ลุ้นใจให้กับเธอยัยจอมจุ้นหัวใจ

ลำดับตอนที่ #1 : ชีวิตฉันทำไมมันซวยแบบนี้

 “คุณแพนกวินครับผมรักคุณนะครับแต่งงานกับผมนะ มาม่ะ จู จู๊บ.... (^3^)”

“ไม่เอานะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”

!!!!!โครม!!!!!

“ยัยแพนเป็นอะไรไปลูก แพนเกิดอะไรขึ้น แพนกวินเปิดประตูให้แม่ก่อน”

“ไม่มีไรค่ะแม่ แพนฝันร้ายเฉยๆ ค่ะ”

“แล้วไป งั้นอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปโรงเรียนเลยนะลูก”

“ค่ะแม่”

แงงงงงงงงงงงงง วันนี้มันเป็นวันอะไรกันนี้ฝันร้ายว่า นายแมงปอเหล็กขอแต่งงานไม่พอยังตกเตียงอีก โอ๊ย...เจ็บก้นไปหมดเลย ฮือ ๆๆๆๆเปิดเรื่องมาก็ซวยซะแล้ว TT0TT

ดีค่ะทุกคน ฉัน ชื่อแพนกวินค่ะเป็นสาวน้อยอารมณ์ดีหน้าตางามๆและจุดเด่นประจำกายมีอย่างเดียวที่ฉันไม่เคยอายใครเพราะ ผู้ชายเห็นเป็นตาค้าง กะเทยเห็นยังอยากได้ประดับกาย ผู้หญิงเห็นยังอยากได้แบบนี้บ้าง นั้นคือ อกคับ C ที่ไม่มีการเสริมเติมแต่ง ฮ่าๆๆๆๆๆ ^0^

“แม่ค่ะ แพนไปโรงเรียนก่อนนะ บายค่ะ”

“จ๊ะ ตั้งใจเรียนนะ คุณขับรถดีๆนะค่ะ”

“จ้าแม่ ป่ะขึ้นรถได้แล้วยัยแพน เดี๋ยวได้ไปสายกันพอดี”

ทุกเช้าฉันจะต้องนั่งรถไปโรงเรียนพร้อมพ่อเพราะพ่อฉันเป็นอาจารย์สอนโรงเรียนชายล้วนที่ห่างออกไปจากโรงเรียนฉันแค่ 100 เมตร แต่โรงเรียนที่ฉันเรียนอยู่เป็นโรงเรียนรวมชายหญิงแต่ผู้หญิงมากกว่าชายอย่างมาก ทำให้หญิงโรงเรียนฉันจึงจับคู่กับโรงเรียนชายล้วนที่พ่อฉันสอนอยู่

“ตั้งใจเรียนนะลูก พ่อไปทำงานก่อนนะเดี๋ยวตอนเย็นพ่อมารับนะ”

“ค่ะ พ่อ รักพ่อนะ จุ๊บ..(^3^)”

วันนี้ฉันไม่ค่อยอยากมาโรงเรียนมากนักเพราะฝันร้ายเมื่อเช้านี้และเพราะไอ้แมงปอเหล็กมันอยู่โรงเรียนเดียวกับฉัน

“คุณแพนกวินคร๊าฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ”

นั้นตายยากตายเย็นบ่นนิดเดียวมันโผ่หัวมาให้เจอเลย

“มีไรย่ะนายแมงปอเหล็ก วันนี้ฉันอารมณ์ไม่ดีอยู่นะอย่ามากวน”

“โธ๋ แมงปอเหล็กอีกและ ผมชื่อ คอปเตอร์นะครับ คอปเตอร์อ่ะครับ”

“เออ มันก็อันเดียวกันนะและ ฉันไปห้องเรียนก่อนนะ”

“ผมไปด้วย”

“ไม่ต้องตามมากลับไปห้องของนายเลยไป”

“ก็ผมอยากอยู่ใกล้ๆคุณแพนกวินนี้ครับ”

“นายไม่เบื่อหรือไงตามฉันได้ทุกวันตั้งแต่เข้าม.1ยันถึงขึ้นม.5แล้วนี้”

“ไม่เบื่อเลยครับมีความสุขออก”

“แต่ฉันเบื่อหน้านายมากเลย จะไปไหนก็ไปเลยไปเบื่อขี้หน้า”

“คุณแพนกวินใจร้าย ไปก็ได้ T^T”

เฮ้อ~หลุดมาได้สักที หลังจากนั้นฉันก็เข้ามาในห้องเรียนอย่างเหนื่อยใจจนเพื่อนรักของฉันยัยแนนกับกิบบอนกลายพันธ์อย่างยัยแน็กต้องทักฉัน

“(-3-)”

“นี้ยัยแพนกวินเป็นอะไรไปวะหน้าตาเป็นนมบูดแต่เช้าเลย”

นี้คือคำทักทายแรกที่เจอหน้าฉันของยัยแนน

“ใช่ๆๆสงสัยมีเยอะไปเลยบูดแบ่งมาให้ฉันบ้างก็ได้นะแก่ฉันอยากได้”

แล้วนี้ก็ของยัยแน็กกระทิงกิบบอนประจำกลุ่ม

ยัยสองคนนี้เป็นแฝดคนล่ะฝากันยัยแน็กนั้นเป็นแฝดผู้พี่เป็นชายแต่ใจหญิงตัวใหญ่อย่างกับกระทิงแต่หน้าตานี้หล่อมากไม่หน้าเป็นกะเทยเลย ส่วนยัยแนนนั้นเป็นผู้หญิงร่างใหญ่สักหน่อยหน้าตาก็หล่อเหมือนพี่มันนั้นและเป็นทอมสมหน้าตามันด้วยทำให้พวกดี้กับพวกเลสฯ ตามจีบมันกันเป็นแถว

“อืม อยากได้แกก็เอาไปเลยยัยแน็กฉันหนักจะตายอยู่แล้ว”

“แกให้ฉันจริงๆหรอ”

“อืม”

“งั้นเอามาเลย”

เมื่อพูดเสร็จยัยแน็กก็กระโดดมาหาฉันมือยาวๆขอมันพร้อมที่จะดึงอกงามไปจากฉันทันที

“กรี๊ดดดดดดดดด ยัยบ้าแกจะทำอะไรฉัน”

“ก็จะเอานมแกไง”

มันหยุดพูดกับฉันแปปเดียวก็เริ่มปฏิบัติแย้งของรักฉันต่อ T^T

“เฮ้ยไอ้แน็กพอแล้วอยากได้เดี๋ยวฉันพาแกไปเสริมเอาก็ได้ เล่นกันเป็นเด็กไปได้ ปัญญาอ่อน”

“เงียบปากไปเลยไอ้ ทอม หื่น”

“แกเรียกใครทอมหื่อ”

“เรียกแกนั้นและ ไอ้ทอมหื่นหน้าปลาดุก”

“อ๊าก...อีกะเทยกลายพันธ์เป็นกระทิงตกมัน”

“กรี๊ด...แกเรียกฉันว่ากระทิงตกมันหรอ”

“ก็เออนั้นสิ”

“อย่าอยู่เลยไอ้ทอมหน้าปลาดุก”

“มาเลยม่ะ”

“(-*-)???”

และแล้ว กะเทย & ทอม ก็ก่อสงครามกัน ศึกสายเลือดของแท้กว่าจะสงบลงได้ก็ตอนที่ครูเข้ามาในห้องนั้นและ

พอตกเที่ยงทั้งสองก็ยังไม่คุยกันแล้วฉันที่เป็นคนกลางจะทำไงดีล่ะนี้

“นี้ๆๆแกสองคนจะไม่คุยกันหน่อยหรอ”

ฉันพูดคำนี้เป็นร้อยรอบแล้วเพราะไม่รู้จะหาคำอะไรมาพูดดีเฮ้อ เศร้า

“ไม่/ไม่”

นี้คือคำตอบจากปากของทั้งคู่มันตอบแบบนี้ทุกครั้งที่ฉันถามจบแต่คุณเชื่อไหมมันทะเลอะกันอย่างนี้แทบจะฆ่ากันตายแต่พอเช้าวันต่อมามันกลับรักกันปานจะกลืนกิน เชื่อไม่เชื่อวันพรุ่งนี้ลุ้นกัน

“แน็ก แนน”

“อะไร(>0<) /อะไร (>0<) ”

“เปล่า T^T”

แล้วทำไมฉันต้องโดนดุทุกครั้งที่มันโกรธกันด้วยเหล่า แงงงงง

พอตกเย็นฉันก็ออกมารอพ่อที่หน้าโรงเรียนตามปกติแต่รอนานมากกว่าปกติ ทำไมพ่อยังไม่มารับอีกนะโทรหาแล้วกัน

“ป่ะป๋า พูดจ้า”

“พ่อ แพนกวินรอนานแล้วนะพ่อทำอะไรอยู่ค่ะไม่ว่างแพนกวินกลับรถเมล์ได้นะค่ะ”

“ไม่ได้นี้มันเย็นมากแล้วเดี๋ยวมันอันตราย แพนกวินนั่งวินมอเตอร์ไซมาหาพ่อที่โรงเรียนดีกว่านะ”

“เอางั้นก็ได้ค่ะ งั้นพ่อทำงานของพ่อต่อเถอะค่ะ”

“อืม รีบมานะแค่นี้และ”

และแล้วฉันก็ต้องมาถึงโรงเรียนชายล้วนที่ฉันแสนเกลียดเพราะไม่มีใครถูกชะตาเลยมีแต่พวกทะเล้นหน้าหม้อทั้งนั้นเพิ่งเคยเดินเข้าโรงเรียนชายล้วนเป็นครั้งแรกด้วยแล้วพ่ออยู่ไหนล่ะนี้

และฉันก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาเกาหลีม๊ากมากค่ะชอบค่ะชอบต่อมบ้าคนหล่อออกอาการแล้วฉันเขากำลังเล่นบาสอยู่ด้วยเท่จัง (แล้วเมื่อกี้ใครบอกว่าเกลียด ไม่ถูกชะตา แถมว่าอีกต่างหาก) เข้าไปถามเขาดีกว่า

“นาย”

“...”

“นาย!!”

“...”

โกรธแล้วนะคิดว่าหน้าตาหล่อแล้วทำเป็นหยิ่งหรอที่ชมไว้เมื่อกี้ขอถอนคืนค่ะ

“นี้ไอ้หน้า กิมจิ เรียกทำเป็นไม่ได้ยินหรอทำเป็นหยิ่งนะ !!!”

ตะโกนค่ะ ตะโกนเลยค่ะไม่ได้ยินให้มันรู้ไป

“ - - + ”

แหะ แหะ ได้ยินจริงๆด้วยแถมทำหน้าซะหน้ากลัวเลย เอิ๊กๆ

“เมื่อกี้เธอว่าใคร”

“แหะ ๆ เปล่าๆ อากาศดีเนอะไปล่ะ บายจ้า  ^0^;; ”

และแล้วยัยแพนกวินคนงานก็ออกวิ่งใส่เกียร์หมาเผ่นทันทีใครจะอยู่ให้โง่ล่ะ

“ด่าแล้วคิดจะหนีหรอหนีไม่พ้นหรอกวันนี้เธอตายแน่ !!”

ตายค่ะตาย วันนี้ยัยแพนกวินยตายแน่ ไอ้หน้ากิมจิมันวิ่งตามมาด้วยอ่าวิ่งโคตะระเร็วเลยง่าและแล้วมันก็จับตัวฉันได้ TT0TT

“แหะๆ ดีจ๊ะมีอะไรหรอ ^^;;”

“เมื่อกี้เธอด่าใคร”

“เปล่าๆไม่ได้ว่านายเลยนายไม่ได้หน้าตาเหมือนกิมจิเลยนะ”

“หรอ~ยัยปอดบวมเสริมฟองน้ำกลัวไม่มีใครมองหรือไงหยัดซะอุบาทเลยหน้าตาก็อย่างปลาไหลชนเขื่อน ชิ”

ขาดค่ะ สติขาด แล้วค่ะไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าด่าฉันขนาดนี้เลย ไอ้หน้ากิมจิว่าฉันจบก็หันหลังหนีเลยอ่าไม่ไหวแล้วค่ะ จะพ้นไฟได้แล้วถ้าไม่ได้เตะก้นไอ้หน้าหล่อนี้นอนไม่หลับค่ะ

“อ๊ากกกกกกกกก ตายซะไอ้หน้ากิมจิขี้เก็ก”

ผลัก โครม

ฮ่าๆๆด้วยความโกรธฉันเลยวิ่งกระโดนถีบนายกิมจิซะหน้าคว่ำเลยค่ะฮ่าๆๆสะใจ ^0^

“โอ๊ยยยยย ยัยบ้าทำไรของเธอนี้มันเจ็บนะ”

“เออก็ให้เจ็บนะสิถึงได้ทำ”

“อ๊าก ยัยผู้หญิงซาดิด”

โป๊ก

กรี๊ดดดดดดด ไอ้หน้ากิมจิเอามะกอกลูกใหญ่ลงหัวฉันง่าไม่ยอมเล่นของสูง

“กรี๊ดดดดดด นายกล้าเขกหัวฉันหรอไอ้หน้าเต้าหู้ยี้”

“ก็เออนะสิ ไม่กล้าจะเขกหรอมากกว่านี้ยังกล้าเลย”

แล้วไอ้บ้านี้ก็มองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าที่มันบอกว่ามากกว่านี้ก็กล้าหมายถึงเรื่อง...แน่เลยอ่า (-.,-) แหะๆจะยอมดีไหมหว้าได้ของหล่อด้วยลาบปากแต่เอะไม่ได้ไม่ได้ต้องห่างกว่านี้อย่าน้อย 3 ก้าว ปลอดภัยไว้ก่อน ต้องกอดอกไว้ด้วยของหวง

“นายจะทำไรฉันนะ”

“โธ๋ ยัยบ้าฉันไม่หื่นขาดสติขนาดปล่ำปลาวาฬเกยตื้นอย่างเธอหรอกแค่คิดก็ขนหลุกแล้ว ยี้ คิดได้ไง”

 “อะไร คิดอะไร (-///-)”

“5555555+ หน้าหื่นๆของเธอมันฟ้อง”

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ไอ้บ้า”

ครื้น...ครื้น...ครื้น... (เสียงโทรศัพท์นะค่ะ)

ใครโทรมาอะไรตอนนี้นะ อุ้ย ป่ะป๋า

“ค่ะป่ะป๋า”

“แพนกวินมาถึงแล้วหรือยังลูกทำไมนานจังมาหาพ่อที่ฝ่ายปกครองนะลูกแค่นี้และ”

“พ่อ แล้วห้อ......วางไปซะและ”

แล้วห้องปกคลองมันอยู่ไหนล่ะนี้พึ่งเคยมาครั้งแรกด้วยทำไงดีล่ะนี้อาคารก็มีน้อยอาคารจริงๆเนื้อที่โรงเรียนก็น้อยๆหาง่ายจริงๆแล้วจะไปถูกไหมนี้แล้วพอหันไปมองข้างๆไอ้เต้าหู้ยี้ก็ยังไม่ไปไหนแถมใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนนี้ก็แสดงว่าอยู่โรงเรียนนี้ถ้าถามเขาแล้วเขาจะบอกไหมนี้ ไม่เอาเสียฟรอมเดินหาเองดีกว่า

 แล้วฉันก็ออกเดินไปตามอาคารต่างๆในโรงเรียนไม่ค่อยมีคนอยู่แล้วเพราะเขากลับบ้านกันไปหมดมันเลยหน้ากลัวนิดหน่อยแล้วพอฉันหันหลังไปก็เจอนายเต้าหู้ยี้เดินตามมามันจะเดินตามมาเพื่ออะไร

“นี้ นายเดินตามมาทำไมย่ะ นายเต้าหู้ยี้”

“กลัวเธอขโมยของในโรงเรียนหน้าตาเธอมันไม่หน้าไว้ใจนี้ยัยพะยูน”

“อ๊ากกกกกกกกก เชอะ”

แล้วฉันก็เดินหาต่อไป ห้องฝ่ายปกครองมันอยู่ที่ไหนล่ะนี้เดินหาจนเหนื่อยแล้วนะขอพักก่อนแล้วกัน ฉันนั่งพักตรงม้าหินอ่อนใกล้แถวๆนั้นแล้วนายเต้าหู้ยี้ที่ฉันคิดว่าเลิกตามแล้วแต่ก็ยังตามมาอยู่ก็มานั่งฝั่งตรงข้ามฉัน

“(>3<)”

ฉันไม่รู้จะหาอะไรมาว่านายนี้เลยได้แต่ทำหน้าไม่พอใจส่งไปให้

“นี้ยัยปอดบวมเธอหาอะไรของเธออยู่หรือเปล่า”

“ใช่ หา แต่หาไม่เจอ”

“แล้วเธอหาอะไรอ่ะจะได้ช่วยหา....กลัวเธอจะขโมยของในโรงเรียนหรอกนะอย่าคิดมาก”

“นายนี้มัน....ฉันหาห้องฝ่ายปกครองอยู่อ่านายพาไปหน่อยสิ”

“O_o ห้องฝ่ายปกครองหรอก็อยู่ตึกที่เรายืนเถียงกันนานสองนานนั้นไง”

“อะไรนะ ตึกข้างหลังนั้นนะหรอ โอ๊ยยยยแล้วฉันจะเดินหาให้เหนื่อยทำไมล่ะนี้ T^T”

“55555+ เธอนี้มันตลกจริงๆเลยป่ะเดี๋ยวฉันพาไปทางลัดเดินตรงไปทางนี้แปปเดียวก็ถึงตึกฝ่ายปกครองแล้ว”

“ขอบใจ”

แล้วฉันก็เดินตามหลังนายเต้าหู้ยี้และก็แปปเดียวจริงๆอย่างที่นายนั้นบอกเราก็กลับมายังจุดที่ฉันโดนจับตัวได้แล้วเขาก็พาฉันเข้ามาในอาคารแล้วพาไปที่ห้องฝ่ายปกครองแต่พอเราเดินมาถึงหน้าห้องประตูก็เปิดออก พ่อฉันเองที่เป็นคนเปิด

“เอ้า แพนกวินทำไมช้าจังลูกพ่อทำงานจนเสร็จแล้วนี้ แล้วทำไมอยู่กับนายสุรศักดิ์ได้ล่ะนี้”

“เออ แพนกวินหาห้องไม่เจอเขาเลยพามานะค่ะ”

“หรอ งั้นขอบใจนะ สุรศักดิ์”

“ไม่เป็นไรครับ อาจารย์”

“งั้นก็กลับบ้านพร้อมกันเลยสิไปทางเดียวกันอยู่แล้วนะ”

นายเต้าหู้ยี้หันมามองหน้าฉันฉันเลยส่ายหน้าแล้วทำปากบอกว่า ‘กลับเองสิ’นายเต้าหู้ยี้ทำหน้าทะเล้นกลับแล้วหันกลับไปพูดกับพ่อฉัน

“ได้ครับอาจารย์ งั้นเราไปกันเลยนะครับ”

O_o ดู ดู ดูมันทำกับฉัน ฮือสุดท้ายฉันก็ต้องกลับกับนายบ้านี้จนได้หรอนี้โอ๊ยวันนี้มันเป็นวันอะไรกันนี้ตั้งแต่เช้าจนถึงค่ำซวยได้ซวยดี ฮือ แพนกวินท้อค่ะ เออลืมบอกไประหว่างที่เรานั่งรถกลับบ้านพ่อแนะนำให้ฉันกับอีตาบ้าเต้าหู้ยี้รู้จักกัน เขาชื่อ แมน เป็นรุ่นพี่ฉันปีหนึ่งแต่อย่าหวังว่าฉันจะเรียกพี่เลย เชอะ

“ขอบคุณมากครับอาจารย์ที่มาส่ง น้องแพนกวินด้วยนะครับ^^”

ชิ ทำมาเป็นเรียกน้องทีตอนนั้นกลับเรียกยัยปอดบวมยัยพะยูน เชอะ

“โอ๊ยไม่เป็นไรหรอกถือว่าเป็นการขอบคุณที่เธอพาลูกสาวฉันมาส่งแล้วกันนะ”

“ครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ สวัสดีครับ”

“อืม แพนกวินขอบคุณพี่เขาหน่อยสิ”

“ = = ”

แล้วทำไมฉันต้องขอบคุณหมอนี้ด้วยล่ะไม่มีทาง ฉันหันไปมองหน้านายแมนแล้วก็หันหน้ากลับทันที เหม็นขี้หน้ามองนานๆกลัวอ้วก

“-*- เอองั้นครูขอบใจแทนแพนกวินแล้วกันนะไปล่ะ ไงวันนี้ก็ขอบใจมากนะ”

และแล้วเราก็ได้จากกันซะที นับตั้งแต่นี้ไปฉันจะไม่เข้าไปโรงเรียนนั้นอีกเลยนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันจะเหยียบที่นั้น

พอกลับมาบ้านแม่ก็ทำกับข้าวออกมาให้กินทันทีพอกินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันวันนี้ฉันไม่มีอารมณ์เล่น MSM แล้วล่ะปกติจะเล่นก่อนนอนทุกคืน ขอนอนค่ะวันนี้เหนื่อย

 

เช้าวันต่อมา จ้า

“แพนกวินตื่นได้แล้ว สายแล้วนะ”

“ขอ 5 นาที นะค่ะแม่”

“ไม่ได้ตื่นเดี๋ยวนี้น๊ะ!!”

“ง๊า ขอ 5 นาทีก็ไม่ให้ใจร้าย ตื่นแล้วค่ะ”

ไม่อยากตื่นเลยวันนี้ฝนตกนิดหน่อยตอนเช้าอากาศกำลังชวนหลับฝันดีเลยแม่นะแม่ขัดจังหวะความสุข
หลังจากแต่งตัวเสร็จแล้วฉันก็ลงมากินอาหารเช้าข้างล่าง

“เอาล่ะ วันนี้มีข้าวต้มปลาของโปรดเราด้วยนะแพนกวิน”

 “รักแม่จังเลยงั้นแพนกินไม่เกรงใจใครแล้วนะค่ะ”

“เชิญเลยจ๊ะ”

พอกินเสร็จก็ตามปกติฉันก็เข้าไปประจำที่รถคันงามของบ้านทันทีและพ่อผู้เป็นคนขับรถก็ตามเข้ามาประจำที่แล้วตอนนี้

“เอาล่ะพร้อมที่จะไปโรงเรียนหรือยังครับคุณลูก”

“พร้อมเต็มร้อยแล้วค่ะคุณพ่อ”

“งั้นไปกันเลย”

ครืน ครืน แคล่ก แคล่ก ฉ๊า~

และแล้วรถคันงามประจำบ้านหลังน้อยก็พ้นควันออกมาจากกระโปงรถชั่งเป็นภาพที่หน้าดูเหลือหลาย

“ -_- ^”แพนกวิน

“O_o”พ่อ

“พ่อค่ะรถเป็นไรอ๊าค่ะ”

“พูดได้คำเดียวลูก เสีย”

“แล้วแพนกวินจะไปโรงเรียนยังไงล่ะค่ะ”

“พูดได้คำเดียวลูก รถเมล์”

“- - ; งั้นแพนไปก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ”

ซวย อีกแล้วค่ะ วันนี้ต้องขึ้นรถเมล์ไปโรงเรียนไม่อยากขึ้นเลยไม่อยากไปยืนเบียดกับคนมากร้อนก็ร้อนแต่ต้องทำเพราะไม่อยากก้นลายเพราะไปโรงเรียนสาย

ฉันเดินออกมารอรถเมล์ที่ปากซอยไม่นานรถเมล์สายผ่านโรงเรียนฉันก็มาถึงและพอขึ้นไปเท่านั้นและค่ะสวรรค์ช่วยมีที่ว่างตรงข้างหน้าต่างแถวเกือบท้ายฉันไม่รอช้ารีบเดินไปที่ที่ว่างตรงนั้นทันทีแต่มีคนตัดหน้านั่งก่อนฉันแล้วอ่า T^T ว่าจะไม่ได้ยืนแล้วนะซวยอีกแล้วฉัน