The color โลกสีเทา(?)ของฉัน

       ณ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งใจกลางของหมู่เกาะสปิตสเบอร์เกน ที่มีนามว่าสปิตเบิร์กยูนิเวอร์ซิตี้ ที่นี่เป็นแหล่งรวมผู้คนต่าง ๆ มากมายไม่ว่าจะเป็นทายาทเศรษฐี บุตรของมาเฟีย ลูกของดาราคนดัง หรือแม้แต่เด็กทุนที่มีความฉลาดจนแทบจะคุยไม่รู้เรื่อง(*0*) แต่ที่แน่ ๆ มหาวิทยาลัยแห่งนี้เป็นที่ ที่ทุกคนบนโลกนี้ต่างจับจ้องที่จะเรียนต่อและเป็นที่น่าอิจฉากันถ้วนหน้าหากใครได้รับการคัดเลือกมาเรียนต่อที่นี่ เพราะอะไรน่ะหรอ ก็ที่นี่เข้ายากเป็นบ้ายังไงละ ฉันนั่งอ่านหนังสือกำกับมหาวิทยาลัยที่ทุกคนต่างพากันใฝ่ฝันพร้อมกับคิดนู่นนี่นั่นกับการคุยกับตัวเอง  ฉันเป็นคนที่ค่อนข้าง "คุณหนูครับ" ฉันหลุดจากการคุยกับตัวเองเมื่อมีเสียง ๆ หนึ่งเรียกฉันขึ้น "มีอะไรเคน"ฉันมองหน้าบอดี้การ์ดแล้วขมวดคิ้วนิดหน่อย "เอ่อ...ขอโทษที่ขัดจังหวะนะครับพอดีผมเห็นหน้าคุณหนูดูพูดพึมพำกับตัวเองเลยลองเรียกสติดูครับ" "นายคงไม่ได้คิดว่าฉันเป็นบ้าใช่ไหม"ฉันพูดแล้วยักคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง " ไม่เลยครับ!! ผมแค่เป็นห่วงเฉย ๆ " ฉันส่ายหน้าเบาๆก่อนที่มาจะคิดเรื่องของตัวเอง ทุกคนคงสงสัยละสิว่าฉันเป็นใคร ฉันคือลูเวนท์ต้า เมอร์ดิสัน เป็นทายาทของตระกูลเมอร์ดิสันที่ทำธุรกิจชื่อดังเกี่ยวกับน้ำมัน ใคร ๆ ก็อิจฉาฉันอะนะ โฮ๊ะๆๆ  แต่!!!! ถึงยังไงทุกคนก็ไม่ได้เพอร์เฟคไปซะทุกอย่างหรอกฉันเชื่อแบบนั้น "คุณหนูครับ ถึงสปิตเบิร์กยูนิเวอร์ซิตี้แล้วครับ" บอดี้การ์ดผมดำขลับหันมาเรียก "เฮ้อ~ถึงซักทีนะ" ฉันถอนหายใจพร้อมกับทำหน้าเซ็ง ๆ "นี่เคน นายส่งฉันเสร็จก็กลับไปได้เลยนะ เพราะฉันคงไม่ได้ใช้อะไรนาย" "แต่คุณหนูครับ คือคุณทะ"ฉันรีบพูดแทรก"ไม่เป็นไรหรอกน่าา~" "งั้นผมเอากระเป๋าคุณหนูไปเก็บที่ห้องนะครับ" "ก็ดี ขอบคุณมากๆค่ะ ห้อง505นะ^^ ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นฉันขอไปรายงานตัวที่โดมใหญ่ก่อนนะ" "ครับคุณหนู"บอดี้การ์ดพูดจบก็เอากระเป๋าของฉันไปเก็บ และฉันก็เดินก้าวเท้าฉับ ๆ ไปที่โดมใหญ่

**สวัสดีค่ะคือเราเพิ่งจะเริ่มต้นเขียนนิยาย คืออ่านแล้วอาจจะดูขาด ๆ อะไรไปบ้างนะคะ5555 ก็ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ^^ พร้อมรับคำติชมเพื่อที่จะปรับปรุงแก้ไขค่ะ~**