอาจารย์”

“ทำไมเธอถึงปล่อยลูกสาวฉันไม่ได้ = = +”

“แพนกวินข้อเท้าแพลงครับพวกผมเลยช่วยเอาไว้แล้วผมเห็นว่านี้ก็สายแล้วและก็ปล่อยแพนกวินไปโรงเรียนคนเดียวคงไม่ได้ผมเลยคิดว่าพามาหาอาจารย์ผู้เป็นพ่อดีกว่าครับ  ^-^”

“อะไรนะแพนกวินข้อเท้าแพลงหรอO.Oพวกเธอรีบพาลูกสาวฉันไปที่ห้องพยาบาลเดี๋ยวนี้เลยด่วน”

“ครับ/ครับ/ครับ”

และแล้วทั้งสามก็พาฉันวิ่งขอย้ำวิ่งจนแถบจะเหาะแล้วค่ะถ้าเหาะได้มาจนถึงห้องพยาบาลของโรงเรียนครูประจำห้องพยาบาลเป็นผู้หญิงที่สวยและหุ่นXมากๆฉันเข้ามาข้างห้องนี้กับแมนและมินเท่านั้นส่วนฮิวบอกว่าจะรออยู่ข้างนอกถ้าพวกเขาช้าก็จะเข้าเรียนวิชาแรกคอยบอกอาจารย์ให้

“เอะ สาวโรงเรียนใกล้ๆนี้ มาอยู่ที่นี้ได้ไงจ๊ะหนุ่มๆอธิบายมาสิ”

“เออเธอเป็นลูกสาวของของครูอนิรุจธ์นะครับข้อเท้าเธอแพลงเลยอยากให้ครูพิมพ์ช่วยหน่อยนะครับ”

มินเป็นคนอธิบายเรื่องทั้งหมดให้ครูพยาบาลฟังส่วนแมนก็พาฉันมานั่งที่เตียงนอนเพื่อให้ครูพยาบาลดูอาการ

“อาการหนักเหมือนกันนะนี้คงเดินไม่ได้สองสามวันดีนะนี้ที่วันนี้เป็นวันศุกร์ครูปฐมพยาบาลให้ก่อนแล้วนะจ๊ะยังไงถ้าอาการไม่ดีขึ้นก็ไปหาหมอนะจ๊ะและก็นอนพักที่นี้ไปก่อนนะจ๊ะ”

“ขอบคุณมากค่ะ”

ฉันพูดหลังจากที่ปฐมพยาบาลเสร็จนายแมนเข้ามาประคองฉันขณะที่เห็นฉันขยับจะนอนพัก

“นายจะทำอะไรของนายอ่ะหน้ากิมจิเต้าหู้ยี้ขึ้นรา”

“ปากเธอนี้มัน....ชิ ฉันจะช่วยเธอให้นอนสะดวกๆเห็นว่าข้อเท้าเจ็บคงขยับไม่สะดวก”

“คิดจะทำดีไถ่โทษหรอ”

ฉันพึ่งนึกออกว่าฉันโกรธนายกิมจินี้อยู่เพราะความไร้น้ำใจของเขาเลยคิดว่าเขาคงสำนึกผิดและทำดีเพื่อไถ่โทษ

“O///O คะ..ใคร..บอกเธอกันไถ่ทงไถ่โทษอะไรไม่เห็นรู้เรื่องเลย เอ้านอนซะ”

และฉันคิดว่าฉันคิดถูกด้วยและ

“ทำฉันโกรธขึ้นขั้นเกียจขนาดนี้อย่าคิดนะว่ามันจะง่ายๆ”

ฉันพูดขึ้นเพราะว่าตอนนี้มั่นใจมากว่าฉันคิดถูกต้อง 100%

“แพนกวินเธอเกียจมากเลยหรอ Y^Y”

นายแมนทำหน้าเศร้าส่งมาให้ฉันเล่นเอาฉันใจอ่อนเลยอ่าก็อีตานี้มันหล่ออ่าเล่นทำหน้าเศร้าแปปนี้จะไม่ให้ใจอ่อนได้ไงยิ่งเป็นโรคบ้าคนหล่ออยู่

“มันก็ใช่อยู่ที่ว่าฉันโกรธนายมากแต่ว่าที่บอกว่าเกียจมันก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก”

“^-^ เธอพูดจริงนะ”

“อืม แต่ฉันยังไม่หายโกรธนายนะอย่าพึ่งดีใจไป”

“แล้วฉันจะทำให้เธอยกโทษให้ฉันออกมาจากใจเธอให้ได้เลย”