คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : CHAPTER 16
Chapter 16
ภายในคฤหาสน์ หลังใหญ่ที่ไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิด ซอฮยอนมองดูบรรยากาศรอบๆพลางให้หวนนึกถึงอดีต ที่เธอเคยวิ่งเล่นกับพี่ชายคนเดียวของเธอก็คือชานยอล
“จะอยู่สักกี่วันล่ะ”เสียงทุ้ม ของผู้เป็นเจ้าของบ้านเอ่ยขึ้นกับซอฮยอน
“ก็จนกว่า จะถึงวันงานแต่งของพี่ชายค่ะ ซอต้องขอรบกวนแม่ใหญ่ด้วยน่ะค่ะ”ซอฮยอนกล่าว แล้วทำความเคารพผู้ใหญ่ที่เธอเรียกว่าแม่ใหญ่นั่นเอง หญิงคนนั้นก็คือคุณนายปาร์ค
“ระหว่างอยู่ที่นี่ก็อย่าทำตัวให้มันวุ่นวายล่ะ ฉันขอตัวก่อน”
“ค่ะ แม่ใหญ่”ซอฮยอนก้มหัวให้อีกครั้งเมื่อคุณนายปาร์คเดินผ่านเธอไป จะกี่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยนสายตาที่เย็นชาแบบนั้นที่มองมาที่เธอแบบดูถูก เพียงเพราะเธอเป็นลูกนอกสมรสนั่นเอง
ตามชายหาดที่เงียบสงบคริสตัลเดินผ่อนคลายไปเรื่อยๆ พลางถ่ายรูปเก็บวิวสวยๆ เพราะเธอเองไม่ค่อยจะได้มาเที่ยวบ่อยๆ
“เฮ้!”ไคที่มาปรากฏตัวหน้ากล้องทำให้คริสตัลตกใจไม่น้อย
“นายทำฉันตกใจอีกแล้วน่ะ”
“ทำไรอยู่หรอ”ไคเอ่ยถาม
“ถ่ายรูปไง ตัลถ่ายสวยใช่ไหม”
“ไคว่าน่ะ เลือกเป็นสถาปนิกเถอะ ฝีมือใช้ได้เลย”
“จริงดิ….ถ้าตัลลาออกไปจริงๆ ไคจะเสียใจ”คริสตัลกล่าวแล้วฉวยเอากล้องคืน
“โอ๊ะ….แสบตาจัง”คริสตัลกล่าวแล้วใช้มือขยี้ตาของเธอเพราะเธอรู้สึกแสบตาขึ้นมาเพราะฝุ่น
“เป็นไรหรือเปล่า….ให้ผมดูหน่อยสิ”
ชานยอลที่หลังจากเสร็จจากการประชุม ก็ตรงดิ่งมาที่โรงแรมที่คริสตัลพักทันที เขาสอบถามจากพนักงานจนรู้ว่าคริสตัลลงมาเดินเล่นที่ชายหาด
“นี่สิน่ะ…ที่คุณถึงไม่รอผม”ชานยอลมองภาพเบื้องหน้าอย่างผิดหวังตัดพ้อตัวเอง เมื่อภาพที่เห็นอยู่เป็นภาพที่ไคกับคริสตัลกำลังจูบกันอยู่ริมหาด เขาจึงตัดสินใจกลับไปทันที
“ยังแสบอีกหรือเปล่า…”ไคกล่าวถามคริสตัล หลังจากที่เป่าตาให้กับหญิงสาว
“อื้ม….หายล่ะ กลับห้องกันเถอะจะมืดล่ะ”
“คุณคริสตัลค่ะ…มีเพื่อนมาพบได้เจอหรือเปล่าค่ะ”พนักงานของโรงแรมกล่าวกับคริสตัล เมื่อเห็นว่าคริสตัลกลับเข้ามา
“ไม่นี่ค่ะ….ใครมาหรอค่ะ”
“ดิชั้นก็ไม่ทราบเหมือนกันแต่เป็นผู้ชาย…สูงๆหน้าตาดีอ่ะค่ะ”
“ขอบคุณมากค่ะ….”คริสตัลกลับขึ้นห้องไปและนึกสงสัยว่าใครกันที่มาหาเธอ ก่อนจะเปิดมือถือของเธอดูก็เห็นสายของชานยอลเธอมาหาเธอหลายสาย แต่พอโทรกลับไปเขากับไม่รับ
“คุณหรือเปล่า….ชานยอล”
………………………………………………………………………………………………………………..
“กำลังจะไปไหน”คริส จู่ก็โผล่มาที่บ้านของยุนอา มองหญิงสาวที่กำลังหอบกระเป๋าเสื้อผ้าใส่รถเหมือนจะไปไหนสักอย่าง
“นายนี่! เป็นตำรวจหรือผีกันแน่ เดี๋ยวก็โผล่มาเดี๋ยวก็หายไป”
“ตอบไม่ตรงคำถาม ฉันถามว่าเธอจะไปไหน”
“ไปหายัยตัลที่เจจู…”
“ฉันไปด้วย”คริสกล่าวและเข้าไปนั่งในรถทันที
“เฮ้ย….ฉันชวนนายตอนไหนฮ่ะ”
“ฉันรู้ในใจลึกๆเธอก็อยากให้ฉันไป….เอาเป็นว่าฉันไปเป็นเพื่อนก็แล้วกัน ขึ้นรถเร็วๆสิเดวตกเครื่องน่ะ”คริสหยักคิ้วให้หญิงสาวที่ยืนทำหน้ามุ่ยอยู่ แต่เธอก็ขึ้นรถตามที่เขาว่าทันที เมื่อมองดูนาฬิกามันก็ใกล้เวลาแล้ว
“อ้าว…ซอฮยอนไม่เจอกันนานเลยน่ะ”ทิฟฟานี่เอ่ยทักซอฮยอนที่อยู่บริเวณสวนหน้าบ้าน
“นั่นสิน่ะค่ะ…ไม่เจอกันนานเลย”ซอฮยอนตอบกลับและยิ้มให้เล็กน้อย
“ไม่ต้องเป็นห่วงไปน่ะ…ต่อไปนี้ฉันจะดูแลพี่ชายเธอให้เอง”ทิฟฟานี่กล่าวแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของชานยอลให้ซอฮยอนได้รู้
“ขอบคุณค่ะ….มาหาพี่ชานยอลหรอค่ะ”
“ใช่จ๊ะ…ว่าจะไปลองชุดแต่งงานที่เพิ่งแก้เสร็จ”
“พี่ชายไม่อยู่หรอกค่ะ….ไปประชุมที่เกาะเจจู พี่ฟานี่ไม่ทราบหรอค่ะ”ซอฮยอนกล่าวยิ้มเหยาะ
“นั่นสิน่ะ….ลืมไปได้ไง”ทิฟฟานี่กล่าวแก้ตัว
“คงจะดูแลกันดีเกินไปน่ะค่ะ…..ถึงได้ลืมว่าพี่ชายไปไหน”ซอฮยอนกล่าวแล้วให้คนดูแลของเธอเข็นรถเข็นเธอไปข้างในสวนต่อ
“ฮึย…..รอให้ฉันจัดการกับนังคริสตัลเสร็จเมื่อไหร่…แกได้ยิ้มไม่ออกแน่นังเด็กบ้า”
กริ๊ง!!!!
“มีอะไรฮ่ะ….เพิ่งจะติดต่อมาป่านนี้”ทิฟฟานี่รับโทรศัพท์อย่างหงุดหงิด
“ผมมีข่าวที่คุณจะต้องตกใจไม่น้อย….”
“อะไรล่ะ…พูดมาเร็วๆ”
“ผมเห็นคู่หมั้นของคุณมาผมคริสตัลครับ….บางทีผมคิดว่าพวกเขาอาจจะ…”
“พอแล้ว….ไม่ต้องเล่าเดี๋ยวฉันจะไปที่นั่น….แกจับตาดูมันไว้ให้ดีล่ะ”
คริสมองดูหญิงสาวที่นั่งหลับหัวผงกไปมา จนเขาทนไม่ได้ต้องจัดการท่านอนของเธอให้มันดูดี ซึ่งก็คือให้เธอนอนพิงไล่เขานั่นเอง
“ถึงแล้วหรอ…”ยุนอาสะดุ้งตื่นขึ้นมา
“ยังหรอก…นอนต่อเถอะถึงแล้วเดี๋ยวผมปลุก”คริสกล่าวแล้วตบบ่าของเขาเพื่อบอกให้ยุนอานอนต่อ
“อื้มๆ….ปลุกด้วยน่ะ”ยุนอากล่าวแล้วหลับตานอนต่อ
…………………………………………………………………………………………………………………………
“ทำไมเมื่อวาน ถึงไม่รอเจอกันก่อนล่ะค่ะ”คริสตัลเอ่ยทักชานยอลที่กำลังนั่งจิบกาแฟในภัตรตาคารของโรงแรมของเขา
“ผมมีธุระเลยต้องรีบกลับมา….”ชานยอลตอบแบบไม่มองหน้าหญิงสาว แล้วสนใจหนังสือพิมพ์ตรงหน้าต่อ
“คุณเคยบอกนี่ค่ะ…ว่ามีอะไรจะบอกตัล ตัลพร้อมฟังแล้วค่ะ”คริสตัลกล่าวแล้วนั่งลงตรงหน้าชานยอล
“ผมว่า….มันคงไม่จำเป็นแล้วล่ะครับ….ไคคงสำคัญกับคุณมากกว่า”
“คุณพูดอะไร…ตัลงงไปหมดแล้ว”
“ก็….เมื่อวานที่ชายหาด”ชานยอลกล่าวแค่นั้นก็เงียบไป
“ที่ชายหาด….ตอนที่ไคเขาเป่าตา ตัลอ่ะหรอ”คิดตัลทบทวนคำพูดของชายหนุ่มอีกครั้งแล้วยิ้มออกมา เมื่อรู้ว่าเขาเย็นชากับเธอเพราะอะไร
“เป่าตา…”ชานยอลทำหน้างงๆ
“ใช่ค่ะฝุ่นมันเข้าตา….ไคก็เลยเป่าให้ คุณสงสัยอะไรค่ะ”
“ไม่ครับ….ไม่มีอะไรแล้วครับ”ชานยอลยิ้มออกมา
“แล้วจะบอกได้หรือยังค่ะ….ว่าคุณจะบอกอะไรตัล”
“เอาเป็นว่า….พรุ่งนี้คุณมาเจอผมที่อุทยาน แล้วผมจะบอก….มาให้ได้น่ะ ผมจะรอ”
“ทิฟฟานี่……”คริสตัลเอ่ยออกมา อย่างตกใจไม่คิดว่าจะมาเจอเธอที่นี่ ทิฟฟานี่เองก็มองเธอตอบ
“ฉันจะเข้าเรื่องเลยล่ะกัน….ไปให้พ้นชานยอลซ่ะ ก่อนที่ฉันจะเอาเรื่องที่เธอก่อทั้งหมดไปบอกยอล”ทิฟฟานี่กล่าวแล้วโยนกระดาษประวัติของคริสตัลที่เธอไปสืบมา
“นึกว่าเรื่องอะไร….ในที่สุดก็รู้จนได้สิน่ะ”
“ฉันถึงบอกให้เธอไปให้พ้นซ่ะ…อย่าคิดว่าฉันไม่รู้น่ะว่าเธอกำลังปั่นหัวยอล”
“อยากจะบอกอะไรก็แล้วแต่เธอ….คิดว่ายอลเขาจะรับได้ไหมถ้ารู้เรื่องของเธอกับพี่ชายของฉันฮ่ะทิฟฟานี่!”
“แกจะเอาเรื่องยงฮวา…มาขู่ฉันหรอ ยังไงก็ไม่เป็นผลหรอกในเมื่อยงฮวาตายไปแล้ว”
“ใช่เขาตายไปแล้ว….และเธอจะต้องรับผิดชอบกับการตายของเขาไง เพราะเธอทิฟฟานี่….เพราะเธอ”คริสตัลกล่าวอย่างโกรธจัดเมื่อทิฟฟานี่กล่าวออกมาอย่างไม่รู้สึกผิดเลยสักนิด
“มันไม่ใช่เพราะฉัน….อย่ามากล่าวหากันน่ะ….พี่เธอทำตัวเองต่างหาก”ทิฟฟานี่ปฏิเสธอย่างลนลาน เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเธอไม่ใช่คนผิดแต่อย่างใด
“งั้นก็รอ…ดูผลกรรมที่เธอทำไว้ก็แล้วกัน….ทิฟฟานี่”คริสตัลกล่าวแล้วลุกจากไป เธอเก็บความแค้นไว้ในใจของเธอ และมันใกล้แล้วที่เธอจะสะสางเสียที
.............................................................................................................................................
ความคิดเห็น