[Fic]Gundam 00 - Come Back to me.... [LockxSet]

ลำดับตอนที่ #2 : - 2 - Happy Birthday...

  
              "ละ............ล็อกออน?"

ถ้าเกิดเป็นความฝัน ก็จะขออยู่ในความฝันนี้ให้นานที่สุด จนกว่ารุ่งเช้าของอีกวันจะมาถึง..............

              "ไง.......เซ็ตสึนะ" ร่างสูงยิ้มให้อย่างเคย ก่อนเดินเข้ามาใกล้เด็กหนุ่ม

              "ทะ ทำไม? น่ะ นายถึง.........."

               "........................"  ร่างสูงไม่ตอบ เพียงแค่ยิ้มให้อย่างเดียว

              
             "แล้วตกลง.............คำขอของนาย...คืออะไร? เซ็ตสึนะ"

     คำขอ.ของฉัน........ตอนนี้ คงไม่ต้องการมันแล้วล่ะ.........

เซ็ตสึนะยิ้ม จนคนตรงหน้ายังแปลกใจ

        ยิ้มอะไรกันนะ เซ็ตสึนะ? ทั้งๆที่ปกติแทบจะไม่ยิ้มเลย...

                  "งั้น...ถ้านายไม่พูด คราวนี้ฉันขอแทนละกันนะ" ล็อกออนพูดแล้วจับแขนเซ็ตสึนะเดินไปตามทาง ก่อนที่เจ้าตัวจะได้เอ่ยอะไรเสียอีก...




         บรืน

เสียงรถมอเตอร์ไซค์ดังลั่น กำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็ว ล็อกออนเป็นคนขับมัน

         "นี่ ล็อกออน"
  
         "หืม?"

          "นายตาบอดข้างหนึ่งแล้วมาขับ จะไม่เป็นไรเหรอ?"

          "ฮะๆ นั่นสินะ ไม่เป็นไรๆ ฉันขับได้อยู่แล้ว ว่าแต่นายเหอะ จับฉันไว้ดีๆละกัน ตกลงไปนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ"

ล็อกออนหัวเราะร่าภายใต้หมวกกันน็อคที่ปิดบังใบหน้าส่วนหนึ่งไว้ เซ็ตสึนะยิ้มบางๆก่อนขยับแขนที่ล้อมตัวของล็อกออนให้แน่นขึ้นเพื่อไม่ให้ตกลงไป

         


             ซ่า.....ซ่า

    
          เสียงคลื่นกระทบกับผืนทราย กลิ่นเค็มของทะเลลอยมาตามลม  ท้องฟ้าสีดำเข้มแผ่กว้างจนกลืนไปกับผืนน้ำที่มืดสนิทจนน่ากลัวในยามค่ำคืน

           "ทะเล....งั้นเหรอ?"

           "ใช่.....ไม่ได้มาที่นี่นานแล้วล่ะ ทะเลที่ห่างหายไปนาน อยากจะกลับมาสัมผัสมันอีกครั้ง แม้จะไม่ใช่หน้าที่จะลงไปเล่นได้ก็เถอะนะ ฮะๆ"

           ล็อกออนหัวเราะ ก่อนเดินเลาะชายหาดไปเรื่อย โดยมีเซ็ตสึนะตามหลัง

          'มีอะไติดมาบ้างรึเปล่านะ?'
เด็กหนุ่มพยายามควานหาของในกระเป๋ากางเกง แต่ว่างเปล่า

           'มะ ไม่มีอะไรเลยงั้นเหรอ?'

           เมื่อรุ้ว่าว่างเปล่า ก็ถอดใจ....
          
          'จริงสินะ เราไม่ได้คิดว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น ต่อให้ยังไงก็คงไม่มีทางได้เตรียมของมา..'

            เซ็ตสึนะคิดอะไรบางอย่างก่อนตัดสินใจเดินไปหาล็อคที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากตนนัก
  
            "ล็อคออน"

            "หืม?"
   
ร่างสูงหันกลับมา เด็กหนุ่มมองใบหน้าที่งงงวยเล็กน้อยของคนตรงหน้า ก่อนยิ้มออกมาบางๆ..

            ซ่า...........ซ่า.............

 เสียงคลื่นน้ำกระทบผืนทรายดังกลบความเงียบของทั้งสอง

             "ล็อคออน.."
             "Happy birthdayนะ...."
   
             "!!?"

ร่างสูงยืนนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนหลุดหัวเราะเบาๆ
 
              "ฮะๆ ขอบใจนะเซ็ตสึนะ ไม่นึกว่าจะได้ยิ้นคำๆนี้อีก"
ล็อกออนยิ้มร่า

              "แต่ว่าเรื่องของน่ะ....ฉัน.....ไม่ได้เตรียมมานะ..?"
เซ็ตสึนะร้องท้วงขึ้นมา ร่างสูงมองก่อนคิดอะไรบางอย่าง แลล้วยิ้มมีเลศนัย

              "...ความจริง นายก็มีอยู่แล้วนี่?"

              "มีอยู่แล้ว?....."

              "งั้นฉันขอเลยได้มั๊ย?"ล็อคออนยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนเดินเข้ามาใกล้

               "อะ อืม.."

สิ้นคำตอบของเด็กหนุ่ม ร่างสูงโน้มใบหน้าลงมาใกล้ ก่อนจะประทับริมฝีปากลงไป ทั้งอ่อนหวานและนุ่มนวล  ....ความรู็สึกที่ทำให้พลันนึกถึงสิ่งที่หายไปเมื่อ4ปีก่อน..

          แต่.....




          พลั่ก!!??

          ตุบ???


         "อะ โอ๊ย."ร่างของล็อกออนลงไปนอนแผ่กับพื้นทราย แก้มด้านซ้ายปรากฏรอยช้ำแดง

      เด็กหนุ่มยกมือข้างหนึ่งขึ้นเช็ดริมฝีปากของตนเอง

             'หม้อเหมือนกันให้หมด ให้ตายสิ' 

          "จะ เจ็บนะ เซ็ตสึนะ"

ถึงแม้เสียงจะบ่นครวญครางแต่ในใจกลับยิ้มร่า

          'ตอนแรกนึกว่าจะไม่ทำซะอีก อย่างนี้สิ ค่อยสมเป็นเซ็ตสึนะหน่อย'

          "เหอะ สมน้ำหน้า" เซ็ตสึนะเอ่ยเสียงเรียบ

ล็อคออนหัวเราะเบาๆก่อนลุกขึ้นมานั่งแทน

          "นี่ เหมือนเมื่อตอนนั้นเลยนะ" ล็อกออนโพล่งขึ้น

           "? ตอนไหน"

            "ที่ฉันชกนาย เพราะนายออกไปนอกค็อกพิตไง"

             "อืม.....นั่นสินะ" เซ็ตสึนะรับคำเบาๆ

             "แล้วสุดท้ายนายก็ทะเลาะกับทีเอเรีย จนถึงขนาดยิงกันเลยนี่นะ"

             "........ใช่ แล้วฮาโล่ก็กลิ้งตกทะเลไป"

ล็อคออนมองหน้าเซ็ตสึนะที่โพล่งประโยคสุดท้ายด้วยสีหน้าตาย ก่อนหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง

             "ฮะๆ..จริงสิ พูดถึงฮาโล่ ยังสบายดีใช่มั๊ย?" ร่างสูงเอ่ยก่อนนึกถึงภาพหุ่นยนต์ทรงกลมสีส้มที่อยู่ข้างตนตลอดเมื่อ4ปีก่อน
    
             "อืม....สบายดี"

             "..................................."
 
             "..................................."

 
       ความเงียบเริ่มเข้าปกคลุมทั้งคู่ หากแต่มีเพียงเสียงคลื่นซัดที่ยังดังอยู่ตลอดเวลา


              ความรุ้สึกติดค้างนี่มันอะไรกันนะ?

             ประโยคๆหนึ่งที่ต้องการจะถามออกไป...
          
             หากแต่ไม่กล้าพอที่จะฟังคำตอบ

            อึดอัด ทรมาณ...เจ็บปวด....เช่นนี้มา4ปีแล้ว........


ทั้งๆที่อยู่ใกล้แค่นี่แต่กลับเหมือนเอื้อมมือไปไม่ถึง

ตลอด4ปีที่ผ่านมานี้..............



นาย...ล็อคออน...........



นายอยู่ที่ไหนกัน??

http://csbe.find-forum.net/

---------------------------------------

จบตอนที่สองซักที - - แค่นี้ดันดองซะนาน

จะพยายามๆอัพเรื่อยๆค่าาาT^T

ฝากบอร์ดด้วยค่ะhttp://csbe.find-forum.net/