คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : St. Lou Lin ตอนที่ 1 :: ไม่ยินดีที่รู้จัก-ยินดีที่รู้จัก
ตอนที่ 1
ไม่ยินดีที่รู้จัก-ยินดีที่รู้จัก
ฉันเดินลงมาชั้นล่างของบ้านในสภาพที่นอนไม่เต็มตื่นเท่าไหร่ถึงจะอาบน้ำทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วก็เหอะ แต่เหมือนมันยังไม่ตื่นอ่ะ เข้าใจใช่ป่ะ แบบอยากนอนต่อไรงี้ไง เฮ้ออออ แต่ติดอยู่ที่เดียวเท่านั้นแหละ คือ...
หิว!
คือบ้านหลังนี้ทั้งสวย ทั้งหรู แล้วก็ใหญ่มากเลยล่ะ มีห้องที่ยังไม่ใช้ตั้งหลายห้องแน่ะ แต่เพราะเมื่อคืนนี้มาถึงก็ปาไปเกือบเที่ยงคืน ทั้งง่วงทั้งเหนื่อยเลยไม่ได้สำรวจอะไรมากมายนัก เดินทางมาเหนื่อยๆก็ต้องอยากนอนเซ่ จริงมั้ย...
“เน่...พี่หลุ่ย มีไรกินมั้งอ่ะ หลิวหิวมากกกก” ฉันทักเสียงหวานทันทีที่เห็นพี่หลุ่ยกำลังจะเดินไปที่ห้องรับแขก ไม่รู้จะไปทางนั้นทำไมเหมือนกัน
“อ้าว...ตื่นแล้วหรอเรา มาๆมาทางนี้เดี๋ยวพี่แนะนำรุ่นน้องพี่ให้รู้จัก อ้อ ไอซอก็อยู่ด้วยนะ ขลุ่ยพามาตั้งแต่เช้าเลยแหละ” พี่หลุ่ยจูง(?)ฉันมาที่ห้องรับแขกฉันได้ยินเสียงหัวเราะแว่วๆมาแล้วก็เสียงไอซอด้วยแหะ
“นี่ไอพวกปากหมา นาย! นาย! นายว่าฉันเตี้ยงั้นหรอ!?” รู้สึกเหมือนกำลังโกธรจัดเลยแหะ
“เอ้า! ก็ใช่ดิครับ ก็เธอสูงแค่บ่าผมรึเปล่าล่ะครับ คุณ เตี้ย” อือ หือ ... คำนี้มันก็ทำฉันจี๊ดเหมือนกันนะยะ เอ๊ะ! แต่เสียงนี้มันเสียงผู้ชายนี่นา แล้วเสียงใครอ่ะ เสียงพี่ขลุ่ยก็ไม่ใช่นะ เสียงพี่ขลุ่ยเข้มจะตายไป
“นะ...นาย นายปากหมา ไอ้บ้า! ไอ้ ไอ้ ไอ้บอ! ไอ้เปรต ไอ้ต้นตาล” ดูไอซอจะเถียงสู้เสียงปริศนานั่นไม่ได้ซะด้วยแหะ หึมๆ
“พวกมึ_งนี่เอะอะว่ะสั_ส” พี่หลุ่ยเดินเข้าไปร่วมวงด้วยคำพูดทักทายที่หยาบพอดู แหม...พี่เราพูดกูมึงด้วย แต่ฉันก็พูดนะ แต่แค่บางเวลาอ่ะ เราออกจะสุภาพ(หรา?)
“โห่...เฮีย เฮียไปเยี่_ยวหรือเฮียไปขี้เนี่ย นานเฮี้_ยๆอ่ะครับ” ยังมีครับต่อท้ายด้วยนะ กวนประสาทจริงขนาดยังไม่เห็นหน้านะเนี่ย
“อ้าว แล้วนั่นเฮียพาสาวที่ไหนมาล่ะครับ” เสียงแปลกทักขึ้นอีกเสียง ที่ได้ยินแต่เสียงก็เพราะฉันเดินตามหลังพี่หลุ่ยไงแล้วตัวพี่หลุ่ยก็บังทุกคนซะมิดเลยล่ะ หรือว่าฉันมันเตี้ยเอง? สงสัยมันทั้งสองข้ออ่ะแหละเราไม่ลำเอียง เราให้ความเท่าเทียมกับทั้งสองผ่ายเพื่อสิทธิและเสรีภาพของทุกคน เอ่อ...โทษทีนอกเรื่อง
“สาวบ้านป้ามึ_งอ่ะดิไอ้เตอร์” เยี่ยม! พี่หลุ่ยด่ามันอีกๆๆๆๆ
“เอ้า แล้วใครอ่ะเฮีย” เสียงเดิมถามขึ้น หึ่มๆ ฉันรู้สึกหมั่นไส้นายนี่ทั้งๆที่ยังไม่เห็นหน้าเลยเนี่ย สงสัยจะไม่ถูกชะตาอย่างแรง
“แกกกก มาแล้ววววว>[]<” ไอซอวิ่งมาหาฉันแล้วลากฉันไปนั่งที่ว่างข้างๆตัวเองท่ามกลางสายตาของคนเกือบสิบ ไหงเยอะงี้ แล้วเงียบไมเนี่ย ทำตัวไม่ถูกนะย่ะ! “เนี่ยๆ นายนี่หาว่าฉันเตี้ยอ่ะแกก” ไอซอชี้ไปหาผู้ชายหน้าหล่อที่นั่งมองฉันอยู่ คือไร? มองไม? มีปัญหาหรอ? (นักเลงเริ่มออกลาย) อ่อ ไอ่คนนี้นี่เองที่หาว่าไอซอเตี้ยเหมือนด่าว่าฉันเตี้ยเลยนะเนี่ย
“สูงตายล่ะนายน่ะ-*-” ฉันทำหน้าบูดใส่นายนั่นไป กรี้ดดดดดด! ทำไมไอ้บ้าที่ฉันไม่ถูกชะตาพวกนี้มันถึงหน้าตาดีกันจังว่ะคะ หือ อย่างกับดาราเกาหลีมาเองอ่ะ หล่อออ>~< (เคลิ้มๆ) แต่นิสัยนี่...ทำให้รูปลักษณ์ภายนอกพวกนายไร้ค่าทันทีเลยล่ะ ชึ่ยยย
“แต่ผมก็สูงกว่าคุณนะครับ” แล้วนายนั่นก็ยักคิ้วมาให้ หน่อยย
“ก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลยนี่ที่ผู้ชายจะสูงกว่าผู้หญิงน่ะก็ช่วงเวลาที่ผู้ชายจะสูงก็ช่วง ม.ต้อน ม.ปลาย ไปเทียบส่วนสูงตอนประถมสิ ฉันมั่นใจว่าพวกนายเตี้ยกว่าพวกฉันนะ^^” ฉันยิ้มหวานส่งให้นายที่บอกว่าตัวเองสูงกว่าฉัน นายนั่นทำหน้าเห่ยไปเลย เดาไม่ยากตอนประถมนายเตี้ยไง เถียงไม่ออกเลยดิ ฮ่าๆๆ
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” ไอซอหัวเราะขึ้นอย่างอดไม่อยู่ก็แหมพวกนี้ทำหน้าเจื่อนกันเป็นแถบๆเลยล่ะ
“สรุปผู้หญิงคนนี้ใครครับเฮีย” ผู้ชายที่นั่งข้างๆคนที่ฉันเถียงไปหันไปถามพี่หลุ่ยที่กลั้นขำเต็มที่ ฉันว่านะนายนั่นไม่ได้อยากรู้จักฉันหรืออะไรหรอก แค่อยากเปลี่ยนเรื่องคุยมากกว่า ฮ่าๆๆๆๆ
“น้องสาวกูเองแหละ” พี่หลุ่ยตอบแล้วนั่งลงข้างฉัน ฉันมองพวกผู้ชายหน้าหล่อนี่ทีละคน โห นึกว่ารวมซุปตาร์เนี่ย “ชื่อหลิว”
"หวัดดี" ฉันบอกด้วยเสียงธรรมดาแต่หน้าบอกบุญไม่รับ อารมณ์บ่จอยย หิวด้วยยย
"อื้อๆ" นายพวกนั้นพยักหน้าหงึกๆ
"ไอคนนี้ซัน ไอเตอร์ ไอแดน ไอต้น นั่นไอคอป ไอคีย์ นั่นไอธีม แล้วโน่นไอนิว" พี่หลุ่ยไล่ชื่อแต่ล่ะคนให้ฉันฟังพอฉันมองตามไอพวกนั้นก็ยักคิ้วกวนประสาทเดี๋ยวเอามีดมาโกนออกให้หมดเลยนี้!
"อื้อๆ" ฉันพยักหน้าหงึกๆเหมือนที่ไอพวกนั้นทำ
"โว้ยย! พวงมึ_งอ่ะ มาช่วยกูขนของดิ๊" เสียงเข้มๆเอกลักษณ์ของพี่ขลุ่ยดังมาจากหน้าบ้านหลังจากได้ยินเสียงรถ
"โว๊วว กับข้าวมาละ กำลังหิวเลยป๋า" คนชื่อนิววิ่งไปก่อนเพื่อนพร้อมพูดอย่างดีใจ เอ่อ ดีใจด้วยได้ป่ะกำลังหิวเลย
"เฮียกับป๋าไปต่างจังหวัดตั้งหลาย คิดถึงจุงเบยยย" นายต้นทำปากจู๋ๆแล้ววิ่งจะไปกอดพี่ขลุ่ย เฮ้ๆ หน้าอย่างนายนี่เกย์หรอ??
"ไอ้เชี่_ย! มึงอย่ามาเนียน มึงถือของไป!!" ฮ่าๆๆ แล้วนายต้นนั่นก็ทำหน้ามุ่ยลงทันที ก่อนจะไปขนของหลังรถพี่ขลุ่ยเข้ามาในบ้านฉัน
"โห่ป๋า ของเยอะอย่างกับจะย้ายบ้านนี่คือจ่ายตลาดหรอว่ะ" แล้วนายที่ฉันไม่ถูกชะตาก็ออกปากบ่น นายนั่นคือนายเตอร์นั่นเอง _+_
"ไอเตอร์มึงจะบ่นทำไมว่ะ ป๋าอาจจะซื้อตุนไว้ไปเที่ยวใต้ก็ได้นะเว้ย" นายนี่ นายซัน ไอกวนประสาท!
"ไอซอแกมานานยังเนี่ย" ฉันถามไอซอหลังจากที่มองตามพวกกวนประสาทไปขนของจากหลังรถพี่ขลุ่ย
"ไม่หรอกแก ไม่นานเท่าไหร่ พอมานายพวกนั้นก็กวนเลย ชึ่ยย หมั่นไส้จริง พวกกวนประสาท"
"แต่พวกผมหล่อนะจะบอกให้" นั่นไง หนังเหนียวจริง พูดปึ๊ปมาปั๊ป นายซัน-^-+++
"หรออ! " ไอซอกระแทกเสียงใส่นายซัน แต่นายซันกลับขำใหญ่เลย ขนาดเดินไปแล้วยังได้ยินเสียงนายนั่นหัวเราะเลยอ่ะ โด่ววว
"นายบ้า!"
ทำไมต้องมาเจอกับแก๊งกวนๆพวกนี้ด้วยนะ หึยย หงุดหงิดๆๆๆๆๆๆๆ เซ็งเลยย จะบอกว่าไม่ยินดีที่รู้จักก็คงจะได้เลยแหละ เหอะ! ไอ้พวกหลงตัวเอง หล่อตายล่ะ!
วันนี้เป็นวันที่ฉันกับไอซอจะย้ายไปอยู่หอค่ะ และตอนนี้เราก็กำลังอยู่บนรถพี่ขลุ่ยเจ้าเก่านั่นเอง
"พี่หลุ่ย ไอหอพักเนี่ยพักห้องละกี่คนงั้นหรอ" ฉันถามพี่หลุ่ยที่นังอยู่ข้างคนขับ
"ห้องละสี่คนน่ะ"
"แสดงว่าเราก็จะได้เพื่อนใหม่อ่ะดิ" ไอซอพูดด้วยน้ำเสียงน่าเริงสุดๆ
หลังจากนั้นไม่นาน...หรือว่านาน ช่างเหอะเนอะอย่างน้อยๆเราก็มาถึงแล้ว จุดมุ่งหมายของเรา 'เซนต์ลูลิน' ยังไงล่ะ โรงเรียนนี้ใหญ่สุดๆเลย แบบสุโคตรอ่ะ มากกกกกกก บางที่นะต้องเอารถมาขี่ในโรงเรียนเลยมั้งเนี่ย ใหญ่เกินไปแล้วววว
"นี้แหละ หอพักเกรดนักเรียนหญิงเกรดสิบ" พี่ขลุ่ยจอดรถที่หน้าหอพักหอพักหนึ่ง ที่จริงฉันแยกไม่ออกด้วยซ้ำว่าหอไหนเป็นหอไหนก็เล่นสร้างซะเหมือนเดะเลยนี่นา แต่พี่ขลุ่ยบอกว่าเด็กเกรดสิบจะอยู่ตึกสี่น่ะเอง อื้อ ตึกสี่ๆ จำไว้ให้ขึ้นใจเลยนะยัยหลิววว
พี่หลุ่ยกับพี่ขลุ่ยเดินนำพวกเราเข้าไปด้านในหอพัก พอเข้ามาปึ๊ปฉันนึกว่าโรงแรมอ่ะ หรูอ่ะ หรูมากกกกกกกกก
"อ้าวๆๆ พวกเธอๆเข้าผิดหอรึเปล่าเนี่ย" เสียงหวานดุๆดังขึ้นทำให้เราทั้งสี่หันไปมองทันทีเห็นอาจารย์ผู้หญิงคนหนึ่งสวยทีเดียวกำลังเดินมาทางนี้
"ไม่นี่ครับอาจารย์" พี่ขลุ่ยตอบหน้าตาย
"ก็นี่มันหอหญิงนะย่ะเข้ามาทำไมเป็นผู้หญิงรึไงนายรติภพ นายณัฐวุฒิ"อาจารย์หญิงคนนั้นเรียกชื่อจริงของพี่หลุ่ยกับพี่ขลุ่ย "ถึงจะเป็นประธานนักเรียนใช่ว่าครูจะให้เข้ามาหรอกนะ"
"จารย์ครับๆ จารย์เข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้วว" พี่หลุ่ยยกมือปฏิเสธพัลวันหลังจากที่เข้าใจว่าทำไมอาจารย์หญิงถึงได้ต่อว่าเขา
"ไหนบอกมาสิว่าฉันเข้าใจผิดอะไรก็เห็นอยู่"
"พวกผมแค่มาส่งน้องสาวเฉยๆครับไม่มีอะไรมากกว่านั้นครับ" พี่ขลุ่ยเป็นคนตอส่วนพี่หลุ่ยก็ลากฉันกับไอซอมายืนข้างหน้าให้อาจารย์คนนั้นเห็น
"จริงๆค่ะอาจารย์" ฉันไหว้แล้วยืนยันคำพูดพี่ขลุ่ย
"อ้าว งั้นเองหรอ โทษทีๆ เห็นเดินดุ่มเข้ามาครูก็ตกใจน่ะสิ" อาจารย์ยิ้มแห้งให้พวกเรา "แล้วเธอสองคนชื่อไรกันบ้างล่ะ" อาจารย์เปลี่ยนมาถามชื่อแทน
"ชื่อรัดเกล้าค่ะ" ฉันบอก
"ชื่อณัฐริกาค่ะ" ตามด้วยไอซอ
"พวกเธออยู่ห้อง...5/9 จ่ะ ขึ้นไปที่ชั้นห้าห้องรองสุดท้าย รูมเมดพวกเธอมาแล้วล่ะนะ ไปถึงก็เคาะประตูเลย" อาจารย์บอกแล้วยิ้มหวานให้พวกเราก่อนจะหันไปบอกกับพวกพี่ๆ "ส่วนพวกนายก็ออกไปได้เเล้ว ส่งพวกน้องๆเรียบร้อยแล้วนี่ เดี๋ยวนักเรียนมาเห็นเข้าหอพักกลายเป็นตลาดสดกันพอดี ไปๆ" ฉันกับไอซอโบกมือให้พี่หลุ่ยกับพี่ขลุ่ยก่อนจะเดินไปขึ้นลิฟต์เพื่อไปชั้นห้า
"แกว่าห้องพักจะเป็นไงอ่ะแกจะสวยเหมือนทางเข้าเปล่าเนี่ย" ไอซอพูดอย่างดีใจ
"นั่นสิ อยากจะเห็นเหมือนกันอ่ะแก ขอสวยๆเหอะ"
ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ
"มาแล้วค๊าาาา มาแล้วววววว" เสียงหวานๆดังขึ้นก่อนประตูจะเปิดออก
"หวัดดี^^" ฉันโบกมือเบาๆพร้อมส่งยิ้มให้
"ใครอ่ะ" อ่าวเฮ้ย! หน้าตาก็ออกจะสวยนะแต่ไหงถามคำถามงี้ออกมาเนี่ย มาเคาะประตูแถมกระเป๋าเยอะแยะเงี่ยมาขอเข้าห้องน้ำมั้ง
"ฉันชื่อหลิว แล้วนี่ซอ" เอ้า ถามมาเราก็ตอบให้ละกัน
"แล้วมาเคาะห้องเราไมอ่ะ" ยัยนี่...
"ใครมาหรอไนล์" อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นก่อนเจ้าของจะออกมาดู "อ้าว...พวกเธอเป็นรูมเมดเราสินะ" ฉันพยักหน้าแทนคำตอบแล้วคนที่ถามยิ้มหวานให้ "เอ้าไนล์ช่วยเพื่อนขนของสิ ยืนนิ่งทำไมล่ะเนี่ย" ยัยบื้อนั่นรีบพยักหน้ารัวแล้วส่งยิ้มแห้งๆมาให้เราเพื่อกลบเกลื่อน หึยย
"ฉันชื่อกิ่งหลิวนะ เรียกหลิวเฉยก็พอแล้วล่ะ" พอเข้ามาในห้องฉันก็แนะนำตัวให้พวกนั้นฟังอีกครั้ง
"ส่วนฉันชื่อซอนะ" พอไอซอแนะนำเสร็จก็ส่งสายตาเชือดเชือนใส่ผู้หญิงที่ชื่อไนล์
"โอเคหลิวกับซอ ฉันชื่อเนมนะแล้วข้างๆฉันนี่ไนล์ชื่อขึ้นต้นด้วย น หนูเหมือนกัน" เนมแนะนำตัวอย่างเป็นกันเองมากๆ ฉันชักจะชอบล่ะสิ
"เอ่อ...เมื่อกี้นี้ไนล์ขอโทษนะ ไนล์นึกไม่ถึงน่ะ" ไนล์พูดแล้วก้มหน้างุด พอเห็นแล้วก็โกธรไม่ลงเลยแหะ
"ไม่เป็นไรๆ" ฉันยิ้มให้ไนล์แต่ไอซอยังคงเงียบทำเอาไนล์หงอยเลยล่ะ
ห้องนี้สวยมากก กว้างมากๆเลยด้วยในห้องนอนมีเตียงขนาดสี่ฟุตเรียงกันสองฝั่ง ฝั่งล่ะสองเตียง ห้องใหญ่มีชุดโซฟาด้วย โทรทัศน์ขนาดสามสิบสองนิ้วพร้อมเครื่องเสียงครบ มีมุมห้องครัวเล็กที่มีตูเย็นเป็นหลัก แล้วก็มีทางเดินไปห้องในทางเดินมีตู้เสื้อผ้าฝั่งอยู่ในผนังสองตู้เรียกกันก่อนจะถึงห้องน้ำ เอาเป็นว่าห้องนี้จัดได้ว่าเริ่ด!
"เห...ห้องนี้สวยดีนะ" ฉันพูดกับเนมเพราะตอนนี้ดูเหมือนไนล์จะพยายามง้อซออยู่และดูเหมือนซอก็เลิกโกธรแล้วด้วยดูจากอะไรน่ะหรอ ก็จากรอยยิ้มมุมปากมันน่ะสิ มันแค่แกล้งไนล์ไปงั้นเอง
"ใช่ๆสวยมากๆเลยล่ะ อ้อ หลิวมีตู้เสื้อผ้าอยู่สามตู้นะฉันกับไนล์ใส่ไปแล้วตู้นึง เหลือสองตู้เลือกเลยจะใส่ตู่ไหนส่วนเตียงก็เหมือนกันนะ" เนมพาฉันเดนมาที่หน้าตู้เสื้อผ้า ฉันพยักหน้ารับก่อนจะจัดการเก็บเสื้อผ้าของตัวเองแล้วก็ไอซอเข้าตู้ที่สองทันที เพราะดูแล้วอีกนานกว่าไอซอจะเลิกแกล้งไนล์
ฉันเลือกนอนเตียงริมกระจกกว้างตรงนี้ถ้าไม่ได้ปิดม่านจะเห็นวิวสาวยมากเลยล่ะเพราะอยู่ตั้งชั้นห้านี้นะ
หลังจากนั้นฉัน ซอ เนมแล้วก็ไนล์ก็นั่งคุยทำความรู้จักกันอยู่พักใหญ่เนมเป็นผู้หญิงที่ตรงๆมีอะไรพูดหมดเปลือกไม่มีปิดบังเลยแหละ ส่วนน้องไนล์ของเราค่อนข้างติ๊งต๊องนะ ใสๆอ่ะ ซื่อๆ ด้วย ไม่ค่อยจะทันคนเท่าไหร่นักเหมือนเด็กเอ๋อเลยให้ตายสิ
ฉันรู้ว่าฉันโชคดีจริงๆเลยที่ได้รู้จักกับคนพวกนี้ทุกคนเป็นคนดีแล้วก็จริงใจมากๆเลยล่ะ >^<
ความคิดเห็น