5 พรหมริลักษณ์

     

     เวลาที่ผ่านมาไม่มีอะไรที่มีความหมายกับเขาเลย มีเพียงผมที่รักเขาข้างเดียวสิน่ะ……แต่ในช่วงเวลาที่เลวร้ายนั้นกลับมีคน คนนึงเข้ามา

“เหี้ย!”

“แต่นายว่าฉันอยู่น่ะ”

“น่ะนายช่วยฉันหน่อย นายอยากได้อะไรฉันให้ได้หมดแหละ”

“ตกลง” 

#ยกทัพ

     ผู้ชายตัวเล็กผมสีดำสนิทในชุดนักเรียน มีนามสกุลนึงที่ติดตัวเขามาตั้งแต่เกิด “พรหมริลักษณ์”  แต่………..

เขาไม่เป็นที่ยอมรับของญาติฝ่ายพ่อนี้สิ เพราะแม่เขาเป็นเมียน้อยและเขาก็เป็นลูกเมียน้อย เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าหน้าตาแม่เขาเป็นยังไงถ้าไม่เห็นจากรูปภาพ เพราะการจากไปของแม่เขาที่หายไปไหนตั้งแต่เด็ก

“ผมมองเห็นเด็กชายตัวเล็กผมสีดำที่โดนเพื่อนแกล้งอยู่ทุกวัน แต่ไม่เคยคิดจะช่วยเขา แต่แล้วพอมาวันหนึ่งความคิดของผมก็เปลี่ยนไป”

#แม่ทัพ

“ไม่แต่ง!ยังไงผมก็ไม่แต่งงานกับผู้ชายเด็ดขาด”

     เสียงเปล่งออกมาจากปากนำทัพ ผู้ชายตัวสูงผิวขาวภายในชุดสูทสีดำสนิท 

ธุรกิจผมพอเข้าใจแต่ถ้าจะให้ผมแต่งงานกับผู้ชายเพราะธุรกิจผมไม่เข้าใจ ผู้ชายมันจะไปอยู่ด้วยกันได้ยังไง ผู้ชายมันเอาผู้ชายด้วยกันไม่ได้………………

#นำทัพ

“ต่อยกับกูป่ะล่ะ แต่ต้องตัวต่อตัวน่ะเว้ย!”

     ผมมองดูผู้ชายตัวเล็กคนนึงที่ผมคิดว่าแน่เอามากๆ ที่ท้าต่อยกับคนตัวใหญ่ขนาดนั้น 

ผมทำงานที่บริษัทฝึกบอร์ดี้การ์ด เป็นบริษัทของเพื่อนผม แต่ที่น่าตลกคือผมต่อสู้ไม่เป็นและผมก็เป็นหมอ……………..

#นักรบ

“แม่ง!มึงพูดกวน*นกูหรอว่ะ พ่อมึงใหญ่ก็เถอะกูขอต่อยมึงสักทีเหอะ”

 

       ผมยอมโดนมัดของผู้ชายคนหนึ่ง เพื่อแลกให้ได้เเตะต้องตัวเขา ถึงใครจะว่าผมบ้าก็ช่างเหอะ มันเป็นความสุขของผมล่ะกัน……

#ไฟท์ติ้ง