คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ความทรงจำที่แสนปวดร้าว+รักที่เคยโหดร้าย
.
.
.
.
"ป้าจะให้คุณหนูมาพักที่นี่กับคุณมุกหน่ะค่ะ"
"ฝากคุณหนูด้วยนะค่ะคุณมุก"
"พ่อค่ะ"
"..."
"พ่อ พ่อจะไปไหน พ่ออย่าไปนะค่ะ พ่อ พ่อ พ่อ!!!! เฮือกกก0.0"
"บิว"
"พ่อ ฮึก"
"บิว"
"นาย ฮึก"
"อืมชั้นเอง"
…
"ทำไมต้องเป็นแบบนี้เพราะเธอนะ....กวาง...."
"แม่..."
"หืม...?"
"แม่ จะไปไหน..."
"มุก..."
"แม่... แม่อย่าทิ้งมุกไป แม่ แม่...มุกขอร้องอย่าทิ้งมุก..แม่ ฮึก"
"พี่กั้งอยู่เป็นเพื่อนมุกก่อนอีกแปปนึงได้มั้ยค่ะ"
"ได้ครับยัยแสบ"(ขยี้หัว)
…
ความทรงจำที่แสนปวดร้าว+รักที่เคยโหดร้าย
ฮ้าววววว~
....
ตอนนี้ผมก็กลับถึงบ้านแล้วครับหลังจากที่เอสยกเลิกนัดกระทันหัน....เห้ออออ
ทำไมบ้านเงียบจังนะ....หายไปไหนกันหมด
"น้องมุก ไอซี น้องบิวว..."
เงียบแหะ... ไปดูที่ห้องละกัน
ก๊อกๆๆๆ
"มุก....อยู่ในห้องรึป่าว....พี่เข้าไปนะ"
"อืมมมม....ค่ะ"
"มุก..."
"อ้าวพี่กั้งกลับมาแล้วหรอค่ะ"ชั้นตอบกลับไปแบบงัวเงียแหม่ก็คนเพิ่งตื่นนนน
"นอนตอนกลางวันเป็นอะไรรึป่าวเนี่ยเรา"
"มุกแค่...ปวดหัวนิดหน่อยเองค่ะพี่กั้งไม่เป็นไรมากหรอก"
"ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว แล้วนี่บิวกะซีไปไหนมุกรู้รึป่าว"
"บิวก็อยู่ข้างล่าง....."เห้ยยย0.0 นี่เราทิ้งให้บิวอยู่คนเดียวหรอเนี่ยตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(ยังๆยังไม่ตายเจ้)จ๊ะ!!!!
"มุก..."
"พี่กั้งมุกไปหาบิวก่อนนะค่ะ"
"เดี๋ยวๆมีเรื่องอะไรรึป่าวเนี่ย"
"มุกทิ้งให้บิวอยู่คนเดียวอ่ะT^Tมุกไปหาบิวก่อนนะค่ะ"
"ใจเย็นๆสิน้องบิวอาจอยู่ในห้องก็ได้"
"งั้นมุกไปดูก่อนค่ะ"
"ครับ..."
"บิวววว แกอยู่ในห้องรึป่าว" หัลงจากเรียกหน้าห้องไม่นานนักบุคคลที่พูดถึงก็เดินมาเปิดประตูให้
"อ้าวมุก แกตื่นแล้วหรอ"
"อื้มมม แกกกกกกกกกชั้นขอโทษษษษษษษ"
"ขอโทษเรื่อง??? แล้วแกหายปวดหัวยังเนี่ย"
"ก็ที่ให้แกอยู่คนเดียวอ่ะขอโทษษษT^T ตอนนี้ก็มึนนิดๆหน่อยๆอ่ะ"
"เห้ยๆเรื่องนั้นไม่เป็นไรแกปวดหัวหนิ"
"นั่นแหละะะะ เออแล้วแกเป็นไรป้ะเนี่ยหน้าดูเซ็งโลก5555"
ไม่ให้เซ็งได้ไงล่ะอยากรู้ชะมัดอีตาบ้านั่นสุขภาพจิตมีปัญหารึไง-3-
"หัวเราะไรละแก-3- ช่างเหอะไม่มีไรหรอก"
"อ่าจ่ะๆ"
"ไปหาไรกืนกันเริ่มหิวละอ่ะ"
"ไปดิๆ แกอยากกินไรล่ะ"
"ก๋วยเตี๋ยวม้ะ"
"เอาๆๆๆๆ เตี๋ยวเป็ดม้ะๆๆ"
"เคคคคคคค"
"งั้นไปกันน"
"อ้าวจะไปไหนกันสองคนหน่ะ"
"อ้าวพี่กั้งกลับมาตอนไหนค่ะ"
"เมื่อกี้ครับน้องบิวแล้วจะไปไหนกันเนี่ย"
"ไปกินก๋วยเตี๋ยวค่ะ"
"อ่อออ"
"พี่กั้งจะไปด้วยกันป้ะค่ะ"
"ไม่ดีกว่าพี่ว่าจะไปดูไอซีหน่อยไม่รู้มันเป็นไรอีกป่าว"
"ช่างคนแบบนั้นไปบ้างก็ได้ค่ะ"
"บิวแกพูดไรเนี่ย"
"ช่างเหอะ -3- "
"งั้นเดี๋ยวมุกซื้อมาฝากละกันนะค่ะ"
"ครับบบบ ไปกันดีๆละ"
"ค่าาาาาาาาาาาาาาา"
หลังจากที่น้องสาวสองคนไปหาอะไรกินผมก็ไปห้องของเพื่อนสนิทผม...ซีดี
"ไอซี เปิดประตูดิ๊" ไม่นานนักมันก็มาเปิดประตู..
"เออๆๆ กลับมาเร็วจังว้ะ"
"เอสยกเลิกนัดหว่ะ"
"กุว่าละ มาดื่มเป็นเพื่อนกุเลย"
"เห้ยๆ จะเอาตั้งแต่เที่ยงเลยไงมึง"
"เออ ดื่มเป็นเพื่อนกุหน่อย"
"มึงเครียดไรเนี่ย"
"กูไม่ได้เครียดเว้ยยย"
"แล้วเป็นไร"
"...."
"เงียบ...ไม่ตอบ...ให้กุเดาม้ะ"
"..."
"มึงคิดถึง กวางละสิ"
"เออ"
"เมื่อไหร่มึงจะลืมกวางว่ะ"
"แล้วเมื่อไหร่มึงจะลืมเอส"
"เห้ยมันคนเรื่องละ เอสกับกวางนี่ ฟ้ากับเหวเลยนะมึง"
"เออ แล้วไงกูก็รักของกูอ่ะ เอ้าแก้วมึงเอาไป"
"แล้วไมอยู่ๆมึงคิดถึงกวางเนี่ย"
"ก็ยัยย...ยัยบ๊องดิ กูอุตส่าห์ทิ้งสร้อยที่กวางให้กูละยังเก็บมาให้กูระลึกอีกแมร่งงง"
"น้องบิวไม่รู้หนิว่ะ อีกอย่างไมมึงไม่คุยกับน้องดีๆ"
"คุยดีหรอ คุยดีกูคุยกับแค่ผู้ใหญ่แล้วน้องสาวกูก็พอ"
"ไมว่ะ กูก็เห็นมึงสนใจบิวหนิ"
"พูดใหม่เหอะมึง คนอย่างกู เนี่ยนะ ชอบยัยบ๊อง เหอะ!" (เหอะ!เดี๋ยวก็รู้ว่าชอบไม่ชอบเห๊อะ!-..-/ไรท์)
"เออกูจะรอดูละกัน"
"แล้วมึงกับน้องกูยังไงแน่"
"น้องมึงก็น่ารักดีแต่กูก็ไม่รู้ว่าชอบป่าวว่ะใจนึงกูก็คิดถึงเอส"
"มึงรู้ใช่ป้ะว่าเอสตัดใจจากมึงได้แล้ว"
"เออกูรู้..."
จากนั้นผมกับซีก็คุยกันไปเรื่อยพลางจิบไวน์ไปด้วย ไม่นานเราก็สลบไสลกันหรือเมานั่นแหละ-- ถึงเวลาที่มุกและบิวกับมาพอดีเช่นกัน...
"พี่ซีพี่กั้งงงง อ้าวเงียบแหะ..."
"สงสัยอยู่บนห้องกันแหละแก"
"ต้องขึ้นไปดูสินะเห้ออออออ"
"ป่ะแกไปด้วยกัน"
"ห้ะ"
"หน่าไปด้วยกัน"
"อ่าๆก็ได้ เอ้ยมุก"
"ห้ะๆ"
"ไอที่เราไปสมัครร้องเพลงแล้วผ่านเข้ารอบกันอ่ะแกจำได้ป้ะ"
"ได้ดิแก ทำชั้นได้แผลกลับบ้านเนี่ย--"
"เออนั่นแหละเค้าให้เลือกเพลง แล้วส่งไปภายใน5วันนะ แล้วก็อาทิตย์หน้ามหาลัย Entertaining starเค้าสอบแล้วนะแก"
"เห้ยจริงดิ ฮือเยอะว่ะ"
"นั่นแหละๆ"
"คงต้องติวหนักแล้วล่ะT^T เออแกรีบไปหาพี่กั้งพี่ซีเหอะจะได้เรียกมากินแล้วติวให้เลย"
"อ่าๆ"
ไม่นานนักสองสาวก็เดินมาหยุดที่หน้าห้องของ"ซีดี"
"พี่ซีพี่กั้งอยู่ในห้องรึป่าวค่ะ"
"..."
"เข้าไปเหะแกขี้เกียจรอนาน"
"ก็ได้ๆ มุกเข้าไปนะค่ะ"
"หือออ กลิ่นแอลกอฮอลล์หึ่งเลยยย"
"พี่กั้งพี่ซี"
"เมาคนเดียวไม่พอต้องพาคนอื่นเมาด้วยรึไง"
"บิวไม่เอาหน่าแกดูแลพี่ซีไปก่อนนะเดี๋ยวชั้นพาพี่กั้งกลับห้องก่อน"
"อ้าวทำไมต้องชั้นอ่ะ"
"เอาหน่า"
"เห้ยแต่...."
"อย่าคิดจะสรรหาคำมาบ่นเลยยย"
"ก็ได้-3-" เป็นภาระคนอื่นจริงเลยนะไอลิง
"พี่กั้งค่ะพี่กั้ง"
"..."
สงสัยต้องแบกกลับ--
ใช้เวลาสักระยะก็แบกสังขารเอ้ย!แบกพี่ชายกลับมาที่ห้องได้เห้ออออ ตัวก็หนักนะพี่กั้ง!
"เซ็งเลยละทีนี้จะให้ใครติวเนี่ย" (เบะปากเล็กน้อย)
"..."
"เห้อ ไปเอาผ้าเช็ดตัวละกัน"
...
"เช็ดแค่หน้ากับแขนละกัน"
"..."
"ทำไมพี่กั้งดูโทรมจังนะ"
"อืมมม...."
"เห้ยจะตื่นละหรอ" ชั้นรีบผละออกจากตัวพี่กั้งทันทีแต่.....คุณชายดึงมือเค้าาา0[]0 แล้วตอนนี้มุกก็ทับตัวพี่กั้งอยู่พร้อมกับมีมือทั้งสองข้างโอบอยู่อีกต่างหาก!
"เห้ยย...พี่กั้ง..."
"อืมมม"
"ปล่อยมุกค่ะพี่กั้ง"
"อืมมม...เอส..."
พี่เอสอีกแล้วหรอ พี่คงรักพี่เอสมาก เห้อ แล้วเราจะคิดอะไรมากเนี่ย ก็เคาเคยเป็ฯแฟนกันอีกอย่างเราก็แค่น้องสาวนะมุก
"พี่กั้งปล่อยมุกค่ะ"
"ขออยู่แบบนี้อีกสักพักนะครับ...เอส.."
"พี่กั้งนี่มุกเองค่ะ"
"เอสพูดอะไรหน่ะ..."
"มุกเองค่ะพี่กั้ง"
"เอส...หยุดพูดถึงคนอื่นซะที พูดแต่เรื่องของเราได้มั้ย..."
คนอื่นหรอ พี่กั้งหมายความว่ายังไง "คนอื่น" คนอื่น...คนอื่น.... เราเป็นคนอื่นสำหรับพี่กั้งหรอ...
"พี่กั้ง...มุกไม่ใช่พี่เอสนะค่ะ"
"เอส...พอซะทีเอสก็รู้ว่าผมไม่ได้รักเค้า เอสก็รู้ว่าผมรักเอสนะ"
ผมไม่ได้รักเค้า.... ทำไม...ทำไมถึงรู้สึกหน่วงๆใจแปลกๆนะ ไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย มัน....มัน....แย่.......เจ็บ.......
"พี่กั้ง...."
"อืมม..."
หลังจากที่พูดประโยคนั้นเสร็จพี่กั้งก็หลับไป... ชั้นเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง... สิ่งที่พี่กั้งพูดเมื่อกี้หมายความว่ายังไงกันแน่
......หยุดพูดถึงคนอื่นซักที.....
............คนอื่น............
........คนอื่น........
....คนอื่น....
..ไม่ได้รัก..
...ไม่ได้รักเค้า...
......เรา-เค้า-คนอื่น......
เค้า.....เรา.....เป็นคนอื่น.....
ไม่รู้ทำไมต้องนึกถึงแต่คำๆนี้ คำที่ทำให้เรารู้สึกไม่ดี ใจมันโหวงๆ มันเหมือนตัวเองเคว้งคว้าง เหมือนกับการโดนทิ้ง.... ...เจ็บ....
ไม่นาน น้ำตาเจ้ากรรมก็มา เองโดยที่ไม่รู้สาเหตุ ทำไมมันคล้ายกับตอนนั้น....
วันที่พ่อทิ้งชั้นไป...
"ป้าหยาดค่ะ"(ป้าหยาดเป็นแม่ของพี่หญิงนะค่ะ)
"ค่ะคุณหนู"
"คุณพ่อกลับมารึยังค่ะ"
"ยังค่ะ^^"
"ได้เวลานอนแล้วนะค่ะคุณหนู"
"แต่มุก..."
"อย่าดื้อสิค่ะ"
"ก็ได้ค่ะมุกไปนอนก็ได้"
"เก่งมากค่ะคนดีของป้า"
ทุกวันพ่อจะกลับมาหลังจากชั้นเข้านอนเสมอ.... ทุกวันที่รอพ่อเสมอ.... ทุกวันที่พ่อกับแม่ทะเลาะกัน.... ทุกวันที่รับรู้ทุกอย่างจากเสียง.... ทุกวันชั้นไม่เคยได้อยู่เจอพ่อ...
"กลับดึกอีกแล้วนะคุณ..."
"เรื่องของผม"
"ไม่คิดจะกลับมาหาลูกบ้างรึไง"
"แล้วทำไมผมต้องเจอ"
"นี่คุณยัยมุกเป็นลูกคุณนะ!"
"ใช่ แล้วไง ชีวิตผม เรื่องของผม"
"คุณมีคนอื่นแล้วสินะ..."
"คุณไม่จำเป็นต้องรู้"
"ถ้าไม่รักกันแล้วจะอยู่กับชั้นอีกทำไม ละไอคนเลว ฮือๆ อย่าคิดว่าที่ผ่านมาไม่รู้นะว่าคุณไปมั่วกับผู้หญิงอื่น"
"รู้ก็ดี ผมก็ไม่อยากอยู่นักหรอก คนอย่างคุณก็เป็นแค่ที่ค้ำจุนของผมนั่นแหละ5555"
"ถ้าไม่เคยรักกันแล้วหลอกให้ชั้นรักทำไม... ฮึก ออกไปจากชีวิตชั้นได้แล้ว ไอคนชั่ววว เพี้ยะ"
"นี่คุณตบผมหรอห้ะ"(ผลัก)
"โอ้ยย"
"ผมไปแน่!"
"คนอย่างคุณก็เกาะผู้หญิงไปวันๆนั่นแหละ"
"คุณมันก็เป็นแค่ผู้หญิงเผด็จการ!!!"
"คุณพ่อคุณแม่"
"มุก...หนูต้องนอนแล้วนะลูก"
"มุกนอนไม่หลับพ่อกับแม่ทะเลาะกัน..." แม้แต่ตอนนั้นพ่อก็ยืนหันหลังให้ชั้น
"มุกไปนอนได้แล้วค่ะ"
"ไม่เอาค่ะแม่ พ่อกับแม่ดีกันก่อน"
"มุกอย่าดื้อสิค่ะ"
"พ่อเก็บของทำไมค่ะ"
"พ่อต้องไปแล้วมุก..."
"ไปไหนค่ะพ่อ..."
"ปล่อยพ่อเค้าไปลูก ผู้ชายแบบนั้นไม่ควรเป็นพ่อของหนู"
"แม่หมายความว่ายังไงค่ะ"
"หยาด มาพามุกไปนอน"
"คุณหนู ตื่นมาทำไมค่ะ"
"มุก...."
"กลับห้องกันนะค่ะ"
"แต่..."
"ไปนะค่ะคนดีของป้า"
"ของให้ปลอบลูกสำเร็จนะ หึ"
"พ่อค่ะพ่อ พ่อจะไปไหน พ่อ..."
บางครั้ง... ชั้นก็คิด...ถ้าพ่อกับแม่รักกัน ครอบครัวเราจะมีความสุขขนาดไหน... ความรักที่สมบูรณ์แบบ....ความรักที่ไม่ต้องเจ็บปวด.... ทำไมต้องรู้สึกแบบนี้อีก..
"ฮึก ทำไมเราต้องเป็นแบบนี้หล่ะแค่คำพูดแค่นั้นเอง ฮึก เราไม่ได้ชอบพี่กั้งหนิ ทำไม ฮึก"
........
เอส...
"จ๊ะเอ๋"
"กั้งเอสตกใจหมดค่ะ"
"เอสตกใจยังน่ารักเลย"
"พูดอะไรของกั้งเนี่ย บ้าา"
"รักเอสนะ"
"ไม่เบื่อหรอค่ะบอกรักเอสทุกวันเลย"
"ไม่เบื่อหรอกครับ"
"เอสก็รักกั้งนะ"
"ชื่นใจเนาะ"
"ไปเดินเล่นกัน"
"ค่ะ:)"
"กั้ง..."
"เอสเมื่อยแล้วอ่ะค่ะเราพักกันก่อนได้มั้ย"
"เอสขี่หลังผมแทนก็ได้"
"จะดีหรอค่ะพักกันดีกว่า"
"ถ้าไม่ขี่ผมอุ้มนะ"
"ก็ได้ค่ะกั้ง"
"น่ารักที่สุดเลยคร้าบบบ"
"กั้งต่างหากที่น่ารัก"
"^^"
"ตากั้ง"
"แม่!!!"
"กั้งค่ะปล่อยเอสก่อนค่ะ"
"ครับๆ"
"เอ่อ...คุณแม่...สวัสดีค่ะ"
"ชั้นไม่อยากรับไหว้คนอย่างเธอ"
"กั้งแม่บอกให้เลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนี้ไง"
"แต่ผมรักเอสแม่ก็รู้"
"แกจะไม่เลิกใช่มั้ย"
"ให้ตายผมก็ไม่เลิก"
"ได้แล้วอย่าหาว่าแม่ใจร้ายละกัน"
"คุณแม่ไม่พอใจอะไรเอสค่ะเอสยอมเปลี่ยนแปลงทุกอย่างนะค่ะ"
"ชั้นไม่อยากคุยกับเธอแล้วจำไว้ซะว่าตากั้งมีคู่หมั้นแล้ว"
"อะไรนะแม่"
"แกมีคู่หมั้นแล้ว!!"
"กั้ง..."
"เอสผมไม่รู้เรื่องนะ แม่ถ้าแม่เอามาขู่ให้ผมกับเอสเลิกกันผมบอกเลยว่าไม่มีทาง"
"แม่ไม่ได้ขู่แต่ถ้าแกไม่เลิกแกก็เตรียมใจไว้เลย"
หลังจากวันนั้นผมก็พยายามไปหาเอสบ่อยเพื่อแสดงให้รู้ว่าผมจริงใจ แต่หลังจากนั้นไม่นานเอสก็ไลน์มาบอกเลิกผม... แล้วเอสก็หายไปพอผมไปหาที่อพาร์ทเม้้น บ้านเอสรกเหมือนถูกคนรื้อ... "อย่าหาวว่าแม่ใจร้ายก็แล้วกัน" แม่....
"แม่"
"กลับมาแล้วหรอไอตัวดี"
"แม่ทำแบบนี้ทำไม"
"ทำอะไร"
"ก็ที่ให้คนไปรื้อบ้านเอส"
"ยัยเด็กนั่นฟ้องแกสินะ หึ"
"ป่าวครับผมไปหาเอส แม่แม่ทำแบบนี้ทำไม แม่รู้มั้ยว่าเค้าบอกเลิกผม"
"งั้นก็ดีสิ ชั้นจะได้จับแกหมั้นกับลูกเพื่อนชั้นได้"
"แม่!!"
"ชั้นให้เวลาแก3เดือน หลังจากนั้นแกต้องไปอยู่ที่ไทย"
"แม่ครับ"
"อ้อแล้วก็ไม่ต้องหาคำอะไรมาพูดให้แม่เปลี่ยนใจเพราะยังไงแม่ก็จะให้หนูคนนี้มาเป็นลูกสาวแม่คนเดียวเท่านั้น"
เอส...
...
"โอยยยมาอยู่ในห้องได้ไงว้ะเนี่ย ไอซีแบกกลับมาหรอว้ะไม่น่าใช่นี่หว่า"
หรือมุกกับบิวกลับมาแล้วนะ.... ซีซื้อยี่ห้อไรมาว้ะเนี่ยแรงชะมัด เอาซะมึนเลย
"มุก...กลับมาแล้วหรอ"
"แหวะะะะ อ๊อกก แหวะะะะะ"
ผมไม่ได้ยินเสียงมุกตอบแต่ได้ยินเสียงเหมือนกับ...อ้วก..
"มุก...เปิดประตูเชื่อมให้พี่หน่อย"
"แหวะะะะะะ"
"มุก...." ประตูหน้้าก็ได้ว้ะ
แต่ก็ต้องชะงักพอเปิดมาแล้วเจอมุก อยู่หน้าประตูพอดี...
"พี่กั้ง..." พอเห็นพี่กั้งทำไมทุกอย่างมันวนกลับมาเหมือนเดิมอีกแล้ว คนอื่น คนอื่น เอาคำนี้ออกไปจากหัวชั้นซะที ปวดหัว....
"มุก...เป็นอะไร"
"ป่าวค่ะ"
"มุกจะไปไหน"
"มุกไปธุระค่ะ"
"มุกพี่ไปส่ง"
"ไม่เป็นไรค่ะพี่กั้งพึ่งตื่น"
"แต่เราหน้าซีดมากเลยนะ"
"ไม่เป็นไรค่ะมุกเรียกรถแท๊กซี่แล้ว"
"ถ้าไม่ให้พี่ไปส่งพี่ก็ไม่ให้ไป"
"มุกขอร้องนะค่ะพี่กั้ง"
"แต่พี่..."
"มุกขอตัวนะค่ะกลับไม่เกินห้าทุ่มค่ะ"
พอหลุดจากพี่กั้งมาได้รถแท๊กซี่ที่มุกเรียกไว้ก็มาจอดหน้าบ้านพอดี
ตรู๊ดดดด
"พี่ริท...มาหามุกหน่อยได้มั้ยค่ะ"
"มีอะไรรึป่าวเนี่ยเรา"
"นะค่ะพี่ไม่ติดเวรกลางคืนใช่มั้ย"
"ก็ได้ๆวันนี้พี่ไม่อยู่กะกลางคืนด้วยแแหละ"
"ค่ะงั้นเอาเป็นร้านกาแฟข้างรพ.พี่นะค่ะ"
"จ้ะๆ"
ใครจะไปรู้ว่าตอนนั้นกั้งก็ขับรถตามไปด้วย...
"พี่ริท...รอนานมั้ยค่ะ"
"ไม่จ่ะ...เห้ยๆหน้าซีดเชียวเป็นไรเนี่ย"
ธุระที่นัดกับผู้ชายนะหรอ หึ-*-
"แล้วเป็นไรเนี่ย"
"มุกไม่รู้ค่ะพี่....มุกปวดหัว....อ้วก.."
"ที่ปวดหัวนี่ปวดข้างเดียวหรือ..."
"ข้างเดียวค่ะ"
"นี่พี่เคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าคิดมากกกก"
"แล้วเกี่ยวอะไรหล่ะค่ะ"
"ไม่เกี่ยวได้ไงล่ะ ปวดหัวข้างเดียว อ้วก อีกไมเกรนแน่ๆ"
"...."
"เห้ยๆๆๆหยุดคิดเลยไอแสบบบ อะไรที่ทำให้คิดจนเป็นได้ขนาดนี้เนี่ยถึงขั้นอ้วกนี่ไม่เบาละนะ"
"พี่ริท เวลามีความรักจะเป็นยังไงหรอ"
"อย่าบอกพี่ว่าเครียดเรื่องนี้"
"ตอบมุกก่อนนะค่ะ"
"เห้อ.... เวลามีความรัก ก็มีความสุขนะสิถามได้สุขที่ได้อยู่กับเค้าสุขเวลาที่เค้ายิ้ม อ้อแล้วก็เราจะไม่ชอบเวลาเค้าพูดถึงคนอื่น หรือไปอยู่ใกล้ๆ มันหงุดหงิดหน่วงๆเจ็บๆอ่ะ "
"หน่วงๆ เจ็บๆ...."
"อย่าบอกว่าไปรักใครเข้าละ"
"มุกคิดว่าใช่..."
"ไม่ใช่ไอกันช้ะ"
"จะบ้าหรอพี่ พี่กันเป็นแค่ไอดอลมุก"
"ที่ปลื้มมากกกกกกกกกกกกก"
"พี่ริททท"
"แล้วไปรักใครละ"
"มุกว่ามุกรัก....ลูกพี่ลูกน้องตัวเอง...."
"อ๋อลูกพี่ลูกน้อง ห้ะะะะะะะ"
"ค่ะ..."
"ไปมีลูกพี่ลูกน้องตอนไหนไม่เห็นรู้"
"ไว้มุกค่อยเล่าให้ฟังนะค่ะ"
"เห้อก็ได้ มุกรู้ใช่มั้ยว่ามันไม่ถูก"
"ค่ะ....รู้"
"เอาล่ะๆอย่าเครียดมากนะเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่เอายาเข้าไปให้"
"ค่ะพี่"
ตั้งแต่ตอนนั้น....ก็มีแค่คำนั้นที่วนเวียนอยู่ในสมองตลอดเวลา "คนอื่น" "ไม่รัก" มุกรักพี่จริงๆหรอ....พี่กั้ง....
...
"ทำไมชั้นต้องมาดูแบนายด้วยนะ -3-* ตัวก็หนักโอ้ยยย" ใช่เซ่ไม่ดูสภาพคนแบกเลยว่าตัวเล็กกว่าขนาดไหน--
ฟึ่บบ
"ปล่อยให้นอนไปบนเตียงแบบนี้ละกัน"
"บ่น...."
"เห้ย 0.0" มะเมื่อกี้หูฝาดมั้ง...คง...ไม่ตื่นขึ้นมาหรอกจริงมั้ย...
"เอ่อ..."
"โอ้ยยจะมาทำเสียงดังไรนักหนารำคาญเว้ย" ยังไม่ทำไรเลยนะ!!!!
บุคคลที่ตื่นจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ก็ออกอาการหึๆๆๆๆ
"..."
"โอยยยใครว้ะ..... เธอ!"
"เอ้อชั้นเองเห็นเป็นใครหล่ะ"
"เข้ามาทำไม!"
"ก็มุกให้เข้ามาดูนาย"
"แล้วทำไมมุกไม่มาเอง"
"ก็มุกไปดูพี่กั้ง ถ้านายโอเคขนาดนี้ชั้นกลับละกัน"
"เดี๋ยว!" สิ้นเสียงอีตาบ้าก็ดึงชั้นลงไปนอนที่เตียงด้วย
"เห้ยยยย ทำบ้าไรของนายปล่อยนะปล่อยยยย"
"จะมาอ่อยกันก็บอกสิหึๆ"
"ทุเรศ เพี้ยะ! พูดอะไรของนายปล่อยนะ" (โดนกดยังตบได้ค่ะ-..-;)
"กล้ามากนะที่ตบชั้น"
เพี้ยะ!
"โอ้ย"แน่นอนคุณชายตบเธอคืน (โหดร้ายอ่ะT^T) จากนั้นเธอก็ถูกเขาจับไว้แน่นขึ้น
"ปล่อยนะ"ยิ่งพูดมากเท่าไหร่ทำไมอีตาบ้ายิ่งกอดชั้นแรงขึ้นเนี่ยก็บอกให้ปล่อยไง
"นี่ผู้หญิงทุกคนหน่ะวิ่งเข้าหาชั้นหมดแหละเธอไม่ต้องกลัวว่าจะเป็นคนเดียวที่วิ่งเข้าหาชั้นหรอก" พูดจบกันต์ธีร์ก็เริ่มมองร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดเค้าอย่างน่าค้นหาไม่นานนักฤทธิ์แอลกอฮอล์ก็พาอารมณ์ทั้งหมดทั้งมวลให้เค้าทำทุกอย่างตามอารมณ์ที่มีแล้วก็คงไม่พ้นที่เค้าจะไปคลอเคลียแถวคอของเธอเล่น
"เห้ยนายทำไรหยุดเดียวนี้นะ"
"อืมมม...อยู่เฉยๆสิ"
"ปล่อยชั้นนะอีตาบ้าปล่อยสิ"
"...." ไม่มีเสียงตอบรับจากบุคคลที่พูดถึงมีแต่เพียงการกระทำที่ตอบกลับมาแทนว่า ไม่!
"หยุดสิปล่อยชั้นนนบอกให้ปล่อยไงฮือๆ" น้ำเสียงตัดพ้อแกมคำสั่งเริ่มสั่นเครือมากขึ้น แต่ต้นเหตุก็ยังไม่หยุด....
"ปล่อยยย ฮือๆ"
"...." แม้จะบอกกี่ครั้งเค้าก็ไม่ยอมหยุดทำไม....ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย พระเจ้าเข้าข้างกันบ้างสิทำไมต้องส่งคนๆนี้มาเจอด้วย
"ปล่อยชั้น...."
"...." แต่...ครั้งนี้เค้ากลับหยุด!? พระเจ้าช่วยชั้นแล้วหรอ ก็ได้แต่คิดอย่างนั้นเมื่อมองเขาก็รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ช่วยต่างหาก
"ฮึก" หลังจากที่คนใจร้ายสลบไปแล้วรออะไรละหนีสิ-0-
เมื่อกลับมาห้องของตัวเอง ชั้นก็ได้แต่ภาวนาว่าขอให้เรื่องทุกอย่างเป็นแค่ฝันร้ายเป็นแค่สิ่งไม่จริงเป็นสิ่งที่ไม่เกิดขึ้น แต่จะทำไงได้ก็มันเป็นเรื่องจริงนี่นา ทั้งที่เขาตบเธอ และที่เขาพยายามจะล่วงล้ำเข้ามาในสิ่งที่เธอรักษาไว้มา18ปี.... น้ำตาตัวดีก็ออกมาไม่ยอมหยุด.... ทำยไงให้ลืมในเมื่อเธอต้องอยู่บ้านหลังเดียวกันจนไปถึงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้...
ตกดึงในช่วงที่มุกและกั้งออกไปข้างนอก
บิวก็ยังไม่หยุดร้อง... ใช่สิขวัญเสียหนิ ใครจะทำใจได้เร็วขนาดนั้นละ แล้วคุณต้นเหตุก็ตื่นมาได้ยินเธอร้องไห้พอดี คงไม่บังเอิญถ้าเค้าไม่ได้ยินเสียงมุกกับกั้งคุยกันหน้าห้องผสมกับเสียงร้องไห้จากห้องข้างๆ แน่นอนว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์ยังไม่หายหมดและมันอาจเป็นสาเหตุนึงที่เค้าหลงๆลืมๆในสิ่งที่ตัวเองทำไป แต่...ทำไมก็ไม่รู้อยากไปดูไปถามให้รู้เรื่องว่าเป็นอะไรก็ใจมันอยากไปหาอาจเพราะ....ห่วง.... การต้องแบกสังขาร(เอิ่ม--)ตัวเองที่เมาแล้วยังคุมสติไม่อยู่ไปหาคนห้องข้างๆมันลำบากลำบนเหลือเกินจะเข้าไปทางประตูหน้าก็กลัวว่ายัยจอมจุ้นจะไม่ยอมเปิดให้ก็ต้องเข้าทางเชื่อมจากระเบียง
เอี๊ยด....
เมื่อเจ้าของห้องหันไปก็ต้องพบกับคนที่สร้างฝันร้ายให้เธอแต่....อยู่ๆน้ำตาก็ดันหายไปซะงั้น มีแต่ความเงียบที่แทนที่เข้ามา...
"เป็นอะไร" ถามจริงเถอะเค้าไม่รู้หรอ!!!
"..."
"นี่ได้ยินรึป่าวถามว่าเป็นอะไร"
"ป่าวหนิ ออกไปจากห้องชั้นได้แล้ว" ความสงสัยก็ยิ่งผุกขึ้นมาในสมอง...เธอไม่เคยไล่เขามาก่อน มันทำให้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เลือนลางไปได้ทันที
"โอเครึป่าว"
"อืม...."
"นี่"
"หยุดนะ! อย่าขยับเข้ามาหาชั้นอีกแม้แต่ก้าวเดียว"
"เป็นอะไรของเธอ" ฝันร้ายของเธอก็ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้เธอเรื่อยๆ
"ชั้นบอกว่าอย่าขยับไง" พูดจบก็คว้าหมอนใกล้ตัวปาใส่ผู้บุกรุกของเธอทันที
"นี่ เป็นบ้าอะไรเนี่ย" เมื่อเขาเห็นท่าทีของเธอก็พยายามจะขยับเข้าไปหาจนเธอต้องหนี และในที่สุดก็ต้องจนมุม!!!
"อย่าขยับเข้ามานะ" เสียงสั่นที่พูดออกมาทำให้เขายิ่งอยากรู้ถงต้นเหตุมากขึ้น
"ออกไป" เมื่อการพยามยามผลักดันเขาไม่สำเร็จ ไม่กี่วินาทีเธอก็ถูกรวบตัวไว้แนบอกของเขา
"ปล่อยชั้น"
"ไม่...เธอเป็นอะไร"
"ปล่อย"
"ไม่"
"นี่" เธอจ้องเขาตาเขม็งพร้อมกับทุบตีอย่างสุดกำลัง
"ถ้ายังไม่ยอมอยู่เฉยๆชั้นจะจูบเธอ" หลังจากสิ้นคำนั้นดวงตาของผู้ถูกรุกรานก็ยิ่งจ้องมองด้วยความโกรธแค้น
"คนอย่างนายก็ทำได้แค่นี้" คำพูดที่เรียบเฉยปนกับน้ำเสียงความชินชาและความเย้ยหยันในคำพูดนั้นเป็นสิ่งที่คนอย่าง'ชนัญญา'ไม่เคยคิดจะทำ
"เธอหมายความว่ายังไง"
"คนอย่างนายมันก็เป็นแค่พวกที่ชอบข่มเหงจิตใจคนอื่น" เธอเงยหน้าขึ้นมาประจันเต็มที่แต่ในวินาทีเดียวกันเขาก็สังเกตุเห็นแผลที่มุมปากของเธอ
"ปากไปโดนอะไรมา..."
"หึ สาบานว่าไม่รู้เรื่อง" แต่ละคำพูดของเธอยิ่งทำให้เขาคิดหนักไปใหญ่ว่าได้ทำอะไรรึป่าว
"...."
"ความจำสั้นสินะผู้ชายอย่างนาย"
"หมายความว่ายังไง"
"ก็อย่างที่พูด"
"นี่เธอมีสิทธิอะไรมาว่าชั้น"
"..." ใช่สิคนอย่างชั้นไม่สิทธิอะไรทั้งนั้นหรอก เห๊อะ
"ตอบสิ!"
"เรื่องของชั้น" เอ๊ะคำนี้คุ้นๆ
"เป็นอะไรของเธอ" น้ำเสียงที่เขาถามอ่อนลงกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด จนต้องแปลกใจ
"...." ไม่มีเสียงตอบรับจากบุคคลที่ถามแม้แต่น้อย
"เงียบ..." สงสัยต้องพาเปลี่ยนสถานที่ ความคิดมาไม่ทันไรมือของเขาก็อุ้มเธอไปยังห้องของเขาพร้อมวางลงบนโซฟาที่ไม่มีพนักวางแขน และระหว่างทางก็ไม่พ้น...
"ปล่อยชั้นนะไอบ้าจะทำอะไรชั้นอีกอ่ะแค่นี้ยะงสะใจไม่พออีกหรอ" เมื่อวางเธอลงบนโซฟาเขาก็คิดถึงสิ่งที่เธอพูด
"ชั้นทำอะไรเธอ?"
"สาบานว่านายเป็นคนไม่ใช่ปลาทอง"
"ป่าวชั้น....เป็นลิง" เขาคิดว่าเธอจะขำแต่ป่าวเลยกลับมองมาอย่างชินชามากกว่า
"..."
"ไม่เล่นก็ได้" เขาพึมพำกับตัวเองแต่ไม่นานก็นึกถึงตอนที่ตัวเองเมา หรือว่า....
"ตอนที่ชั้นเมารึป่าว?"
"คิดเองสิ แต่...ปล่อยชั้นก่อน" เธอพูดไปอย่างนั้นเพราะตั้งแต่ถูกเขาอุ้มมาวางที่โซฟาเขาก็ยังกอดเธอไม่ปล่อย
"อืม...ขอโทษ" ไม่นานนักเขาก็ปล่อยเธอ
"..."
"ตกลงมันเกิดอะไรกันแน่...ชั้นทำอะไรเธอ"
"..."
"ทำยังไงถึงจะหายโกรธ...." ถึงแม้จะไม่รู้สาเหตุที่แน่ชัดแต่ก็อยากให้เธอหายโกรธก่อนมากกว่า
"..."
"เห้อ...แผลที่ปากเธอชั้นทำใช่มั้ย..."
"อืม" เสียงครวญครางจากคอดังออกมาเบาๆ
"ชั้นทำร้ายอะไรเธอมั่ง"
"...."
"เห้อ" พูดจบเขาก็ลุกไปยืนตรงกำแพงและต่อยหมัดแรงๆไปที่กำแพงด้านหน้า
"เห้ย! นายทำอะไรของนาย" พูดจบก็กึ่งวิ่งกึ่งเดินไปยังคนที่กำลังเป็นต้นเหตุของทุกอย่าง
"..."
"นี่หยุดสิ"
"..."
"ก็ได้ๆชั้นหายโกรธนายแล้ว" หลังจากสิ้นเสียงของเธอทุกอย่างก็หยุดลง
"พูดจริงนะ"
"มานี่" พูดจบก็ดึงตัวนายฝันร้าย(?)มานั่งที่โซฟาจากนั้นก็ไปหยิบกล่องยามาทำแผล
"..."
"อยู่นิ่งๆสิ" น้ำเสียงครั้งนี้ต่างจากที่ผ่านมาโดยสิ้นเชิง และใช้เวลาไม่นานมือของคนใจร้ายก็ถูกพันด้วยผ้าก๊อต
"ขอบใจนะ"
"อืม..."
"หายโกรธจรริงๆรึป่าว" นี่ไม่รู้หรือแกล้งโง่(?)
"ถ้าตอบว่าไม่จะทำร้ายตัวเองอีกรึป่าว"
"ไม่รู้สิ...."
"คิดว่าทำแบบนี้ชั้นจะรู้สึกดีขึ้นรึไง"
"แล้วตอนนี้รู้สึกไงละ"
"ยังจะถามอีกไอบ้า คนอะไรจะชอบเห็นคนอื่นเจ็บตัวเพราะตัวเองเล่า ตกลงนายเป็นตัวไรกันแน่ คน ลิง หรือ ปลาทอง"
":)"
"มองไร ยิ้มไรด้วย"
"ป๊าว"
"นี้ หึ่มมม ไอขี้เก๊ก"
":)"
"เอ้ายังจะยิ้มไรของนายอีกเนี่ย"
"ดีใจที่เธอหายโกรธนะ"
"พูดอะไรของนาย"
"ก็ปกติ เวลาเธออารมณ์ดีก็ชอบว่าชั้นเป็นลิง ขี้เก๊ก ขรึม หรือไม่ก็....สองมาตรฐาน หรือถ้าโมโหก็จะมาว่าว่าเป็นคนใจร้าย คนไม่มีหัวใจ ชั้นแอบได้ยินเธอบ่อยนนะบางครั้งจะพูดอะไรก็หัดพูดเบาๆหน่อย"
"นายรู้...."
"อืม... แต่บางทีก็อาจเป็นแบบที่เธอพูดก็ได้ คนไม่มีหัวใจ..."
"นาย..."
"ไม่งั้นชั้นคงไม่ทำให้เธอโกรธได้มากขนาดนั้น"
"อืม..."
"..."
"นายเคยเจอเรื่องแย่ๆมาสินะ"
"อยากรู้ไปทำไม"
"การที่คนเราพยายามสร้างกำแพงบางอย่างขึ้นมาปิดกั้นตัวเองก็พอจะรู้ได้แล้วหล่ะว่าเจอเรื่องอะไรมา"
"ดูออกหรอ..."
"ผู้ชายเจ้าอารมณ์ไม่ใยดีความรู้สึกใครก็มักเป็นแบบนี้"
"เธอไม่เข้าใจหรอก..."
"ลองเล่ามาสิมันไม่มีอะไรแน่นอนหรอก"
"เธอไม่เคยโดนทิ้งเธอไม่รู้หรอกว่าความรู้สึกมันเป็นยังไง"
"ทำไมจะไม่เคย..."
"หมายความว่าไง..."
"ชั้น...โดนแม่ทิ้งไปตั้งแต่เด็กแล้วหล่ะ"
"หรอ..."
"อืม..."
"ขอโทษนะ"
"ช่างมันเถอะ แล้วทำไมนายถึงต้องปิดตัวเองแบบนี้ ทั้งที่ตอนนายดีนายห็ดีจนทำให้ชั้นทำตัวไม่ถูกตอนร้ายก็...ช่างมันเหอะ"
"คงจะกลัวละมั้ง ฮะๆ ชั้นมันเป็นผู้ชายไม่เอาไหนหรอก..."
"กลัว...."
"ชั้นไม่อยากเปิดรับอะไรเข้ามาในชีวิตอีก..."
"ทำไม.."
"ไม่อยากเจ็บ..." ประโยคเดียวที่เขาบอกเธอก็ทำให้คิดได้ว่าต้องโดนคนรักทิ้งแน่ๆ
"มันเกิดอะไรขึ้น" หลังจากสิ้นคำถามเขาก็ขยับเข้ามานั่งข้างเธอแล้วเอาหัวซบไหล่ คนที่นั่งอยู่เฉยๆก็สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะยอมให้คนที่กำลังเศร้ากับเรื่องเก่าๆจากนั้นเขาก็ยอมเล่าเหตุการทั้งหมดให้เธอฟัง
ซีดีเล่าให้ฟังว่าเขาคบกับผู้หญิงคนนึงที่ชื่อ'กวาง' แล้วก็รักมากด้วยคบกันมารวมๆแล้วก็8ปีได้วันที่เขาจะไปธุระทางชานเมืองที่ประเทศอังกฤษเขาก็บอกกับเธอว่าไป5วันตามนิสัยส่วนตัวที่กลัวแฟนคิดว่าจะไปหาผู้หญิงคนอื่น...
"กวาาง ผมไปธุระ5วันนะครับ"
"5วันเลยหรอค่ะ กวางคงคิดถึง...ซีแย่แน่เลย"
"ผมก็คงคิดถึงคุณ" พูดพร้อมกุมมือ เขาไม่เคยล่วงเกินเธอเลยถึงแม้จะคบกันมานานอย่างมากสุดก็แค่...จับมือ ซึ่งมันก็ไม่ใช่นิสัยส่วนมากของผู้ชายซักเท่าไหร่
"กลับมาเร็วๆนะค่ะ" หลังจากที่ลากันได้ไม่นานเขาก็ไปทำธุระตามที่คิดไว้แต่งานเขาดันเสร็จก่อนกำหนดตั้ง2วัน เขาเลยคิดที่จะกลับไปเซอร์ไพรส์แฟนสาวพร้อมกับดอกไม้ช่อใหญ่
ก๊อกๆ
"ผมเข้าไปนะ"
"อ้าวซี"
"เพิ่งตื่นหรอครับกวาง"
"เอ่อค่ะ" เค้ายังไม่สังเกตุเห็นอะไรเท่าไหร่เพราะเธอห่อตัวเองอยู่ในผ้าห่มจนกระทั่งมีเสียงคนเปิดประตูจากทางห้องน้ำมา
"ใครมาค่ะที่รัก"
"เอ่อ...."
"ที่รัก? หมายความว่าไงครับกวาง"
"ไอ้หน้าจืดเนี่ยหรอที่บอกว่าโง่นักโง่หนา"
"แอมป์!"
"คุณพูดอะไร"
"ฮะๆ สงสัยจะโง่จริงๆ อ้อผมมลืมแนะนำตัว ผมแอมป์ เป็น 'สามี' ของกวางครับ"
"สามี? กวาง...คุณลองใจผมรึป่าว"
"เห้อ ไหนๆก็มาถึงขั้นนี้ บางครั้งกวางก็อยากบอกซีว่าการมองโลกในแง่ดีเกินไปก็เป็นสิ่งที่ซีไม่ควรทำนะค่ะ เพราะมันทำให้ซีโง่! สาบานนะค่ะซีว่าซีไม่รู้สึกเลยว่ากวางไม่อยากเข้าใกล้ซีขนาดไหน แต่ถ้าไม่รู้กวางก็บอกให้เอาบุญนะค่ะ ว่าผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาหาซีไม่มีใครรักคุณจริงหรอก ผู้หญิงหน่ะไม่มีใครไม่ชอบผู้ชายหน้าตาดีแถมรวยอีก มีหรอค่ะคนที่จะไม่ชอบ แล้วกวางก็เป็นหนึ่งในนั้นขอบคุณนะค่ะที่ให้ทุกอย่างที่กวางอยากได้..."
"กวาง...ทำไมคุณถึง..."
"ยังต้องให้อธิบายอีกรึไงค่ะกวางก็บอกไปหมดแล้ว"
"คุณ..."
"หยุดพูดแล้วออกไปจากห้องเมียกูได้ละ" ยังไม่ทันที่จะอ้าปากพูดก็ถูกแทรกขึ้นมาอีก
"ถึงจะเป็นเงินมึงแต่มึงก็ซื้อให้เมียกูเอง มึงไม่มีสิทธิ ออกไปได้แล้ว! ไอหน้าโง่!"
หลังจากตอนนั้นเค้าก็เล่าว่าถูกผลักไสไล่ส่งออกมาตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี...
"ผู้หญิงใจร้าย!" พูดเบะปาก
"เธอดูอินจังนะ"
"นี่นายก็คิดดูสิมาพูดจาดูถูกคนอื่นแถมใส่ร้ายอีกผู้หญิงไม่ได้เป็นแบบนั่นทุกคนซะหน่อย"
"หรอ.."
"ก็ใช่สิ"
"..."
"เอ่อ ..นายโอเคนะ"
"อืม..."
"ถามไรอย่างสิ"
"อ่า"
"ตอนที่โดนแม่ทิ้งเธอไม่โกรธหรอ"
"โกรธหน่ะมันก็โกรธแต่..ยังไงแม่ก็คือแม่..อีกอย่างถึงชั้นจะทำอะไรยังไงแม่ก็ไม่กลับมาหรอก..แม่ไม่เคยสนใจด้วยซ้ำ แต่ก็ช่างมันเหอะกลับไปแก้อะไรไม่ได้อยู่ดี"
"ก็จริง...ทำได้ยังไง"
"ไม่รู้สิ นายก็ลองเปิดใจรับอะไรใหม่ๆบ้างสิ ลองปรับตัวด้วยก็ดี" พูดจบก็มีท่าทีจะกลับห้อง
"เดี๋ยว"
"อะไร?"
"ชั่นยังไม่ได้ทำแผลที่มุมปากให้เธอบ้างเลย"
"ช่างมันเถอะ"(หันหลังกลับ)
"นี่" ในจังหวะที่หันกลับมาก็เป็นเหมือนกับที่เขาคิด เขาจูบลงบนมุมปากของเธอเบาๆก่อนจะถอยกลับมาทำให้เจ้าตัวสะดุ้งอยู่ไม่น้อย
"ไอบ้า!"
"จะกลับแล้ว?"
"อือ"
"เดี๋ยวไปส่ง"
"เพื่อ...! ห่างไม่ถึงไมล์"
"ก็อยากไปอ่ะ"
"ไม่ต้องหรอก"
"จะไปด้วยกันดีๆหรือจะกลับในแบบตอนมา..."
"คนเอาแต่ใจ!" ก็ไม่รู้ทำไมเขาถึงหัวเราะออกมาเล็กน้อยทั้งๆที่ถูกว่าก่อนจะทำตัวเหมือนเดิม
หลังจากส่งเธอเสร็จเขาก็กลับมาทำธุระส่วนตัวที่ห้องแล้วกลับไปหาอีกครั้ง
เขานั่งมองร่างที่สลบไสลอย่างพอใจยิ้มมาอย่างไม่รู้ตัวแล้วก็ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูปเธอ
แชะ!
"อยู่แบบนี้ก็น่ารักดีนะ...ยัยบ๊องจอมจุ้น ฝันดี"
ซักพักก็กลับมาที่ห้องตัวเองแล้วนึกถึงคำพูด"ลองเปิดใจรับอะไรใหม่ๆ"งั้นหรอ? ซักพักรอยยิ้มที่มุมปากก็เผลอแสดงออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจอีกครั้งไม่นานนักห้วงนิทราก็กลับมา...
จบตอนแล้วเฮ้กรีดร้องสักครู่ พรุ่งนี้มีสอบตอนเช้าโอ้มายก็อดดด เพราะฉะนั้นขอตัวลาละนะค่ะ ฝันดี(ล่วงหน้า) ขอบคุณและขอให้สนุกกับการอ่านค่ะ
ขอบคุณสำหรับเม้นและการกดแฟนคลับเค้านะค่ะขอบคุณมากๆค่ะ
มาเพิ่มอีกนิดนึงงง จะพยายามเริ่มดราม่าแล้วนะเคิฟฟฟ คือแบบเศร้ามากมานั่งดูนิยายตัวเองอัพเดือนละตอนนี่แทบทรุดทำไปได้-0- ทรุดกว่าคือวิวการอ่านลดลงฮืออออTTถ้าไม่สนุก ขอโทษจริงๆนะค้าบ ส่วนเรื่องใหม่ที่เปิดไปเค้าก็จะพยายามมาลงนะฮือคือแบบพล็อตเรื่องไว้ในสมองสี่เรื่องตอนนี้555เรื่องเก่ายังไม่ลืมตอนพิเศษนะค่ะหาเวลาลงอยู่ แล้วก็เค้าใกล้เปิดเทอมแล้วน้ะอาจจะไม่ค่อยมาลงเพราะตอนนี้ต้องเตรียมสอบคัดห้อง+เรียนเสริมอยู่ด้วยก็คงจะนานๆครั้งมาลงทีหรือไม่วันไหนอะเลิร์ทก็มาลงยาว555จะพยายามอะเลิร์ธบ่อยๆนะค่ะ เม้นให้ด้วยนะค่ะ รักรีททท
ความคิดเห็น