คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เปิดตัวอากิและเพื่อนๆที่น่ารัก(น่าลักไปฆ่า)
ญี่ปุ่น
ณ คฤหาสน์ริโดะ
อ้ากกกกกก!!!
"ไอ้ลูกเวณ!! พ่อของแกกลับมาทั้งทีทำไมไม่เข้ามากอดพ่อเหมือนลูกสาวคนอื่นบ้างว่ะ" เสียงชายวัยกลางคนตะโกนลั่นบ้านหลังจากกลับต่างประเทศ
"อ้ากกกก!!! พ่อกลับมาถึงจะไล่เตะลูกสาวเลยหรอห๊า!"ลูกสาวตะโกนออกมาพลางวิ่งมาราธอนหนีผู้เป็นพ่อสุดกำลัง
"ทำไมแกไม่เหมือนลูกสาวบ้านอื่นมั้งว่ะ!! ไอ้ซาตาน"ผู้เป็นพ่อว่าพลางทำท่าเตะก้านคอลูกสาวสุดที่รัก
"ฉันชื่ออากินะพ่อ ไม่ใช่ซาตาน! แล้วทำไมต้องทำแบบคนอื่นด้วยเล่า!!"ฉันตะโกนกลับพร้อมกับหลบหน้าแข้งของพ่อตัวเอง
อะไรว่ะมาถึงบ้านก็ตะโกนลั่นบ้านเลย ไม่พ้อไม่พอยังไล่เตะก้านคอลูกสาวสุดน่ารักที่สุดของบ้านอีก เฮ้ย~~เหนื่อยใจเว้ย!! ได้พ่อไม่เต็มบาท (ไอ้ซาตานแกว่าพ่อไม่เต็มบาทหรอ!! คนเขียนไม่เต็มบาทกว่าฉันอีกทำไมแกไม่ว่ามั้งว่ะ)<--- พ่ออากิ
( อ้าว โดนเลยตู )<--- คนเขียน
"แกมันน่าฆ่าให้ตายนัก!! พ่อมาถึงแม่งทวงขนมเลย แทนที่จะกอดพ่อ"ผู้เป็นพ่อเห็นว่าไล่ไปก็ไล่ไม่ทันเลยไปนั่งที่โซฟาและหลับตาลง
จึ่ก จึ่ก
"เป็นไรไปพ่อ โรคชรากำเริบหรอ เอ้ย!! ไอ้อีจองไปเอายาดมมาดิ "ฉันว่าพลางไปนั่งบนโซฟาและเอานิ้วจิ้มดูอาการว่าเป็นไรบ้าง ถ้าตายจะได้จองเมรุได้ทัน (ไอ้ลูกเวณ)<--- พ่ออากิ
"ยังไม่เป็นไรโว้ย"
ตุบ!
"พ่ออ่ะ เจ็บจังเลย อุ้ย~ "
"สมน้ำหน้า"
"เชอะ งอนแล้วง้อด้วย ไอ้อีจองไปเอาขนมมาด่วน"
ผู้เป็นพ่อส่ายหน้าเบาๆกับการกระทำของลูกสาวสุดที่รัก
"นี่ พ่อมีอะไรหนุกๆมาให้เล่นด้วย สนใจป่ะ"
"สนดิพ่อ ไอ้หนุกๆที่บอกน่ะอะไร ง่ำ ง่ำ"
"แข่งรถ"
"ที่ใหน เมื่อไหร่ บอกมาให้หมดและพรรคไรที่จะมาแข่ง ง่ำ ง่ำ"
"นี่แกหยุดกินก่อนได้ใหม"
"ง่ำ ง่ำ ง่ำ"
"ยิ่งว่ายิ่งประชด เออก็ได้ ลูกใครว่ะกวนชิบเป๋ง"
"ลูกพ่อน่านแหละ ง่ำ ง่ำ"ฉันว่าพลางยัดขนมใส่ปาก
"ที่โอซาก้า เวลาเที่ยงคืน พรรคมังกรปีกหัก"
คุนผู้โช้มมมมฟังชื่อพรรคสิฮาได้ใจม้ากมาก 55+ พรรคอาร้ายชื่อพรรคมังกรปีกหัก
"นั่นแกจะไปใหนของแกน่ะ ไอ้ซาตาน!!"
"พ่อลองเดาเอาดิ"
"ไปห้างไปเหมาขนม หรือไปร้านอาหารไปถล่มร้านเขา "
"อันนั่นของมันแน่อยู่แล้ว ไปล่ะพ่อ บ่ะบาย"
"ไอ้ซาตานพ่อแกกลับมาทั้งทีจะไม่อยู่บ้านเลยหรอ!!!"
"ไม่อ่ะ!! ไอ้อีจอง ไอ้วูบิน ลุยเว้ยพวก!!!"
ฉันหันไอ้สั่นลูกน้องและหยิบโทรศัพท์มาโทรหาไอ้เพื่อนรักสองตัว
ได้เวลาสนุกแล้วสิอิอิ
"ฮัลโล ไอ้เพื่อนยาก ได้เวลาสนุกแล้วเพื่อน เจอกันที่โอซาก้า ปึ่ก"
รถเวย์รอนสีดำแดงคันงาม ได้แล่นออกนอกคฤหาสน์ด้วยความเร็ว 100ก.ม/ซ.ม มุ่งหน้าไปโอซาก้าพร้อมกับรถแอสตัน มาร์ติน อีก 2 คัน ที่พร้อมรับกลิ่นอายความสนุกด้วยเช่นกัน
อ้อลืมบอกไป ฉันและพ่อพวกเราเป็นมาเฟียรายใหญ่ของโลกเลยก็ว่าได้ ฉันถูกฝึกให้เรียนศิลปะป้องกันตัวตั้งแต่ยังเล็กๆ ทำให้ฉันโหดพอๆกับพ่อแต่ก็รั่วเป็นชีวิตจิตใจอ่ะนะ พรรคของฉันชื่อฟินิกซ์สีเลือดโหดม่ะ และเพื่อนที่ฉันกำลังไปหานี้ก็เป็นเพื่อนที่เรียนโรงเรียนสอนศิลปะป้องกันตัวที่เดียวกันและมาฝีมือไม่แพ้กันเลย
นะจะบอกให้
โอซาก้า
ณ สนามแข่งรถxxx
รถเวย์รอนและแอสตันมาร์ตินวิ่งเข้ามาอวดสายตาของนักแข่งรถทุกคนให้อิจฉาเล่นและไปเทียบกับ GT5 ล่าสุด
ฉันลงจากรถเพื่อจะไปทักทายไอ้ริกี้กับฮิคกี้ และเหตุการณ์ที่ไม่อยากให้เกิดก็เกิดขึ้น
"หวัดดีสาวน้อย หน้าใหม่หรอ ผมชื่อเอลคับ"ชายหนุ่มอายุประมาณ 18 ปีเดินเข้ามาทักทายฉัน
หน้าตาของเอลก็ดูดีนะ ผิวขาวเนียบ หน้าตาคมคายและเจ้าเล่ห์ ดวงตาสีน้ำตาลมหาเสน่คู่นั้นดูยังไงก็เพอร์เฟอร์มาก แต่ไม่ใช่กับฉัน
"ไงไอ้ซาตาน เป็นไงบ้างเพื่อน"ไอ้ริกี้ทำเป็นไม่สนใจเอล แล้วเข้ามากอดคอฉันและพาฉันไปหาไอ้ฮิคกี้
"คนที่ทักมึงเมื่อกี้ เขาเป็นหัวหน้าพรรคมังกรปีกหัก"ไอ้ฮิคกี้เล่ารายละเอียดค่าวๆให้ฟัง
"เออ รู้แล้ว เดี๋ยวจัดการเอง"
ฉันพูดเสร็จก็เดินไปหาเอลที่กำลังคุยกับสาวๆอยู่
"ขอโทษนะที่เสียมารยาทนะ เอล ฉัน อากิ ยินดีทีได้รู้จัก" ฉันยื่นมืออกไปเพื่อทำความรู้จัก
"เช่นกันครับ คุณอากิ"เอลว่าเสร็จเขาก็จูบบนมือเพื่อทำความรู้จัก
"คุณจะไม่แนะนำเพื่อนคุณให้ผมรู้จักหน่อยหรอ"เขาบอกพอส่งสายตาไปหาไอ้ริกและไอ้ฮิค
" อ้อ นี่ริกกี้และคนนี่ฮิคกี้"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
"ยินดีที่ได้รู้จักคับคุณริกี้และคุณฮิคกี้"เอลยื่นมือหวังจะจับมือไอ้สองตัว หวังไปเถอะว่าจะได้จับมือกับไอ้สองตัวนี้
" อืม/อืม "ไอ้ริกและไอ้ฮิคแค่ยกมือขึ้นและกลับไปนั้งในรถของมัน ก็บอกแล้ว อย่าหวังจะได้แอ้ม ดูดิหน้าแตกเป็นเสี่ยงๆเลยว่ะ555+
"อย่าลืมเก็บเศษหน้าคุณด้วยนะ เอาไปให้หมอเย็บ ฮาฮ่าฮ้า เรามาแข่งกันเอล ฉันเสียเวลากับคุณมามากพอแล้ว" ฉันพูดเสร็จก็สตาร์ทรถไปรอที่จุดเริ่มต้นพร้อมกับไอ้ริกและไอ้ฮิค
"ได้! เราได้เห็นดีกันแน่สาวน้อย"เอลพูดเสร็จก็เดินไปที่รถและสตาร์ทมายังจุดเริ่มต้น
บรื้น~ บริ้น~ บริ้น~
1 2 GO
พอได้ยินคำว่าโกเท่านั้นแหละ ฉันและไอ้เพื่อนทั้งสองเหยียบคันเร่งมิดทำให้รถออกตัวกระชากและเร็วมาก ถ้าเป็นคนไม่ชินกับรถเวย์รอนคันนี้คงอ้วนแตกตั้งแต่ออกตัวแล้ว รถคันนี้เร็วและแรงทำให้รถเอลตามมาไม่ทันและทิ้งห่างในที่สุด
ซึ่งทำให้ฉันและไอ้เพื่อนสองตัวชนะไปโดยปริยาย
เอี๊ยด~~
รถเวย์รอนและGT5จอดได้อย่างเเสบแก้วหูมาก ทำให้คนที่ยืนดูอยู่เอามือปิดหูอย่างพร้อมเพียง
ปัง!
เอลพอลงจากรถก็ตรงดิ่งมาหาฉันกับไอ้ริกและไอ้ฮิคทันที
"เธอมันโกง!!! อากิ"เอลเปิดฉากพูด
"ฉันไม่เคยโกงใคร แพ้แล้วอย่ามาชวนตี"ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
"ใช่ แพ้แล้วก็ยอมรับเถอะ หนุ่มน้อย"ไอ้ฮิคพูดขึ้นบ้าง
"ไอ้ฮิค ไอ้ริก ไอ้อีจอง วูบิน กลับเว้ย ไม่อยากมีเรื่องกับคนขี้แพ้ชวนตีว่ะ"ฉันว่าพลางจะเปิดประตูรถ
พลั่ก!
"พูดอย่างนี้ อยากมีเรื่องมากละสิ "เอลเดินเข้ามากระชากแขนฉันและพูดท้าทาย
"อย่ามายุ่งกับฉัน อย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ"ฉันพูดพลางจองหน้าเอลอย่าเฉยชา
"กลัวแพ้ล่ะสิ ถึงไม่กล้า" เอลทำหน้ากวนประสาทฉัน
"ทนไม่ใหวแล้วโว้ย เตรียมตัวตายได้เลย"ฉันว่าพลางยกมือชกหน้าไอ้เอล
ระหว่างสู้กันนั้น หารู้ไม่ว่าดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่ดูสวยและขี้เล่น บัดนี้มันได้กลายเป็นสีม่วงอำมหิตที่พร้อมจะฆ่าชีวิตคนได้อย่างเยือกเย็นและเฉียบขาด ไม่มีการปราณี ไม่มีการให้อภัย มาเฟียที่ทุกคนเกรงกลัว อากิยะ ริโดะ
"บอกแล้ว ว่าอย่ายุ่งกับฉัน ทำไมไม่ฟังกันบ้างนะ"ฉันยืนยิ้มมุมปากพลางให้เห็นเขียวเล็กๆที่ดูคล้ายแวมไพร์ให้กับเอลที่นอนอยู่ตรงแทบเท้าฉัน
"เธอมันปีศาจ ชัดๆ" พอเอลพูดเสร็จเขาก็สลบทันที
"ชั่งน่าสงสาร ไปพวก"ฉันว่าพลางสตาร์ทรถเพื่อกลับโตเกียว
"มันส์เป็นบ้าเลยว่ะ!!!"ไอ้ริกและไอ้ฮิคตะโกนลั่นสนามแล้วก็ขึ้นรถขับตามฉันมา
พอออกจากสนาม รถพยาบาลหลายคันได้แล่นเข้าสนามแข่งเพื่อช่วยไอ้เอล
ถ้าช่วยได้คงไม่ได้สติหลายวันเลยล่ะ
โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น